`ဘ´နဲ ့`၀´နဲ ့ စ ရေးလိုက်တဲ ့ `ဘဝ´

အိမ်မက်မြို ့ရဲ  ့          တစ်နေရာ………

၁၃၅၁   ခုနှစ်   ဝါခေါင်လဆန်း       ၁၁    ရက်…………………

 

 

`အူဝဲ……….အူဝဲ…………အူဝဲ……………..´

`မွေးပြီဟေ့……မွေးပြီ               ယောက်ျားလေးဟေ့…………….ယောက်ျားလေး               ´

`ဟဲ ့  ……….မွေးပြီတဲ ့     နင်ကြားရဲ ့လား………အိမ်ခန်းထဲက    ပြောနေတာကိုလေ……….´

`ကြားတာပေါ့ဗျာ………..မကြာပဲနေပါ့မလား         ကျွန်တော်အရမ်းပျှော်နေလို ့ပါ……………ကျွန်တော် ့ရဲ ့    သားဦးလေးပဲဗျာ……………မရီးကလဲ………..´

`မသိပါဘူးဟယ်          နင်က   ငြိမ်နေတာကို          ………..အသံလေးဘာလေးလဲ      ထွက်အုံးမှပေါ့……………………´

`ဟုတ်ပါပြီ          မရီးရယ်………မေးပေးပါအုံး          ကလေးအမေကော        နေကောင်းရဲ ့လားလို ့ပေါ့…………….´

`အေး………..အေး……………….´

`အဒေါ်ကလေးမရေ………………….ကလေးအမေကော     နေကောင်းရဲ ့လားတဲ ့………ကလေးအဖေက   မေးနေတယ်လေ………….´

`ကောင်းတယ်ဟေ့…….ကောင်းတယ်         …………………..ကလေးအဖေရေ       နာရီကို   ကြည် ့လိုက်ပါအုံး……ဘယ်နှစ်နာရီရှိပြီလဲ    ဆိုတာကိုလေ…………………….´

`အဒေါ်ရေ……….၁၁နာရီတိတိပဲ…………….´

`အေး…….အေး…….အဲ  ့ဒါဆိုရင်တော့         တနင်္ဂနွေသားပဲဟေ့…………..နေ ့ကောင်ရက်သာပဲ……………..´

`ကျွန်တော်ဝင်လာလို ့ရမလား…………..ကျွန်တော်ကြည် ့ချင်လို ့ပါ……….´

`ဟဲ ့….ဟဲ ့……..နေအုံးလေ……………ကလေးက    အခုပဲအဒေါ်ကလေးမ……..ယူလာတော့မဲ ့ဟာကို………နင်ကလဲ ့   နဲနဲတော့စောင် ့ပေါ့ဟယ်……….

`အမ်…….ဟုတ်သားပဲ            အင်း……အင်း……….´

 

 

 

 

`ကဲ…ရော ့….ကြည် ့………ဘယ်သူနဲ  ့တူလဲလို ့……….´

`အဒေါ်ကလေးမကလဲ………ကျွန်တော်နဲ  ့မတူလို ့    ဘယ်သူနဲ ့တူရမှာလဲ……….´

`ဟုတ်ပါပြီ       မင်းခိုင်ရယ်………..ကဲ     ငါပြန်အုံးမယ်နော်……….အလေးမအေက      သွေးနုနုသားနုနုနဲ ့          သိပ်လဲ   စကားတွေသွားမပြောနဲ ့အုံးနော်……….´

`ဟုတ်ကဲ ့ပါဗျာ………………..ဒါနဲ ့      ကျွန်တော်ညနေကြမှ         အဒေါ်ကလေးမဆီ      လာခဲ ့မယ်နော်………….´

