ဝါးခယ်မမြို့၊အ.ထ.က(၁) ဆရာကန်တော့ပွဲ (၁)

ကျွန်တော့်ဘဝမှာမျှော်လင့်တောင့်တနေခဲ့ရတဲ့နေ့တစ်နေ့ကိုရောက်ရှိလို့လာခဲ့ပါပြီ။့ အဲဒီနေ့ကတော့(၃၀.၁၂.၂၀၁၂ တနင်္ဂနွေနေ့)။

ဇာတိမြေဖြစ်တဲ့ဧရာဝတီတိုင်းဝါးခယ်မမြို့ရဲ့အ.ထ.က(၁)မှာကျင်းပခဲ့တဲ့ကျေးဇူးရှင်ဆရာကြီး၊ဆရာမကြီးတွေကို ပူဇော်ကန်တော့ပွဲကျင်းပခဲ့တဲ့ နေ့ကလေးပါပဲ။ ပူဇော်ပွဲမကျင်းပခင် တစ်လ၊နှစ်လ အလို လောက်မှာကျင်းပရေး ကော်မတီဝင်သူငယ်ချင်း မခင်ချိုလွင်(မချို)က ဖုန်းလှမ်းဆက်တယ်။  ဆရာ ကန်တော့ပွဲ ကျင်းပဖို့အလှုငွေ ဘယ်လောက်ထည့်မလဲတဲ့။ကျွှန်တော်အတိုင်းမသိဝမ်းသာသွားတယ်။အဲဒါနဲ့အေးငါတစ်သိန်း ထည့်မယ်ဆိုပြီး ကတိပေးလိုက်တယ်။လူကြုံနဲ့အလှုငွေတစ်သိန်းကိုဆရာကန်တော့ပွဲကျင်းပဖို့ တစ်လအလို လောက်မှာ လှမ်းပို့ လိုက်တယ်။ ရင်ထဲမှာလည်းကျေးဇူးရှင်ဆရာ၊ဆရာမကြီးတွေကို ကန်တော့ရတော့မယ်ဆိုပြီး ပီတိတွေဖြာဝေ လာတယ်။

ဒေါက်တာအေးအေးမြင့်နဲ့ ကျင်းပရေးကော်မတီဝင်တွေရဲ့ ကြေညာချက် သတင်းစာမှာပါလာတယ်။ Mandalay Gazette မှာလည်း မပဒုမ္မာရဲ့ Post ပါလာတယ်။   ၂၉.၁၂.၂၀၁၂(စနေနေ့) နံက်၉နာရီ ရန်ကုန်က ဆရာ၊ ဆရာမတွေနဲ့ ကျောင်းသား၊ကျောင်းသူဟောင်းတွေစုပြီး ဆရာကန်တော့ပွဲကိုသွားကြမယ်။ လိုက်ပါလိုသူ တွေ စာရင်းပေးဖို့အကြောင်း။ ကော်မတီဝင်တစ်ဦးရဲ့အမဖြစ်တဲ့သူငယ်ချင်းမကြူကြူခိုင်ကလည်း ဖုန်းနဲ့လှမ်းပြီး ဆရာကန်တော့ပွဲလိုက်မှာလား။လိုက်မယ်ဆိုရင်ဘယ်နှစ်ယောက်လိုက်မှာလည်းဆိုပြီးဖုန်ုးလှမ်းဆက်တယ်။ ကျွန်တော်၊ ကျွန်တော့်အမျိုးသမီး(ကျွန်တော်နဲ့တစ်တန်းတည်းတက်ခဲ့တဲ့သူငယ်ချင်း)နဲ့ ့ ကျွန်တော့်သား (ဖအေ၊မအေတွေနဲ့ခွဲလို့မရတဲ့ ရတန်းကျောင်းသား) (၃)ယောက်စာရင်းလှမ်းပေးလိုက်တယ်။

