“ချစ် သော ကေ”- အ ပိုင်း (၇)

အ ခု တော့ ကေ့ ဓါတ် ပုံ ကို ပဲ ၊ အိပ် ကဒ် ထဲ ဆောင် ထား ပြီး
ပြီး နေ ပါ့ မယ်…။ကေ….အ ပြော မ ကြီး နဲ ့ဦး နော် ။
က မ္ဘာ လ ဆန်း တ ရက် နေ ့ဆို လို ့ပါ ။
ကိုယ် က စ နောက် ပြီး ၊ စ ကား အ ဖြစ် သုံး တာ ဆို ပေ မယ့် ။
ကေ က အ တည် ပြော တာ ဆို ရင် တော့….။
ဆို ပြီး မှ…..။
အစ် ကို သု ခ က ဆက် မ ပြော တော့ ပဲ ရပ် သွား ပါ သည် ။
ဆက် ပြော လေ…။ စိတ် ဆိုး မယ့် စ ကား မို ့မ ပြော တော့ ပါ ဘူး ။
အစ် ကို သု ခ ၊ တ အား လည် တယ် နော် ။
ပြော ပြီး နှစ် ယောက် သား ရယ် မော မိ ကြ ပါ သည် ။
နှစ် ယောက် သား ၊ စ ကား တ ပြော ပြော လမ်း လျှောက် နေ ယင်း မှ ပင်။
အစ် ကို သု ခ က လက် ထဲ တွင် ပတ် ထား သော စီ ကို နာ ရီ အား ၊ ရှပ် အ င်္ကျ ီလက် ရှည် အား နဲ နဲ ခေါက် တင် လျှက် က ၊ ပင့် တင် ကြည့် ယင်း….။
ကေ…။
စ ကား ပြော ကောင်း ကောင်း နဲ ့လျောက် လာ လိုက် တာ ။ (၇) နာ ရီ တောင် ခွဲ နေ ပြီ ရော ။
အင်း….။ ဒါ ဆို လည်း …….ပြန် ကြ ရ အောင် လေ ဟု ကေ မှ ပြော ပြီး ။
နှစ် ယောက် သား လာ ရာ လမ်း အ တိုင်း ၊ လှည့် ပြန် လာ ခဲ့ ကြ ပါ သည် ။

အိမ် ရောက် တော့ မ နက် ဖန် ပြန် ရ မည့် အ ရေး တွက်…
ကေ တ ယောက် သိမ်း စ ရာ ရှိ သည် များ ကို သိမ်း ဆည်း နေ မိ ပါ သည် ။
ပြီး တော့ မှ သာ ၊ ခြေ လက် ဆေး ကြော သန် ့စင် ၍ အ ဒေါ် ပြင် ဆင် ထား ပေး သော အိပ် ရာ ကု တင် ပေါ် တွင် လှဲ ယင်း ၊ မ နက် ဖြန် မ ပြန် ခင် ။ လက် မ ခံ နိုင် ကြောင်း အား ကိ စ္စ အား ၊ ပြော မည့် အ ရေး တွေး ပြီး ရင် လေး နေ မိ ပါ သည် ။ တော် တော် နှင့် အိပ် မ ပျော် နိုင် ခဲ့ ။
စဉ်း စား နေ ယင်း ဖြင့် ၊ လင်း ကြက် တွန် သံ ကြား မှ ပင်
မှေး က နဲ အိပ် ပျော် သွား ပါ သည် ။
မိုး လင်း အား ကြီး တော့ မှ ကေ နိုး လာ ခဲ့ ပါ သည် ။
အ ဒေါ် က တော့ အ ရှေ့ စား ပွဲ ပေါ် တွင် ၊ ကော် ဖီ နှင့် မုန် ့များ ၊ ထ မင်း ကြော် အား စား ရန် ၊ အ ရံ သင့် လာ ချ ထား ပေး ပြီး ၊ အ မြန် ရ ထား လက် မှတ် အား လက် ထဲ သို ့လာ ပေး သည့် အ ချိန် တွင်….
