maung khinminဘောင်းဘီချွတ်ပြီး ထမ်းထားတဲ့ကြယ်တွေလွှတ်ချရုံနဲ ့ ညှီနံ ့ကပျောက်သွားရောတဲ့လား ….. မိုးတိမ်တွေ ဘောင်းဘီဝတ်မှုက …. အနုပညာ ရသကို တစ်စိမ့်စိမ့်ခံစားလို ့ရတယ် ခေတ်ကိုမြစ်ထဲမျှောခဲ့တာ ….ခုထိ အဖတ်ဆယ်လို ့မှမရသေးတာ အမှိုက်သရိုက်တွေကြားထဲက … ဘဝတွေ ပေါလော …. ပေါ်သူလည်းပေါ် …. စုံးစုံးမြုပ်သူလည်း မြုပ် ဂုတ်ပေါ်ခွထိုင်လို ့ …. တစ်မြည့်မြည့်စုပ် ဒီလိုနဲ ့ ……………………………………. ကိုယ့်ကိုကိုယ် ယုံကြည်စိတ်ဟာ … အကြောက်တရားအောက် မှာ ထင်သလောက်ခရီး မတွင်ခဲ့ကြ …၊ အမေကမွေး …. ထောင်ကကျွေး နိုင်ငံရေး တေးတစ်ပုဒ် နဲ ့….. အနာဂတ်အရေးအတွက် … ကိုယ့်အရိုးကိုယ် သွေးခဲ့ကြရတာပါပဲ …. လွှတ်တော်နေလို ့ […]
***”ငါ ” ကိုမှတ်ကျောက်တင်ကြည့်ခြင်း*** ငါ မရှိ ခဏ ငါ ငြိမ်းမြ ၏ ငါ၏ ခန္ဓာ ငါ့ ဟာမဟုတ် ငါ့ ရုပ် ငါ့နာမ် ငါ့ သဏ္ဍန် ၌ ငါ လိုက် ရှာကြည့် ငါ မရှိ ပေ …..၊ ငါ မြင် ငါ ကြည့် ငါသိ ငါစား ငါသွား ငါရပ် ငါမှတ် ငါသိ ငါ့သတိ ၌ ငါ ၏အတ္တ ငါခွာ ချစဉ် ငါ ၊သူ ၊ ဖို ၊ မ ငါ မှ ငါထင် ငါ့အမြင် ကို ငါ ထင် […]
မော်ဒန် ကဗျာ တစ်ပုဒ် ဖတ်ရ သလို… အချစ် ဆိုတာ…. မျက်မှောင်ကုပ်…ခေါင်းရှုပ် ပြီး အဆီ အနှစ် ကို….စုုပ် ထုတ်ရတာမျိုးလား…… အငြင်း အခုံ …မုန်တိုင်းသည်းထဲ ရဲရဲ ပွင့်လိုက် ပ… အန်ချ လိုက်တဲ့…ကဗျာ တွေ… ဖူးဖူး ကို ဝေလို ့….မဆုံး……….. လွတ်လပ်စွာ…သဘောထား ကွဲလွဲမှု တွေနဲ ့အတူ ခံစားချက် ကို…ညှိယူလို ့…. ရစတမ်းဆို….*စစ်* ဆိုတာ… ဝေါဟာရ အသစ် ဖြစ်သွားလိမ့်မယ်… ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ်…အချစ်မပါပဲ.. ကဗျာ ကိုတည်ဆောက်လို ့…မရသလို ကမ ္ဘာ ကို…လည်း စိုက်ပျိုးလို ့..မရ ဘူး.. ငါ….ယုံကြည်မိတဲ့..အချစ်က နှလုံးက […]