အဲဒီလိုနဲ့ ၂၉ရက်နေ့(စနေနေ့)ကိုရောက်လာခဲ့တယ်။ ၉နာရီ ကားထွက်မယ်ဆိုလို့ မိသားစု(၃)ယောက် ၈နာရီလောက်ကားငှားပြီးစုရပ်ဖြစ်တဲ့၁၉လမ်းနဲ့ကမ်းနားလမ်းထောင့်ကဒေါက်တာအေးအေးမြင့်ရဲ့ဆေးဆိုင်ရှေ့ကို ရောက်လာခဲ့တယ်။ ဆရာကန်တော့ပွဲသွားဖို့ Aircon ကား(၄)စီးအဆင်သင့်ရောက်နေတာကိုတွေ့လိုက် ရတယ်။ရန်ကုန်မှာနေတဲ့ဆရာကြီး၊ဆရာမကြီးတွေနဲ့ သူငယ်ချင်းတချို့၊ကျောင်းသားဟောင်းကြီးတချို့ကိုလည်း  တွေ့လိုက်ရတယ်။ ရန်ကုန်တမြို့ထဲမှာရောက်နေပေမယ့် ကိုယ့်အလုပ်နဲ့ကိုယ်မတွေ့ဖြစ်ခဲ့ကြတဲ့သူတွေမို့ဝမ်းသာ အားရတစ်ဦးနဲ့တစ်ဦးနှုတ်ဆက်စကားတွေစတင်ခဲ့ကြပြီပေါ့။ကားထွက်ချိန်နီးပြီမို့ ကားပေါ်တက်ခဲ့ကြပေမယ့် စကားတွေဖောင်ဖွဲ့ပြောလို့မကုန်ကြပါဘူး။

ကားစထွက်တယ်ဆိုရင်ပဲကော်မတီဝင်တွေကအစီအစဉ်စာရွက်နဲ့ရေသန်ဘူး၊စနိုးတာဝါတွေစဝေတယ်။အိမ်ကစထွက်လာတုန်းက မိသားစု(၃)ယောက် ကားခဘယ်ကောက်မှာလည်းမသိဘူးလို့ပြောခဲ့ကြပေမယ့် ကားပေါ်ရောက်တော့ ကားခပေးစရာမလိုဘူးဆိုတာသိခဲ့ရတယ်။ ကား(၄)စီးတန်းစီပြီး စထွက်လာခဲ့ကြတယ်။ ကားပေါ်မှာသူငယ်ချင်းဟောင်းတွေ စကားတွေဖောင်ဖွဲ့ပြောရင်း ၁၂ နာရီခွဲလောက်မှာ ညောင်တုန်းက ကားတွေရပ်နားတဲ့ ပန်းဧရာစားသောက်ဆိုင်ကိုရောက်ခဲ့ကြတယ်။ အစီအစဉ်အတိုင်း ဆရာ၊ဆရာမတွေနဲ့ ကျောင်းသားဟောင်းတွေ(ပါလာတဲ့မိသားစုဝင်တွေ)အားလုံးကိုထမင်းအလကားကျွေးခဲ့ပါတယ်။(Sponsor ရှိ၊မရှိတော့ ကော်မတီဝင်မဟုတ်လို့မသိပါ)

