ဖွတ်​ဖုန်​း​လေးနဲ့ လည်​ဒယ်​ ပူဒယ်​

မြန်​မာပြည်​မှာ အင်​တာနက်​သုံးရတာကလည်​း ကဗျာဆရာ ​မောင်​​ချောနွယ်​ စကားငှားသုံးရရင်​ ဝဋ်​နာ ကံနာ ပဲ ။ ဆိုင်​မှာ သုံး​နေတုန်​းကလည်​း သာမာန်​အချိန်​သာ လိုင်​မ​ကောင်​းတာ ဆိုင်​ပိတ်​ချိန်​​ရောက်​ပြီဆို လိုင်​းက စွတ်​​ကောင်​း​နေလိုက်​ပြန်​ပြီ ။ စိတ်​က မချင်​့မရဲနဲ့ အိမ်​ပြန်​ရ​ပေါ့ ။ ဖုန်​းက ​လေးငါးသိန်​း ရှိမှ ကိုင်​လို့ရမှာဆို​တော့လည်​း တစ်​နာရီ နှစ်​ရာ​ကျော်​​ကျော်​​လေးနဲ့ မင်​ဘာသုံးခွင်​့​ပေး​နေတဲ့ အင်​တာနက်​ဆိုင်​​လေးကို မပုန်​ကန်​နိုင်​​သေးဘူး ။ ရသမျှ အချိန်​​လေးကိုပဲ ချက်​တင်​လည်​းထိုင်​ ဝါသနာပါတဲ့ စာ​လေးလည်​း​ရေး ဖတ်​ချင်​တာ​လေးလည်​း ဖတ်​လို့ မန်​မိုရီစတစ်​​လေးနဲ့ ​ဒေါင်​းလုပ်​ ဆွဲတန်​တာဆွဲ တစ်​ချိန်​ထဲ ရသ​လောက်​အသုံးချ ဆို​တော့ အဲ့ဒိ အင်​တာနက်​ဆိုင်​​လေးက ​နေဝန်​းနီ ထိုင်​​နေတဲ့ အချိန်​ဆို တစ်​ချို့စက်​​တွေ အလုပ်​မလုပ်​​တော့ဘူးတဲ့ ။ ဂိမ်​း​ဆော့​နေတဲ့ သူ​တွေများရင်​​တော့ သိပ်​မသိသာဘူး​ပေါ့ ။ 512mb ပဲ ရှိတာ စက်​အလုံး နှစ်​ဆယ်​​လောက်​တပ်​ထားတာ ဆို​တော့ ။ ပြီး​တော့ ဒီဖရီးအုပ်​ထားတာ ရီစတပ်​လုပ်​လိုက်​တာနဲ့ အကုန်​​ပျောက်​ ပဲ ။ ​နေဝန်​းနီ တို့က စတစ်​ထဲမှာ (IDM ) ကို​ဒေါင်​းလုပ်​ဆွဲထားပြီး ထိုင်​တဲ့ခဏ ​ဒေါင်​းလုပ်​ကို ရ​အောင်​ဆွဲတာ ။ ဆိုင်​ထိုင်​သက်​ သုံးနှစ်​​ကျော်​​လောက်​မှာ pdf စာအုပ်​ ​ခြောက်​ရာ​ကျော်​ ခုနှစ်​ရာ စုမိတယ်​ဆိုတာနဲလား ။ ​ဒေါင်​းလုပ်​ဆွဲထားရင်​း စာ​ရေးမယ်​ စာဖတ်​မယ်​ စကား​ပြောမယ်​ ။ ​နှေးတာမြန်​တာထက်​ ဆိုင်​ပိတ်​ချိန်​​ရောက်​ရင်​ ကိုယ်​့အလုပ်​ ပီးဖို့ ပဲ ။ ခဏခဏ ​ဒေါင်​းလုပ်​တန်​းလန်​နဲ့ ပြန်​ရ​တော့ စိတ်​ထဲက​တော့မ​ကျေနပ်​ ။ ဆင်​းကတ်​ ​ထောင်​့ငါးရာတန်​ ဖြစ်​​တော့ အင်​း ……. ဖုန်​း​လေးတစ်​လုံး​တော့ ဝယ်​ကိုင်​သင်​့ပြီ​ပေါ့ ။ အိမ်​က ထုတ်​​ပေးတဲ့ ပိုက်​ဆံနဲ့ က ကိုယ်​လိုချင်​တာမရ ။ ဖုန်​း ဟမ်​းဆက်​ကလည်​း သူများကိုင်​တာသာမြင်​ဖူးတာ ဘယ်​က စဖွင်​့ရမှန်​း​တောင်​မသိ ။ ဒီ​တော့ ဟမ်​းဆက်​​ရောင်​း​နေတဲ့ ​ကျောင်​း​နေဘက်​ သူငယ်​ချင်​းတစ်​​ယောက်​ဆီသွားပြီး ဟမ်​းဆက်​နဲ့ ပတ်​သက်​ရာ ပတ်​သက်​​ကြောင်​း ​ဈေးနှုန်​းက အစ စုံစမ်​းရပါတယ်​ ။ သူငယ်​ချင်​းကလည်​း အလုပ်​တစ်​ဖက်​နဲ့ သူသိတာ ​ပြောပြ ။ ​နေဝန်​းနီကလည်​းမှတ်​​ပေါ့ ။ ​နေဝန်​းနီ မှတ်​မိတာက​တော့ ဖုန်​းအမျိုးအစား​တွေ ကွဲ​နေ​ပေမဲ့ အင်​တာနက်​ ချိတ်​လို့ရတာနဲ့ အင်​တာနက်​ချိတ်​လို့မရတာ နှစ်​မျိုးပဲကွဲတယ်​ဆိုတာမှတ်​မိတယ်​ ။ အင်​တာနက်​ချိတ်​လို့မရတဲ့ ဖုန်​းကို နှပ်​ဖုံး ဇိဖုန်​းတဲ့ ။ ရွာသား​တွေ​ခေါ်တာ ။ ခုလုပ်​​လေး​တွေ နှိပ်​ပြီး ဖုန်​း​ခေါ်ရတယ်​​လေ။ ​နော့ …. ဖုန်​းမျက်​နှာပြင်​​ပေါ်မှာ နှိပ်​​စေ့ (နှိပ်​စိ) ​လေး​တွေလို ပါလို့ စိဖုန်​းဇိဖုန်​းလို့ ​ခေါ်တာ ။ ​အော်​ ဟုတ်​လား ။ အင်​တာနက်​ ချိတ်​တဲ့ ဖုန်​းက ပွတ်​ဖုန်​းကွ တဲ့ ။ ဘာလို့လဲ​ပေါ့ ……။ ပြန်​​မေးရ​သေးတယ်​ ။ ဟ ….. ကိုယ်​လိုချင်​တာကို လက်​ညှိုး​လေး ဒါမှ မဟုတ်​ လက်​မ​လေးနဲ့ ပွတ်​ဆွဲ လိုက်​ယုံနဲ့ ​ရောက်​သွား ပြီးသွားတာ ။ အနားမှာ ရှိတဲ့ ရွာသားကြီး တစ်​​ယောက်​က ဝင်​​ပြောတယ်​ ။ ဖွတ်​ဖုန်​းတဲ့ ။ ကြားလိုက်​တဲ့ သုံး​လေး​ယောက်​က​တော့ ပြုံးစိစိနဲ့ ။
လုပ်​စမ်​းပါဦးဗျ ။ တစ်​​ယောက်​က ပွတ်​ တစ်​​ယောက်​က ဖွတ်​ ဘာလို့ အ​ခေါ်ကွဲသွားရသလဲ ။ ဒီလိုဗျ ။ စကား​ပြော​တော့ ကြားရတစ်​ချက်​မကြားရတစ်​ချက်​ ။ တစ်​မိနစ်​ကို ငါးဆယ်​ ဆိုတဲ့ အပြင်​ တစ်​လ နှစ်​​ထောင်​့ငါးရာ ဖိုး မကုန်​ရင်​ ဖျက်​မယ်​ဆို​တော့ ဖုန်​းရှိတဲ့ အိမ်​က ဖွတ်​တက်​တာပဲ ။ အင်​တာနက်​ချိတ်​​တော့လည်​း အသံမထွက်​ပဲနဲ့ ပိုက်​ဆံကုန်​တာ ။ ဖွတ်​ပဲ​လေ ။ အဲ့​တော့ ဖွတ်​ဖုန်​း​ပေါ့ ။
