“စားစေချင် ချကျွေး ဖတ်စေချင်ရှာပေး”(အပိုင်းတစ်)

“စားစေချင် ချကျွေး ဖတ်စေချင်ရှာပေး”(အပိုင်းတစ်)
ညနေစောင်းစောင်း မှာ ကိုအောင်မောင်းတစ်ယောက်အိမ်ကိုရောက်ချလာပါတယ်။
သူအလုပ်ကအပြန်ကျွန်တော်ဆီကိုလှည့်ဝင်လာပုံရပါတယ်။
အိမ်ပေါ်ကနေလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ သူဆိုင်ကယ်ရှေ့ခြင်းထဲမှာ ပါလာတဲ့ စာစောင်တွေရော မဂ္ဂဇင်းစာအုပ်ရော ဝတ္တုစာအုပ်တွေကို ယူနေတာကို တွေ့ရပါတယ်။
သူအိမ်ပေါ်တက်လာပြီး သူ့လက်ထဲပါလာတဲ့စာအုပ်တွေကို စားပွဲပေါ်ချရင်း လေဒီပေါက်ကို လှမ်းနှုတ်ဆက်နေပါတယ်။
သူနဲ့လေဒီပေါက်တို့ သာကြောင်းမာကြောင်းပြောနေကြတုန်း စားပွဲပေါ်တင်ထားတဲ့စာအုပ်တွေကို ကျွန်တော်က ယူကြည့်
နေပါတယ်။လျှပ်တစ်ပျက်ဂျာနယ်၊အလင်းတန်းဂျာနယ်၊မော်ဒန်ဂျာနယ်ရယ် ခုခေတ်ပေါ်စာရေးဆရာတွေဖြစ်တဲ့ လူနေတို့
နတ်ရွာမိုးတို့ မိုးဆက်လင်းထက်တို့ စာအုပ်တွေရယ် မင်းလူရဲ့စာအုပ်ရယ် ခင်ခင်ထူးဝတ္တုတိုပေါင်းချုပ်ရယ်နောက် အပျိုစင်မဂ္ဂဇင်း၊ ရွှေ္ဂအမြုတေမဂ္ဂဇင်း၊တွေရယ်ပါလာတာကိုတွေ့ပါတယ်။

ကျွန်တော် က ကိုအောင်မောင်းကို “စာအုပ်တွေက အများကြီး ဘာလုပ်ဘို့သယ်လာတာလဲ”လို့မေးတော့
“ငါ့ရုံးက ကလေးတွေဖတ်ဖို့လေကွာ”လို့ပြန်ဖြေပါတယ်။
ကျွန်တော် ကသိပ်နားမလည်နိုင်တဲ့ပုံစံနဲ့ကိုအောင်မောင်းကို ပြန်ကြည့်လိုက်တဲ့အချိန်မှာတော့
ထုံးစံအတိုင်း ကိုအောင်မောင်းရဲ့ မှာတမ်းချွေတာကို နားဆင်ရပါတော့တယ်။
“ငါ့ရုံးမှာလဲ စာဖတ်ဝါသနာပါတဲ့ကလေးတွေရှိတယ်ကွ။
တစ်ချို့ကလေးတွေအဆောင်မှာနေကြတာ အဲတော့ စာအုပ်ငှားဖတ်မယ်ဆိုရင်အဆင်မပြေပြန်ဘူး။
အဆောင်မှာနေတဲ့သူဆိုပြန်ရင်လဲ တစ်ချို့စာအုပ်ဆိုင်က မငှားချင်ပြန်ဘူးလေ။
မင်းသိတဲ့အတိုင်းဘဲ ငါကလဲ ရုံးလာရင် စာအုပ်တစ်အုပ်လောက်ကတော့ငှားလာတတ်တယ်။
တစ်ချို့ကလေးက ကငါ မဖတ်သေးဘူးဆိုရင်(လေးအောင်ခဏနော်)ဆိုပြီး ယူပြီးဖတ်ကြတယ်။
အစကတော့ ဘာတွေမှန်းလဲမသိဘူးပြောချင်ပြောကြတာ။
အဲတော့ ငါက သူတို့ကို ဖတ်ချင်တဲ့စာအုပ်ရှိရင်ပြော ငါငှားခဲ့မယ်ဆိုဖွင့်ပေးလိုက်တယ်။
အဲတော့ ဟိုစာအုပ်ငှားခဲ့ပါ ဒီစာအုပ်ငှားခဲ့ပါနဲ့ပြောလာကြတာပေါ့။
