ရင်လေးမိတယ်

6 comments

• 

  kai

  January 17, 2011 at 12:30 am

  အရှင်ဘုရား..
  တခုတော့ လျှောက်တင်ပါရစေ..။
  အသောကမင်းကြီးလဲ နတ်ရွာစံတော့ ဘာမှမကျန်ရစ်ပါဘူး..။ အသက်ကြီးကံခေလှတယ်လို့တောင် ပြောရမလိုပါပဲ..။

  ဗုဒ္ဓဘာသာမှာ .. ဘာသာတရားကို ခုခံဖို့ စွမ်းအားတွေပါပျောက်သလိုဖြစ်အောင် ပုံသွင်းခံထားရတယ် ယူဆမိပါတယ်.။
  တပါးသော ဘာသာတရားကို ထိပါးစော်ကားခွင့်မရှိဘူးဆိုပေမဲ့ .. ကိုယ့်ဘာသာတရားကို ထိပါးစော်ကားလာရင် ..ခုခံ နှိပ်ကွပ်ခွင့်ချထားပေးသင့်ပါတယ်.။
  နောက်ဘဝတွေ..ကုသိုလ်ကံတွေ။ ဝဋ်တွေ လွှဲချတာက ..ရှောင်လွှဲထွက်ပြေးတဲ့.. အမှားတခုလို့ ယူဆမိပါတယ်..။
  အောင်ခြင်းရှစ်ပါးမှာ.. ဗုဒ္ဓကိုယ်တော်တိုင် ..မေတ္တာပို ့ပြီး အညံ့ခံခဲ့တာ မဟုတ်ဖူးလို့ မှတ်မိပါတယ်..။
  နဂါးက လာခြိမ်းခြောက်ရင် ..ပိုကြီးတဲ့နဂါးနဲ့ ပြန်ညစ်ပြခဲ့တယ်..။
  ဗိုက်ကြီးသည်စွတ်စွဲလာရင်.. ဗိုက်ကအတုဖြစ်ကြောင်း..ပြခဲ့တယ်..။

  ဆိုတော့..
  ကိုယ့်လာအနိုင်ကျင့်သူတွေကိုလည်း ..ဘယ်တော့မှ .. အညံ့မခံဖို ့ပါသွန်သင်ပေးစေလိုပါတယ်ဘုရား..။
  မေတ္တာပို ့ပြီး … မျက်နှာလွှဲတာမျိုုုး မလုပ်ကြပဲ.. လက်ငင်းကို ..တတ်နိုင်တဲ့ဖက်က ..ထိထိရောက်ရောက် ..လက်တုံ့ပြန်သင့်ကြကြောင်း ..တရားတခုခုရှိရင် ..ပြပါဘုရား..။

  Log in to Reply

  • 

    ashinindaka

    January 17, 2011 at 12:52 am

    ဒကာခိုင်ပျောက်သွားတာ အတော်ကြာပြီ။ ဒကာခိုင် ပြောတာ မှန်ပါတယ်။ ဘာသာရေးနဲ့ပတ်သက်တဲ့ လုပ်ရမဲ့ကိစ္စ ရေးပြ သင်ပြရမဲ့အရာတွေ အများကြီးဘဲ။ ဒီလိုရေးပြလိုက်လို့ ဒကာခိုင် ထောက်ပြလိုက်တော့ ရေးလိုက်တဲ့ ပို့စ်လေးက ပြည့်စုံသွားတယ်။ ပို့စ်တင်တိုင်းတင်တိုင်း ဒီလိုလေး ရေးပေးပါလား။ ဒကာခိုင်ရေးတာ မှတ်စရာတွေ လက်တွေ့ကျတာတွေ အတော်ပါတယ်။ ပျောက် ပျောက်မသွားပါနဲ့ ဒကာခိုင်။