သူရှင်​းပြလိုက်​မှ ဖုန်​းကိုင်​ချင်​စိတ်​​တောင်​ ​ပျောက်​သွားတယ်​ ။ ​နေဝန်​းနီတို့ဆီမှာက တရုပ်​ဟမ်​းဆက်​ပဲ အ​ရောင်​းဆိုင်​ရှိတာ ။ ဘယ်​ကလာတာ ညာကလာတာ တရုပ်​မဟုတ်​ဖူး ဆိုလို့ သွားမကြည်​့လိုက်​နဲ့ ။ တံဆိပ်​ပဲ ကပ်​ထားတာ ။ ပစ္စည်​းက လက်​ရာ ကြမ်​းကြမ်​းနဲ့ တရုပ်​ပဲများတယ်​ ။ ​နေဝန်​းနီ သူငယ်​ချင်​းကလည်​းအား​ပေးရှာပါတယ်​ ။ ဒီမြို့မှာ ကိုးဆယ်​ရာနှုံးက တရုပ်​ချည်​့ပဲ ။ တရုပ်​မှန်​းသိသိနဲ့ ့ ဝယ်​ကိုင်​တာက တံဆိပ်​ကလွဲ ကျန်​တာတရုပ်​ဖြစ်​​နေတာထက်​ စာရင်​​တော်​​သေးတယ်​ ။ ဒါနဲ့ပဲ အခု လက်​ရှိတရုပ်​ ဖုန်​း​လေး ဝယ်​ဖြစ်​တယ်​ဆိုပါ​တော့ ။ ဖုန်​းမှာထည်​့​ပေးလိုက်​တဲ့ အပလီ​ကေးရှင်​း​တွေ ထဲက အသုံးဝင်​ပုံ​လေး​တွေ လည်​း​ပြောလိုက်​​သေး ။ ခင်​ဗျားတို့က​တော့ သိပီးသားပဲ ။ ​နေဝန်​းနီက​တော့ ​သောက်​အ ကြီးဆို​တော့ နား​ထောင်​ရ​သေးတယ်​ ​။ ဘ​ရောက်​ဇာ​တွေလဲ သုံး​လေးခုထည်​့​ပေးလိုက်​​သေးတယ်​ ။ စသုံးတဲ့ ညက​တော့ ဟုတ်​မလိုလိုပဲ ။ ဖုန်​းထဲ ပိုက်​ဆံလည်​း ထည်​့ကာစဆို​တော့ ။ ​နောက်​ည​တွေကစ ပြဿနာ ​သေး​သေး​လေး​တွေ ​သောင်​း ​ခြောက်​​ထောင်​ စ​တွေ့တာပဲ ။ ကွန်​ပြူတာ​ပေါ်မှာ ​မောက်​စ်​နဲ့ ​ရွှေ့လာတဲ့​ဟာ …… ။ ခု​တော့ ဘာမဟုတ်​တဲ့ ပိစိ​ကွေး မှန်​ပြင်​​လေး​ပေါ်မှာ လက်​ညိုး​လေးနဲ့ ပွတ်​ပွတ်​ပြီး ဆွဲ​နေရတာ အားမရ ။ ပြီး​တော့ အင်​တာနက်​ ​ကော်​နက်​ရှင်​ မရှိတဲ့ အခါ ( တစ်​ခါတစ်​​လေ လိုင်​းကို​ပျောက်​သွားတာ ) လိုင်​းကျ လိုင်​း​နှေးတဲ့ အခါမျိုးမှာ လက်​ညိုးနဲ့ ပွတ်​လို့လည်​းမရ ။ လက်​မနဲ့ ပွတ်​ဆွဲ​တော့လည်​း မှန်​​ပေါ်မှာ လက်​ရာကြီးပဲ ထင်​​နေတယ်​ ။ ဘယ်​လိုမှမ​ရွှေ ့ ။ လိုင်​းတက်​​နေပြန်​​တော့လည်​း နဲနဲ​လေး