ဆုျမတ္မိုးတခါတုန်းက ပန်းပွင့်တဲ့ကဗျာနဲ့ စံပယ်အရိုင်းတစ်ပွင့်မှာ ခေတ်နောက်ကိုလိုက်တတ်တဲ့ကဗျာအယောင်ဆောင်အဖွဲ့တွေရှိခဲ့တယ် ဆိုကြပါစို့ ပန်းပွင့်တိုင်းကဗျာတစ်ပုဒ်ကလှသလား လက်သည်းခွံတစ်ခုဆွဲခွာတာလောက် လူတစ်ယောက်ကိုဖဲ့ခြွေရတာလွယ်ကူတယ်ဆိုရင် ငါဟာ လက်မပါဘဲလူဖြစ်ခဲ့သင့်တယ် ကြည့်ဦး ကဗျာဆရာနှစ်ယောက် ခတ်တဲ့ပွဲက ငါ့သွေးတွေနဲ့ချင်းချင်းနီ ကဗျာဆရာနှစ်ယောက် အမြင်မတူခြင်းဟာ ငါ့ပယောဂမကင်းလို့တဲ့ ပြောချင်သပဆိုရင်ဖြင့် ကဗျာနှစ်ပုဒ်ဟာရင်ဘတ်တစ်ခုတည်းနဲ့ ထပ်တူမကျနိုင်ဘူးဆိုတာ ငါသိတယ် ရင်ဘတ်နှစ်ခုဟာလည်းကဗျာတစ်ပုဒ်နဲ့ ထပ်တူမကျနိုင်မှန်းလည်း ငါသိတယ် သိနိုင်မလား ပန်းပွင့်တဲ့ကဗျာအတွက်စံပယ်ရိုင်းဟာမလိုအပ်သလို စံပယ်ရိုင်းဟာလည်း ကဗျာတောထဲမှာမပွင့်လိုဘူး ရေခံမြေခံကောင်းတဲ့ရင်ဘတ်ဟာလည်း ကဗျာတစ်ပုဒ်အတွက် ဖြစ်တည်မှုတွေမရှိဘူး ဘယ်တော့မှလည်းရှိလာမှာမဟုတ်ဘူး ဒီတော့ နှင်းဆီနီတောထဲက ခလုတ်ကန်သင်းစံပယ်ကို ရုန်းထွက်နိုင်အောင် ခုတုံးလုပ်ခဲ့တယ်ဆိုရင် စံပယ်မွှေးတဲ့ နှင်းဆီစူးညအတွက် မျက်ရည်ကြိုစုလိုက်ဦး ကဗျာစုတ် ။ ။
့ကြည်စင်ပြာလွင်ပေမယ့် လတ်ဆတ်သန့်စင်ပေမယ့် ငါ့အတွက်လှိုင်းမပုတ်တဲ့အခါ ငါ့အတွက်လှိုင်းမပုတ်စေချင်တဲ့အခါ နင်မငိုနဲ့ပင်လယ်…..။
ဝရံတာနောက်က တိတ်တခိုးချောင်းကြည့်တတ်တဲ့မျက်ဝန်းတစ်စုံကို မောင်သိခဲ့မယ်ဆိုရင် ၊ ကျစ်လျစ်တဲ့မောင့်ပုံစံလေးကို အဝေးကနေမျှော်ကြည့်တတ်တဲ့သူတစ်ယောက်ကိုမောင်သိခဲ့မယ်ဆိုရင် ၊ မမလေးဆီကိုလာတိုင်း အငယ်မလေးအတွက်ဆိုပြီး လက်ဆောင်တွေယူယူလာတတ်တဲ့ မောင့်ကို ဒီဇင်ဘာ ပိတ်ရက်ရောက်တိုင်းလည်တမော့မော့နဲ့မျှော်နေတဲ့သူကို မောင်သာသိခဲ့မယ်ဆိုရင် … ပြီးတော့ ကိုယ့်ထက် ငါးနှစ်နီးပါးကြီးတဲ့သူတစ်ယောက်ကို မောင်လို့တိတ်တခိုးလေးခေါ်တဲ့သူကို