နောက်ငါကလဲသူတို့ဖတ်ချင်လောက်တဲ့စာအုပ်လေးတွေကိုငှားငှားလာတော့ စိတ်ဝင်စားကြတယ်။
ငါစာအုပ်ငှားတဲ့ဆိုင်ကိုလည်းသဘောပေါက်အောင်ပြောထားရတာပေါ့ကွာ။
လေးလေးရုံးက ကလေးတွေဖတ်ချင်လို့ငှားပေးတာ ရက်လွန်ရင် စိတ်မပူဘို့ပေါ့။
တစ်ချို့လဲ အလုပ်ထဲမှာ မဖတ်ချင်တော့ အိမ်အပြန်ယူသွားကြတယ်။
အခုလိုစုငှားတော့ တစ်ယောက်ခြင်းစီငှားတာထက်စာရင်နည်းနည်းတော့ သက်သာတာပေါ့ကွာ။
ရက်လွန်ကြေး က တစ်ဝက်ဘဲယူတာကိုးကွ။
ဒါပေမယ့် ငါကလဲ ငှားပေးတဲ့စာအုပ်ဆို်င်အပေါ် ကြည့်ပါတယ်။
အခုလထွက်ထွက်ခြင်းအသစ်ဆိုရင် မငှားပါဘူး လကျော်မှငှားတာပါ။
ငါက အလုပ်ကကလေးတွေအတွက် ယူသွားပေးငှားသွားပေးတယ်ဆိုတာကိုသိတော့
အငှားဆိုင်က ကလေးတွေကလဲ စာအုပ်ငှားခကို လျှော့ပေးပါတယ်။
အစက စာအုပ်ငှားခကို ငါကပေးတော့ ပိုက်ပိုက်ထိတော့ အတော်ထိတယ်။
ဒါပေမယ့်သူတို့လဲ စာဖတ်တာကို စိတ်ဝင်စားလာရော ရုံးမှာတင်ဖတ်ရင် ငါစိုက်ပေးတယ်။
အိမ်ယူသွားမယ်ဆိုရင်တော့ ယူသွားတဲ့လူအားလုံးက အချိုးကျခံဆိုတော့ အဆင်ကိုပြေလို့ပါ။”

ပြောရင်းမောသွားတယ်နဲ့တူပါတယ် ရေနွေးကြမ်းတခွက်ကို မော့သောက်နေပါတယ်။
ကျွန်တော်က “မင်းတို့ကလေးတွေက အပျော်ဖတ်တွေနဲ့ဘဲအချိန်ကုန်နေမှာပေါ့ကွာ”လို့မေးတော့
ကိုအောင်မောင်းကဆက်ပြောပြန်ပါတယ်။
“အေး မင်းတို့ ခက်တာ အဲဒါဘဲ။
လူငယ်ဆိုမှတော့ အပျော်ဖတ်တွေဘဲ ကြိုက်မှာပေါ့ကွာ။
ဒါအပြစ်မှ မဟုတ်တာဘဲ။
လူငယ်ဆိုတာ ခေတ်မှီချင်တယ် ဖြစ်နိုင်ရင် ခေတ်ရှေ့ပြေးချင်တယ်။
လတ်တလောဖြစ်နေပျက်နေတာကို စိတ်ဝင်စားမယ်။
ပေါ့ပေါ့ပါးပါးလေးတွေကိုကြိုက်မယ်။
မင်းတို့ငါ့တို့ ငယ်ငယ်တုန်းကလဲ ဝင်းဦးတို့ ခင်စိန်လှိုင်တို့ ကလျာ( ဝိဇ္ဇာ သိပ္ပံ) ငြိမ်းကျော် တို့
အချစ်ဝတ္တုတွေ မောင်စိန်ဝင်း(ပုတီးကုန်း)တို့ ရဲ့ကဗျာတွေကိုကြိုက်ခဲ့ကြတာဘဲလေ။
သိုင်းဝတ္တုအတွဲလို်က်ကြီးတွေ၊နိုင်ငံခြားက ဘာသာပြန်စုံထောက်ဝတ္တုတွေ
မင်းသိင်္ခတို့ ချစ်ဦးညိုတို့ရဲ့စွန့်စားခန်းတွေ ရာဇဝင်တွေကို အသေအလဲကြိုက်ခဲ့ကြတာဘဲလေ။
တော်လှန်တယ်ဆိုတဲ့ မော်ဒန်ကာရံမဲ့ကဗျာတွေကို အလွတ်ရအောင်ရွတ်ခဲ့ကြတာဘဲလေ။
