Foolish Girlခေတ်စနစ်တွေပြောင်းလဲလာတာနဲ့အမျှ လူတွေရှင်သန်နေထိုင်သွားလာပြုမူလုပ်ဆောင်ချက်တွေက ခေတ်ရေစီးအလိုက်တိုးတက်လာတာ အားလုံးရဲ့မျက်မြင်ကိုယ်တွေ့ပါပဲ….. အရာလုံးက digital ဖြစ်လာပြီ ATM တွေပေါ်လာပြီး ငွေထုတ် ငွေလွှဲ ငွေပေးခြေစနစ် စတဲ့ငွေကြေးနဲ့ကိစ္စရပ်တော်တော်များများကို လက်ထဲငွေကိုင်စရာမလို ကဒ်လေးတစ်ကဒ်သယ်ရုံနဲ့လုပ်နိုင်လာပြီ အရင်ကဆိုအလုပ်လျှောက်ချင်တယ်ဆို နီးစပ်ရာတွေပြောပြလို့ အလုပ်ခေါ်တယ်ဆိုတာသိရတယ်၊ ကိုယ်တိုင်ခြေတိုအောင်လျှောက်ပြီးလိုက်ရှာရတယ်.. တဖြည်းဖြည်းနဲ့ အလုပ်ကို ခြေတိုအောင်လိုက်ရှာစရာမလိုအောင် အခွင့်အလန်း ဂျာနယ်လိုမျိုး အလုပ်ခေါ်စာတွေကိုတစ်နေရာတည်းမှာ တွေ့နိုင်ပြီး ကိုယ်သဘောကျတဲ့အလုပ် ကိုရွေးပြီး သွားလျှောက်လို့ရလာတယ် အခုဆိုရင် အွန်လိုင်းကနေတဆင့် အကျိုးဆောင်ခပေးစရာမဆိုတဲ့ အလုပ်အကိုင်ကြော်ငြာလေးတွေကို လွယ်လင့်တကူရှာပြီး ကိုယ်တိုင် CV form တင်စရာမလိုဘဲ အွန်လိုင်းကနေ အလွယ်တကူ CV Form တင်လာနိုင်ပါပြီ….. အစ အစရှိသဖြင့်ပေါ့ (အစပျိုးတာများနေပြီမို့) ဒါပေမယ့်တစ်ချက်တော့ထောက်ချင်တယ်ဗျာ လူတွေအတွက် အဲဒီစနစ်ကလွယ်ကူတာမှန်ပါတယ် ဒါပေမယ့် မှန်ကန်လား ၊ ယုံကြည်ရလားဆိုတာမျိုးတွေအတွက် အာမခံချက်မရှိတာတော့အမှန်ပဲ အွန်လိုင်းကနေအလုပ်လျှောက်တာ အဆင်ပြေသွားတယ် လို့ပြောတဲ့သူတွေလည်း အများကြီးရှိပါတယ် လက်ခံပါတယ် ဒါဆို ဘာလို့ မှန်ကန်လား […]
တစ်ခါတုန်းက မိတ္ထီလာကွန်ပျူတာတက္ကသိုလ်မှာ ကောင်လေးနဲ့ကောင်မလေးရှိတယ် သူတို့မှာ ခံစားချက်ကိုယ်စီရှိတယ် ရည်မှန်းချက်လည်းကိုယ်စီရှိတယ် ခေါင်းချင်းဆိုင် run ခဲ့ကြတဲ့ VB တွေ C++ တွေ Java တွေရှိတယ် အဖြေမရောက်ရောက်အောင်တွက်ခဲ့ကြတဲ့ သချာင်္ပုစာ္ဆ လှလှလေးတွေရှိတယ် 1 နဲ့ 1 ပေါင်းပြီး 10 ရတဲ့ ဘာသာနဲ့ခေါင်းရှုပ်ခဲ့ရတဲ့နေ့တွေရှိတယ် ဆရာမေးလို့ငုံ့နေဖူးတဲ့ ခေါင်းတွေရှိတယ် အားပေးရင်းဖြေခဲ့ကြတဲ့စာမေးပွဲတွေရှိတယ် အတန်းဖျက်ပြီးလျှောက်လည်ခဲ့တဲ့နေ့ရက်တွေရှိတယ် အဖြူရောင်သံယောဇဉ်နဲ့ သီဆိုခဲ့တဲ့သီချင်းတွေရှိတယ် စာမေးပွဲမှာ စာတွေမေ့ကုန်လို့ စိတ်ညစ်ရတဲ့နေ့တွေရှိတယ် ကျောင်းပိတ်တုန်းသတိတရဖုန်းဆက်တဲ့နေ့တွေရှိ သလို စာတွေအပြန်အလှန်ရေးခဲ့တဲ့နေ့တွေလည်းရှိတယ် စိတ်အခန့်မသင့်လို့အချင်းချင်းစိတ်ကောက်တဲ့ရက်တွေရှိတယ် အလျှော့ပေးရင်းပြုံးပြကြတဲ့ အပြုံးလှလှတွေရှိတယ် စာမေးပွဲနီးမှ အဆောင်ပိတ်တဲ့အထိစာရှင်းပြရတဲ့နေ့တွေရှိတယ် သန်းခေါင်ကျော်မှအပြန်အလှန်ပေးတဲ့ စပေါ့ ေတွေရှိတယ် ခုံတန်းတွေရှိတယ် အောင်စာရင်းတွေရှိတယ် အိမ်ပြန်ချိန်တွေရှိတယ် တကယ်ရှိခဲ့ပါလျက်နဲ့သူတို့ မရှိစေချင်ခဲ့တာက သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ခွဲခွါချိန်
ရယ်စရာတွေပြော ဟသတွေလုပ် အတူတူစနောက်ရယ်မောခဲ့ကြတာတွေကို မမေ့နဲ့နော်….. Lecture ချိန်အိပ် Break ပေးရင်လန်းတတ်တဲ့ တို့တွေရဲ့စာသင်ချိန်တွေကို မမေ့နဲ့နော်…. ခူယားကောင်ကောက် ဗူးထဲထည့်လို့ စနောက်ရယ်မောကြတာတွေကို မမေ့နဲ့နော်……. ရုံးခန်းနားသွား ဇီးသီးပုတ်လို့ ပျားတုပ်ခံရတဲ့ရက်တွေကို မမေ့နဲ့နော်……. Ferry အလာ နေရာရရေးစာအုပ်ပစ်လို့ ခုံဦးရတဲ့ရက်တွေကို မမေ့နဲ့နော်……. တော်လမ်းကိုနင်း မြွေကိုမကြောက် ခြုံတောတိုးလို့ ကျောင်းလစ်ခဲ့တဲ့ရက်တွေကို မမေ့နဲ့နော်………
အပိုင်း၃ မှာတော့ ကျွန်မ လမ်းမှူး နဲ့စတွေ့ပါပြီ လမ်းမှူး ကို အကျိုးအကြောင်းပြောပြပြီး ထောက်ခံစာ စတောင်းပါတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ လမ်းမှူးက လမ်းမှူး – “ဘယ်အိမ်မှာငှားနေတာလဲ” ကျွန်မ – “နံပါတ် … ။…. လွှာ ကပါ” လမ်းမှူး – “အိမ်ရှင်ကဘယ်သူလဲ” ကျွန်မ – “ဒေါ်…….. ပါ” အဲဒီတော့ လမ်းမှူးက လမ်းအတွင်းနေထိုင်ကြောင်းထောက်ခံစာလိုချင်ရင် အိမ်ရှင်လက်မှတ်ယူခဲ့တဲ့ ဒါနဲ့စာချုပ်ပြလိုက်တယ်။ စာချုပ်မူရင်းကိုပြပေမယ့် သူက “သူ့ကိုမသိဘူး ပြီးတော့ နင်အိမ်ငှားတာလည်းငါတို့သိတာမဟုတ်ဘူး ဒီတော့ အိမ်ရှင်ကိုပါခေါ်ခဲ့ပါ”တဲ့ <အမှုကကြီးလာပြီ ဒချိဒချိ မသိရင်ကိုယ်ကပဲ အိမ်ငှားစာချုပ်အတုလုပ်ပြီး ထောက်ခံစာလာတောင်းသလိုလို အတုသာလုပ်ချင်လို့ကေ တာ့ ဧည့်စာရင်း တို့ ရပ်ကွက်ထောက်ခံစာအဲဒါတွေပဲလုပ်တော့မှာပေါ့လို့ ဦးဦး လမ်းမှူးကြီးရယ်….ပြီးတော့ ဒီလမ်းလေးထဲ […]
