နောက်ပြီးပြထားသော ပြောင်

မီးပိတ်လိုက်လည်း ကိစ္စ မရှိပါဘူး… ငါက

ငါ့ အလင်းနဲ့ ငါ တောက်ပပြီးသား

“ဟေ့ကောင်… မင်း သတ္တိရှိရင် ခွေးလိုဟောင်ပြပါလား ”

” နင် တင်လိုက်ရင် စာသားတွေက မိုက်ရိုင်းလိုက်တာဟာ”

” ဟာ.. ကျုပ် တင်ထားတာတွေက မှားနေလို့လား ဒါဆို ”

” အဲ… မှားတေ့ာ မမှားဘူးပေါ့… ဒါပေမယ့် ”

” ဒါပေမယ့်.. ဘာဖြစ်လည်း ”

” အင်း… မှန်တေ့ာမှန်ပါတယ်… ဒါပေမယ့် ရိုင်းတယ် ”

(Chat List တစ်ခုမှ )

သူ့မှာ သတ္တိလည်း မရှိတေ့ာဘူး ၊ ပြီးတေ့ာ သတိ နဲ့ သိတက်မှုရောပေါ့

ခရီးဝေး လက်ဆောင်များ

၁၉၇ဝ ခုနှစ်လောက်က ပေါ်ပေါက်ခဲ့တဲ့ အမျိုးအစားတွေနဲ့ တူပါသလား ခင်ဗျာ

ဟယ်.. မနှိုင်းကောင်း မယှဉ်ရာ

တစ်ခုတေ့ာ တူ/ပြော နေတုန်းပဲ

ကဗျာ ဆိုတာ ကဗျာ လို့ပဲပေါ့

တကယ် က ကယ်ထားတာလည်း မရှိဘူး ၊ တ လည်း မတမ်းဘူး

a r l o

ပျင်းလာပြီ ၊ ထွက်သွားတေ့ာမယ်။ နှုတ်ဆက်မယ့် သူတွေကိုရော ၊ နှုတ်ဆိတ်နေမယ့် လူတွေကိုရော ထားခဲ့တေ့ာမယ် ။ ပတ်ဝန်းကျင်က ညို့ညို့မှိုင်းမှိုင်း နဲ့ ဖြစ်နေတဲ့ အချိန် ငါ ပြင်ဆင်ထားမယ် ၊ လူ့လောက က သူဘာတွေ ယူသွားတယ် ဆိုတာ ဘယ်သူမှ မသိနိုင်အောင်ပေါ့ ။ မနက်အလင်းမှာ အားလုံးကို ပြုံးပြပြီး သူထွက်သွားတယ် ။ ငါလေ လမ်းခရီးမှာ ဘာတွေ တွေ့ရဦးမှာလည်း ။ တကယ်တေ့ာ သူရဲ့ လမ်းခရီးမှာ… မဟုတ်သေးဘူး … သူက ထွက်သွားပြီ ဆိုပေမယ့် သူ့မှာ လမ်းခရီးမှ မရှိတာ ။ လမ်းခရီးလို့ ထင်တဲ့ အဆုံးမှာ သူက ရပ်နေတာပါ ။ ရပ်နေတဲ့ သီချင်းတွေ အသီးသီး ထပွင့်ကြတယ် ၊ ဘယ်မှာလဲ.. ဘယ်မှာလဲ.. ဘယ်နားမှာလဲ..ငါ ကြားပြီး ငါ မသိတာ သိပ်ဆိုးတာပဲ ။ သူ ဘာမှ မကြားနိုင်ပဲ လောကကြီး အသံဆိတ်ခဲ့တာ ကြာခဲ့ရောပေါ့…. ဟိုးမှာ ..ဘာမှ မရှိ ၊ ဒီမှာလည်း ဘာမှမရှိ… အဲ့ဒီ ဘာမှ မရှိတဲ့ အထဲမှာ ဘာမှ မရှိခဲ့ဖူးဘူး။

တံခါးပိတ်လိုက်လည်း ကိစ္စမရှိပါဘူး … ငါက

ငါ့ လွတ်လပ်မှုနဲ့ ငါ ပွင့်လင်းပြီးသား