ထမင်းစားပြီးကျွန်တော်တို့ကားတန်းဆက်လက်ထွက်ခွာခဲ့ပါတယ်။ ရွှေလောင်းတံတား ကိုဖြတ်ကျော် လာတာနဲ့ မကြူကြူခိုင်တို့ဆီ ဝါးခယ်မကဖုန်းဝင်လာပါတယ်။ ကားတွေဘယ်နားရောက်နေပြီလဲ၊ကြိုဆိုရေးအဖွဲ့ ဝင်တွေအဆင်သင့်ဖြစ်နေကြကြောင်းပေါ့။အမှန်ပါပဲမရမ်းချောင်ကျေးရွာထိပ်ရောက်တာနဲ့လာရောက်ကြိုဆိုနေတဲ့ ဆိုင်ကယ်အစီး၂ဝလောက်နဲ့ သူငယ်ချင်းဟောင်းတွေကိုတွေ့လိုက်ရပါတယ်။ လက်တွေဝှေ့ရမ်းနှုတ်ဆက်လို့ ဝမ်းသာစရာပါ။အဲဒီကတစ်ဆင့်ဝါးခယ်မတံတားကြီးကိုဖြတ်ကျော်လိုက်တာနဲ့ကရင်ဒုံးယိမ်းအကတွေနဲ့ကြိုဆိုနေ ကြတဲ့လူအုပ်ကြီးကိုထပ်မံတွေ့လိုက်ရပြန်ပါတယ်။ ကျွန်တော်တို့ကားတန်းကြီးဟာမြို့ထဲကိုပတ်ရင်းအ.ထ.က (၁) ရှေ့ကိုရောက်တော့ကရင်ဒုံးယိမ်းအဖွဲ့ကိုထပ်မံတွေ့လိုက်ရပြန်ပါတယ်။ကျောင်းနဲ့အသင်းတိုက်ကသိပ်မဝေး တာမို့ ကြိုဆိုနေကြတဲ့အဖွဲ့တွေကိုပါ တွေ့လိုက်ရပါတယ်။တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦးဖေါ်မပြနိုင်လောက်တဲ့ဝမ်းသာကြည်နူး မှုတွေနဲ့ပေါ့။ အပြန်အလှန်နှုတ်ဆက်ရင်း မိမိတို့တည်းခိုမယ့် နေရာအသီးသီးကိုထွက်ခွာခဲ့ကြပါတယ်။ဆရာကြီး၊ ဆရာမကြီးတွေကိုတော့ အသင်းရုံးခန်းမမှာ နေရာချတည်းခိုစေခဲ့ပါတယ်။

၃ဝရက်နေ့ မနက်၅နာရီခွဲမှာ အ.ထ.က(၁) ဒေါ်ပိုက်မိခန်းမ (ယခင်ကျောင်းအုပ်ဆရာမကြီးဟောင်း တစ်ဦးလှုသွားတဲ့ခန်းမဆောင်)မှာကွယ်လွန်ပြီးသွားကြတဲ့ဆရာကြီး၊ဆရာမကြီးတွေကိုရည်စူးပြီးဘုန်းကြီးဆွမ်း (ဝါးခယ်မမုန့်ဟင်းခါး)ကပ်ခဲ့ကြပြန်ပါတယ်။ မနက်ရနာရီခွဲရောက်တော့ အဲဒီခန်းမမှာပဲဆရာကန်တော့ပွဲအတွက် နေရာယူကြပြန်ပါတယ်။ကျေးဇူးရှင်ဆရာ၊ဆရာမကြီးတွေအားလုံးကိုတစုတစည်းတည်းပြန်လည်တွေ့ဆုံပြီးကန်တော့ရတာရင်ထဲမှာ ဝမ်းနည်း၊ ဝမ်းသာပီတိဖြာလို့နေရပါတယ်။ဆရာကန်တော့ပွဲပြီးတော့ နေ့လည်စာ ထမင်း ကျွေးပြန်ပါတယ်။ သူငယ်ချင်းဟောင်းတွေနဲ့လည်း ပြန်လည် ဆုံဆည်းရလို့ဝမ်းသာကြည်နူးမှုတွေနဲ့အတူ ဒီအစီ အစဉ်ကြီးကိုဖြစ်မြောက်အောင်စတင်တာဝန်ယူလုပ်ဆောင်ခဲ့ကြတဲ့ကော်မတီဝင်တွေနဲ့အလှုငွေတွေထည့်ဝင ်ခဲ့ ကြတဲ့ကျောင်းသားဟောင်းတွေအားလုံးကိုအရမ်းကျေးဇူးတင်မိပါတယ်။နေ့လည်၃နာရီမှာဆရာကြီး၊ဆရာမကြီးတွေရဲ့ကျန်းမားရေးစောင့်ရှောက်မှုအတွက်ပဒေသာပင်ထူထောင်ဖို့အစည်းအဝေးလေးတစ်ခုကိုထပ်မံကျင်းပခဲ့ ပါတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ ဆရာကန်တော့ပွဲမှာပင်စင်မယူရသေးလို့မပါတဲ့ဆရာ၊ဆရာမတွေကို သူငယ်ချင်း တွေစုပြီးလိုက်ကန်တော့နေရလို့မတက်ရောက်ဖြစ်ခဲ့ပါဘူး။(ဒါပေမယ့်အပြန်ကားပေါ်မှာ ပဒေသာပင်၂ပင်စာငွေ ၂သောင်းဒေါက်တာအေးအေးမြင့်ဆီလှုခဲ့ပါတယ်)ညနေ၆နာရီရောက်တော့ အ.ထ.က(၁)ရှေ့မြက်ခင်းပြင်မှာ ညစာစားပွဲ(ကြက်ဆီထမင်း)ကိုထပ်မံကျင်းပပြန်ပါတယ်။ကာရာအိုကေကိုတော့ ကျွန်တော်တို့ထက်ဝါရင့်တဲ့ ကျောင်းသားဟောင်းဖိုးဆိုချင်ကြီးတွေကနေရာယူထားလို့ဝင်ရောက်ဆင်နွှဲခွင့်မရရှိခဲ့ပါဘူး။