ကျွန်မနှင့် ရပ်ကွက်ရုံးအလွဲများ – ၁ ကိုရွာသားတွေဖတ်ပြီးရင်တော့ Foolish Girl ဘယ်လိုတွေ ထပ်လွဲစရာရှိသေးလို့လဲ ၁ လို့တပ်ထားတာလဲ အဆက်တွေရှိဦးမယ်လို့ တွေးမိမယ်ထင်ပါတယ် ဟုတ်ပါတယ် ကျွန်မမှာ လွဲလွဲလေးတွေရှိပါသေးတယ်…. အစပျိုးတာနဲနဲများရှည်သွားပြီလားမသိ 😛 အပိုင်း – ၁ တုန်းက ကျွန်မဧည့်စာရင်းတိုင်တဲ့အဖြစ်အပျက်လေးကို ပဲထပ်ပြီးဆက်ချင်ပါတယ်။ ဧည့်စာရင်းရဲ့သဘောတရားအရ တပတ်ပဲခွင့်ပြုတာဆိုတော့ကာ နောက်အပတ်တွေမှာထပ်တိုင် ဖို့ လိုလာပြန်တာပေါ့ ။ ဒီနေရာမှာဝန်ခံစရာလေးတော့ရှိပါတယ် ကျွန်မပထမတစ်ကြိမ်ဧည့်စာရင်းတိုင်ပြီးနောက်ပိုင်း တော်တော်နှင့်ထပ်ပြီးမတိုင်ဖြစ်ပဲ သင်္ကြန်ပြီးမှ ရပ်ကွက်ရုံးကိုထပ်ရောက်ခဲ့ပါတယ်။ ဒီတစ်ခေါက်တော့အရင်လိုမျိုး လိုအပ်တာတွေသေချာယူသွားတယ် ပြီးတော့ တစ်ထောင်တန်တစ်ရွက်ဆောင်လာပါတယ်။ ရက်ကွက်ရုံးရောက်တဲ့အချိန်မှာ ရုံးစာရေးဆီက ဧည့်စာရင်းတိုင်ဖို့စာရွက်တောင်းခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီအချိန်မှာ ဒီဇာတ်လမ်းစတင်ပါတော့တယ်…….. သူတို့နံရံမှာ ကပ်ထားသလို အိမ်ငှားစာချုပ် ပါသွားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် သူထပ်တောင်းတာက လမ်းမှူးထောက်ခံစာပါပါသလားတဲ့။ ကျွန်မကလည်း မပါပါဘူး အရင်တုန်းကလည်းတိုင်ဖူးပါတယ် ဆိုတော့ […]
အိမ်အသစ်ကိုပြောင်းပြီး နောက်နေ့မှာဧည့်စာရင်းတိုင်ဖို့ ရပ်ကွက်အုပ်ချုပ်ရေးမှူးရုံးကို ည၈နာရီလောက်မှထွက်ခဲ့ပါတယ်။ ရုံးကိုရောက်တဲ့အချိန်ဘယ်သူမှမတွေ့လို့ မေးကြည့်တော့ ရပ်ကွက်ရုံးက စနေတနင်္ဂနွေ ဆိုပိတ်တယ်တဲ့။ (အခုမှကြားဖူးတာ) ဒါလိုနဲ့ပဲ တနလာင်္နေ့ရောက်တော့နောက်တစ်ခေါက်ထပ်ထွက်လာခဲ့ရပြန်တာပေါ့။ ရပ်ကွက်ရုံးမှာ ဧည့်စာရင်းတိုင်ဖို့အတွက် ဘာတွေလိုမလဲတွေးတဲ့အချိန်မှာ နံရံမှာကပ်ထားတဲ့ “အိမ်ငှားများဧည့်စာရင်းတိုင်မည်ဆိုပါက အိမ်ငှားစာချုပ်ယူလာပါ ” လို့ရေးထားတဲ့စာကိုဖတ်ရပါတယ်။ ကျွန်မလည်းပါသွားတယ်ဆိုတော့အဆင်ပြေပြေပဲ ဧည့်စာရင်းတိုင်တဲ့စာရွက်ယူဖို့ရုံးစာရေးဆီအရောက်မှာ နံရံမှာကပ်ထားတဲ့စာရွက်တစ်ရွက်ကိုထပ်ပြီးမြင်မိပါတယ်။ အဲဒီစာရွက်မှာ “မည်သည့်ကိစ္စနှင့်မှအခကြေးငွေပေးရန်မလိုပါ” (စာလုံးအပြည့်အစုံမမှတ်မိတော့ပါ) တဲ့။ ရင်ထဲမှာ တွေးမိတယ် ပြောင်းလဲချိန်တန်တာတွေတကယ်ပြောင်းလဲနေပြီပေါ့ ။ ဒီလိုနဲ့ပဲ ဧည့်စာရင်းစာရွက်မှာ လိုအပ်တဲ့အချက်တွေဖြည့်ပြီး စာရေးကိုသွားပြတဲ့အချိန်မှာ စာရေးကစာရင်းသွင်းပြီး တဲ့အချိန် ကိုယ်လည်း ကိစ္စပြီးပြီဆိုပြီးလှည့်ထွက်မယ်အလုပ် စာရေးပြောလိုက်တဲ့စကားကြောင့် ကျွန်မ အပြုံးယဲ့ယဲ့လေးပြုံးပြပြီး တစ်ထောင်တန်လေးတစ်ရွက်ထုတ်ပေးပြီးအိမ်ပြန်ခဲ့ပါတော့တယ်။ စာရေးပြောတဲ့စကားက “စာရွက်စာတမ်းဖိုးအလှူငွေထည့်သွားဦးလေ…………“
အမှန်ကိုမြင်သော မျက်လုံးများ အလင်းကိုမြင်သောမျက်လုံးများ အရာရာကိုချစ်သောစိတ်နှလုံးဖြင့်ကြည့်နိုင်သော မျက်လုံးများ အဲလိုမျက်လုံးတွေ မြန်မာပြည်မှာ များများလိုအပ်နေပြီ ပိတ်ထားတဲ့မျက်လုံးတွေကဖွင့်လိုက်ပါတော့
ခုတလောရေဘေးဒုက္ခသည်တွေအတွက် အလှူငွေကောက်တာတွေကို ကလေး လူငယ် လူကြီး ဆင်းရဲချမ်းသာ အကုန်လုံးကတက်တက်ကြွကြွနဲ့ လုပ်နေကြတာမြင်ရတော့ကြည်နူးမိတယ်။ ဪလူတွေ တစ်ယောက်ဒုက္ခရောက်တော့ကျန်တဲ့သူတွေကမရှိပေမယ့် ရှိသလောက်ကူညီရိုင်းပင်းကြတာလေးကလည်းကြည်နူးစရာပေါ့။ ဒါပေမယ့်အဲဒီအလှူခံတာတွေနဲ့ပတ်သတ်ပြီးတွေ့ရတဲ့တချို့သောကိစ္စတွေကလည်းစိတ်ကိုမချမ်းမြေ့စေပြန်ဘူး။ ဘုရားမကြောက်တရားမကြောက်လူတွေရဲ့လုပ်ရပ်တွေပေါ့ ရေဘေးအတွက် အလှူခံပါတယ်ဆိုပြီးရသမျှငွေကိုအလှူခံတဲ့သူတွေကအညီအမျှခွဲဝေကြတယ်၊ ရေဘေးအတွက် အလှူခံတဲ့အချိန်မှာ စားသောက်ကုန်ကျစရိတ်တွေကို ရတဲ့ငွေကနေရှင်းတယ် (မရှင်းနဲ့လို့ဆိုတာမဟုတ်ဘဲ ဒုက္ခရောက်တဲ့သူတွေအတွက်လှူထားတဲ့ငွေကို ဆိုင်ကောင်းကောင်းတွေမှာစားပြီးငွေရှင်းတာကိုပြောချင်တာပါ)၊ တချို့တချို့ကျပြန်တော့ နာမည်ကြီးချင်တာရယ် ပေါ်ပြူလာဖြစ်ချင်တာရယ်ပေါ့(fb မှာ status တင်ဖို့ စသဖြင့်ပေါ့) ၊ တချို့များကကျပြန်တော့ ပရိတ်သတ်တွေမုန်းမှာစိုးရိမ်တာပေါ့ ပြောရရင်တော့အများအတွက်လုပ်တဲ့နေရာမှာ ကိုယ်ကျိုးစွန့်အနစ်နာခံတဲ့သူတွေရှိသလို