Yan Shinကျွန်တော်တို့ ညောင်တုန်းကျွန်းရေနက်ကွင်း စိုက်ကွင်းကနေ စပါးစိုက်ပြီး အားတဲ့ရာသီလေးမှာ ဇာတိမြေလတ်မြို့ကလေးကို ပြန်ဖြစ်ပါတယ်။ မောင်ကျော်ထွေးကို ဗဟုသုတလည်းရစေ စိတ်လည်းအပန်းဖြေဘို့ ခေါ်လာခဲ့ပါတယ်။ မောင်ကျော်ထွေးက လူလည်ပါ။ နှစ်ရက်သုံးရက်အတွင်းမှာပဲ ရပ်ကွက်တွင်းနှံ့နှံ့စပ်စပ်နဲ့ အပေါင်းအသင်းနဲ့ လည်လို့ ပါတ်လို့။ တစ်ညနေ ကျွန်တော်တို့ရေချိုးကာနီး ကိုယ်တိုက်ဆပ်ပြာ(အမွှေးဆပ်ပြာ)ကုန်နေလို့ မောင်ကျော်ထွေးကို လမ်းထိပ်က ကုန်စုံဆိုင်(စတိုးဆိုင်မှာ)သွားဝယ်ခိုင်းပါတယ်။ မိတ်ဆွေ မရီနဲ့….. ဘာလဲ လွဲပြန်ပြီဟုတ်လား? အံမယ် ခင်ဗျားတို့တောင်ကြိုမှန်းမိနေပြီလား…… ဟုတ်ပဗျား…………….. ဘယ်လိုလွဲတယ်ထင်လဲ မှန်းကြည့်စမ်းပါ။ ။ သကောင့်သားဘာဝယ်လာတယ်ထင်သလဲ မွှေးဆပ်ပြာမှုံ့ထုပ်ကြီးဗျား……… တကယ်ပါ ညစ်တယ် ခင်ဗျားတို့က ပြောပြန်ရင်လည်း ကျွန်တော်လွန်တယ်ပဲထင်တယ်။ ဟုတ်တယ်ဟုတ်။ ဟကောင် ကျော်ထွေး လုပ်ချလိုက်ပြန်ပြီကွာ ဗျာ ဦးဌေး ဘာဖြစ်လို့လဲ? ဟ ငါက ဒီဆပ်ပြာမှုန့်ထုပ်ကြီးဘာလုပ်ရမလဲဟ… ဗျာ […]
ကျွန်တော်တို့ ညောင်တုန်းကျွန်းရေနက်ကွင်း စိုက်ကွင်းတဲမှာ နေတုန်းကပါ။ သူဌေးက ကက်ဆက်တစ်လုံး ဘက်ထရီနဲ့ ထားပေးပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ ငကြပ်ကောင်ကိုစည်သူတို့က (အဲဒီတုန်းက) ခေတ်စားတဲ့ လေးဖြူရဲ့ ပင်လယ်အော်သံတို့ ဇော်ဝင်းထွတ်ရဲ့ ဂျစ်ပစီမိုးတိမ်တို့ ငှက်ကြီး(ထူးအိမ်သင်)တို့ ကြိုက်ကြတာပေါ့။ ကျွန်တော်တို့နားရင် ကက်စက်ဖွင့်ရင် အဲဒီတိတ်ခွေတွေပဲ ဖွင့်ပါတယ်။ တိတ်ခွေပုံ အပေါ်ပိုင်းမှာ အဲဒီတိတ်ခွေတွေက နေရာယူမြဲပေါ့။ တပည့်ကျော် ကျော်ထွေးတို့ ရွာထဲက လာလည်တဲ့ ကျော်ထွေးသူငယ်ခြင်းတို့တစ်တွေ ဖွင့်ရင်တော့ ဟသာင်္တထွန်းရင်တို့ တွံတေးသိန်းတန်တို့ပါပဲ။ အဲဒီအခါ ကျွန်တော်တို့ဖွင့်တုန်းက အောက်ပိုင်းရောက်နေတဲ့ အခွေတွေဟာ တိတ်ခွေပုံရဲ့ အပေါ်ပိုင်းကို တက်လာခဲ့ပြီပေါ့။ ကျွန်တော်ဟာ တိတ်ခွေတွေ စာအုပ်တွေကို စနစ်တကျ စီထားတတ်ယုံမက အိပ်ယာခြင်ထောင်စောင်တွေကိုလည်း စနစ်တကျ ခေါက်သိ်မ်းထားတတ်ပါတယ်။ ကျွန်တော်ဟာ ဇီဇာကြောင်တတ်သူမဟုတ်ပေမဲ့ ကျွန်တော့်အဝတ်အစား သူများယူဝတ်တာ ကျွန်တော်အိပ်ယာ သူများလာအိပ်တာကိုတော့ […]