မောင်သာသိခဲ့မယ်ဆိုရင်…. ဒီဇင်ဘာနှင်းစက်တွေက အလွမ်းတွေသယ်လာစရာအကြောင်းမရှိဘူးလေ ။ မောင့်ကိုမောင်လို့စခေါ်မိတဲ့နေ့လေးအကြောင်းကို မောင်သိချင်နေမလား အဲဒီနေ့က မောင်နဲ့ကျမနဲ့ပထမဆုံးဆုံဖူးတဲ့နေ့လေ…လွန်ခဲ့တဲ့ငါးနှစ်လောက်က ဒီဇင်ဘာရဲ့ ညနေခင်းတစ်ခုမှာ… အပြာနုရောင်ရှပ်အကျီလေးဝတ်ထားတဲ့မောင့်နဲ့ ကျမတို့ညီမနှစ်ယောက်နဲ့လမ်းမှာတွေ့ကြတာလေ..။ မမလေးရဲ့လက်ကိုဆွဲရင်း မောင့်မျက်နှာကိုမော့ကြည့်ပြီး မောင်နဲ့မျက်လုံးချင်းဆုံသွားတဲ့ခဏ အံအားသင့်သွားတဲ့မောင့်မျက်နှာရယ်လေ…။ ‘မမလေး နင့်ညီမက အချောလေးပဲဟေ့… ပုတာလေးကလွဲရင်ပေါ့’ တဲ့..။ အချောလေးပဲဆိုလို့ ဝမ်းသာရမလိုရှိသေး ပုတာလေးကလွဲရင်ဆိုတဲ့စကားက ကျမရင်ကိုဆို့စေခဲ့တယ်မောင်..ဒါပေမယ့်လည်း….တောက်ပတဲ့မောင့်မျက်ဝန်းတွေအတွက် ကျမစိတ်မဆိုးရက်ဘူးလေ..။ ငါးပေဆယ့်တစ်လက်မဆိုတဲ့မောင့်အတွက်..ငါးပေမပြည့်တဲ့ ကျမက ပုတာပေါ့နော်..မောင်..။ သန့်စင်ထက် ဆိုတဲ့နာမည်အစား…..အဲဒီညက မောင်လို့နာမည်လေးပေးရင်း ကျမတစ်ညလုံးကြယ်ပွင့်လေးတွေရေတွက်ခဲ့မိတယ်မောင်..။ ပြီးတော့ ပုပုသေးသေးကိုယ်လုံးနဲ့မလိုက်အောင် ဒေါက်ဖိနပ်မြင့်မြင့်ကြီးတွေကျမစီးဖြစ်ခဲ့တယ်…။ […]
အပြုံးတစ်ဝက်ရောတဲ့ အငွေ့အသက်အတုတွေနောက်မှာ လိပ်ပြာငယ်တစ်ကောင်ရဲ့ နိဂုံး ဝေးကွာခြင်း မှတ်တိုင်ရဲ့ အဆုံးအစမရှိတဲ့လမ်း မျှော်လင့်ခြင်းတောင် လက်လွှတ်လိုက်ရတဲ့အဖြစ် အသိ နဲ့ ဝိဉာဉ်တွယ်ကပ်နေသရွေ့ အရိပ်တစ်ခုလို လိုက်ပါတွယ်ငြိတတ်တဲ့ ခါးသက်သက်ခံစားချက် သံယောဇဉ်အစစ်တွေလို့ ယောင်ယောင်မှားမှားမှတ်ယူရအောင် ရင်ဘတ်တစ်ခုလုံးစာ အင်အားမဲ့ တကယ်လို့ လောကကြီးထဲမှာ မရှိတော့ဘူးဆိုရင် တကယ်ကို မတွေ့ကြတော့ဘူးဆိုရင် တကယ်ကြီးကို ပျောက်ကွယ်သွားပြီဆိုရင် ပက်သက်ခဲ့ဖူးသူအနေနဲ့ အမှတ်ရမလား တိုးတိုးသက်သက် သိချင်ပါရဲ့ ရှင်သန်မှုတွေ ခဝါချရလောက်အောင် ရူးမိုက်ခဲ့ဖူးတဲ့ လူတစ်ယောက် နာနာကျင်ကျင်နှုတ်ဆက်တယ် အချစ်ရယ်………နောက်ဘဝမှာလည်း နင်အသဲခွဲသွားတဲ့သူ ငါပဲဖြစ်ပါရစေ ။ ။
