ခက်လွန်လွန်းလို့ …… ( not so tight .. man ..)

ဒီခေတ်လူငယ်တွေ အတော်ခက်ကြသကိုး ….
လူကြီးတွေ ပြောဆိုဆုံးမပြန်ရင်လည်း .. ပြန်မပြောနားမထောင်။
ပြန်မပြောနားမထောင် တာ အပြင်တခုတိုးလာတယ်ဗျ ..
ပြုံးစိစိလုပ်နေလိုက်သေးတယ် ..။
အစကတော့ကျုပ်နားမလည်ဘူး …
ကျုပ်သားကိုကျုပ် တခုခုဆုံးမလိုက်ရင်
ပြန်လဲမပြော နားလဲမထောင် ပြုံးစိစိနဲ့မို့
သူ့ကိုမေးယူရတယ် .. ဘာလုပ်တာလဲကွ
မင်းဟာက ပြုံးစိစိနဲ့ … ဘာအဓိပ္ပါယ်လဲ ..။
ဆိုတော့ .. ဒီလိုဖေကြီးရ .. တဲ့
ဖေကြီးတို့ခေတ်မှာ management သင်ခဲ့ရလို့လား …။
leadership ကောသိရဲ့လားတဲ့ ….။
အတော်ကြီးကြယ်တဲ့အကောင် ….။
ငါသာသောက်ဖြစ်မရှိလို့ ပြည်နယ်ဝန်ကြီးတို့ဘာတို့မဖြစ်တာ .. ပါကွာ ..
ငါနဲ့သောက်ဖော်သောက်ဖက်တွေ ဖဲရိုက်ဖော်ရိုက်ဖက်တွေ ..
ရွာတုန်းကကြက်တိုက်ဖော်တိုက်ဖက်တွေ အခုကြီးပွါးနေကြတာမှ ဒုနဲ့ဒေး …။
အဲသလိုပြောလိုက်တော့ … ကျုပ်သားက အဖေ့ကိုဥပမာတခုပြောမယ်တဲ့ ..။
တာချီလိပ်က ငလျှင်ဘေးသင့်တွေကယ်တင်ကြတော့ ဘယ်နှစ်ယောက်များ
အဆောက်အဦတွေအောက်က ဆွဲထုတ်ကယ်နိုင်တာရှိလို့လဲတဲ့ ..။
ဟိုနိုင်ငံလိုများ မြေကြီးထဲကမိုင်းလုပ်သားတွေကို ခဲရာခဲဆစ် ကယ်ကြရမယ်ဆိုဘယ်လိုလုပ်မလဲတဲ့ …။
အဲဒါ management ပေါ့တဲ့ဗျား …။
………. အောင်မလေး ကျုပ်သားကကျုပ်ကိုပညာပြန်ပြနေလိုက်တာ ..
……….. ကျုပ်လဲမနေသာတော့ဘူး .. သတင်းတွေရှာ
အဲဒီဒေသက ဘော်ဒါတွေ လှမ်းချိတ် လုပ်ရတာပေါ့ …….။
……… တွေပါပြီ ကျုပ်တို့ခေတ်က management …
……………… ဘာများခက်လို့လဲ .. အပေါ်ကနေ ဘူဒိုဇာနဲ့ထိုးပြီး
မြေညှိလိုက်တာပေါ့ … လူကြီးတွေလာကြည့် ဘော်လုံးကွင်းထက်တောင်ညီနေစေရမယ်။
လူကြီးတွေက လက်ညှိုးထိုးပြီး ဒီနေရာဘာဆောက် ဟိုနေရာဘာအကောင်အထည်ဖေါ်
စသည်ဖြင့် လိုအပ်သည်များကိုညွှန်ကြားရုံဘဲ …။
…………. ခက်လွန်လွန်းလို့ ………….။