“အမေဆုံးမတဲ့စကားတခွန်းက-မှတ်သားဘွယ်ရာ”

ဒါ လီ ဘ ဝ မှာ ၊ အ မြဲ တန်း နား ရည် ဝ နေ ပြီ ဖြစ် တဲ့ ။ အ မေ အ မြဲ ပြော ဆို ဆုံး မ နေ ကျ စ ကား တ ခွန်း ရှိ ပါ တယ် ။
အဲ ဒီ စ ကား တ ခွန်း က တော့………။
“ဘယ် သော အ ခါ မှာ မှ အ ပြစ် မ ပြု လုပ် မိ ပါ စေ နဲ ့”ဆို တာ ပါ ဘဲ ။

ဒီ စ ကား တ ခွန်း က ၊ ဒါ လီ ဘ ဝ တ လျှောက် လုံး ၊ ဘယ် သော အ ခါ မှာ မှ မေ့ လို ့မ ရ နိုင် ခဲ့ သ လို ။ ဒါ လီ ရဲ ့နား စည် အိမ် ထဲ မှာ လည်း ။ အ မြဲ တမ်း လို လို ကြား ယောင် နေ ပြီး ။ မြည် ဟီး ရိုက် ခတ် နေ ဆဲ ပါ ဘဲ ။
ငယ် စဉ် တောင် ကျေး က လေး ဘ ဝ အ ရွယ် ။ မ သိ နား မ လည် ခင် အ ရွယ် တည်း က ၊ အ ပြစ် မ ပြု လုပ် မိ စေ ဘို ့အ တွက် ။ အ မေ အ မြဲ ပြော နေ ကြ ဖြစ် တဲ့ ။ “အ မေ ဆုံး မ တဲ့ စ ကား တ ခွန်း က မှတ် သား ဘွယ် ရာ” ၊ လိုက် နာ ဘွယ် ရာ ကောင်း တယ် ဆို တာ ကို ပြော ပြ ချင် မိ ပါ တယ် ။

ဒါ လီ ငယ် ငယ် က ကိုယ့် စိတ် ပျော် ရွှင် မှု အ တွက် ၊ ကို သာ အ မြဲ ရှေ့ တန်း တင် ပြီး ဆော့ က စား တတ် ပါ တယ် ။ အ ကျိုး အ ပြစ် ရယ် လို ့ကွဲ ကွဲ ပြား ပြား နား လည်း မ လည် ခဲ့ ပါ ဘူး ။ မ သိ လို ့လုပ် မိ တာ ကို အ ပြစ် မ ရှိ ဘူး လို ့စိတ် က ခံ ယူ ခဲ့ မိ ပါ တယ် ။ လွဲ မှား တဲ့ အ သိ လို ့ပြော ရ မှာ ပါ ။

အ မေ က ဒါ လီ အ ပြစ် ပြု မိ မှာ ကို ။ အ မြဲ စိုး ရိမ် စိတ် ကြီး မား ခဲ့ ပါ တယ် ။ ငယ် သေး လို ့နား မ လည် လို ့အ ပြစ် ပြု မိ ထား တာ ရှိ ရင် လည်း ။ အ ပြစ် က မ နေ ပါ ။ အ ပြစ် အ တွက် ပြန် ပေး ဆပ် ရ တယ် ။ အ ပြစ် ဆို တာ ဘယ် တော့ မှ မ ကြေ ဘူး ။ င ရဲ ကြီး တယ် ။ ဝဋ် လိုက် ခြင်း ပြန် ခံ စား ရ တယ် ။ အ ပြစ် ပြု မိ ထား တာ ရှိ ရင် ။ အဲ ဒီ အ ပြစ် ဟာ မ ပျောက် သွား ဘူး ။ ကိုယ် ပြု မိ ထား အ ပြစ် အ တွက် ။ ကိုယ် က ပဲ ပြန် ပေး ဆပ် ရ တယ် ။ ဝဋ် ဆို တာ က မ နေ ဘူး ။ ဝိ ပါက် ဝိ ပါက် ခွန် နှစ် ရက် ၊ ကာ လ ဝိ ပါက် နောက် နောင် တက် ။ ဆို ပြီး အ ပြစ် မ ပြု မိ စေ ဘို ့။ အ မေ က အ မြဲ ပြော ဆို တတ် ပါ တယ် ။