အ ဒေါ်….။
ပြော….။
အ ဒေါ် ကို သ္မီး ပြော ချင် စ ရာ ရှိ လို ့ ပါ..။ ပြော စ ရာ ရှိ တာ စား ပြီး မှ ပြော လေ..။ ကော် ဖီ နဲ ့ထ မင်း ကြော် တွေ အေး ကုန် လိမ့် မယ် ။
အ မြန် ရ ထား က (၉းဝ၀)နာ ရီ စီး ရ မှာ ၊ သု ခ က ဘူ တာ ရုံ လိုက် ပို ့ပေး လိမ့် မယ် ။ သု ခ လည်း မ နက် ဖန် ပြန် တော့ မှာ လေ ။
နင် တို ့နှစ် ယောက် လုံး ပြန် ရင် ငါ တော့ ပျင်း ကျန် နေ ရစ် တော့ မှာ ။
ဟု ပြော ဆို ခါ …..။
အစ် ကို သု ခ ကို ပါ ခေါ် လိုက် ပြီး ၊ တစ် ပါ တည်း ဝင် စား ခိုင်း ပါ သည် ။
အ ဒေါ် က ကော် ဖီ နှင့် မုန် ့များ အား ၊ မ ကုန် ကုန် သည် အ ထိ စား ခိုင်း ပြီး ၊ ဘူ တာ များ ရပ် သည့် အ ချိန် ၊ မီး ရ ထား လမ်း ဘေး မှ ရောင်း ချ သော မုန် ့ပဲ သွား ရေ စာ များ ဝယ် မ စား ရန် ၊ ယင် နား စာ များ စား မိ မှာ စိုး သ ဖြင့် စိတ် ပူ ပြီး မှာ နေ ရှာ ပါ သည် ။
နှစ် ယောက် သား စား ပြီး သည့် အ ချိန် တွင် ၊ အစ် ကို သု ခ မှ ၊ အ လိုက် တ သိ နှင့် ပင် ကေ နှင့် အ ဒေါ် အ နား က နေ ထွက် သွား ပေး ခဲ့ ပါ သည် ။
ဟို နေ ့က အ ဒေါ် အ င်္ကျ ီအစ် ကိုု သု ခ ယူ ပေး တဲ့ ချိန် ၊ ဘီ ဒို အောက် မှာ သ္မီး ဓါတ် ပုံ တစ် ပုံ ပြုတ် ကျ နေ တာ တွေ ့လိုက် လို ့ပါ ။
အဲ ဒီ ဓါတ် ပုံ က ၊ ပြည် ထောင် စု အ လံ ကိုင် ရ တဲ့ အ ထဲ ပါ တုံး က ၊ အ လှ ရိုက် ခံ ထား တဲ့ တစ် ပုံ ဖြစ် နေ လို ့ပါ ။
အ လှ ဓါတ် ပုံ တွေ အ များ ကြီး ပဲ အ ရိုက် ခံ ပေး ခဲ့ ရ တာ ၊ ဘာ အ ဓိ ပါယ် မှန်း နား မ လည် ခဲ့ ဘူး ။ ဓါတ် ပုံ က အဲ ဒီ အ ထဲ က တစ် ပုံ ဖြစ် နေ တယ် ။
ထူး ဆန်း နေ တာ က အ ဒေါ် ဆီ ရောက် နေ တာ တွေ ့ရ လို ့ပါ ။
အ ရင် တစ် ခါ ၊ အ ဖြစ် ကို…..သ္မီး ပြော ပြ ပါ့ မယ် နော် အ ဒေါ် ။
သ္မီး က ဒီ လောက် အ သက် ငယ် သေး တာ ။ အ ဖေ တို့ ဆီ က နေ…
အိမ် ထောင် ရေး ကိ စ္စ ၊ စ ကား ကြား ရ တာ ရှက် ပြီး သေ ချင် စိတ် ပေါက် မိ ခဲ့ ပါ တယ် ။ အ ဖေ တို ့က အဲ ဒီ ကိ စ္စ တွေ ပြော ဆို နေ တာ ။
