ရင်ထဲမှာမကောင်းလွန်းလို့ ရေးလိုက်ရတာပါ။ ဖြစ်ရပ်မှန်ကိုယ်တွေ့ဖြစ်ရပ်ကလေးတစ်ခုပေါ့။ အဲဒီအချိန်က အုတ်ကျင်းဘူတာနားကမြနန္ဒာအိမ်ယာ။(၅)လမ်းတိုက်ခန်းတစ်ခု မှာငှားနေပါတယ်။ သင်္ကြန်အတက်နေ့မှညနေစောင်းမှာ လူ(၃)ယောက်စာအုပ်လေးတစ်အုပ်ကိုင်ပြီး နှစ်ဆန်းတစ်ရက်နေ့မှာ သက်ကြီးပူဇော်ပွဲလုပ်ဖို့လာအလှုခံကြောင်းပြော ပါတယ်။ အဲဒါနဲ့ ငွေ၁၅၀ဝကျပ်ကိုထုတ်ပြီးလှုလိုက်ပါတယ်။ တစ်ဦးက ဒီအိမ်မှာအသက် ၆ဝကျော်ရှိ၊မရှိမေးပါတယ်။ ကျွန်တော့်အမေကအသက် ၈၃နှစ်မို့လို့ ရှိကြောင်းပြော လိုက်ပါတယ်။ အဲဒါနဲ့အမေနာမည်နဲ့အသက်ကိုစာအုပ်ထဲမှတ်သွားပါတယ်။မနက်ကျတော့ အမေ့အတွက်သက်ကြီးပှုဇော်ပွဲဖိတ်စာလာပေးပါတယ်။     လာနိုင်ရင်လာဖို့၊ မလာနိုင်ရင်အလှုငွေလာပေးမယ်လို့ပြောသွားပါတယ်။ အမေကသိပ်မလျှောက်နိုင်လို့ မသွားဖြစ်ခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီနေ့ညဦးပိုင်းမှာအပြင်ကပြန်လာတဲ့သမက်က အမေ့နာမည်ရယ် ရှေ့ခန်းကအဒေါ်ကြီးနာမည်ရယ် အိမ်လိုက်လှုဖို့ပြောနေတာကြားကြောင်းပြောပါတယ်။ ဒါပေမယ့်နောက်တစ်နေ့ညရောက်တဲ့အထိ အလှုငွေရောက်မလာ ခဲ့ပါဘူး။ လိုက်မပေးဖြစ်သေးလို့များလားဆိုပြီး အိမ်ရှေ့ခန်းကိုမေးကြည့်တော့ သူတို့အိမ်ကရကြောင်းပြောပါတယ်။ ဒါဆိုဘာကြောင်ံအမေ့အလှုငွေရောက်မလာရတာလဲ။ လကုန်လို့ကျောက်မြောင်းကိုသာပြန်ပြောင်းလာတယ်အလှုငွေနဲ့ပါတ်သက်ပြီးဘာမှမကြားရတော့ပါဘူး။ အဲဒီအလှုငွေကောက်တဲ့လူတွေက ရပ်ကွက်ဂေါပကနဲ့ အုပ်ချုပ်ရေးအဖွဲ့တွေဖြစ်ကြောင်းသိရပါတယ်။ဒီလူတွေထဲမှာမသမာတဲ့စိတ်ဓာတ်ရှိသူတွေပါတာကြိမ်းသေပါပြီ။  မြန်မာလူမျိုးဖြစ်ပြီးဒီလိုစိတ်ဓာတ်တွေရှိတာအလွန်မှ ရှက်စရာကောင်းတာမို့ ရွာသားများနဲ့ နိုင်ငံတော်ကသိစေချင်လို့ရေးလိုက်ရပါတယ်။ မကောင်းသူများကိုဖယ်ပြီး နိုင်ငံဂုဏ်သိက္ခာကိုမြင့်တင်ကြပါစို့။(အလှုငွေက ၇၅၀ဝိထဲပါ။ဒါပေမယ့် ———-)  

ဘဝမှာငယ်ရွယ်စဉ်ပျော်ရွှင်မှုများစွာကြုံခဲ့ရပေမယ့် အိမ်ထောင်ပြု၊သားသမီးတွေရလာတဲ့အခါ အိမ်ထောင့်တာဝန်၊မိသားစုစားဝတ်နေရေးနဲ့ ဘဝရှေ့ရေးအတွက်ရုန်းကန်လှုပ်ရှားကြရပါတယ်။အဲဒီလိုနေရင်းနဲ့အထက်အရာရှိပေါင်းများစွာ၊လုပ်ဖေါ်ကိုင်ဖက်များစွာကြုံတွေ့ရင်း၊အဆင်မပြေမှုတွေ၊ တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦးတိုက်ခိုက်မှုတွေကြုံတွေ့ရလို့စိတ်ပင်ပန်းဆင်းရဲလာတဲ့အခါဘုရားရိပ်၊တရားရိပ်မှာခိုနားချင်ပေမယ့်ရှေ့ဆက်ပြီးမိသားစုအတွက်ရုန်းကန်ဖို့ အချိန်တွေကကျန်သေးတော့စိတ်ပင်ပန်းမှုခဏတာပြေပျောက်အောင်ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။အရက်သောက်ပြီးဖြေဖျောက်ရင်လည်းဘုရားမကြိုက်တဲ့အလုပ်၊အဲဒီလိုနဲ့ ဘာလုပ်ရင်ကောင်းမလဲစဉ်းစားရင်းလဘက်ရည်ဆိုင်မှာတစ်ယောက်ထဲသွားထိုင်နေတုန်း အသက်၂ဝကျော်၃ဝခန့်မိန်းကလေးတစ်ချို့(အလန်းလေးတွေပေါ့)ရှေ့ကနေ ဖြတ်လျှောက်သွားတာကိုကြည့်ရင်း၊ရင်ထဲမှာငယ်မူပြန်မေတ္တာရိပ်တို့ဖြစ်ပေါ်သွားတဲ့တခဏလုံးဝစိတ်ဆင်းရဲပင်ပန်မှုတွေပြေပျောက်သွားခဲ့ရပါတယ်။ (ဒါဟာဆရာတော်တပါးဟောကြားခဲ့တဲ့မေတ္တာရဲ့အေးမြခြင်းပေလား-ဒါမှမဟုတ်အိမ်ထောင်သည်တစ်ယောက်ရဲ့နှလုံးသားအသစ်ပြန်လည်ဖြစ်ပေါ်ခြင်းလား။ ကျွန်တော်နှလုံးသားကိုဘယ်လိုအပြစ်ဆိုကြမလဲ?) မှတ်ချက်။ ။ကိုကျီးမိုက်ကိုအားကျတဲ့အတွက်မိမိခံစားချက်ကိုဖွဲ့ဆိုပါသည်။