ကျွန်တော်စာရေးဆရာတစ်ဦးမဟုတ်သလို… ပညာရှင်တစ်ဦးလဲမဟုတ်ပါဘူး..ဒါပေမဲ့စာဖတ်ဝါသနာပါတော့ သူများရေးသမျှစာတွေတတ်နိုင်သလောက်ဖတ်တယ်… အဲဒီမှာ.. ကိုယ့်အတွေး ကိုယ့်အယူအဆနဲ့ ကိုက်တာတွေ့လာတော့တစ်ဆင့်ဖေါက်သယ်မချဘဲ မနေနိုင်ပြန်ဘူး…ကိုယ်တိုင်လည်း သူတို့လိုတွေးမိပေမဲ့ စာရေးဖြစ်တဲ့အထိရောက်မလာဘူး.. အဓိကကတော့စားဝတ်နေရေးကိစ္စတွေနဲ့ ရွာလည်နေပြီး အချိန်မရတာဘဲ…ခုလည်းဖတ်ခဲ့ရတဲ့ ဆောင်းပါလေးတစ်ပုဒ်ကိုနှစ်ချိုက်လွန်းအားကြီးလို့ ဂေဇက်ပေါ်တင်ဘို့ကြိုးစားလိုက်တာပါ…ု အခုတလောကြားကြပါလိမ့်မယ်…ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်ကို နိုင်ငံတကာအဆင့်မှီတက္ကသိုလ်ကြီးဖြစ်အောင် ဆောင်ရွက်ကြတော့မယ်ဆိုတဲ့အသံတွေ..ဘယ်နိုင်ငံက ဘယ်လောက်ကူညီမယ်ဆိုတာတွေ…အဲဒီလိုပညာရေး အဆင့်မြင့်မာရေးကိုအားလုံးစိတ်ဝင်စားနေကြချိန်မှာ… ကျွန်တော်မလွတ်တန်းဖတ်သော..ကျွန်တော်နှစ်ချိုက်သော ဂျာနယ်တစ်စောင်ဖြစ်တဲ့ ၂၂ရက် မတ်လထုတ်“ပြည်သူ့ခေတ်” ဂျာနယ်မှာအခန်းဆက်ရေးနေတဲ့ ဆရာကောင်းဆက်နိုင်ရဲ့ “အံ့ဩလွန်းလို့သေတော့မယ်-၂” မှာပညာရေးနဲ့ ပါတ်သက်တဲ့ အတွေးအမြင်လေးကိုဖတ်လိုက်ရတော့.. ကျုပ်တို့ရွာသူရွာသားတွေကို ချပြပြီး ဆွေးနွေးကြစေချင်လာမိပြန်ပါရော..ဒွတ်ခ… ဒွတ်ခ… ပထမဆုံးကျွန်တော်ပြောချင်တာက သူတင်ထားတဲ့ ခေါင်းစီး… ဘာတဲ့ “အံ့ဩလွန်းလို့သေတော့မယ်” တဲ့…ကြိုက်သဗျာ အဲဒီခေါင်းစဉ်တတ်ထားတာကိုအကြိုက်ဆုံးဘဲ….. ဟုတ်ပါရဲ့ဗျာ..ကျုပ်တို့တိုင်းပြည်မှာလဲ တွေ့နေရ မြင်နေရ ကြားနေရသမျှတွေ ကမ္ဘာပေါ်ကဘယ်တိုင်းပြည်မှာမှ မတွေ့ဖူး မမြင်ဖူး မကြားဖူးတာတွေဘဲ ဖြစ်နေတော့ကာမယ်… သူခေါင်းစဉ်တတ်တာ လုံးဝ လက်တွေ့ကျတယ်ဗျ… ကိုင်း စာရေးသူရဲ့အာဘော်ကို […]