ကိုယ့်အတွက်လုပ်နေတဲ့သူတွေရှိတယ် အဲဒီလိုလုပ်ကြတာကိုအပြစ်လို့မဆိုချင်ပေမယ့် အလှူငွေတွေကောက်ခံတဲ့နေရာက ငွေကြေးတွေကိုအလွဲသုံးစား လုပ်နေတာတွေကတော့ ဘုရားမရှိတရားမရှိမို့မကြောက်ကြတာလား???? ကျွန်မအနေနဲ့ ကိုယ့်အချိန်တွေကို လူမူကူညီရေးတွေအတွက်မပေးနိုင်ပေမယ့် ကိုယ်တတ်နိုင်သလောက်လှူတဲ့ငွေလေးကိုတော့ တကယ်ဒုက္ခရောက်နေတဲ့သူဆီရောက်စေချင်တယ် ၊ ခုလိုမြန်မာနိုင်ငံသဘာဝဘေးအန္တရယ်ကြုံနေရတဲ့အချိန်မှာ ဒုက္ခရောက်နေကြချိန်မှာ တချို့တချို့သောစီးပွါးရေးလုပ်ငန်းရှင်တွေက သူတို့ကြီးပွါးသထက်ကြီးပွါးအောင်ကုန်ဈေးနှုန်းတွေကိုကစားကြပြန်တယ် အိုးအိမ်မရှိတော့ပါဘူးဆိုမှ စားစရာသောက်စရာတွေအတွက် ဈေးကြီးကြီးနဲ့ဝယ်နေရပြန်တယ်။ ဒုက္ခရောက်နေတဲ့သူတွေခမျာတစ်ပူပေါ်နှစ်ပူဆင့် ဖြစ်ရတယ်။ […]
စိတ်ကူးတည့်ရာ Paint နဲ့ချယ်ထားတဲ့လက်ရာလေးတွေ ရွာသူ/သားတွေကိုချပြချင်လို့ပါ 🙂 (အစဦး) (ပျံသန်းခြင်း)
ဒီကားလေးက 2015 ခုနှစ်မှာထွက်ရှိတဲ့ကားသစ်လေးတစ်ကားပါ ဒါရိုက်တာ Neill Blomkamp ကရိုက်ကူးထားပါတယ် Sharlto Copley ကစက်ရုပ် CHAPPiE ရဲ့အသံကိုသရုပ်ဖော်ပေးထားပါတယ် Dev Patel ကတော့ Slumdog Millionaire ကားထဲကအိန္ဒိယမင်းသားပါ သူကတော့ Deon Wilson အနေနဲ့ သရုပ်ဆောင်ပေးထားပါတယ် အမေရိကန်လက်နက်ကိုင်မာဖီးယားတွေအရမ်းသောင်းကျန်းတဲ့အတွက်အစိုးရကနေ စက်ရုပ်ရဲတွေကိုတီထွင်ပြီးနှိမ်နှင်းခဲ့တယ်။ Deon Wilson က စက်ရုပ်တွေထွင်တဲ့ Engineer တစ်ယောက်ဖြစ်ပါတယ်။အတိုချုံးပြောရရင် တစ်ခြားစက်ရုပ်တွေက ဘာလုပ်ပါဘာလုပ်ပါဆိုတဲ့ Command ပေးရတယ် CHAPPiE ကတော့အဲလိုမဟုတ်ဘဲ လူသားတစ်ယောက်မွေးဖွားလာပြီးအရာရာကိုသူကိုယ်တိုင်သင်ယူရသလိုအဲဒီစက်ရုပ်ကသူကိုယ်တိုင်အရာရာကိုလေ့လာရတယ် ဒါပေမယ့် သူကလေ့လာစွမ်းအားမှတ်ဉာဏ်တွေအရမ်းကောင်းတယ် စက်ရုပ်လေးကကလေးလေးလိုဖြစ်ပြီးသူ့လှုပ်ရှားမှုတွေသူ့ခံစားချက်တွေကိုကြည့်ရတာအရမ်းကောင်းလို့ဝေငှလိုက်တာပါ အသေးစိတ်plot လေးကတော့အောက်မှာပြောထားတဲ့ wiki link မှာ ဖတ်ကြည့်လို့ရပါတယ် https://en.wikipedia.org/wiki/Chappie_%28film%29 https://en.wikipedia.org/wiki/Chappie_%28film%29