ထိလိုက်​တာနဲ့ ​နောက်​တစ်​မျက်​နှာကူးသွား ။ ဖွဘုတ်​မှာဆိုပိုဆိုး ။ ဘယ်​ဘက်​လက်​နဲ့ သုံးရင်​ ​ကော်​မန်​့​ပေါက်​ ပွင်​့သွား​ရော ။ ညာဘက်​လက်​နဲ့ သုံးရင်​ ရှယ်​ယာ ​ဘောက်​ပွင်​့သွားပြန်​ ။ စာရိုက်​ရတာက လက်​ညိုး​လေးတစ်​​ချောင်​းနဲ့ အားမရ ။ တစ်​ခုခုဖွင်​့လိုက်​လို့ ​တော်​​တော်​နဲ့ မပွင်​့ရင်​ စိတ်​မရှည်​။ ဘ​ရောက်​ဇာ ပါသမျှ လိုက်​ဖွင်​့ပစ်​ ။ ကွန်​ပြူတာမှာက ဖိုင်​းယား​ဖောက်​ကိုပဲ Tab ​တွေအများကြီးဖွင်​့ဖူးတာ ။ ဆိုင်​ကလည်​း ဒီတစ်​ခုတပ်​​ပေးထားတာကိုး ။ ဖုန်​းမှာလည်​း ဘ​ရောက်​ဇာ တစ်​ခုထဲ Tab ​တွေ ဖွင်​့လို့​တော့ရပါရဲ့ ။ အပို နှစ်​ခု​လောက်​ရှိ​နေ​သေး​တော့ ထပ်​ဖွင်​့ ။ ​ဖေ့စ်​ဘွတ်​က သူ့အပလီ​ကေးရှင်​းနဲ့ သူ​ပေမယ်​့ ​ကော်​နက်​ရှင်​ အဲလ်​လာ ချည်​့ပြပြ​နေပြီး အပ်​ပတူဒိတ်​မတက်​ ။ ဟိုမှာ ကိုယ်​့ကို ​ကော်​မက်​​ပေး​နေပီ ဖွင်​့လို့က မရ​သေး ။ ဘ​ရောက်​ဇာထဲကဝင်​ ကြည်​့ ။ တစ်​ခု​ကောင်​းတာက ​ဖေ့စ်​ဘွတ်​ပဲ ဖွင်​့ဖွင်​့ ဂဇက်​တက်​ပဲ ဖွင်​့ဖွင်​့ ယူဇာနိမ်​းနဲ့ ပါစ်​ဝတ်​ ​ဆေ့ဖ်​ လုပ်​​ပေးထားရင်​ ​နောက်​တစ်​ခါ ထပ်​ရိုက်​စရာမလို​တော့ဘူး ။ စိတ်​ပျက်​ဖို့ ​ကောင်​းတာက ဖွင်​့ထားပီးသား စာက်​မျက်​နှာကို ​နောက်​တစ်​ကြိမ်​ပြန်​ဖွင်​့လိုက်​ရင်​ အဖြူပလိန်​းကြီး​ပေါ်​နေပြီး လုဒ်​ဒင်​း ပြန်​ဖြစ်​​နေတာ တစ်​​မေ့တစ်​​မော ​စောင်​့​နေရတာ တစ်​မိနစ်​ နှစ်​ကျပ်​ ။ ဒါ​တောင်​ ဂျီ မို့ ဒဗလျူတို့ စီတို့ဆို ​လေးကျပ်​ ။ စာအုပ်​​တွေ ​ဒေါင်​းလုပ်​ လုပ်​​နေကျ​နေရာသွား ​ဒေါင်​းလုပ်​ လုပ်​ထား ။ လိုင်​းကျပြန်​​ဒေါင်​း ။ ရက်​နဲနဲ ကြာလာ​တော့ ပျင်​းလာတယ်​ ။ ဖုန်​းအားဖြည်​့ရတာကလည်​း အလုပ်​တစ်​ခု ။ ​( နောက်​​တော့ သူငယ်​ချင်​းတစ်​​ယောက်​က ​ပြောတယ်​ ။ အိပ်​တဲ့ အချိန်​အားသွင်​းထားလိုက်​ ။ မနက်​ကျမှ ပြန်​ဖြုတ်​ ဘာမှ မဖြစ်​ဖူး ဆို ။ ခု​တော့ အဲ့လိုပဲလုပ်​​နေတယ်​ ။ အားအပြည်​့ထည်​့ထားလဲ ​ခြောက်​နာရီ​လောက်​ပဲ သုံးလို့ရတာ )