သ္မီး နား ထဲ မှာ တော့သံ ရည် ပူ နဲ ့လောင်း ချ လိုက် သ လို ပါ ဘဲ ။မ ခံ စား နိုင် လွန်း လို ့ပါ ။
အဲ ဒီ နေ ့ က နား နှစ် ဖက် ကို ၊ လက် နှစ် ဖက် နဲ ့အ သေ ပိတ် ပြီး ငို ခဲ့ ရ တယ် တစ် နေ ကုန် ပါ ဘဲ ။ နား တွေ လည်း ထူ ပူ ပြီး နီ ရဲ ပြီး နာ ကျင် နေ ခဲ့ တာ ။မ ခံ စား နိုင် လို ့တွေး တွေး ပြီး ၊ စိတ် ထဲ မှာ ရှက် စိတ် နဲ ့သိမ် ငယ် နေ မိ တယ် ။ အိမ် က နေ ကျောင်း သွား တဲ့ အ ချိန် လွယ် အိပ် လွယ် ပြီး
ထွက် လာ ခဲ့ တာ ၊ ဘု ရား ဝိုင်း နား ရောက် တော့ ၊ တောင် ထန်း တွေ တင် လာ တဲ့ လော် လီ ကား ရှေ့ က နေ ၊ မ ထင် မှတ် ပဲ သွား ပြေး ရပ် လိုက် တော့ ၊ ဒ ရိုင် ဘာ က ရုတ် ချည်း ဘ ရိတ် အုပ် ပြီး ၊ ကား စ တီ ယာ ရင် ကို လမ်း ဘေး ထိုး ပြီး ကွေ ့ချ လိုက် တော့ ၊ ကား ဘီး နဲ ့က တ္တ ရာ ပွတ် တိုက် ဆွဲ လိုက် တဲ့
အ သံ ။ ကျွီ က နဲ ဆို ပြီး ၊ အော် မြည် တဲ့ အ သံ က ။
အ ရမ်း ကို ကျယ် လောင် သွား တယ် ။
ဘု ရား ဝိုင်း ကာ ရံ ထား တဲ့ အုတ် နံ ရံ ကို အ ရှိန် ကြောင့် ဝင် ဆောင့် တိုက် မိ ပြီး ကား လည်း မှောက် လု မှောက် ခင် နဲ ့ထိုး ရပ် သွား တယ် ။
သ္မီး မျက် စေ့ ထဲ မြင် ပြီး ၊ ထိတ် လန် ့သွား လို ့ငယ် သံ ပါ အောင် အော် မိ သွား တယ်။ သ္မီး …အဲ ဒီ နေ ရာ မှာ တင် မေ့ လဲ သွား ခဲ့ တယ်။
သေ ဘေး က လက် မတင် က လေး လွတ် သွား ခဲ့ တာ ။
ကား ဒ ရိုင် ဘာ က သူ ့အ သက် မ ငဲ့ ပဲ သ္မီး ကို ကယ် ခဲ့ တယ်။
ကား ဒ ရိုင် ဘာ က သ္မီး ကို မြင် တွေ ့တိုင်း ၊အဲ လို မ လုပ် ဖို ့အ မြဲ ပြော တယ် ။
ကိုယ့် ကို ကိုယ် သတ် သေ တယ် ဆို တာ က ၊ အ ဖန် ငါး ရာ ၊ ငါး က မ္ဘာ မျှ မ က ဝဋ် ကြွေး ပြန် ဆပ် ရ တယ် ။ကြောက် စ ရာ အ ရမ်း ကောင်း လွန်း တယ် ဆို ပြီး ပြော ပြ တယ် ။ ဒီ စေ့ စပ် ထား မယ် ဆို တဲ့ ကိ စ္စ တွေ က ၊ သ္မီး အ တွက် က တော့ နား ရှက် စ ရာ အ ကောင်း ဆုံး ဖြစ် နေ တယ် ။
သ္မီး က ယော က်ျား လေး ဖြစ် ချင် လွန်း လို ့ဘယ် သူ မှ မ သိ အောင်
တ ယောက် ထဲ ကြိတ် ပြီး စိတ် ထဲ အ ရုူး ထ နေ တဲ့ သူ ပါ ။
ဒီ လို အ ကြောင်း တွေ ကို…..