    Log in to Reply

• 

  maungmoenyo

  January 17, 2011 at 2:23 am

  သာသနာဆိုတာအဆုံးအမပါဘဲ။
  ဂေါတမ ကသံသရာမှလွတိမြောက်ကြောင်းရဲ့ပဓါနကျပုံအကျင့်အကြံကို လမ်းညွှန်ပြခဲ့တာပါ။ သူရခဲ့တဲ့သဗ္ဗညု ဉာဏ် ကိုလာလှည့်လော့ကြည့်လှည့်လော့။ ကျင့်ကြံပြီးမှယုံဘို့ကိုသာပြောပါတယ်။ ဘာသာဆိုတာထက်အကျင့်အကြံကိုအခြေခံတာမို့ ကျင့်ကြံနိုင်သူတွေကသာ ဒုက္ခရဲ့ချုပ်ရာကိုသိပါတယ်။ မြန်မာနိုင်ငံမှာကမ္ဘာစစ်ကြီးပြီးခါစက မြို့နယ်အနှံ့မှာ ဝိပဿနာဟောပြောပွဲတွေ ခေတ်စားပြီး ဝိပဿနာအကျင့်အကြံတွေ ကြိုးစားကျင့်ကြံမှုတွေရှိခဲ့ကြောင်းကြားဘူးပါတယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့ ဗုဒ္ဓဘာသာကို အစိုးရကမောင်ပိုင်သိမ်းတဲ့စနစ်မရှိခဲ့လို့ပါ။ ဆဌသံဃာယနာ ပြီးနောက် ဗိုလ်နေဝင်းလက်ထက်မှာ သတ္တသံဃာယနာတင်ဘို့ကြိုးစားခဲ့ပါတယ်။ မအောင်ပြင်ခဲ့ပါဘူး။ ဆဌသံဃာယနာတင်တဲ့အထိတော့ သခင်နုက လမ်းကျပါသေးတယ်။ နိုင်ငံတော်မှာ ဗုဒ္ဓဘာသာကိုနိုင်ငံတော်ဘာသာလုပ်ဘို့ စတင်ပွဲကြမ်းတာနဲ့ သူ့ကိုဗုဒ္ဓဘာသာအများစုနေထိုင်တဲ့ နိုင်ငံသားတွေကတောင် မကြေမနပ်ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်။ အဲ့ဒီနောက် သံဃာကိုအစိုးရကကြိုးကိုင်မှု ပိုပြင်းထန်ခဲ့တာအများအသိပါ။ သာသနာထွန်းကားရေးဆိုပြီး ရှိသမျှ သံဃာ့ကိစ္စတွေကိုကြိုးကိုင်ခဲ့ပါတယ်။ မင်းအုပ်ချုပ်သူရဲ့တာဝန်က လွတ်လပ်စွာဖွဲ့စည်းထား တဲ့သံဃာ့ ဂိုဏ်းအဖွဲ့စည်းအသီးသီးရဲ့ ဓမ္မစက်ကို အာဏာစက်နဲ့အားဖြည့်ပေးဘို့ပါ။ ရတနာ(၃)ပါးမှာတပါးဝင်တဲ့ ဝိနည်းကရှိပြီးသားပါ။ သံဃာ့ဝန်လုပ်ငန်းဟာ public commodity မဟုတ်တာမို့၊ သာသနာ့အာဏာစက်လျော့နည်းလာတာ သံဃာကိုလူဝတ်ကြောင်တို့လေးစားမှုနည်းလာတာတွေဟာ၊ မလိုလားအပ်တဲ့ပြင်ပအာဏာစက်ရဲ့ ချုတ်ကိုင်မှုတွေကြောင့်လည်းပါပါတယ်။ အစိုးရ နဲ့ စေတီယင်္ဂန ဓမ္မာစရိယ စာပြန်ပွဲတွေစာဖြေပွဲတွေ လုပ်ရာမှာ အစိုးရက ပစ္စည်း(၄)ပါးဒါယကာလုပ်ပါ၊ “နဖူးပေါ်လက်တင်တဲ့တာဝန်နဲ့ လက်ပေါ်နဖူးတင်တဲ့တာဝန်”(၂)ခုကို ပြိုင်တူတာဝန်ယူတဲု့ ယူနီဖေါင်းဝတ်များရဲ့ဆရာလုပ်လမ်းညွှန်မှုတွေမရှိသင့်ပါဘူး။
  “ကြံပင်တွင်း ဆစ်ပိုးဝင်ပြီး ကြံခင်းပျက်စီးသကဲ့သို့၊ သံဃာာတွင်း မိန်းမများဝင်ရောက်လာချင်းကြောင့် သာသနာ ပျက်စီးနိုင်ကြောင်း” ဗုဒ္ဓက သီလရှင်များဝင်ရောက်လာခြင်းကိုတားမြစ်ခဲ့ပေမဲ့၊ နောက်ဆုံးမိထွေးတော်ဂေါတမီ ရဲ့တောင်းပန်မှူတတိယအကြိမ်ကျမှဝင်ခွင့်ပြုခဲ့ပါတယ်။ ရိပ်သာ၊ ဘုန်းကြီးကျောင်းတွေမှာဒါယကာမများကသာအဝင်အထွက်တနေ့တခြားများလာတာတွေကလဲ နောက်တကြောင်းပါ။ လင်ယောက်ျားအလုပ်ရာထူးကိစ္စ၊ သားသမီးကိစ္စ၊ စီးပွားရေး၊အကြံကိစ္စကအစ၊ ယူတ်စွအဆုံး ချဲထီကိစ္စတွေပါမကျန်ပေါင်ဗျာ၊ မေးချင်ပါတယ်၊ အဘိဓမ္မာကိစ္စဘယ်နှစ်ယောက်များမေးကြသလဲလို့။
  အရှင်ဘုရားပြောတဲ့ မြန်မာနိုင်ငံတွင်သာမက ပြည်ပတွေမှာရှိတဲ့ ဓမ္မာရုံတွေသော့ခတ်ထားတဲ့ရက်ပိုများရတာကတော့ ရှင်းပါတယ်၊ လာကြသူတွေ မိသားစုချင်း၊ သားသမီးချင်း၊ဆွေမျိုးချင်းပြိုင်ရေးကိစ္စမရှိကြသေးလို့ပါ၊ အော်…မေ့သွားလို့၊ ဝါတွင်းအာရုံဆွမ်းခံကိစ္စအတွက် “ဘွမ်ေတော..” ကိုကာလသားတွေတာဝန်ယူထားတယ်လေ။ အာရှမှာ ပရိယတ်၊ပဋိပတ် နဲ့ပဋ်ဝေဒ သာသနာဆက်အဓွန်ရှည်ရေး တပည့်တော်တို့ဘက်ကစောင်ရမဲ့စည်း၊ လိုက်နာရမဲ့ဝန်များသိထားလိုက်နာကြသလို၊ အရှင်ဘုရားတို့ဘက်ကလည်းနားလည်ဘို့ အုပ်ချုပ်သူမင်းတွေကလည်း အာဏာစက်ကိုတရားလက်လွတ်မသုံးကြဘို့အထူးဘဲလိုကြောင်းပါ။

