ဒါဟာ “ဒုံး” တဲ့လား၊အဲဒါ “ဒုံး” တဲ့လား
ေမာင္ရိုး အခုပြောချင်တာလေးကတော ့ ရွှေထည် ဒုံး ဝယ်တဲ့အကြောင်းပါပဲ ။ ဒုံး ထည်ဆိုတာကအလျော့ ့တွက်လက်ခမပါပဲရွှေတန်ဘိုးကိုပေါက်ဈေးနဲ့တွက်ပြီးရောင်းတာကိုဆိုလိုတာပါ ။ တကယ်တန်းသာအဲဒီလိုဝယ်ခွင့်ရမယ်ဆိုရင်၊ ဝယ်ရတဲ့သူတွေအနေနဲ့မနစ်နာပါဘူး။
ဒါပေမဲ့ — ဒုံး ထည်တွေကို ဆိုင်အနေနဲ့ဘယ်လောက်မှန်မှန်ကန်ကန်ရောင်းသလဲဆိုတာစဉ်းစားစရာပဲ —
ဒုံး ထည်ဘယ်လိုဖြစ်လာရသလဲလို့လေ့လာကြည့်တော့ —ဆိုင်တွေကရောင်းလိုက်တဲ့ရွှေထည်ပစ္စည်းကို
ဝယ်သူကဆိုင်ကိုပြန်ရောင်းတဲ့အခါမှာ –အလျော့တွက်ဘိုး၊လက်ခနဲ့ကျောက်ဘိုးတွေနှုတ်ပြီးလက်ရှိပေါက်ဈေးထက်
အနည်းဆုံး (၁၅၀၀၀) လောက်ခွာပြီးပြန်ဝယ်ထားတဲ့ရွှေထည်တွေပါ။ဆိုင်ပြန်တွေဆိုပါတော့–အပေါင်ဆုံးတွေလဲ
ပါ ပါတယ်။ဒီလိုဝတ်ပြီးသားရွှေထည်တွေကိုအရောင်တင်ဂျီးဆေးပြီးပြန်ရောင်းတာကို ဒုံး လို့ခေါ်တာပါ။
ဒီတော့ ဒုံး ထည်တွေမှာပိန်တာတို့၊ ပွန်းတာတို့ လည်းပါနိုင်ပါတယ်–ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်အလျော့တွက်လက်ခမပါရွှေပေါက်ဈေးနဲ့ဝယ်ရရင်တော့ဝယ်သူရောရောင်းသူပါမနာပါဘူး။ဆိုင်ရှင်ကအသစ်အဖြစ်ရောင်းစဉ်ကတည်းကမြတ်ပြီးသားပါ–ပြန်ဝယ်တော့လည်း သူ့ဘက်ကမနာအောင်လျော့ပြီးဝယ်ထားတာပဲ– တချို ့ရွှေဆိုင်ကြီးတွေကတောင်အနာလွတ်ရင်အရောင်တင်ပြီးအသစ်ဈေးနဲ့ပြန်ရောင်းတယ်ဆိုပဲ– ဒါပေမဲ့ဆာမိတို့တွေဝယ်ကြရတဲ့ ဒုံး ထည်အများစုကတော့အဲဒီလိုမဟုတ်ကြေင်းပါ–ဆိုင်တိုင်းကိုမဆိုလိုပေမဲ့မြို ့သစ့်ဆင်ခြေဖုံးနဲ့ မြို ့ငယ်လေးတွေမှာရောင်းကြတဲ ့ ဒုံး ထည်တွေကတော ့အောက်ပါအတိုင်းဖြစ်ပါတယ်—
ဒုံး လို ့ဆိုလိုက်တာနဲ ့အများသိပြီးတဲ့အတိုင်းအလျော့တွက်၊လက်ခ မပါရပါဘူး။