ဒါ လီ က ဂေါင်း ကြော အ တော် မာ တဲ့ သူ လို ့ပဲ ဆို ပါ ရ စေ ။ အ မေ ပြော ဆို ပြ ထား လည်း ဘဲ ။ စိတ် အ လို ကို လိုက် ပြီး ၊ အ မေ မ ကြိုက် တဲ့ အ ပြု အ မူ မျိုး ကို ။ အ မေ့ ရှေ့ မှာ မ လုပ် မိ အောင် သာ ရှောင် ရှား တတ် ပြီး ။ နောက် ကွယ် မှာ တော့ အ မေ မ သိ အောင် ပြု မူ ဆော့ က စား တတ် ခဲ့ ပါ တယ် ။ ဝဋ် လည် တာ တွေ ၊ ဝဋ် လိုက် တာ တွေ ၊ အ ကျိုး အ ပြစ် တွေ ကို မ သိ မြင် ၊ မ ခံ စား တတ် ခဲ့ ပါ ဘူး ။

အ မေ က အ လုပ် များ လို ့မ ကြည့် အား နိုင် တဲ့ အ ခါ မျိုး မှာ ၊ ကိုယ့် စိတ် အ လို သ ဘော ကျ ပြု မူ ဆော့ က စား ရ တာ မျိုး ကို အ ရမ်း ပျော် ရွှင် ပါ တယ် ။ အ ပြစ် ဖြစ် စေ နိုင် တဲ့ ဆော့ က စား မှု မျိုး ကို အ မေ မြင် တွေ ့လို ့က တော့ ။ တ သက် လုံး ရပ် တန်း က ရပ် သွား ခဲ့ ရ တာ က ဘဲ များ ပါ တယ် ။
ဒါ လီ စ တ္ထု ထ တန်း အ ရွယ် က ။ အိမ် ခြံ နောက် ဖေး ခြံ စည်း ရိုး နား မှာ ခြ တောင် ပို ့ကြီး တ ခု ရှိ ပါ တယ် ။ ခြံ စည်း ရိုး ဘေး တ လျှောက် မှာ ။ အ ဖေ က အုတ် တွေ ကို ပုံ ထား ပါ တယ် ။ အုတ် ပုံ တွေ က လူ တ ရပ် နီး ပါး အ မြင့် ရှိ တော့ ။ အုတ် ပုံ နဲ ့ခြံ စည်း ရိုး ဘေး အ ကြား မှာ နဲ နဲ ကွာ ဟ နေ တာ ပါ တယ် ။ ဒါ လီ အ ရွယ် တစ် ကိုယ် စာ ဝင် ဆော့ လို ့ရ တဲ့ အ နေ ထား ရှိ တာ မို ့၊ အုတ် ပုံ နဲ ့ခြံ စည်း ရိုး ကြား က နေ ။ ခြ တောင် ပို ့ကို ဖြို ဖျက် ပြီး ဆော့ က စား ခဲ့ ဘူး ပါ တယ် ။ စူး စမ်း ချင် စိတ် က ကဲ ကဲ ဆို တော့ ။ ဆော့ က စား ရ တာ ကို လည်း စိတ် က ပျော် ပျော် ပါ ဘဲ ။

