Pearl Mayတလောက အိမ်နားမှာလုပ်တဲ့ တရားပွဲမှာ အရှင်ပညာဝရ ဟောတဲ့တရားထဲက အကြောင်းအရာ လေးတစ်ခုပါ….အရင်က စာအုပ်တွေထဲမှာလည်း ဖတ်ဖူးပြီးပေမယ့် ဆရာတော်က တရားဟောကောင်းတော့ ရင်ထဲမှာ ထပ်ထပ်ပြီး ခံစားရပါတယ်… “မြို့လေးတစ်မြို့မှာ အဘိုးတစ်ယောက်ရယ်၊ သူ့သားရယ် ၊ ချွေးမရယ်နဲ့ သူ့မြေးလေးရယ် အတူတူ နေကြပါတယ် ။ ထမင်းစားတော့လည်းတူတူစားကြတာပေါ့။ ဒီလိုနေလာရင်းနဲ့ အဘိုးဟာ အသက်ကြီးသ ထက်ကြီးလာတော့ အမြင်တွေမှုန်ဝါး ၊ နားအကြားက မသဲကွဲ ၊ သတိကမေ့ ၊အင်အားတွေ ဆုတ်ယုတ်လာပြီး တုန်ချိ တုန်ချိ ဖြစ်လာပါလေရော။ ထမင်းစားကြတော့ ဟင်းချိုခပ်သောက်ပေမဲ့ လက်ကတုန်နေတော့ ဇွန်းကအဘိုးအိုပါးစပ်နားလည်းရောက်ရော ဟင်းချိုက တစ်စက်မှပါမလာတော့ဘူး၊ ကျန်တဲ့သူတွေကလည်း ကိုယ့်ထမင်းကိုပဲအာရုံစိုက်စားနေကြတော့ ဒီလိုဖြစ်နေတာလည်း မသိကြပါဘူး။ ဟော.. နောက်နေ့ကျတော့ အဘိုးအို ဟင်းခွက်လှမ်းနှိုက်လိုက်တာ မျက်စိက မမြင်တော့ […]