Nan Shinအခန်း(၂)မြားနတ်မောင်သာဂိ သာဂိတစ်ယောက်အသက်ဆယ့်ငါးနှစ်ရှိပြီယခုထိရှင်မပြုရသေး။ ထို ့ကြောင့် သာဂိ ရှင်ပြု ချင်သည်။ သို ့သော် မိဘများကိုမပူဆာချင်တာကတကြောင်း၊ ထိုရှင်ပြုခြင်းကိစ္စသည်မိဘတို ့ခွင့်ပြုချက်ဖြင့် သာလျှင်ဝတ်သင့်ကြောင်းကို သာဂိသိထားသည်ကတကြောင်းမို ့မိမိ၏ဆန္ဒ ကိုမိဘများအား ထုတ်ဖော်မပြခဲ့ပဲဖာသိဖာသာ သာနေလာခဲ့သည်။ သို ့သော်အခွင့်ကောင်းကိုကားစောင့်ဆိုင်းနေပေသည်။ လူသည်မျှော်လင့်ချက်ဖြင့်အသက်ရှင်ရပ်တည်နေခြင်းဖြစ်ပြီး ၎င်းမျှော်လင့်ချက်ကို ချက်ချင်း အကောင် အထည်ဖော်၍မရခဲ့သော် မိမိဘက်မှလိုအပ်သည်များကို အစဉ်သင့်ပြင်စင်၍ အခွင့်အခါကောင်းကို စောင့်ဆိုင်းခြင်းသည်အကောင်းဆုံးဟုသာဂိခံယူထားသည်။ သာဂိတို ့ညီအစ်ကိုအားလုံးသည် နှစ်နှစ်ကြီး နှစ်နှစ်ငယ်များဖြစ်ကြသည်။ ထို ့ကြောင့် သာဂိ၏အကိုအကြီးဆုံး ဖြစ်သောစိုးဦးမှာသာဂိထက်ရှစ်နှစ်ကြီးပါသည်။ စိုးဦးမှာ ကျောင်းပြီးပြီဖြစ်၍ ခင်သာ ရွာလေး၏ထုံးစံအတိုင်း လယ်ထဲဆင်းရမည်ဖြစ်သော်လည်း မိဘများက”ငါ့သားကြီးအရမ်းပင်ပန်းနေပြီ ဒီနှစ်တော့နားလိုက်ပါဦး” ဟုပြော၍ နားနားနေနေ ဖြင့် အိမ်တကာလျှောက်လည်ခြင်း သူငယ်ချင်းများနှင့် လျှောက်သွားခြင်းများဖြင့် အချိန်ကို ကုန်ဆုံးစေခဲ့ပါသည်။ ညီအကို […]
ကျနော့်ဆရာ ဆင်ပေါက်ကပြောတယ်။အချစ် အကြမ်း အလွမ်းတွေနဲ့ တစ်ခဏတာ ဖျော်ဖြေမဲ့အစား အဖြစ် မှန် ရသမှန်တွေနဲ့ လောကရဲ့ထာဝရကောင်းကြိုးအတွက် သုတေသန ဆန်ဆန် စာပေးမျိုးတွေကို ဦးစားပေးရေးပါလားတဲ့။ သူပြောတော့လဲ ဟုတ်သားလို့လက်ခံမိတာနဲ့ရသကိုဘေးပုံပြီးသုတကိုဦးစားပေးရေးချယ်မိတယ်။ရသလေး ရေးနေတုန်းကမှ ဘာရယ်မဟုတ် “အားပေးသွားပါတယ်”ဆိုတာမျိုးလေးကို အားနာပါးနာ ပြန်ခြင်းခပ်ခံရဘူးသေး။ခုတော့ သေပြီ ဆရာလို့တောင် ထအော်ရတော့မဲ့ အပေါက်မျိုး။ ဘယ်သူဆို ဘယ်သူမှမဖတ်တော့တာလေ။လူအများလက်ခံတဲ့ စာကိုလက်မခံတဲ့ဆရာနဲ့ ဆရာအကြိုက်ကို လက်မခံတဲ့လူအများ ။အဲ့ဒိကြားမှာ ဟိုမဟုတ် ဒီမဟုတ်ကျနော့်အတွက် မြိုးမြိုးမျက်မျက် အရှုံးလေလား အရှုံးထဲက အမြတ်လေးလား ဘာမှန်းမသိတဲ့ သင်္ခန်းစာတစ်ခု ကောက်ရလိုက်တယ်။ အဲ့ဒါက …………..ကိုယ်ပိုင်ဦးနှောက်မှ မရှိတဲ့ ငါ ပုဇွန်ဖြစ်တာတောင် ကံကောင်းသေး……..ရယ်လို့…….။