သ္မီး အ နေ နဲ ့က ကြား လည်း မ ကြား ချင် ဘူး ၊ စိတ် က လည်း မ ခံ စား နိုင် ဘူး ။ ခံ နိုင် ရည် အင် အား လည်း မ ရှိ ဘူး ။
စိတ် က ကိုယ် ့ ဘာ သာ ယော ကျ်ား လေး ဘဲ ဖြစ် ချင် နေ မိ တာ ။
အ မေ နဲ ့ အ ဖေ က ငယ် ငယ် တုံး က တော့ ဘို ကေ နဲ ့ ပဲ ထား လာ ပြီး မှ ၊ အ ခု ကျ မှ မိန်း မ ပုံ စံ ပြောင်း ခိုင်း တယ် ။ မ လွန် ဆန် ရဲ ပေ မယ့် သ္မီး စိတ် ထဲ မှာ က ၊ င ရဲ ကျ နေ သ လို ပါ ဘဲ ။ သ္မီး ဒီ ကိ စ္စ ကို မ ခံ စား နိုင် ဘူး ။
ကိုယ့် ကို ကိုယ် သတ် သေ ချင် တဲ့ စိတ် ပေါက် မိ တယ်။
သ္မီး ရင် ထဲ က ခံ စား နေ ရ တာ ကို ၊ အ မှန် ပြော ပြ နေ တာ ပါ ။
သ္မီး ကို အ တင်း အ ကြပ် မ လုပ် မိ စေ ဖို ့သ္မီး တောင်း ဆို ပါ တယ် ။
အ ဖေ တို ့ ကြောင့် ၊ သ္မီး အ ရမ်း ချစ် တဲ့ သူ ငယ် ချင်း နဲ ့လည်း ကွဲ ရ ပြီး ပြီ ။
စိတ် လေ ပြီး စာ မ ကျက် နိုင် တော့ …စာ မေး ပွဲ က ကျ တယ် ။
စာ မေး ပွဲ ကျ တော့ ၊ အ ဖေ တို ့က ၊ပု သိမ် မှာ ကျောင်း ပြောင်း ပြီး ထား တယ် ။
နေ တဲ့ ကျောင်း မှာ…
က ချင် တိုင်း ရင်း သူ အ စစ် မ ရှိ တော့ ၊ သ္မီး ကို က ချင် နဲ ့တူ တယ် ဆို ပြီး …
ဆ ရာ မ နဲ ့အ တန်း က ကျောင်း သား ခေါင်း ဆောင် က ရွေး တယ် ။
ပြည် ထောင် စု အ လံ ကို ကြို ဆို ရ တဲ့ အ ဖွဲ မှာ ၊ က ချင် တိုင်း ရင်း သူ အ ဖြစ် အ ရွေး ခံ ရ လို ့သ္မီး ငြင်း ခဲ့ တယ် ။
ငြင်း မ ရ တော့ ၊ က ချင် တိုင်း ရင်း သူ ဝင် လုပ် ပေး ခဲ့ ရ တယ်။
ပု သိမ် မှာ ပြည် ထောင် စု အ လံ ကြို ရ တဲ့ နေ ့က ၊ နေ ့ဝက် လောက် ကျိုး အောင် ဓါတ် ပုံ အ ရိုက် ခံ ပေး ခဲ့ ရ တယ် ။
အဲ လို မျိုး ဓါတ် ပုံ အ ရိုက် မ ခံ ချင် ပါ ဘူး ဆို မှ ၊ ဓါတ် ပုံ အ ရိုက် ခံ ပေး ခဲ့ ရ တယ်။ ဓါတ် ပုံ ဆ ရာ က ပြိုင် ပွဲ ဝင် ချင် လို ့ရိုက် တယ် ။
အ ဖေ က တော့ ….