အ မေ မ ရှိ နေ တဲ့ အ ချိန် တွေ လို မျိုး မှာ ။ တ ရေး တ မော အ မေ နား တတ် တဲ့ အ ချိန် တွေ မျိုး မှာ ။ ခြံ နောက် ဖေး ဝန်း ထဲ မှာ သွား ပြီး တော့ ၊ ခြ တောင် ပို ့ထဲ က ခြ တွေ ထွက် လာ အောင် လုပ် ပြီး ။ ဒါ လီ ဆော့ ပါ တယ် ။ ကိုယ် က ဖျက် လိုက် ။ သူ တို ့က ပြန် ဆောက် လိုက် ။ မ မော မ ပန်း ခြ များ နဲ ့သာ ။ အ ချိန် ကုန် ခံ ပြီး ဆော့ နေ တတ် ပါ တယ် ။
အ မေ က ဒါ လီ ကို တ ရက် မှာ ။ မ သ င်္ကာ တော့ ချောင်း ပါ တယ် ။ ခြ တောင် ပို ့အိမ် ကို ဖျက် ပြီး ဆော့ က စား တာ တွေ ့တော့ လုံး ဝ ကို ခွင့် မ ပြု တော့ ပါ ဘူး ။ အ မေ့ ထား ဝယ် ကြိမ် လုံး က ဒါ လီ အ တွက် ဖြစ် နေ ပါ တယ် ။ ထား ဝယ် ကြိမ် လုံး သေး သေး နဲ ့ခြေ သ လုံး သား ကို အ ကပ် ခံ ရ တော့ ။ အ သား က နာ ကျင် စပ် ပြီး ခံ ရ ခက် ပါ တယ် ။ အ သား နာ အောင် အ ရိုက် ခံ လိုက် ရ တဲ့ အ တွက် ။ သေ အောင် မှတ် ဆို သ လို ပါ ဘဲ ။ ဒါ လီ လည်း ခြ တောင် ပို ့နား ကို မ သွား ရဲ တော့ ပါ ဘူး ။ အ မေ က လည်း ခြေ ဦး တောင် ချ ခွင့် မ ပြု ခဲ့ ပါ ဘူး ။

နား မ လည် လို ့အ ပြစ် လုပ် မိ ရင် လည်း ။ အ ပြစ် ဆို တာ မ နေ ဘူး လို ့၊ အ မေ က အ မြဲ ပြော လေ့ ရှိ ပါ တယ် ။ င ရဲ ကြီး မယ် ။ ဝဋ် လိုက် ခံ ရ တတ် တယ် လို ့ပြော ပြီး ။ အ ပြစ် မ ပြု လုပ် မိ စေ ဘို ့ကို ပဲ အ မြဲ ဆုံး မ ပါ တယ် ။ ဒါ လီ ကို တား မြစ် ခဲ့ ပါ တယ် ။ ဘယ် သော အ ခါ မှာ မှ လည်း အ ပြစ် မ ပြု လုပ် မိ စေ ဘို ့အ တွက် အ မြဲ ပြော နေ ခဲ့ ပါ တယ် ။ အ မေ ဆုံး မ တဲ့ စ ကား တွေ ကြား ရ ဖန် များ လာ တော့ ။ နား က မ အီ မ သာ ။ နား ပူ လာ သ လို လို စိတ် ထဲ ခံ စား လာ ခဲ့ ရ ပါ တယ် ။
အ မေ ဆူ တာ မ ခံ ချင် တော့ ။ အိမ် ရှေ့ အိမ် က ၊ မိတ် ဆွေ ဘ ကြီး အိမ် မှာ ပဲ ဒါ လီ သွား ပြီး နေ တာ များ ပါ တော့ တယ် ။ ဒါ လီ ဘ ကြီး အိမ် သွား နေ တာ ကို အ မေ သိ ရင် တော့ ။ တစ် နေ ့ လုံး ပြန် မ လာ လည်း အ မေ က ဒါ လီ ကို ဘယ် တော့ မှ မ ဆူ ဘူး ပါ ဘူး ။ ဘ ကြီး အိမ် မှာ တစ် နေ ကုန် သွား ပြီး နေ နေ ရင် လည်း ။ အ မေ က ဒါ လီ ကို ၊ စိတ် ချ လက် ချ စိတ် အေး ရ တယ် ဆို ပြီး ပြော ပါ တယ် ။