ငါတုန်းကလဲ ဟိုစစ်ပြီးခေတ်က ခဲစာလုံးပွိုင့်ပြားပြားကြီးတွေနဲ့ရိုက်ထားတဲ့ ပီမိုးနင်းတို့
မြမျိုးလွင်တို့ သန်းဆွေ တို့ မြင့်ကျော်တို့ မြင့်နီတို့ စာအုပ်တွေကို ငါတို့ ဖတ်ခဲ့ကြတာမှ မဟုတ်တာဘဲ။
ဒဂုန်တာရာတို့ တက္ကသိုလ်ဘုန်းနိုင်စာအုပ်တွေ နတ်နွယ်တို့ သိန်းဖေမြင့်တို့ ရန်ကုန်ဘဆွေတို့
မောင်သိန်းဆိုင်တို့ကျော်မင်းဦးတို့ ရဲ့စာအုပ်တွေ လဲ သိပ်ဖတ်ခဲ့ကြတာမှ မဟုတ်တာ။
ခေတ်မှာ ဟစ်ဖြစ်တယ်ဆိုတဲ့ပေါ်ပင်စာအုပ်တွေကို ဘဲ ရှာဖတ်ခဲ့ကြတာလေ။
နောက်မှသာစာတွေအဖတ်များလာတော့မှ အကောင်းအဟောင်းတွေ ရှေးကအနှစ်တွေရဲ့တန်ဘိုးကိုသိမှပြန်ရှာဖတ်ကြတာမလား။
လူလတ်ပိုင်းရောက်မှ သာရွှေဥဒေါင်း လူထုဦးလှ လူထုဒေါ်အမာ မြသန်းတင့်တို့ ပါရဂူတို့ မန်းတင် ခင်ဆွေဦး မစန္ဒာ မောင်သာရ တို့ရဲ့စာတွေအပါအဝင်စာကောင်းပေကောင်းတွေကို ပြန်ရှာပြီး လက်ကမချတမ်းဖတ်ခဲ့ကြတာမလား။
စဉ်းစားတတ်တဲ့အရွယ်ရောက်မှသာ စာကောင်းပေကောင်းဆိုတာတွေကို ဖတ်ဖြစ်ကြတာဘဲလေ။

အခုခေတ်ကလေးတွေလဲ ဒီလိုဘဲပေါ့ကွာ။
သူတို့ခေတ်မှာ ဟော့တဲ့ လန်းတယ်ဆိုတဲ့အကြောင်းတွေ ပေါ်ပြူလာဖြစ်တဲ့ သတင်းတွေဘဲသိချင်မှာပေါ့။
ငါကတော့ သူ့တို့အခုဖတ်ချင်တယ်ဆိုတဲ့ပေါက်ကရ ဟာသတွေ ဖြစ်သလိုရေးတာတွေလဲ ငှားပေးလိုက်တာဘဲ။
ဖြစ်သလိုဇာတ်လမ်းဆင်ပြီးရေးထားတဲ့ အချစ်ဝတ္တုအပေါစားတွေလဲ ငှားပေးလိုက်တာဘဲ။
နောက်မှသူတို့ကို တကယ်ကိုပြောင်မြောက်အောင်ရေးထားတဲ့ စာအုပ်တွေကို ထပ်ငှားပေးလိုက်တယ်။
သူုတို့ကို တစ်ခွန်းမှ ငါမဝေဖန်ဘူး။သူတို့ငှားတဲ့စာအုပ်ကို မကောင်းဘူူးလို့သွားမပြောဘူး။
သူတို့ကိုယှဉ်ပြီးဖတ်ခိုင်းလို်က်တာ။
နောက်ကြာလာတော့ အပေါစားဖြစ်သလိုရေးထားတဲ့ဟာသစာအုပ်တွေနဲ့ နီကိုရဲတို့ မင်းလူတို့ရေးတဲ့ဟာသတွေ၊
ပြီးစလွယ်ရေးထားတဲ့ ၊ဖြစ်သလိုခေတ်ပေါ်စကားလုံးတွေ ပြည့်သိပ်နေအောင်ထည့်ရေးထားတဲ့အချစ်ဝတ္တု
တွေ(ရှဲဒိုးရေးထားတဲ့စာတွေ)နဲ့ နေနော်၊နုနုရည်(အင်းဝ)၊ မြနှောင်းညိုဝင်းဝင်းလတ်၊ဂျူး၊နေဝင်းမြင့် တို့လို သေသေသပ်သပ်နဲ့ရေးထားတာတွေနဲ့ကွာတယ်ဆိုတာကိုသူတို့ကိုယ်တိုင်ဖတ်ရင်းသိလာကြတယ်။
