“အလွမ်းည’’ ရဲ့ကုန်ဆုံချိန်

“အလွမ်းည’’ ရဲ့ကုန်ဆုံချိန်
……………………………………..

ပုထုဇဉ်လူသားမှန်ရင်သံယောဇဉ်ကြီးတက်စမြဲဟူသောအဆိုသည်ငြင်းဆိုဖို့ရန်အလွန်ခက်သောစကား

ပင်ဖြစ်သည်။ မိမိနှင့်နီးစပ်ရာပတ်ဝန်းကျင်တွေမှာသံယောဇဉ်ရှိကြစမြဲပင်။

ကိုယ်တွယ်တာစရာ၊မက်မောစရာတွေကိုတွေးတောပြီးသံယောဇဉ်တွယ်တာနေခဲ့သည်။

လွမ်းဆွေးခြင်း၊အောက်မေ့ခြင်းတွေဟာပုထုဇဉ်လူသားတွေရဲ့

သာယာမှုဖျော်ဖြေရာစံရိပ်တစ်ခုဖြစ်ခဲ့ပေသည်။

နေ့စဉ်လုပ်နေကြသွားလာခဲ့သမျှတွေကိုအေးငြိမ်းသာယာတဲ့နေရာလေးတွေမှာ

လွမ်းဆွတ်ဖွယ်တွေးတောအောက်မေ့ခြင်းဟာပျော်စရာအလွန်ကောင်းလှပေသည်။

ယ္ခုလည်းကျွန်ုပ်တို့မမေ့နိုင်ဖွယ်ရာ ည လေးတစ်ညမွေးဖွားလာခဲ့ပေသည်။

လူတိုင်းလူတိုင်းမှာသူ့ဘဝလေးသူ မေ့ပျောက်ဖို့မလွယ်ကူသောအတိတ်ရဲ့အကြောင်းအရာလေးတွေ

ရှိနေခဲ့သည်မဟုတ်ပါလား။ ကျွန်ုပ်တို့ရဲ့”အလွမ်ည”

ကလေးမှာတော့ထိန်းလင်းတဲ့လမင်းကြီးအောက်မှာပျော်ရွှင်ဖွယ်

ကစားဖွယ်ကိုယ်စီဖြင့်ဆော့ကစားနေတဲ့

ကလေးသူငယ်တစ်သိုက်ပြေလွှားဆော့ကစားနေလေရဲ………..

“ညောင်ပင်တစ္ဆေ ဝေလေလေ

နင်ဘယ်ကိုင်းမှာနေ..

ညောင်ကိုင်းမှာနေ..။

နင်ဘာသီးစား…

ညောင်သီးစား….။

နင်ဘာရေသောက်…

ညောင်ရေသောက်…စသည်ဖြင့်

စီခနဲပွက်ခနဲကျွတ်ကျွတ်ထအောင်ဆော့ကစားနေတဲ့ကျွန်ုပ်တို့ကလေးသူငယ်

တစ်သိုက်ပျော်စရာချည်းဖြစ်နေခဲ့သည်။

ရေနွေးချမ်းခရားအလယ်မှာချပြီးဝိုင်းဖွဲ့နေတဲ့လူကြီးတွေရဲ့

ပုံရိပ်တစ်ခုဟာလည်းမေ့ပျောက်ဖို့ရာလွယ်ကူသောအရာမဟုတ်ပေ။

လွမ်းမောဖွယ်ညတွေဟာနာရီသံစည်းချက်တိုင်းနေ့စဉ်နှင့်အမျှတိုးပွားလာခဲ့ပေသည်။

အချိန်ဆိုသောအရာဟာလုပ်စရာမရှိသောအခါမှာ(သို့)ကိုယ်စိတ်မဝင်စားသောအရာတစ်ခု

လုပ်နေသောအခါတွေမှာကြာမြင့်သောအချိန်တစ်ခုလို့ထင်ရပေမဲ့၊ကိုယ်နှစ်သက်သောအခါတွေမှာ

တော့ကုန်မှန်းမသိကုန်ဆုံးခဲ့ပေသည်။ လူကြီးမိဘတွေရဲ့” ပြန်ကြရအောင်ကလေးတွေတော်ကြတော”့

