moemakhaပြုလိုက်ပါတဲ့ကုသိုလ် ရလိုက်ပါတဲ့ရောဂါ ကျနော်တို့အညာက မြို့တော်မှာပေါ့ဗျာ . ဝါတွင်းဥပုဗ်နေ့ညနေတိုင်း ဥပုဗ်ညည်ေတွေကို ရည်စူးပြီးတော့ စတုဒိသာ ဖျော်ရည်တိုက်ပါတယ်. ဒါပေမဲ့ တကယ်လာကြတာက အရွယ်စုံ လူစုံ အရောင်အသွေးစုံလာကြပါတယ်. ကျနော်တွေးနေတာက တိုက်ဖို့ခွက်တွေက တယောက်ပြီးတယောက် လက်ဆင့်ကမ်းသောက်နေကြတာကိုပါ ဘယ်သူက ဘာရောဂါရှိမှန်းမသိ ပေါ့ပေါ့ဆဆ အပျော်လာသောက်နေကြတဲ့လူတွေကလဲ အများကြီး အချိန်နဲ့နေရာကလဲ ညနေဆိုတော့ စည်ကားနေတဲ့အချိန် လမ်းပေါ်မှာလဲ တိုက်မိခိုက်မိ သွားလာသူတွေလဲ အနှောက်အယှက်ဖြစ်ရတယ်။ အလှူခံရင်း စီစဉ်ကြေငြာနေသူကလဲ တကယ့် နားမချမ်းသာစရာ ကိုမိုက်ခဲ ၊ သူတယောက်ထဲ ယဉ်ထိမ်းလုပ်လိုက် ဂေါပကလုပ်လိုက်၊ “ဆိုင်ကယ်တွေ ဖြေးဖြေးစီးကြပါ ၊ ပါဆယ်တွေ မထုပ်ကြပါနဲ့ ၊ ဦးဘယ်သူက ဘယ်လို့လှူသွားပါတယ်၊” စုံလို့ စုံလို့ ကုသိုလ်ပြုတာတော့ သာဓုခေါ်ချင်ပါတယ်၊ ဒါပေမဲ့ ဖျော်ရည်တိုက်လို့ အဟာရဖြစ်လာမှ […]
ကြားရပြီး သိမ် းထားလို့ မရတဲ့ စကားတွေဗျာ။ ဦးတေဇက ပြောတယ်။ လိုအပ်ရင် တိုင်းပြည်အတွက် အသက်ပေးမယ်တဲ့။ သဘာဝပတ်ဝန်းကျင်အတွက် သစ်လုပ်ငန်းလဲ မလုပ်တော့ဘူးတဲ့။ သေခါနီးမှ အသက်ပေးမယ်တဲ့။ ခုတ်စရာ သစ်ပင်မရှိတော့မှ၊ လုပ်မရတော့မှ မိချောင်းမျက်ရည် ကျပြနေပါတယ်ခင်ဗျာ။