ဓါတ် ပုံ နဲ ့ပြ ပြီး ၊ သ္မီး ဘဝ ကို ကောင်း စား ဖို ့တွက် ဓါတ် ပုံ နဲ ့လဲ လှယ် ချင် ပြန် တယ် ။ သ္မီး ရဲ ့အ တ္တ စိတ် အ တွင်း သ ဏ္ဌန် ကို တော့ ၊ အ ဖေ နား မ လည် ခဲ့ ဘူး။ တစ် ချိန် လုံး ရိုး ရာ အ ရ ပဲ လုပ် နေ တယ် ။
မိန်း က လေး မှန် ရင် စေ့ စပ် ထား ရ မဲ့ ကိစ္စ တွေ ပဲ ပြော ပြော ပြ နေ တယ် ။
အ ဖေ တို ့ရိုး ရာ အ ရ ၊ မိန်း က လေး ဖြစ် ရ တာ…
ဖြစ် ကို မ ဖြစ် ချင် ဘူး ။
ဒါ ကြောင့် လည်း နေ ့ တိုင်း ၊ ဘု ရား ရှိ ခိုး ပြီး တာ နဲ ့ယော က်ျား လေး ဖြစ် ရ ပါ လို ၏
လို ့အ ကျယ် ကြီး မ ကြား ကြား အောင် ၊ အော် အော် ပြီး ဆု တောင်း နေ မိ တာ။
တ အိမ် လုံး က သ္မီး ကို အ မြင် ဝိုင်း ကပ် ကြ တယ် ။
မိန်း က လေး မှန် ရင် ငယ် ငယ် ထဲ က စေ့ စပ် တဲ့ ကိ စ္စ ၊ အ ဖေ တို ့ပြော ပြော နေ တဲ့ အဲ ဒီ ရိုး ရာ အ ရ ….
ဆို တာ ကြီး ကို က ၊ နား ထဲ မှာ ကြား ကြား နေ ရ တာ ကို က ၊ မ ခံ စား နိုင် ပါ ဘူး ။ဘယ် လို မှ လည်း ခံ စား လို ့ကို မ ရ တာ ပါ အ ဒေါ် ရယ် ။
သ္မီး ကို နား လည် ပေး နိုင် ဘို ့တောင်း ဆို ပါ တယ် ။
သ္မီး ကို ကူ ညီ ပါ နော် ။ အ ဒေါ် မ ကူ ညီ ရင် တော့….