နောက် ဂျာနယ်တွေ မဂ္ဂဇင်းတွေမှာပါတဲ့ သုမောင်တို့ နေဇင်လတ်တို့ လူထုစိန်ဝင်းတို့ဆောင်းပါးတွေ၊
မဟေသီ၊ရွှေအမြုတေမှာ ပါတတ်တဲ့ ဘဝသရုပ်ဖော်ဝတ္တုတိုတွေ ကို သူတို့ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ခံစားတတ်လာ
ဖတ်ရကောင်းမှန်းသိလာတယ်။
ငါက သူတို့ စာဖတ်တာကို ဘာစာဖတ်ဖတ်မတားဘူူး။
သူတို့ဖတ်ချင်တာကို သူတို့်တောင်းဆိုတာကို သူတို့လက်ထဲကိုထည့်ပေးရင်းက ဖတ်သင့်တာလေးတွေကို ငါဖတ်စေချင်တာလေးတွေကို မသိမသာရောထည့်ပေးသွားတာ။

ခုခေတ်ကလေးတွေကို စာမဖတ်ဘူး စာမဖတ်ဘူးနဲ့ မင်းတို့ငါတို့က အားမလိုအားမရနဲ့ဖြစ်နေတာ။
ခေတ်ကို ဆုပ်ကပ်ကြီးဆိုပြီးအပြစ်တင်လိုက် လူငယ်တွေကို စာမဖတ်ဘူး မကြိုးစားဘူးဆိုပြီးအပြစ်တင်လိုက်
နဲ့ အပြစ်ဘဲတင်နေကြတယ်။
သူတို့ကို ဘာလုပ်ပေးသင့်တယ် ဘယ်လိုလုပ်ပေးမယ်ဆိုတာကိုတော့ မင်းတို့ငါတို့ပြန်မစဉ်းခဲ့ကြ
လုပ်မပေးခဲ့ကြဘူး။
ဥပမာ လွယ်လွယ်ပေးမယ်ကွာ။
အိမ်လာလည်တဲ့ ဧည့်သည်ကို လက်ဖက်ရည်သောက်မလား အအေးသောက်မလား လက်ဖက်စားမလား
ထမင်းစားမလားမေးမနေနဲ့။
မင်းစိတ်ထဲမှာ စားစေချင်တယ်ဆိုရင် သင့်တော်တဲ့စားစရာကိုချပြီး ဧည့်ခံလိုက်ကျွေးလိုက်။
ချပေးတဲ့အထဲက သူကြိုက်တာသူစားသွားလိမ္မယ်။
အေးကလေးတွေကို လဲ ဒီအတိုင်းဘဲ သူတို့ကိုစာဖတ်စေချင်တယ်မလား သူတို့လက်ထဲကို
စာအုပ်လေးတွေထည့်ပေးလိုက် သူတို့ကြိုက်တာ သူတို့ရွေးဖတ်သွားမယ်။
ဘာဖတ်ဖတ် အဓိက ကစာဖတ်တဲ့အလေ့အကျင့်လေးရဘို့ဘဲ”
လို့အရှည်ကြီးပြော သူယူလာတဲ့စာအုပ်တွေကိုကောက်
ပြန်ပြီဆိုပြီး ကိုအောင်မောင်းတစ်ယောက် ပြန်ချသွားပါတော့တယ်။
သူကသာပြန်သွားတယ် ထိုင်နေတဲ့ကျွန်တော့်မှာ အတွေးစတွေကျန်နေခဲ့ပါတယ်။
ကျွန်တော်ငယ်ငယ်က စာဖတ်ခဲ့ပုံတွေ အကိုလိုနေခဲ့တဲ့ အဝေးရောက်နေတဲ့ ကိုအောင်ဝင်း
ကျွန်တော်အဖေတို့ ဦးလေးတွေ က ကျွန်တော့်ဖတ်နေတဲ့စာတွေကို ပါးစပ်က ဘာတစ်ခွန်းမှ မဝေဖန်ဘဲ
ဖတ်သင့်တဲ့စာအုပ်လေးတွေကို မသိမသာ ချပေးပြီး ဖတ်တဲ့စာ မြင့်သထက်မြင့်လာအောင် စာအဖတ်ကျင့်ပေးခဲ့ကြတာတွေက
စိတ်ထဲမှာအမျှင်တန်း……………………………………………………………………….

(ဆက်လက်ဖော်ပြပါမည်)