ဘ ကြီး အိမ် မှာ လည်း ဒါ လီ အ ငြိမ် မ နေ ပါ ဘူး ။ ဘ ကြီး အိမ် က ပြ တင်း ပေါက် တွေ အ ရမ်း များ ပါ တယ် ။ အိမ် မြောင် ဥ တွေ သေး သေး လေး တွေ ကို နေ ရာ တ ကာ မှာ တွေ ့ရ ပါ တယ် ။ ဒါ လီ စိတ် က လည်း ၊ တွေ ့မြင် ရင် အ သည်း ယား လို ့လက် နဲ ့ဖျစ် ပြီး ညှစ် ကြည့် တတ် ပါ တယ် ။ ဥ အ ထဲ ထဲ က ထွက် လာ တဲ့ အ ရည် တွေ ၊ အ ကောင် ပြူ တစ် ဖြစ် နေ တာ တွေ ကို ။ မြင် ချင် သိ ချင် တဲ့ စိတ် ကြောင့် လည်း ပါ ပါ တယ် ။ စူး စမ်း ပြီး ဆော့ က စား မိ ပါ တယ် ။ တ ရက် ဘ ကြီး က မြင် တွေ ့ တော့ တား မြစ် ပါ တယ် ။ အ ကျိုး နဲ ့အ ပြစ် ကို လက် တွေ ့မြင် သာ ထင် သာ အောင် ပြော ပြ ပါ တယ် ။ အ သေ အ ချာ သ ဘော ပေါက် နား လည် အောင် လည်း ၊ ရှင်း ပြ ဆုံး မ ပါ တယ် ။

ဒါ လီ ကို လက် တွေ ့ရှင်း ပြ ပြော ပြ လို တဲ့ ၊ ဘ ကြီး က…. ။ တ ရက် မှာ ဂေါင်း စောင်း ပြီး လက် တ ဖက် တုန် နေ တဲ့ ဘ သူ အ ကြောင်း ကို ပြော ပြ ခဲ့ ပါ တယ် ။ မိ မွေး ဖ မွေး ခဲ့ စဉ် က အ တိုင်း အ ကောင်း ပ က တိ ပင် ဖြစ် ကြောင်း ။ ငယ် စဉ် အ ခါ တည်း က သစ် ပင် တက် ဝါ သ နာ ပါ လာ ပြီး ငှက် ဥ များ ကို နှိုက် ယူ စား သုံး တတ် ကြောင်း ။ အ ရွယ် ရောက် လာ ပြန် တော့ လည်း ။ သစ် ပင် တက် စား တဲ့ အ လုပ် နဲ ့သာ အ သက် မွေး ဝမ်း ကြောင်း ပြု ခဲ့ ကြောင်း ။ သစ် ပင် တက် စား သော် လည်း ၊ ငှက် ဥ များ ကို မြင် က မ နှိုက် ရ မ နေ နိုင် ပါ ဘဲ ။ ဝါ သ နာ အ ရ နှိုက် ယူ စား သုံး တတ် ကြောင်း ။ အ ကြိမ် ကြိမ် အ ဖန် ဖန် များ စွာ ပြု ခဲ့ ကြောင်း ။ ကြက် များ ကို လည်း အ ငှား သတ် ပေး ပြီး ။ ဘ ဝ ဝမ်း စာ အား ရှာ ဖွေ စား သောက် နေ ထိုင် ခဲ့ ကြောင်း ။ ကြက် များ ကို လည် လိမ် ပြီး သတ် ပေး ခဲ့ ရ သ ဖြင့် ။ ၎င်း ဘ သူ မှာ “အ ဒိ န္နာ ဒါ နာ”အ ကု သိုလ် ကံ များ ထိုက် ခဲ့ ကြောင်း ။ ပြော ပြ ပါ တယ် ။

တ ရက် တွင် “ဘ သူ” အ ပြင်း ဖျား ရာ မှ သူ ၏ ဂေါင်း က အ တည့် လှည့် မ ရ တော့ ပါ ဘဲ ။ တ ခြမ်း စောင်း သွား ခဲ့ ကြောင်း ။ ညာ လက် တ ဖက် က လည်း ။ လေ ငမ်း ဆွဲ သ လို ဖြစ် ပြီး (၂၄) နာ ရီ လုံး ၊ တုန် နေ လို ့ကြိုး နဲ ့သိုင်း ထား ရ ကြောင်း ။ ဝဋ် နာ ကံ နာ က ၊ ယ ခု ဘ ဝ တွင် ပင် ပြန် ခံ စား ရ ကြောင်း ။ ထို ဖြစ် အင် ကို ဆင် ခြင် ၍ အ ပြစ် မ ပြု လုပ် မိ စေ ရန် “ဘ သူ” အ ကြောင်း ကို ပြော ပြ ခဲ့ ပါ တယ် ။