ဟုတ်ကဲ့ ့–သူတို့ရောင်းတာကလဲဘောက်ချာထဲထည့်မရေးပါဘူး– ဈေးကိုကြိုက်သလိုတွက်တယ်၊အလေးကိုကြိုက်သလိုချိန်တယ်။ ဝယ်သူကနားမှမလည်ပဲကိုး —တတ်ကျွမ်းတဲ့သူကတွက်ကြည့်ရင်အလျော့တွက်၊လက်ခတွေပါပေါင်းယူထားတာတွေ့ရပါတယ်–ဘယ်တတ်နိုင်မလဲဆင်းရဲသားလက်လုပ်လက်စားတွေကတော့တစ်သက်တစ်ခါချွေတာစုဆောင်းပြီးဒီ ဒုံး ဆိုင်တွေကဘဲဝယ်ကြရတာပါ။ သူတို့ခမျာ ရွှေဆိုင်ကြီးတွေကိုလည်းမဝင်ရဲဘူးလေ—-ရွှေရည်ကတော့ ၁၂ ပဲဝန်းကျင်လောက်ပါပဲ။ရွှေညံ့တာနဲ ့ပတ်သက်ရင်ရွှေလောကမှာလူသိများတဲ့ဆိုင်တစ်ဆိုင်တောင်ဥက္ကလာမှာရှိတယ်—
ဆိုင်နာမည်က ဆာမိတို့ရွာထဲကဒေါက်တာမမတစ်ယောက်နာမည်နဲ့တစ်ချို့တစ်ဝက်တူတယ်–ဆာမိသူငယ်ချင်းပန်းတိမ်ဆရာရဲ့ကိုယ်တွေ့လေးပြောပါရစေ—-တခါကသူ့အသိတစ်ယောက်ကမြောက်ဥက္ကလာ ဒုံး ဆိုင်တစ်ဆိုင်ကအုပ်ပုံလက်စွပ်တစ်ကွင်းဝယ်လာပြီးသူ ့ဆီမှာလာချိန်ကြည့်တယ်–၂ ပဲ ၄ ရွေး၊ အလေးကိုက်ပါတယ်-
တစ်ပတ်လေက်အကြာမှာအဲဒီလက်စွပ်ကိုပြန်ရောင်းဖို့အကြောင်းပေါ်လာတော့နီးစပ်ရာရွှေဝယ်တဲ့ဆိုင်မှာရောင်းဖို့လုပ်ပါတယ်။ဒါနဲ့ချိန်ကြည့်လိုက်တော့ ၁ ပဲ ရ ရွေး ၊ ၅ ရွေး ပျောက်သွားပါတယ်–ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲလို့စဉ်းစားလို့မရလို့ ပန်းတိမ်ဆရာဆီလာတော့မှဖြစ်နိုင်တာလေးတစ်ခုသွားတွေ့ပါတယ်။
ဒီလိုဗျ—-သူ့လက်စွပ်ကအုပ်ပုံစွပ်ခေါင်းပွ ၊ လေပေါက်သေးသေးလေးလဲပါတယ်–အကယ်၍ သူဝယ်စဉ်တုန်းကလက်စွပ်ခေါင်းပွထဲကိုရေများဝင်ခဲ့ရင်ဖြစ်ဖြစ်၊တမင်ရေစိမ်ထားရင်ဖြစ်ဖြစ် လေးနေမှာပေါ့ –အဲ တစ်ပတ်လောက်ကြာတော့ရေကအငွေ ့ပျံသွားတဲ့အခါမှာတော့ ၅ ရွေးလောက်လျော့သွားတာပေါ့ဗျာ—ကဲ ဒီလိုဆိုတော့ရေ ၅ ရွေးကို ရွှေ ၅ရွေးတန်ဘိုးပေးခဲ့ရတာ မနစ်နာပေဘူးလားဗျာ။ ဒီလိုအဖြစ်မျိုးတွေကို အခြေခံလူတန်းစားတွေကခံနေကြရတာပါ၊တိုင်လို့လဲမရ–ဘယ်မှာတိုင်ရမှန်းလည်းမသိ– နာရင်လည်းကြိတ်ခံ–