  Log in to Reply

  • 

    ashinindaka

    January 17, 2011 at 2:30 am

    ကောင်းဗျာ

    Log in to Reply

• 

  Tettoe Aung

  January 17, 2011 at 1:26 pm

  When we don’t have a legitimate government, how can we get rid of ‘permit phongyi’? Not only the military government that is greedy but also ‘samudhi sangha’ are too, like their unashamed cravings for ‘(without) permit cars’. How can they ever justify their actions with what’s in ‘Visuddhi Magga’? What reminded me of the Shanga Council under this military regime is the joke my father told me when I was young. In that joke a monk who craved for pork or preferred pork over ‘chinbaung-gyaw’ asked the two lay-dayikas to have him as the ‘tug-of-war’. The dayika whose dana is going to be ‘chinbaung’ knew that the monk was baised against him. So, he let go of the monk’s hand saying, “since you preferred ‘pork’ over ‘chinbaung’ so be it, you bald headed”. It’s not easy to be a monk but if one chose to become one he should do his utmost to live in accordance with Vinaya Pitaka. We cannot claim to be a ‘Buddhist country’ because majority of the people are Buddhist in Burma but the question is, ‘Do they lived in accordance with the Buddhist principles?” I doubt it. I now live in a country where majority is Christian but even animals, birds and other living beings have their ‘right to life’ respected. If our spiritual leaders or ‘Sasana-baing’ are contented with the luxuries, such as, chauffeur-driven cars, flying the flags as if they were ‘ambassadors’ then Buddhism for us will be just an ’empty shell’.

  Log in to Reply

• 

  bigbird

  January 17, 2011 at 3:41 pm

  ပေါများနေရင် ရတနာ ဘယ်ဟုတ်တော့မှာလဲဘုရား၊၊စစ်မှန်ပြီး ကျင့်ကြံအား
  ထုတ်ရန် ခက်ခဲတဲ့ တပြည့်တော်တို ့ရဲ ့ထေရဝါရ ဗုဒ္ဓဘာသာကို တပြည့်တော်
  အသက်ထက် တန်ဖိုးထားပါတယ်ဘုရား။ နောင်လာနောက်သား တွေကိုလည်း
  လက်လှမ်းမှီသလောက် ဘယ်ကဲ့သို ့တန်ဖိုးရှိကြောင်း မည်သို ့စစ်မှန်ကြောင်း
  တွေကို တတ်နိုင်သလောက် သင်ကြားပြောပြ သွားမှာပါဘုရား။

  Log in to Reply