၁။နွားကျောင်းသား သာဂိ သာဂိက တောသား။ သားသုံးသားတွင် တခုမှမလွတ်သူ။ သို ့သော်ကိုယ့်လူ များသိထားသော သားသုံးသားတွင်လည်း တခုမှမပါဝင်သူ။ ဟုတ်တယ်။ သူက နွားကျောင်းသား၊ ဘုန်းကြီးကျောင်းသား၊ တောသား။ သူ ့အိမ်အတွက် ကူဖော်လောင်ဖက်အဖြစ် သောက်ရေခတ်ဖို ့ပင် အကူအညီ မရတတ်သော်လည်း ရွာထဲရှိသက်ကြီးရွယ်အိုများ၊မသန်စွမ်းသူများ၏အိမ်တွင် ကြုံရင်ကြုံသလို ရေခပ်၊ ထင်းခွဲ ရေနွေးအိုးတည်စသည်ကို လုပ်ကိုင်ပေးတတ်သူ။ သူ ့အမေကတခါတခါ ” ဟဲ့ သာဂိ နင်လေ ကလေကဝလျှောက်သွားပြီး အိမ်ကအလုပ်ကိုတော့ နည်းနည်းလေးမှ ကူဖော်လောင်ဖက်မရဘူး ” ဟု ကြိမ်းမောင်းသောအခါများတွင် ” အမေ့မှာ သားငါးယောက်ရှိတယ်၊ အဲ့ဒိအထဲမှာသားက အငယ်ဆုံး၊ အမေ့ထမင်းကို သားစားထားတာ ဟိုကောင်တွေလောက်မများသေးဘူး၊ အမေ့ဆီမှာသားပူဆာတာဆို လို ့မြိုကစာသင်ဘုန်းကြီးတပါးကို စာအုပ်ဖိုးလှူချင်လို […]
၁။ “ဟာ…မိုက်လိုက်တာဗျာ….ဒီလိုမျိုးလေး တွေနဲ့ အပန်းမဖြေရတာကြာပြီ…လွှတ်မိုက်တယ်ဗျာ….အဲ့ဒါဘယ်ဝက်ဆိုက်ကလဲ”….ဟုပြောပြောဆိုဆိုနှင့် ပြေး၍ ဝက်ဆိုက်နာမည်ကို ကူးယူဟန်ပြလိုက်သည်။ ၂။ “ဘာကွ မင်းကများ မလောက်လေး မလောက်စားနဲ့ ငါလိုကောင်မျိုးကို အာခံချင်တယ် ပေါ့ဟုတ်လား” “ကျနော်က အာခံတာမဟုတ်ပါဘူးဗျာ….ဘယ်လိုပြောမလဲ………..” “ဟေ့ကောင် မင်းဘယ်လိုမှ ပြောစရာမလိုဘူးကွ…………ဟုတ်တယ် ……………အချစ်ဆိုတာဘဝရဲ့ ပန်းတိုင်မဟုတ်ဘူးကွ……ပန်းတိုင်မဟုတ်ဘူး……” “ပန်းတိုင်မဟုတ်သလို ခရီးသွားဟန်လွဲလဲ လုပ်လို့မရပါဘူး အဖေရယ်….” “အဲ့ဒါကိုပြောတာပေါ့ကွ…….နွားရှေ့ထွန်ကျူး….အဲ…အဲ…………မိကျောင်းမင်းရေးခင်း ပြဆိုတာ…မင်း တို့လိုကောင်တွေ ကြီးပွားဖို့တိုးတက်ဖို့လုံးဝမလွယ်ဘူး….” “ဟာ.. အဖေတို့လူကြီးတွေကလည်း နှစ်ဆယ့်တစ်ရာစုရဲ့အထူးဆန်းဆုံးလူသားတွေလို့ပဲပြောရတော့ မယ်…” “မင်းဘာပြောတယ်ကွ…” “ဟုတ်တယ်လေ အဖေတို့လူကြီးတွေက ကိုယ့်ရဲ့အယူအဆတွေ အမြင်နဲ့မတိုက်ဆိုင်ဘူး…မတူညီဘူးဆို ရင် နွားရှေ့ထွန်ကျူးရတာနဲ့…မိကျောင်းခင်းရေခင်းပြရတာနဲ့ ဘာမှန်းကို မသိဘူး…..