ဆိုတဲ့သတိပေးစကားကြားရတော့မှအချိန်တွေရဲ့ကုန်ဆုံးမှုကိုသတိထားမိခဲ့ပေသည်။

ညတညရဲ့ခွဲခွာမှုကနောက်တစ်နေ့မှာမတွေ့တော့သူပမာတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်

ကျွန်ုပ်တို့နုတ်ဆက်ရတာလည်းလွမ်းမောဖွယ်”အလွမ်းည”တစ်ခုအဖြစ်ပါဝင်ခဲ့ပေသည်။

အော်……..အချိန်တွေရဲ့လည်ပတ်မှုတွေကြောင့်အလွမ်းညတွေရဲ့ကုန်ဆုံးမှုတွေကိုကျော်ဖြတ်ခဲ့ရပြီး…

ညောင်ပင်တစ္ဆေ..ဝေလေလေ..အစားဘဝရဲ့စာမျက်နှာတွေမှာအလှတရားတွေဖန်တီးဖို့အတွက်

အော်ကြ ဟစ်ကြနဲ့ ပွက်ပွက်ညံအသံတွေကကျွန်ုပ်တို့ရဲ့နားတွေဆီမှာနေရာဝင်နေကြပြီပေါ့..။

ထို့အတူကျွန်ုပ်တို့ရဲ့လူကြီးမိဘတွေဝိုင်မှာတော့ဝမ်းနည်းခြင်း၊ ပူဆွေးခြင်း၊

စိုးရိမ်ခြင်းစသည်တွေရောင်ပြန်ဟက်မှုများစွာဖြင့်သားသမီးတွေရဲ့ရှေ့ရေး၊မိသားစုရဲ့ရှေ့ရေး၊

ကိုယ့်ဘဝရှေ့ရေးတွေအစားယူကာအတိတ်ရဲ့လွမ်းမောဖွယ်ရာ”အလွမ်းည”ကိုကျော်လွန်ခဲ့ကြရပြီပေါ့။

ဘဘဦးသုခရဲ့”ဘဝသံသရာ”သီချင်းစာသားထဲကလိုရှည်လျှားလှတဲ့သံသရာကြီးထဲမှာတစ်ယောက်

ဆင်းတစ်ယောက်တက်နဲ့ကျွန်ုပ်တို့ငယ်စဉ်အခါကပြန်ခါနီးနုတ်ဆက်တဲ့လွမ်းမောဖွယ်”အလွမ်းည”

လေးပမာတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်နုတ်ဆက်ကြတာလည်းအကုန်ဆုံးနိုင်အောင်ပါပဲ။

ကျွန်ုပ်တို့နုတ်ဆက်တာမရပ်သ၍သံယောဇဉ်အကုန်သေးသ၍လွမ်းမောဖွယ်”အလွမ်းည”တွေဟာ

လည်းကုန်ဆုံးသေးမည်မဟုတ်ပါ။ ထို့နောက်ကျွန်ုပ်တို့သားသမီးမျိုးဆက်တွေကလည်းကျွန်ုပ်တို့ရဲ့

“အလွမ်းည”လေးတွေကိုအမွေခံအဖြစ်ခံယူကြမှာမလွဲဧကန်ပင်။

ဒါကြောင့်ကျွန်ုပ်တို့”အလွမ်းည”

ရဲ့ကုန်ဆုံးချိန်ကိုတွေကိုသက်မှတ်ခြင့်ဖြင့်ဘဝသံသရာမှထွက်မြောက်ကြဖို့ရာလိုအပ်လှပါကြောင်း

ဆန္ဒပြုရေးသားလိုက်ရပါသည်…..။

ဇွဲမာန်(အင်းဝ)