နောက် တ ကြိမ် ဆို တာ မျိုး လည်း သ္မီး ထပ် မ ဖြစ် ချင် ပါ ဘူး ။
သ္မီး စိတ် က လက် သင့် ခံ ဖို ့အ တွက် ဘယ် လို မှ မ ရ နိုင် သေး လို ့ပါ။
ပြော ပြ သည့် စ ကား တို ့အား….။ အ ဒေါ် မှ နား ထောင် ပေး ပြီး ။
အ ဒေါ် တို ့ရိုး ရာ က အေ ။ မိန်း က လေး မွေး လာ ရင် အ ရမ်း ကို နှိမ် ထား တယ် ။ နှိမ် ထား တာ ကို က ၊ ကောင်း ကို မ ကောင်း ဘူး ။
အ ဒေါ် လည်း မိန်း မ ဆို တော့ ။
ခံ စား ခဲ့ ရ လို ့ သ ဘော ပေါက် ပါ တယ် ။ သ္မီး ကို အ တင်း အ ကြပ် မ လုပ် ပါ ဘူး ။အ ဒေါ် က တိ ပေး ပါ တယ် ။ ဒါ ပေ မယ့် သ္မီး ရေ..။ မိန်း က လေး ဆို တာ က မိန်း က လေး ပါ ဘဲ ။
သ ဘာ ဝ ကို တော့ လွန် ဆန် လို ့ တော့ ဘယ် ရ နိုင် မ လည်း ။
သ္မီး အ နေ နဲ ့က အ ချိန် တန် လာ တဲ့ အ ခါ သ ဘော ပေါက် လာ မှာ ပါ ။
သ ဘာ ဝ ကို မ ဆန် ့ကျင် နဲ ့။ သ္မီး လက် ခံ နိုင် အောင် ကျိုး စား ရ မယ် ။
မြင် တတ် ရ မယ် လေ..။ မ မြင် တတ် ရင် အ မှား မ ဆုံး ဖြစ် နေ တော့ မှာ ပေါ့ ။
ကယ်….ကယ်…ကယ်။
စ ကား ပြော နေ တာ ကြာ လှ ပေါ့ ။ အ ချိန် တွေ လည်း လွန် ကုန် အုံး မယ် ။
သု ခ ရေ…..
မင်း ညီ မ ကို ဘူ တာ ရုံ လိုက် ပို ့ဖို ့ပြင် ထား ပါ ဦး ကွယ် ။
သ္မီး လည်း ဘု ရား ကို ကန် တော့ လိုက် ဦး ။ ခ ရီး သွား တဲ့ ခါ ၊ လာ တဲ့ ခါ ….
ရ တ နာ သုံး ပါး ကို မ မေ့ နဲ ့။
အိမ် ပြန် ရောက် ရင် လည်း ဒီ ကိ စ္စ တွေ ကို စိတ် ထဲ ထည့် ပြီး မ စဉ်း စား နဲ ့။ အ ဒေါ် လည်း ၊အ ဖေ့ ကို သ ဘော နား ဝင် အောင် ပြော ပြ ပေး မယ် ဟုတ် လား….။ စိတ် အေး အေး ထား နော် ဟု ဆို ခါ ၊ အ ဒေါ် က ဖြောင်း ဖျ ပြီး နား ဝင် အောင် ပြော ပြ ပါ သည် ။ ဘု ရား ကန် တော့ ဝတ် ပြု ပြီး သည် နှင့် တ ဆက် တည်း ပင်…။ အ ဒေါ် အား ကေ မှ ကန် တော့ လိုက် ပါ သည် ။
အ ဒေါ် က….၊ ငါ့ တူ မ လေး …။
သွား လေ ရာ လာ လေ ရာ….
လို ရာ လမ်း ခ ရီး တ လျှောက်…
ဖြောင့် ဖြူး သာ ယာ ပါ စေ ဟု နှုတ် မှ ရွတ် ဆို လျှက် ဆု ပေး ပါ သည် ။
အ ဒေါ် အား နှုတ် ဆက် ပြီး…..သည် နှင့်
ကေ မှ ဟမ်း ဘက် အိတ် ယူ ကာ ၊ အစ် ကို သု ခ နှင့် နှစ် ယောက် သား
အောက် ထပ် သို ့ဆင်း လာ စဉ် ၊ အစ် ကို သု ခ မှ ကေ့ လက် ထဲ က ဟမ်း ဘက် အိတ် အား ဆွဲ ယူ ၍ သယ် ကူ ပေး ပါ သည် ။
ကေ က င ရဲ ကြီး မှာ စိုး ကြောက် မိ သည် ဟု ပြော မိ လျှင်….
အစ် ကို သု ခ က ဒါ တွေ ကို ၊ ကိုယ် အ ယူ မ ရှိ ဘူး ။
စေ တ နာ ဖြင့် ဆောင် ရွက် ပေး ခြင်း ဖြစ် ၍ ၊ င ရဲ မ ကြီး ပါ ဘူး ဟု ပြော ပြ ပါ တော့ သည် ။။