နှစ်ဆယ့်တစ်ရာစု မှာ လူငယ်တွေကို အပြစ်ပြောပြီး ဆုံးမတဲ့ခေတ်က ကုန်သွားပြီ အဖေရဲ့ ….ဒီဇိုင်းအသစ်ရှာပြီး ဆုံးမတော့ဗျာ….” “ဟေ့ကောင် တော်ကွာ ………..” “တော်ပါတယ် […]
ချစ်ပြီးမှတော့ ၁။ အနူးညံ့ဆုံး မိန်းမကြမ်း တယောက်ရဲ ့ရင်ခွင်ဟာ ငါ့အတွက် ပဏ္ဍုကမ္ဗလာမြကျောက်ဖျာအလား။ တနေ ့မှာ ရော်ရွက်ဝါတို ့ရဲ ့ တမ်းချင်းကို ဖရုသဂီတဆန်ဆန့် ဝိုင်းဖွဲ ့သီဆိုကြလိမ့်မယ်။ ဒါပေမဲ့…..မင်းနဲ ့ငါ ကန္တာရ ဆူးချုံတွေလို ကျင့်သုံးခဲ့ကြ။ ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ်လေ နောက်ဆုံးရဲ ့အဆုံးသတ်မှာ ဒို ့……………. ဂူတလုံးထဲမှာ အတူပုန်းဖို ့ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ပြီပဲ။ ။ အထက်ပါကဗျာလေးကို ကျနော်ရေးခဲ့တာကြာပါပြီ။သုံးနှစ်လောက်ရှိခဲ့ပြီ။ဟိုလှန်ဒီလှောနဲ့ချောင်ကျ ကျကျတစ်နေရာကနေပြန်တွေ့လို့ ဖေ့စ်ဘွတ်မှာရော ကျနော့်ဘလော့မှာရော ကျနော်ဝင်ထားတဲ့ နင်းဆိုဒ်တွေမှာရော နေရာအတော်များများမှာ တင်ပြခဲ့ပါတယ်။နားလည်သဘောကျနှစ်ချိုက်သူအချို့ ရှိသလို နာမလည်သူများလည်းရှိပါတယ်။တချို့ကတော့နားမလည်တဲ့အပြင် ပဏ္ဍုကမ္ဗလာမြကျောက် ဖျာဆိုတာ ဘုရားရှင်ထိုင်တော်မူတဲ့ပလ္လင်ဖြစ်လို့ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်မှန်ရင် ဒီလိုမရေးသင့်ပါဘူးလို့ပြောသူ ကလည်း ပြောလာပါတယ်။အဲ့ဒိလိုပြောကတည်းက ကျနော့်စာကိုသူဖတ်တယ်ဆိုတာ သိတဲ့အတွက် ဝမ်းသာရပါတယ်။ဒါပေမဲ့ လွဲမှားစွာနားလည်မှုနဲ့ ခံစားမှုမျိုးကိုမဖြစ်စေချင်တာကတစ်ကြောင်းနဲ့ကျ နော့်ရဲ့ကဗျာပေါ်ခံစားပုံ […]
လည်ပတ်တယ် ငါ့ရဲ ့နှလုံးသားတွေ ဝိုင်ယာတွေထဲမှာရော လေထုထဲမှာပါ မင်းကိုလွမ်းရင်းလည်ပတ်နေတယ်………….။ ရက်ရောတယ် ငါ့ရဲ ့နားလည်မှုတွေ Network ထဲမှာရော ရပ်ကွက်ထဲမှာပါ မင်းကိုခွင့်လွှတ်ရင်း ရက်ရောနေတယ်…………..