အိမ်မက်…..အပိုင်းအစ (၁)

တခါတလေ…………….ဝမ်းနည်းစရာတွေကစုပြုံပီးရောက်လာတတ်တယ်နော်………

ဝမ်းးသာစရာတွေကျတော့…………အဲ့လိုမဟုတ်ဘူး……………ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်လောကမှာ..နောက်တစ်ကြိမ်ဆိုတာတွေ..အမြဲတမ်းရှိမနေဘူးဆိုတာကျွန်တော်နားလည်ပါတယ်လေ။

အိမ်မက်တွေကို………..ဒီဆိုက်ဒ်ပေါ်မှာစာစီခွင့်ရလို့…………ဝမ်းသာခဲ့ရတာ..ငယ်စဉ်ကလေးဘဝက..ကလေးတစ်ယောက်လိုပါဘဲ။

ကျွန်တော်………….ခုချိန်မှာရှာနေမိတာ..နောင်တ….တရားမဟုတ်ပါဘူး..အမှန်တရားကိုပါ…..

လူတွေတစ်ယောက်ပီးတစ်ယောက်ကျွန်တော့ကိုကြည့်ကာ..နှုတ်မဆက်ဘဲ..ထွက်ခွာသွားကြသည်။

ခန်းမကြီးထဲမှာ…..ကျွန်တော်…နှင့်အမှန်တကယ်ခင်မင်ရင်းနှီးခဲ့တဲ့သူတွေထက်ပိုသော..လူများ

အမေ့ကို..လိုက်ရှာနေပါတယ်…အမေ………….အဖေနဲ့အမေတို့က..အဒေါ်တို့အဘွားတို့နဲ့အတူရှိနေသည်။

ကျွန်တော်…အိမ်ကထွက်လာကတည်းက……………….ကျွန်တော်နဲ့အတူလူတွေအများကြီးပါလာခဲ့သည်………

အမေ့မျက်ဝန်းမှာ..မျက်ရည်စတွေနဲ့ပါလားအမေ………………………..အဖေကတော့……တည်ငြိမ်ရင့်ကျက်တဲ့ယောကျင်္ားရင့်မာကြီးလို့ဆိုပေမယ့်…

အဖေ့…ရင်ထဲက..လူမသိသူမသိမျက်ရည်အပိုင်းအစတွေ..ကျွန်တော်သိပါတယ်……….အဖေ………….အစကတည်းက..အဖေ့စကားနားထောင်ခဲ့ရမှာအမှန်ပါ…

အမေက……………သားလေး..သားလေး..လို့နှုတ်ကဆိုလေ………..ကျွန်တော့ရင်တွေစို့စို့လာလေပါဘဲ………

ခင်မင်ရင်းနှီးရတဲ့..မိတ်ဆွေတွေက……….တည်ငြိမ်သောအကြည့်တွေဖြင့်..နောင်တ..တရားတွေဝေနေသည်……….

ဒိတစ်ခါ.  ကျွန်တော်လောကကြီးကိုအပြီးအပိုင်နှုတ်ဆက်ရပီဆိုတာသေချာပါပီ…………….

ဟိတ်လူတွေ…..ကျွန်တော့ကိုယ်ပေါ်ကာဘာတွေနဲ့အုပ်နေတာလဲဗျာ………..

မေမေ့ကိုကြည့်နေချင်လို့ပါဗျ…….အာ..ဒုက္ခပါဘဲ…..

…….အကျီအစိမ်းရောင်နဲ့ လူတွေကအဖေနဲ့စကားတွေပြောနေသည်….ကျွန်တော်….အဲ့စင်ပေါ်ကခုန်ချဘို့အကြိမ်ကြိမ်ကြိုးစားကြည့်သော်လည်းမအောင်မြင်နိုင်တော့…..

သူတို့ခေါ်ရာနောက်လိုက်ခဲ့ရသည်…………ကျွန်တော့..တစ်ကိုယ်လုံးလည်းအေးစက်နေသည်…….

ပန်းပွင့်လေးတွေ..အစီအရီနဲ့..လောက…ကြီးကဒီလောက်လှလို့လားလို့..ကျွန်တော်တွေးမိသည်……….

ကျွန်တော့ကိုသူတိုှု…………………စင်ပေါ်ပြောင်းတင်ပီး……………