ဒီလိုနဲ့ဘဲရွှေအကြောင်းသိတဲ့လူနည်းစုသေးသေးလေးက အကြောင်းမသိ၊မတွက်တတ်၊နားမလည်တဲ့လူအများအပေါ် မလိုင်ခတ်စားနေတာကြာလှပေါ့—-
တကယ်တော့–ရွှေဆိုင်တစ်ဆိုင်ဖွင့်မယ်ဆိုရင်စည်ပင်သာယာမှာလုပ်ငန်းလိုင်စင်ယူရပါတယ်–အဲဒီလုပ်ငန်းလိုင်စင်ကလည်း မြန်မာနိုင်ငံ ရွှေလုပ်ငန်းရှင်များအသင်းမှာမှတ်ပုံတင်ပြီးမှထုတ်ပေးတာ–ဒီတော့ပညာရှင်သူဌေးကြီးများစုဝေးထားတဲ့မြန်မာနိုင်ငံရွှေလုပ်ငန်းရှင်များအသင်းအနေနဲ့မျက်စိမှိတ်မနေသင့်ပါဘူး။
အရည်အသွေး၊ဈေးနှုံး နဲ့ အချိန်အတွယ်တွေကိုညှိနှိုင်းကြပ်မတ်ဘို့ ကောင်းပါတယ်–လူနည်းစုသူဌေးတွေအတွက်ကတော့ရွှေဆိုတာထည်လဲဝတ်နိုင်ပါတယ်–ရတနာစိန်ကျောက်–ဇယ်တောက်နိုင်ပါတယ်-
အများစုဖြစ်တဲ့ လက်လုပ်လက်စားအခြေခံလူတန်းစားတွေကတော့—-
ရွှေဆိုတာ–မရှိဝမ်းစာ ၊ရှိ တန်ဆာ
ကောက်ညှင်းပေါင်းလည်းမဟုတ်ပါ
နေ့တိုင်းလည်းမဝယ်နိုင်ပါ
ငွေစုပြီးမှလုပ်ရတာ
ဒါကြောင့်—ဝယ်သူဘက်ကိုတစ်ချက်လောက်တော့နားလည်ပေးကြပါ။ ။။။။။။။။
13 comments
MaMa
October 7, 2011 at 9:27 am
များသောအားဖြင့် ရွှေဝယ်တဲ့သူတွေဟာ အရည်အသွေး၊ လက်ရာ၊ အလေးချိန်တွေကို နားမလည်ကြတာ များပါတယ်။ နေ့စဉ် ဝယ်ယူစားသုံးနေရတဲ့ ပစ္စည်းမှ မဟုတ်တာ နားမလည်တာ မဆန်းပါဘူး။ဒါပေမယ့် အလိမ်အညာ မခံရဖို့တော့ လိုတာပေ့ါ။ အကောင်းဆုံးအကြံပေးချင်တာက လျှော့ပေးတယ်၊ သက်သာတယ် ဆိုတာထက် ပုံမှန်ရောင်းပြီး နာမည်ကောင်းရှိတဲ့ဆို်င်မှာ ဝယ်ပါ။
စုံ စုံ
October 7, 2011 at 10:28 am
ဦးဆာမိ ပို့စ်ကိုဖတ်မှဘဲဒုံးအကြောင်းသေချာသိတော့တယ်
ကျမလဲအစတော့ ရွှေဆိုင်မှာမဝယ်ဘဲ သက်သာအောင်ဒုံးဝယ်ဖို့စဥ်းစားသေးတယ်