ဘ ကြီး က ….။ တ ဆက် စပ် တည်း မှာ ဘဲ ထပ် ပြော ပြ ပါ တယ် ။ ငန်း မြွေ ဥ ကို သတ် စား မိ ပါ က လည်း ။ ယ ခု ဘ ဝ တွင် ပင် အ သက် ပြန် ပေး ဆပ် ရ ကြောင်း ။ ထို ငန်း မြွေ ဥ ထား သော မြွေ မျိုး က ၊ သူ ၏ ဥ အား သတ် စား သည့် သူ ကို ရေ ဆုံး မြေ ဆုံး အ နံ ့ခံ လိုက် နိုင် ပြီး ။ ပြန် ပြီး ထို သူ ကို သာ ပေါက် သတ် ကြောင်း ။ ဝိ ပါက် ဝဋ် ကြွေး က နောင် ဘ ဝ ပင် မ ကူး ။ ယ ခု ဘ ဝ မှာ ပင် ချက် ခြင်း အ ကျိုး ပေး မြန် ကြောင်း ပြော ပြ ပါ တယ် ။

ဒါ လီ နား လည် အောင် ၊ ဘ ကြီး ရှင်း ပြ ပြီး က တည်း က ။ လက် တုန် မှာ ကို ကြောက် ပြီး ၊ အိမ် မြောင် ဥ သေး သေး မြင် လည်း ။ မ ကိုင် မ ထိ ရဲ တော့ ပါ ဘူး ။ အ သက် ရှိ နေ တဲ့ သ တ္တ ဝါ သေး သေး ငယ် ငယ် များ ။ ပု ရွက် ဆိတ် ၊ ခြင် ၊ ယင် တွေ ကို လည်း မ သတ် ရဲ ပါ ဘူး ။ အ ပြစ် ဖြစ် မှာ ကို ကြောက် နေ ခဲ့ ပါ တယ် ။

ဒါ လီ အ လယ် တန်း ကျောင်း သူ ဘ ဝ က..။
ရာ သီ ဥ တု သာ ယာ တဲ့ ၊ ည နေ ခင်း အ ချိန် တွေ ရောက် တိုင်း ။
အိမ် ရှေ့ ပန်း ခြံ ထဲ မှာ ၊ ဒါ လီ အ မြဲ ရှိ တတ် ပါ တယ် ။ ပန်း မျိုး စုံ အ လိုက် ပွင့် နေ တဲ့ ပန်း တွေ ပေါ် လိုက် နား တတ် တဲ့ ပု စဉ်း ထိုး ၊ လိပ် ပြာ လေး တွေ ၊ ရောင် စုံ ပျံ ဝဲ နေ တာ ကို ကြည့် ပြီး ၊ စိတ် က ကြည် နှူး နှစ် သက် နေ တတ် လို ့ပါ ။ ပု စဉ်း ထိုး လေး တွေ က အ ရောင် စုံ လင် ပြီး အ ရမ်း လှ လွန်း နေ တာ ကို စိတ် က ထင် မြင် မိ တော့ ။ ဖမ်း ပြီး ဆော့ ချင် မိ ပြန် ပါ တယ် ။ ပု စဉ်း ထိုး တွေ က ဖမ်း လို ့လည်း လွယ် ကူ တော့ ၊ ဖမ်း ပြီး ဆော့ ခဲ့ မိ ပြန် ပါ တယ် ။