`ဘာလုပ်ဖို ့လဲ………..´

`ကျွန်တော်…….´

`ငါသိပါတယ်ဟယ်     ………နင်တို ့လဲ      ပြေလည်တာမှမဟုတ်တာ     နေပါစေ…………ဒါပေမဲ ့        ငါ ့ကိုတော့    အရှောင်ပေးရမယ်နော်………………ခေါင်းလျှော်ရည်    တစ်ထုတ်နဲ ့       သကြားလုံး    ယူလာခဲ ့နော်……..မမေ ့နဲ ့အုံး……………….´

`ဟုတ်ကဲ ့…….အဒေါ်ကလေးမ         ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဗျာ…………….´

`ကျေးဇူးတင်တယ်ဆိုရင်               ငါမှာတာမမေ ့နဲ ့အုံးနော်………………..´

`စိတ်ချပါဗျာ…..ကျွန်တော်မမေ ့ပါဘူး………………´

 

 

 

၁၃၅၁  ခုနှစ်    ဝါခေါင်လဆန်း   ၁၁  ရက်…………..လူ ့လောကထဲကို        လူသားတစ်ယောက်အနေနဲ ့      ဝင်ရောက်လာခဲ ့တယ်။                  ဦးမင်းခိုင်နဲ ့ဒေါ်စန်း      တို ့ရဲ ့သားဦးရတနာ         အနေနဲ ့ပေါ့……………………………………..။

 

 

`မိန်းမရေ        ပြန်လာပြီဟေ့…………….´

`အင်း        အဆင်ပြေရဲ ့လား……မင်းခိုင်……………

`အင်း     အဆင်ပြေတယ်လို ့ပဲပြောရမှာပေါ့…….မိန်းမရယ်            ဆိုက္ကား  ကလဲ    နင်းလို ့သိပ်မကောင်းဘူးဟာ………..ခရီးသည်တွေကလဲ         ဆိုက္ကား   သိပ်မစီးကြဘူးဟ………..စက်ဘီးကိုပိုင်ရှိနေကြတော့…….ဆိုက္ကာကို    သိပ်မစီးကြဘူးလေ…….အဲ ့ဒါကြောင် ့       ငါ    လုပ်ငန်းပြောင်းရင်ကောင်းမလားလို ့…………..`

`အင်း……ဟုတ်တော့လဲ      ဟုတ်ပါတယ်ယောက်ျားရယ်………..ဒါနဲ ့       နင်က      ဘယ်လုပ်ငန်းကိုပြောင်းချင်လို ့လဲ………..ကျွမ်းကျင်မှုကော    ရှိ ့ရဲ ့လား………တော်ကြာ    အဆင်မပြေဖြစ်နေအုံးမယ်………´

`လုပ်ရမှာပေါ့ဟာ………..ငါ့ အဖေပေးတဲ ့      ပညာလေးနဲ ့        ပြောင်းလုပ်ရင်ကောင်းမလားလို ့ပါ…………..အခုဆို    ငါတို ့ဘဝထဲကို        ငါတို ့ရဲ ့သားလေးပါရောက်လာပြီလေ………….´

`အင်း        ကျမလဲ         ရှင်ကိုပြောချင်တာလေ………..ကျမလဲ      အလုပ်လုပ်မယ်လို ့….ရှင့်ကိုပြောချင်တယ်ယောက်ျား………………..´

`ငါစဉ်းစားပါအုံးမယ်       မိန်းမရယ်…………..´

 

 

ရှေ ့သို ့ဆက်ပါအုံးမည်ခင်ဗျာ။       အခုရေးသားထားသော          အကြောင်းအရာများသည်          အဖြစ်မှန်ဇာတ်လမ်းလေးမို ့         ဆက်လတ်ရူ ့စာပေးကြပါအုံးလို ့          စာရေးသူကျွန်တော်မောင်လင်းနိုင်က       မေတ္တာရပ်ခံပါသည်။                    ခင်မင်လေးစားလျှက်………………………………ဇာတ်ကောင်တွေကို      နာမည်ပြောင်းထားပါသည်ခင်ဗျာ……………………