ပိုးစာသီး လို့ခေါ်တဲ့ (Mulberry) ပိုးစာသီးဆိုတာ ပိုးစာပင်ကရတဲ့အသီးပါ။ ပိုးစာပင်က ခုလူတွေဝတ်နေတဲ့ပိုးထည်တွေထုတ်ပေးတဲ့ ပိုးကောင်လေးတွေရဲ့အစာပင်မို့ပိုးစာပင်လို့ခေါ်ပါတယ်။ ပိုးကောင်လေးတွေကအရွက်ကိုပဲစားတာပါ။ အသီးတွေကိုတော့လူတွေစားလို့ရပါတယ်။ ပိုးစာသီးကအနီရောင်ရှိတဲ့အသီးဖြစ်တဲ့အတွက် အခြားအနီရောင်အသီးတွေလိုပဲ အဟာရဓါတ်ပေးပါတယ်။ သွေးအားကိုဖြည့်ပေးနိုင်ပါတယ်။ သံဓါတ်ချို့တဲ့ပြီးသွေးအားနည်းခြင်းကိုကာကွယ်ပေးပါတယ်။ အိုမင်းရင့်ရော်ခြင်းကိုလည်းကာကွယ်ပေးပြီး အအေးမိခြင်းကိုလည်းကြိုတင်ကာကွယ်စေပါတယ်။ ပိုးစာသီးလေးများကို မြန်မာပြည်မှာတော့ တွင်တွင်ကျယ်ကျယ်ရောင်းချစားသုံးတာကိုမတွေ့ရပါဘူး။ ပြည်ပမှာတော့ ပိုးစာသီးများကို ယိုအဖြစ်တမျိုး အချိုရည်အဖြစ်တစ်ဖုံပြုလုပ်ကြပါတယ်။ ပိုးစာသီးအရောင်ပြောင်းလဲပုံမှာ အစိမ်းရောင် မှ အနီရောင် ၊ အနီရောင်မှ ခရမ်းရောင် ဖြစ်ပါတယ်။ ခရမ်းရောင်ဖြစ်သွားပါက စားလို့ရပါပြီ။ ပိုးစာပင်တွေကိုတော့ အပူပိုင်းဒေသတွေမှာတွေ့ရခဲပါတယ်။
ဒီဇာတ်ကားလေးက 2015 ခုနှစ် မတ်လလောက်ကထွက်ထားတဲ့ကာတွန်းကားအသစ်လေးပါ။ အရမ်းကြိုက်လွန်းလို့ ခဏခဏကြည့်မပါတယ်။ ရွာထဲကမကြည့်ရသေးသူများရှိရင်ကြည့်ရအောင်ညွှန်းပေးချင်လို့ပါ။ ဇာတ်လမ်းအကျဉ်းချုပ်အနေနဲ့ဆိုရင် Boov လို ့ ခေါ်တဲ့ ချစ်စရာ ခရမ်းရောင်ဂြိုဟ်သားမျူ ိးနွယ်စုလေးကသူတို ့ရဲ ့ရန်သူဂြိုဟ်သားတွေဆီကနေ အမြဲတမ်း ပြေးရှောင်နေကြရတဲ့သူတွေပါ တစ်နေရာကနေတစ်နေရာထွက်ပြေးတိမ်းရှောင်ရင်း သူတို ့ရန်သူ ရှာမတွေ ့နိုင်လောက်တဲ့ဂြိုဟ် ‘ကမာ္ဘ’ ကို တွေ ့သွားပါတယ်။ လူတွေကို အကုန်ဖမ်းပြီး ဩစတေးလျမှာစုပီးထားလိုက်ပီးကျန်နေရာတွေကိုသိမ်းပိုက်လိုက်ပါတော့တယ်။Tip လို ့ခေါ်တဲ့ကောင်မလေးတစ်ယောက်ပဲ သူ ့ရဲ့ ကြောင်လေးနဲ ့အတူ ဩစတေးလျကိုပါမသွားဘဲကျန်ခဲ့ပါတယ် .. တစ်ချိန်ထဲမှာပဲ Oh လို ့ ခေါ်တဲ့ Boov ဂြိုဟ်သားလေးကလည်း သူ ခဏခဏ အမှားလုပ်မိပြီး အားလုံးဒုက္ခရောက်ကြလွန်းလို ့ တစ်ဂြိုဟ်လုံးက သူ ့ကို ဖမ်းမိန် […]