ပု စဉ်း ထိုး လေး တွေ ကို ၊ လိုက် ဖမ်း ပြီး ၊ လက် နဲ ့ကိုင် တွယ် ကြည့် ပြီး ရင် တော့ ၊ ဒါ လီ ချက် ခြင်း ပဲ ပြန် လွတ် ပေး တတ် ပါ တယ် ။ င ရဲ ကြီး မှာ လည်း ကြောက် လို ့ပါ ။ ပု စဉ်း ထိုး တွေ နဲ ့ဖမ်း ပြီး ဆော့ ရ တာ ကို ၊ စိတ် က လည်း ပျော် ရွှင် မိ ပါ တယ် ။ ပု စဉ်း ထိုး ရဲ ့တောင် ပံ လေး တွေ ကို လက် နဲ ့ကိုင် ။ ဖမ်း ယုံ သာ ဖမ်း ပြီး ပြန် လွတ် ပေး ခဲ့ လို ့၊ အ ပြစ် မ ဖြစ် လောက် ဘူး လို ့စိတ် က ထင် မိ ပါ တယ် ။ တောင် ပံ လေး တွေ ကို ဖွ ဖွ ညင် သာ သာ ကိုင် တွယ် မိ ယုံ လေး ပါ ဘဲ ။ ဒါ ကို အိမ် ရှေ့ အိမ် က ၊ မိတ် ဆွေ ဘ ကြီး က မြင် ပြီး ။ ဒါ လီ ရဲ ့အ ပြု အ မူ များ ကို ။ အ ကဲ ခတ် ကြည့် နေ ခဲ့ ပါ တယ် ။ ဒါ လီ က သ တိ မ ပြု မိ ခဲ့ ပါ ဘူး ။

ပု စဉ်း ထိုး တွေ နဲ ့ဆော့ နေ တာ ကို ။ ဘ ကြီး က သေ သေ ချာ ချာ မြင် သိ ပြီး မှ သာ ။ ဒါ လီ ကို ချက် ခြင်း ခေါ် ပြီး ၊ ပု စဉ်း ထိုး တွေ ကို ဖမ်း ပြီး မ ဆော့ ဘို ့တား မြစ် ခဲ့ ပါ တယ် ။ ပု စဉ်း ထိုး ရဲ ့တောင် ပံ တွေ က နု နယ် လွန်း လှ ပြီး ၊ ထိ မိ တာ နဲ ့တောင် ပံ အ ဆင်း အ လှ ပျက် သွား နိုင် ကြောင်း ။ အ သက် ရှိ သ ဖြင့် သူ တို ့တွင် လည်း နာ ကျင် ခံ စား မှု မျိုး ရှိ ကြောင်း ။ အ ပြစ် ဖြစ် ကြောင်း ။ ဒါ လီ ကို ပြော ပြ ပါ တယ် ။ ဘ ကြီး ငယ် စဉ် အ ခါ က လည်း ။ ပု စဉ်း ထိုး များ ။ ဖမ်း ပြီး ဆော့ ရ တာ ကို ဝါ သ နာ ပါ ခဲ့ ကြောင်း ။ ကြီး လာ သည့် အ ရွယ် တွင် ။ ဝဋ် လိုက် သည် ကို ခံ စား သိ မြင် ခဲ့ ကြောင်း ။ အ ပြစ် ပြု မိ ထား မှု အ ပေါ် သုံး သပ် ဆင် ခြင် နိုင် ခဲ့ ကြောင်း ပြော ပြ တဲ့ အ ပြင် ။ဒါ လီ ကို အ ပြစ် မ ပြု လုပ် မိ စေ ဘို ့အ တွက် တား မြစ် ပါ တယ် ။
ဘ ကြီး တား မြစ် ပြီး က တည်း က……….. ။
ဒါ လီ လည်း……….။ ပု စဉ်း ထိုး လေး တွေ ဖမ်း ပြီး ဆော့ တာ မျိုး ၊ ဘယ် ေတော့ မှ မ ပြု လုပ် တော့ ပါ ဘူး ။