ဒါပေမယ့်ရေရှည်မှာ အာမခံချက်သိပ်မရှိဘူး အနဲဆုံးရွှေရည်ကျသွားတာကအစပေါ့
အဲ့ဒါကြောင့်ဒုံးမဝယ်ဖြစ်တော့ဘူး အခုဒီပို့စ်ကိုဖတ်မှဘဲ ဒုံးကိုပိုတောင်မဝယ်ရဲတော့တယ်
တော်ကြာကိုယ်ဝယ်လိုက်တဲ့ရွှေက ရေလိုအငွေ့ပျံသွားရင် ဝမ်းနည်းပက်လက်ဖြစ်နေရဦးမယ်
ကြောင်ကြီး
October 7, 2011 at 12:01 pm
ဒီလို အသိပညာ ဗဟုသတပေးတဲ့ ပို့စ်မျိုးကို ကြိုဆိုပါတယ်။ ရွှေဆိုင်ဆိုတာ ခေတ်အဆက်ဆက် သူတို့ချည်အသာရခဲ့တာပါ။ ရွှေလုပ်ငန်းရှင်များအသင်းကို ပြည်တွင်းမီဒီယာများကနေ ဝိုင်းဝန်းဖိအား ပေးသင့်ပါတယ်။ ကိုဆာမိပြောသလို ရွှေတိုရွှေစဆိုတာ အများပြည်သူအတွက် ရှိတန်ဆာ မရှိဝမ်းဆာပါ။ ရွှေတုံးရွှေချောင်းများ အရောင်းအဝယ်ကိုလည်း ရေးပါအုံး။ ကြားဖူးတာ တချို့ဆိုင်များက ရွေချောင်းအတွင်းမှာ အခြားသတ္တုတမျိုးမျိုး ထည့်ကျိုထားတတ်တယ်လို့ ကြားဖူးနားဝရှိလို့ပါ။
မှော်ဆရာ
October 7, 2011 at 12:14 pm
ကျွန်တော်ကတော့ ရွှေဆိုရင် စိတ်ကို မဝင်စားတော့ဘူး
ဝယ်ရင် ဈေးကြီးပေးဝယ်ရတယ် ပြန်ရောင်းရင်လဲ ရှံးသေးတယ်
မြတ်တယ်ဆိုတာ ရှိကို မရှိဘူး။
နွယ်ပင်
October 7, 2011 at 1:50 pm
ကိုဆာမိရေးထားတာ အရမ်းကောင်းပါတယ် ရွှေနဲ့ ပတ်သက်ပြီး မသိတာတွေကိုလဲ သိရတဲ့ အတွက်
ကျေးဇူးပါနော် ။ နွယ်ပင်ကတော့ ရွှေဆို ဒုံး ဝယ်တာကိုလဲမကြိုက်သလို ဒုံးဝယ်မယ်လို့ စဉ်းစားတဲ့ သူတွေကိုလဲ
မဝယ်ဖို့အမြဲတမ်းပြောတက်တယ် ။ ဒိလို အကြောင်းစုံသိလိုတော့မဟုတ်ဘူး ရွှေရည်မကောင်းမှာဆိုးတာနဲ့
အာမခံချက် သိပ်မရှိဘူးထင်တာရယ်ကြောင့်ပါ …..
koyinmaung
October 7, 2011 at 2:59 pm
ကောင်းပါတယ်..ရွှေအကြောင်းကောင်းကောင်းမသိသေးတဲ့
ကျနော်တို့အတွက်သတိထားစရာပါဘဲ…..
ကျေးဇူးပါ..ကိုဆာမိရေ..
