ေရႊအိမ္စည္တောသား ၊ မွေးစားသား နဲ ့ဘဝသမား ……………………………. ကျမ လူမှုရေးနဲ ့ပတ်သတ်ပြိး လူငယ်တွေကိုအားပေးတဲ ့ စာစုတွေရေးလေ ့ရှိပါတယ်။ ကျမနှစ်သက်မိတဲ ့ဆောင်ပါးလေးကတော့ ဆီဖြစ်တဲ ့နှမ်းတလုံးနဲ ့ဒါဏ်ရာများနဲ ့အိုးကလေးပါပဲ။ ကျမတိုဟာလူတစ်ယောက်စိဖြစ်တယ်..။ မွေးဖွားပြိးကာလ၊မိမိကိုယ်ကိုဘာကောင်မှန်းမသိသေးတြ ့ဘဝ။ အဲ ့ဒိလို ဘဝတွေမှာ အားငယ်စရာကောင်းလှပါတယ်..။ ကြိးမားတြ ့ကောင်းကင်ကို ကြည့်ပြိးကျမ..အမြဲရေရွတ်တတ်တာက..”ငါ ကဘာလည်း… ငါ့ဘာလို ့..အထိးကျန်စွာတယောက်တည်းလူလာဖြစ်ရတာလဲ”….မကြာခဏပေါ့.. တခါတရံ..ကျမဘဝဟာ..ပျောက်ဆုံးနေသလိုခံစားရပါတယ်..။ အထူးသဖြင့် လူငယ်တွေဟာလူဖြစ်တဲ ့အပေါ်မှာအားငယ်စိတ်တွေရှိကြတယ်…။ ကျမဘဝဆို..မိဘရင်းတွေမရှိခဲ ့လို ့လည်း..စိတ်ပျက်အားငယ်ဘူးခဲ ့ပါတယ်။ ရန်ကုန်မြို ့..မှာမွေးတဲ ့သူတွေ၊ မိဘရင်းတွေကမွေးတဲ ့သူတွေ အကြောင်းတော့ကျမမသိပါဘူး..။ ကျမတို ့လိုတောကလူတွေပိုပြိးအားငယ်တတ်လို ့ထင်မိပါတယ်..။ ပြိးတော့မွေးစားကလေးဘဝနြ ့ကြိးပြင်းရလို ့လည်း..။ .ကျမကိုကျွေးမွေးရတြ ့မိဘတွေကိုလည်း..အားနာခဲ ့ဘူးပါတယ်။ […]