အ မေ ပြော ပြ ခဲ့ တဲ့ စ ကား တွေ က ၊ ခု ချိန် မှာ တော့ ။ ဒါ လီ အ တွက် က ၊ သွေး ထွက် အောင် ကို မှန် နေ ခဲ့ ပါ တယ် ။
ဝိ ပါက် ဝိ ပါက် ခွန် နှစ် ရက် ။ ကာ လ ဝိ ပါက် နောက် နောင် တက် တဲ့ ။ အ ခု တော့ ကိုယ် အ သက် ရ လာ တဲ့ အ ရွယ် မှာ ။ ကိုယ် တွေ ့ပြန် ကြုံ ခံ စား ရ တဲ့ အ ခါ ၊ ဝဋ် ဆို တာ ကို နား လည် လာ မိ ပါ တယ် ။ အ ပြစ် ပြု ထား တာ ရှိ ခဲ့ လို ့။ အဲ ဒီ အ ပြစ် အ တွက် ဒီ ဘ ဝ မှာ တင် ပြန် ပေး ဆပ် ခဲ့ ရ တာ လို ့ပဲ ။ နား လည် သ ဘော ပေါက် မိ ခဲ့ ရ ပါ တယ် ။ နား မ လည် သေး တဲ့ ။ ငယ် တဲ့ အ ရွယ် တုံး က တော့ ၊ ခြ တွေ နေ တဲ့ တောင် ပို ့အိမ် ကို ။ ကြိမ် ဖန် များ စွာ ဖျက် ဆီး ဆော့ က စား ခဲ့ မိ တာ ။ ကိုယ် နေ တဲ့ အိမ် ကို အ ဖျက် ဆီး ပြန် ခံ ခဲ့ ရ တော့ ။ ဝဋ် ကို မြင် လာ ပါ တယ် ။ ကြောက် လာ ပါ တယ် ။ ကာ လ ဝိ ပါက် တ ပါတ် ပြန် လည် လာ ချိန် မှာ တော့ ။ ကိုယ် ပဲ တူ သော အ ကျိုး ၊ တူ သော အ ပြစ် ပြန် ခံ စား ရ ပါ တယ် ။ ကိုယ် ပြု ထား တဲ့ အ ပြစ် တွေ ကို ပြန် မြင် ယောင် ပြီး ၊ သုံး သပ် ဆင် ခြင် နိုင် ခဲ့ မိ ပါ တယ် ။

ပု စဉ်း ထိုး တောင် ပံ လေး တွေ ကို ။ လက် မ နဲ ့လက် ညိုး နှစ် ခု ကြား မှာ ။ ညှပ် ကိုင် ပြီး ဖမ်း ဆုတ် ကိုင် မိ ခဲ့ လို ့။ ပု စဉ်း ထိုး ရဲ ့တောင် ပံ လေး တွေ နာ ခဲ့ ရ တယ် ။ အ ခု ဒီ အ သက် အ ရွယ် ရောက် လာ ခဲ့ မှ သာ ။ တ တောင် ဆစ် အောက် ပိုင်း ။ လက် မောင်း တ လျောက် မှာ ။ မ မျှော် လင့် ပဲ ။ ယား နာ လို ဝေ ဒ နာ မျိုး ခံ စား ပေါ် ပေါက် ခဲ့ ပါ တယ် ။ ဒဏ် ရာ အ စက် အ ပျောက် တွေ ဖြစ် ပြီး ၊ အ မာ ရွတ် များ တင် ကျန် နေ ခဲ့ ပါ တယ် ။ တ သက် လုံး က ဘာ အ မာ အ ရွတ် တ ခု မှ မ ရှိ ခဲ့ ဘူး တဲ့ ဒါ လီ ပါ ။ အ ပြစ် ပြု မိ ထား တာ ရှိ ခဲ့ တော့ လည်း ။ မ နေ သာ ပါ ဘဲ ။ ဒီ ဘ ဝ မှာ တင် ပြန် ပေး ဆပ် လိုက် ရ ပါ တယ် ။

ဒါ လီ ဘ ဝ နဲ ့ရင်း ပြီး သိ ခဲ့ ရ တဲ့…………….။
“ဘယ် သော အ ခါ မှာ မှ အ ပြစ် မ ပြု လုပ် မိ ပါ စေ နဲ ့”ဆို တဲ့ ။ အ မေ ရဲ ့“ဆုံး မ တဲ့ စ ကား တ ခွန်း က မှတ် သား ဘွယ် ရာ” အ ဖြစ် ။ ဒါ လီ ရဲ ့နှ လုံး သား အိမ် ထဲ ကို ၊ သံ မှို နဲ ့ရိုက် သွင်း ထား လိုက် သ လို ပါ ဘဲ ။
နား ထဲ မှာ လည်း အ မြဲ ကြား ယောင် လို ့သာ နေ မိ ပါ တော့ တယ် ။။။