တိတ်ဆိတ်တဲ့လမ်းမကြီးက ဝါကျင့်ကျင့်မီးရောင်တွေကလွဲရင် ခွေးတစ်ကောင်ကြောင်တမြီးမှမရှိ ။ လမ်းတစ်ဘက်က အုပ်အုပ်ဆိုင်းဆိုင်းနွယ်ပင်တွေ ကားမှတ်တိုင်ခေါင်မိုးပေါ်ကိုတိုးတက်နေလိုက်ကြတာ ။ မိုးတိတ်ပြီးစ ဒီလိုအချိန်ဆိုရင် ဒီနေရာမျိူးက ခြောက်ကပ်တတ်တာကို သူမသိလျက်နဲ့ပဲ ဒီလမ်းကိုဇွတ်လာမိခဲ့တာလည်းသူမအပြစ် ။ ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကိုအကဲမခပ်ရဲလောက်အောင် သူမထိတ်လန့်နေမိသည်။ နောက်ဘက်က ခရစ်ယာန်ဘုရားရှိခိုးကျောင်းကြီးကလည်း ခါတိုင်းတနင်္ဂနွေရက်တွေနဲ့မတူ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေလိုက်တာ ။ မနက်ခင်းကပဲသူမဘုရားကျောင်းတက်ဖို့ရောက်လာခဲ့သေးတယ်လေ။ဘုရားကျောင်းဘက်ကိုဆတ်ခနဲ့တစ်ချက်ငေးအကြည့် ဘေးနားမှာက ယူကလစ်ပင်အောက်မှာ လူရိပ်ယောင်ယောင်မြင်လိုက်မိသည်။ သေချာအောင်ထပ်ကြည့်လိုက်တော့ ဘာမှမရှိပြန်.. သူမမျက်စိမှားတာပဲနေမှာပါ ကြောက်ပါတယ်ဆိုမှ ။ ကြောက်စိတ်တွေဝင်နေပေမယ့် စိတ်ထဲမှာမသိုးမသန့်ခံစားချက်ကို သူမခုမှစခံစားမိသည်။ အချိန်က ည ဆယ့်နှစ်နာရီနီးပါး ၊ နေရာက လူ့မလိုင်တွေအနေများတဲ့ အိမ်ရာဝင်းတစ်ခုရဲ့ နောက်ဘက်က ကားလမ်းမကြီးဘေးက ကားမှတ်တိုင်သေးသေးလေးတစ်ခု ၊ မိုးတိတ်ပြီးစ လူခြေတိတ်နေတဲ့ညတစ်ညမှာ သူမဘာကြောင့်ကားစောင့်နေရသလဲ….။ သူကဘာကြောင့်တစ်ယောက်တည်းဖြစ်နေရတာလဲ..။ ပင်ပန်းလွန်းတဲ့နှလုံးသားအတွေးတစ်စကိုဖယ်ထုတ်လိုက်ပြီး ပတ်ဝန်းကျင်ကိုအာရုံစိုက်လိုက်မိတယ်..။ညက တိတ်ဆိတ်လွန်းသလို ကားအသွားအလာကလည်း ပြတ်လုနီးပါးဖြစ်နေပြီ ။မြို့ပြရဲ့ညတွေကလည်းတိတ်ဆိတ်နေလိုက်တာ။ […]