–

 

ေျပာ….   မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး…
က်ဳပ္မို႕လို႕-
ပိုစ့္ေလးတစ္ပုဒ္ စိတ္ပါလက္ပါေရးမယ္ဆိုမွျဖင့္
ဟိုက သည္က အဖ်က္အဆီးမ်ားက ….  တယ္ေပါ သကိုး…
ဒီကေန႕အထိ  ေရးျပီးမတင္ျဖစ္တဲ့ပိုစ့္က   တင္ျဖစ္တဲ့ပိုစ့္ထက္  ႏွစ္ဆေတာ့ အနည္းဆံုးရွိမယ္။
..
ဒီရြာ စ၀င္ ကတည္းက-
ခပ္အူအူတစ္ေယာက္က လမ္းေဘးေစ်းသည္ရွင္းမယ္ဆိုလို႕
အက်ိဳးအေၾကာင္းအဆိုးအေကာင္းေလး ေရးမယ္ၾကံမိပါတယ္-
ရုတ္ရုတ္သဲသဲေတြေလွ်ာက္လုပ္လုိ႕  ကနဦးပုိစ့္ေလး ေလွ်ာေမြး ျဖစ္သြားတယ္..
(လမ္းေဘးေစ်းသည္ကေတာ့ ငါးဆေလာက္ တိုးသြားတယ္ထင္တာပဲ..)
..
အရင္တပတ္က ဘာသာေရးပိုစ့္ေလးေတြ ေရးမယ္လုပ္တုန္းရွိေသး
ဇလံုသံေတြေရာ ပန္းကန္သံေတြေရာ….
ရွိေစေတာ့….  ေနာက္မွ ဆက္ေရးေတာ့မယ္..
အခုေတာ့ စိတ္တိုတိုနဲ႕ ေတြ႕ကရာတစ္ခုေကာက္ေရးဦးမွ….
……
လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္က
က်ဳပ္တို႕သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ လဘက္ရည္ဆိုင္တစ္ခုမွာဆံုၾကတယ္..
ထံုးစံအတိုင္း.. စား၀တ္ေနေရး..  စီးပြားေရး.. ပိုက္ပိုက္ရွာေရး….
သူပုန္လူထြက္ကလဲ ခိုလိုညည္း…
ဘုိုးေတာ္လူထြက္ကလဲ ငိုခ်င္းခ်…
ဒါေပသိ.. က်ဳပ္က တစ္ခြန္းေတာ့ ခ်ျပတယ္..

“ ေဟ့ေကာင္ေတြ..
မင္းတို႕ဘာေျပာေျပာ.. ငါဘာေျပာေျပာ..
အေရးၾကီးတာက  ပိုက္ဆံကို သံုးေလာက္ေအာင္ရွာရမွာပဲကြ..
အနည္းဆံုးေတာ့ တစ္လတစ္လ ဆဲဗင္းဒစ္ဂ်စ္ျပည့္ေအာင္ ရွာမွကိုရမွာ……”.  ဆိုျပီးေတာ့ေပါ့..

အဲသည္ကစလို႕ ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္အတြင္း
က်ဳပ္တို႕ဘ၀ေတြမွာ ေလမုန္တိုင္းေတြတိုက္ ေျမငလွ်င္ေတြလွဳပ္ မီးေတာင္ေတြကြဲ ..
ရုပ္ရွင္ေတြထဲက ဒဆက္စတာေတြအတုိင္းေပါ့…
ဒီၾကားထဲကပဲ  ဆဲဗင္းဒစ္ဂ်စ္ကို ေရာက္တဲ့အခါေရာက္လိုက္ မေရာက္တဲ့အခါမေရာက္လိုက္..

အခုေတာ့…  ၾကာခဲ့ျပီ..
ပြဲေတြလဲ ျပီးသြားခဲ့ျပီ….
သူပုန္လူထြက္လဲ အစိုးရရဲ႕ ကားမူ၀ါဒ ဆယ့္ႏွစ္ၾကိမ္ေျမာက္ေျပာင္းအျပီးမွာ ေဒ၀ါလီခံသြားျပီ..
ဘိုးေတာ္လူထြက္လဲ ဟိုဟာမကိုက္လုိ႕ျဖဳတ္လိုက္ ဒီဟာမကိုက္လုိ႕ျဖဳတ္လိုက္နဲ႕ ေနာက္ဆံုးေတာ့
အမွန္တကယ္ကိုက္တဲ့ေခြးတစ္ေကာင္ကို အေဖၚျပဳရင္း အိမ္မွာနားသြားျပီ..
က်ဳပ္လဲ  .. ေလာဘသကၠာယေတြ ခြာရင္း အိမ္ျမဲျမဲေစာင့္ျပီး ပါရမီျဖည့္ဖက္ကိုု ရာႏံႈးျပည့္ ပါရမီျဖည့္ခြင့္ေပးလိုက္ပါျပီ…
က်ဳပ္တို႕ ၀င္ေငြေတြဟာလဲ  ဆစ္ဒစ္ဂ်စ္အလယ္နားဆီ ပလံုကနဲ  ဆင္းသက္သြားၾကပါျပီ…။

တေလာကေတာ့-
(အလုပ္မရွိလို႕အားအားယားယား) လစဥ္ကုန္က်စားရိတ္ေတြမွတ္ရင္းတြက္ရင္းနဲ႕ ျပည္ထဲေရး၀န္ၾကီးကို
မ်က္လံုးျပဴး မ်က္ဆံျပဴး ေျပာမိတယ္….

“  ေဟ့…  ေဟ့…  လစဥ္စားရိတ္ေတြက  မ်ားလွခ်ည့္လား..ကြာ…
ဒီအတိုင္းဆို ဘယ္လြယ္ေတာ့မလဲ….
ငါတို႕ေတာ့  ဆင္ျခင္မွျဖစ္မယ္…. ကြ
အသံုးစားရိတ္ကို ဆဲဗင္းဒစ္ဂ်စ္ ထပ္မေရာက္ေအာင္ ထိန္းထားမွျဖစ္မယ္…”

…

မိုးကေလး ေအးေအးမွာ
ရပ္ကြက္လဘက္ရည္ဆိုင္ေလးရဲ႕ ေခ်ာင္က်က်စားပြဲမွာ
ႏွစ္ရာ့ငါးဆယ္တန္နက္စ္ပလိန္းေလးကို တစ္စိမ့္စိမ့္ၾကည့္ရင္း..
အက္စ္ပရာဆိုေကာ္ဖီခြက္ေပါက္စေလးကို တမ္းတမ္းတတ လြမ္းေနမိသူ အဘိုးၾကီးတစ္ေယာက္သည္ကား…….

…………………………….

 

 

ဦးဦးပါေလရာ

 

 

ဦးဦးပါေလရာ

About ဦးဦးပါေလရာ

parlayar 46 has written 74 post in this Website..

CJ # 3302011 2011/03/30 1:01:16 am