နောက်တစ်နေ့မနက်၉နာရီမှာတော့ လိုက်ပါပို့ဆောင်နှုတ်ဆက်ကြတဲ့ ငယ်သူငယ်ချင်းဟောင်းတွေ၊ နယ်မှာကျန်နေတဲ့ဆရာ၊ဆရာမတွေကို ဝမ်းနည်း၊ဝမ်းသာနှုတ်ဆက်ရင်း ကျွန်တော်တို့ကားတန်းကြီးဟာ ရန်ကုန်မြို့တော်ဆီကိုပြန်လည်ထွက်ခွာခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီနေ့နေ့လည်စာထမင်းကိုလည်း ကားထဲမှာပါလာတဲ့ ဆရာ၊ဆရာမကြီးတွေအပြင် ကျောင်းသားဟောင်းမိသားစုဝင်တွေအားလုံးကို ပန်းဧရာထမင်းဆိုင်မှာ ကျွေးမွေး ဧည့်ခံခဲ့ပြန်ပါတယ်။ အပြန်ခရီးကားပေါ်မှာတစ်ဦးနဲ့တစ်ဦးနေရပ်လိပ်စာတွေပေး၊ ဖုန်းနံပါတ် တွေပေးရင်းနဲ့ စုရပ် ဖြစ်တဲ့ ၁၉လမ်းထိပ်ဒေါက်တာအေးအေးမြင့်တို့ဆေးဆိုင်ရှေ့ကိုပြန်လည် ရောက်ရှိ လို့လာပါတော့တယ်။

အနန္တောအနန္တ(၅)ပါးမှာတစ်ပါးအပါအဝင်ဖြစ်တဲ့ဆရာကြီး၊ဆရာမကြီးတွေကိုပူဇော်ကန်တော့ပြီးပြန်လာတဲ့ ကျွန်တော့်ရဲ့ခရီးစဉ်ဟာ ဘယ်ခရီးစဉ်နဲ့မှမတူတဲ့ကြည်နူးနှစ်သက်မှုတွေနဲ့ပြည့်နှက်နေပါတော့တယ်။

(သူကြီးနဲ့တကွရွာသားအားလုံးကိုလည်းဒီPostလေးကိုရေးခွင့်ရလို့အထူးကျေးဇူးတင်မိပါကြောင်း။)