အစာအိမ်……
naywoon niအမြဲတမ်းမောင်းနှင် ကြိတ်ဝါးနေတဲ့
စက်အစုံငဲ့…………..။
အသင်ကြိတ်ဝါးနေတဲ့ အရာတွေကနေပြီး
စွမ်းအင်ပြန်ရပြီးဆက်လက်မောင်းနှင်
မရပ်မနား တစ်ကယ့်တစ်လစပ်မောင်းနေခဲ့
အိုး မောင်းနှင်ပြီးရင်းမောင်းနှင်
စက်ပူလို့မနား
ရေဆူလို့မနား
ကြမ်းဝါးရမဲ့ကုန်ကြမ်းတွေသာ
လာစမ်းပါ…. ထည့်လိုက်စမ်းပါနဲ့
ကြိတ်ဝါးပြိးသား ဝါးဖတ်တွေသာဖယ်ပေးပါတဲ့
အိုအသင်………..
မာန်ကြီးလှချေသည်တစ်ကား………..
အိုအသင်
သင့်တာဝန်ကိုမလစ်စေပါတစ်ကား……..
အိုအသင်
ဘယ်အချိန်ရပ်မည် သင်စိတ်ကူးပါသလား….။
နေဝန်းနီ
4 comments
blackchaw
March 26, 2012 at 5:29 pm
ကိုနေရဲ့ မာနကြီးတဲ့ အစာအိမ်က
ကျွန်တော့်မှာလည်း ရှိနေတာ တိုက်ဆိုင်တယ်ဗျာ။
ဒီကောင်တွေ ဘယ်လောက်မာနကြီးနိုင်မလဲ
စောင့်ကြည့်ကြတာပေါ့ဗျာ။
😀 😀 😀 😀 😀 😀
Khaing Khaing
March 26, 2012 at 5:53 pm
ကိုနေဝန်းနီရေ ရပ်နားချိန်ကတော့ သေတဲ့အချိန်ပဲ ပြောရင်းနဲ့ သေရမယ့်အကြောင်းတွေးမိပြီးကြောက်လာ တယ်….. တရားမရှိတာပြောပါတယ် …..
ညီမ ခိုင်ခိုင်
နေဝန်းနီ
March 26, 2012 at 10:28 pm
ခိုင်ခိုင်ရေ့….။ လူတိုင် သေရမှာကြောက်ကြတာပါပဲ…။ အစာအိမ် လည်ပတ်မှု ရပ်မသွားအောင် အစာ အမြဲ ထည့်ပေးနိုင်ဖို့ လိုတယ်…။ အစာဟောင်း စွန့်ထုတ်နိုင်ဖို့လိုတယ်…။ နို့ မို့ ဆို အီလည်လည်နဲ့ နေရထိုင်ရတာအဆင်မပြေဘူးနော်…။ အကိုတို့ မြန်မာ စကားလည်းရှိသား…။ ဝမ်းတစ်လုံးကောင်းရင်ခေါင်းမခဲဘူးတဲ့…။ အဓိက ကတော့ ကျန်းမာရေးကောင်းသူဖြစ်ဖို့ လိုပါတယ်..။ သေရမှာကတော့ လူတိုင်းကြောက်တတ်တာပါပဲ…။
ကိုဘလက်ရေ…။ အစာအိမ်က မာနကြီးနိုင်မှဗျ…။ နို့မို့ ဆေးကုနေရရင် မချောင်ဘူး
ကြောင်လေး
March 27, 2012 at 7:26 am
ဂျာမနီ၊အင်္ဂလန်၊ဂျပန်ကလုပ်ပြီး သက်တမ်းကုန်တဲ့အင်ဂျင်စက်တွေကို မြန်မာပြည်မှာလက်ပူတိုက်သုံးတာ နှစ်တစ်ရာကျော် သုံးလို့ရတယ်။
ကိုနေဝန်းနီရဲ့စက်က သက်တမ်းတစ်ရာခံအောင်တောင် မနဲ လက်ပူတိုက်ရမယ်ထင်ပါ့။