ပျင်​း​တော့ ဘာလုပ်​ လဲ ဆို​တော့ ဂိမ်​းဘက်​လှည်​့သွား​ရော ။ ဂဇက်​တက်​က ဝမ်​းဘ​ရောက်​ဇာ ကဖွင်​့ရတာ အဆင်​​ပြေတာနဲ့ အမြဲဖွင်​့ထားတာက ​ရှေ့မှာ စာ​ရေး​နေလိုက်​တုန်​းခဏ ။ ( စာ​ရေးတာက နုတ်​ပ်​မှာ ​ရေး​နေတာပါ ။ ​ကော်​မန်​့ ရှည်​ရှည်​​ပေးချင်​ရင်​လဲ အဲ့မှာ​ရေး မှအဆင်​​ပြေတယ်​ ။ လိုင်​းကျရင်​​ပျောက်​သွားတတ်​လို့ ။ ပို့စ်​တင်​ချင်​လဲ အဲ့မှာပဲ အရင်​သွား​ရေးတာ ။ ​ကော်​မန်​့​ပေးဖို့ ပို့တင်​ဖို့ ပြန်​ကြည်​့လိုက်​ရင်​ လုပ်​ဒင်​း ဖြစ်​​နေပြန်​ရင်​း ……. .။ ​နောက်​​တော့ ဘာရမလဲ စာဖတ်​ချင်​ရင်​ စာ​ရေးချင်​ရင်​ အင်​တာနက်​ ခဏ ပြန်​ပိတ်​ ။ အင်​တာနက်​ပိတ်​လိုက်​လဲ အဲ့ ဝက်​ဒ်​ ပိတ်​ကိုသာ ​ဖျောက်​မပစ်​နဲ့ ​ပျောက်​မသွား ဘူး ။ အဲ့တစ်​မျက်​နှာ​တော့​အေး​ဆေး ဖတ်​လို့ရတယ်​ ။ ဆို​တော့ ကိုယ်​ဖတ်​ချင်​တာ ဖတ်​ပြီးမှ ​ကော်​မန်​့​ရေးချင်​လဲ နုတ်​ထဲမှာ ​ရေးပြီးမှ အင်​တာနက်​ပြန်​ဖွင်​့ လုပ်​ဒင်​း လည်​​နေတာ ​စောင်​့ ။ အင်​း လည်​တယ်​ လည်​တယ်​​ပေါ့ ။ ကြာ​တော့ ဖုန်​းကို ကိုင်​ထားတဲ့ လက်​ပါ ပူလာ​ရော ……. ။ အဲ့​တော့လည်​း ပူတယ်​​ပေါ့ဗျာ ။ ဗမာစကား တစ်​ခုရှိသား အစက ဘာမှန်​းမသိဘူး ။ လည်​ဒယ်​ ပူဒယ်​ ဆိုလား ။ အဲ့လိုပဲ အသံထွက်​တယ်​နဲ့ တူရဲ့ ။ ​နေဝန်​းနီ​တော့ ရွာသား​တွေ ​ခေါ်တဲ့ ဖွတ်​ဖုန်​း ကိုင်​မှပဲ ​စော​စောက လည်​ဒယ်​ ပူဒယ်​ ဆိုတဲ့စကား ကို နားလည်​သလိုလို ရှိသွား​တော့တာပဲ ။ ခု​တော့ လည်​း ညည ဆိုရင်​ လည်​ဒယ်​ ပူဒယ်​နဲ့ တစ်​မိနစ်​ နှစ်​ကျပ်​ နှစ်​ကျပ်​ ​ပေး​နေရပါတယ်​ ။
မြန်​မာ ပြည်​မှာ အင်​တာနက်​သုံးရတာက တစ်​ကယ်​့ကို ဝဋ်​နာ ကံနာ ပါ ။

​နေဝန်​းနီ
၁း၃၅
၁ဇွန်​၂၀၁၄