etone
October 7, 2011 at 4:04 pm
etone ကတော့ ဝတ်တာလည်း ဝါသနာမပါသလို ရွှေဝယ်တာလည်း … သိပ်စိတ်မဝင်စားဘူးလေ … ။ ပိုက်ဆံက အမြဲလိုလို .. ပိုလိုက် ၊ လိုလိုက်နဲ့ .. လက်ထဲ လုံးချာလိုက်နေတာ … အရေကျိုပြီး ရွှေပြောင်းထားရမှာ စိတ်မချဘူး ။ တော်ကြာ ပိုက်ပိုက်လိုချင်လျှင် ဝယ်ထားတာ သွားရောင်းရမှာ အလုပ်ရှုပ်သေး … ။ ပိုက်ဆံလေး နည်းနည်းစ ုမိလျှင် … အစိမ်းလေးဘာလေး ဝယ်ဥ ထားတယ် .. ။ သူက ချက်ချင်း ငွေဖြစ်တာကိုး … ။ ပိုက်ဆံ အရမ်းလိုတဲ့ အချိန်တော့ ထုတ်ရောင်းတာပေါ့ .. အခုတော့ ဈေးတွေကျကတည်းက မရောင်းဖြစ်တော့ဘူး … ဥပဲ ဥထားတော့တယ် … 🙄 ပြောမဲ့သာပြောတာ ရွှေဈေးက တတ်တယ် … ဒေါ်လာဈေးက ကျနေတယ် … ခြေမကိုင်မိလက်မကိုင်မိ ကတုန်ကယင်နဲ့ … 😡
surmi
October 7, 2011 at 10:45 pm
အားပေးကြတာကျေးဇူးတင်ပါတယ်၊ ဦးကြောင်ကြီးပြောသလိုရွှေချောင်းနဲ့ ၊ရွှေထည်အကျစ်တွေထဲမှာ
အခြားသတ္တုစပ်များထည့်သွင်းပြီးထပ်ထည်အဖြစ်နဲ့လုပ်ကြတာတွေလဲရှိနေပါတယ်။ကျွန်တော်လည်းအသေ
ချာဆုံးဖြစ်အောင်လေ ့လာနေပါတယ်–မှော်ဆရာပြောသလိုမန်းဂေဇက်မှာဝါးတားတားလုပ်လို့မရဘူးမဟုတ်
လား–ကျွန်တော်ရွာထဲရောက်တဲ့အချိန်တွေကညည့်နက်တယ်—ဒါကြောင့်ရွာသူရွာသားများနဲ့သိပ်မဆုံဖြစ်ဘူး —-အားလုံးကိုအားပေးနေပါတယ်။
windtalker
October 23, 2011 at 7:29 pm
ကိုဆာမိ ရဲ ့ပို ့စ်ကို ဖတ်အပြီး
ရွှေဝယ်မယ် ဆိုရင် အတုံးအခဲ ပဲ ဝယ်စုရမယ် လို ့တွေးမိတယ်ဗျို ့
naywoonni
October 23, 2011 at 8:48 pm
ကျုပ်တု့ိ ကတော့ ဒုံးဝေးတယ်ဗျို့ ရွှေ အနားမကပ်နိုင်ပါဘူး…။
koyinmaung
June 20, 2014 at 4:34 pm
ကိုဆာမိရေ ဖတ်မိတာကြာတော့မေ့တောင်နေတယ် ခုလိုပြန်ညွှန်းပေးလို့ပြန်ဖတ်ရတာ ကောင်းသဗျို…ကျေးကျေးဘဲကိုဆာရေ….
alinsett (gazette)
June 20, 2014 at 4:51 pm
တိန်
ဒီနေ့မနက်က ဟိုရွှေဆရာပိုစ့်ထဲမှာ
ဒုံးအကြောင်း သိချင်လာလို့ ဝင်မေးသေးတယ်
အခုမှ ဒီပိုစ့်ကို ပြန်ဖတ်မိတော့တာပဲ
အခုတော့ အားလုံး သိသွားးးးးဘီ
kyeemite
June 21, 2014 at 2:58 pm
အဲ့တုန်းကဘာလို့မဖတ်မိလိုက်မှန်းမသိဘူးဗျ..အခုမှဖတ်တော့ အခုမှ ဗဟုသုတရတာပေါ့ :mrgreenn:
ဒုံး လည်းမဝယ်တော့ဘူး ငုံးပဲဝယ်မြည်းတော့မယ်..ခိခိ
နောက်တာပါကိုဆာမိရေ
ပို့စ်အတွက်ကျေးဇူးပါနော