။ ပေးပစ်လိုက်တယ် ငါ့ရဲ ့အကြင်နာတရားတွေ နီးနီးလေးမှာရော ဝေးဝေးကြီးမှာပါ မင်းကိုယုယရင်း ပေးပစ်လိုက်တယ်…………………။ ရယူလိုက်တယ် မင်းရဲ ့ရက်စက်မှုတွေ ခပ်ကြမ်းကြမ်းရော ခပ်နုနုပါ မင်းကို ငဲ့ကွက်ရင်း ရယူလိုက်တယ်…………….။ ခွင့်လွှတ်တယ် မင်းရဲ ့အမှားတွေ ကြီးကြီးမားမားတွေရေား သေးသေးမွှားတွေကိုပါ မင်းကို မေတ္တာတရားတွေ ပေးရင်း ခွင့်လွှတ်လိုက်တယ်………..။ ချစ်ပစ်လိုက်တယ် မင်းရဲ ့ခန္ဓငါးပါးလုံးမှာ ဆံဖျားလေးတွေရော ခြေသည်းလေးတွေကိုပါ မင်းကို အသက်စွန် ့ပြီးတော့ကိုချစ်ပြစ်လိုက်တယ်…………..။ တောင်းပန်တယ် လုံးဝပစ်မသွားဖို ့ ယခုဘဝမှာရော နောက်ဘဝမှာပါ မင်းကို ဒူးထောက်ရင်း တောင်းပန်တယ်………….။ ရေးသားသူ။ […]
မနက်လေးနာရီ ထိုးပြီဖြစ်၍ အလုပ်မှပြန်လာခဲ့သည်။ အလုပ်က တခါတလေ ကောင်းရင်ကောင်း သလို လေးနာရီ ငါးနာရီအထိ လုပ်ရတာရှိပြီး တခါတလေ တစ်နာရီ နှစ်နာရီ နှင့်ပြန်လာရသည်လည်း ရှိတတ်သည်။ ဒီနေ့တော့ အလုပ်ကောင်းသည် ဟုဆိုရမည်။ မနက်လေးနာရီထိ အလုပ်လုပ်ခဲ့ရသည်။ အလုပ်ကောင်းသည့်နေ့များတွင် သားလေးတစ်ယောက်နဲ့ သမီးလေးနှစ်ယောက်အတွက် မုန့်ဖိုးများများ ပေးနိုင်မည်။ ဟင်းကောင်းလေးများ ချက်ကြွေးနိုင်မည် ဖြစ်၍ ဝမ်းသာသည်။ အလုပ်မကောင်းသည့် နေ့ များတွင်လည်း အငယ်ဆုံးသားလေး ကိုရင်ခွင ်ထဲတွင်ထားပြီး သမီးကြီးနှစ်ယောက် ကိုပုံပြင် ပြောပြရင်း တစ်နေ့တာ မိသားစုဘဝလေး ကိုပျော်ရွှင်ကြည်နူးဖွယ် အဆုံးသပ်နိုင်မည်ဖြစ်၍ ဝမ်းသာရသည်။ မန္တလေးမြို့(၈၄)လမ်းနှင့်(၂၉)လမ်းထောင့်ရှိ ကိုင်းတမ်းဈေး ဟုခေါ်သည့်ပျံကျဈေးလေးသို့ ဝင်လာခဲ့သည်။ ယနေ့ငွေလေးမြိုးမြိုးမြက်မြက်ရှိလာသည်မို့ ကျောင်းတက်နေသော သမီးကြီး၏ “အမေ သမီးလည်း ကျောင်း က […]
“ခက်တယ်ကွ….သိပ်ခက်တယ်….ငါလုံးဝမပြောချင်ဘူးကွာ…”. လက်ထဲရှိ သောက်လက်စ လဘက်ရည် ပန်းကန်လုံးကို ဆောင့်ပြီး ခတ်ပြင်းပြင်း ချရင်း ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ “ဘာခက်တာလဲ အကိုရဲ့”………… စကားမစပ် အစမရှိ အဆုံးမရှိ တခက်တည်း ခက်နေသော ကိုကျော်ကြီး၏ စကားကိုအ ဓိပ္ပါယ်မပေါက်ဟန်ဖြင့် စ ထိုင်သည့် အချိန်နာရီကို လှမ်းမှတ်ရင်း မင်းနန္ဒမှပြန်မေး လိုက်သည်။ “လုံးဝမပြောချင်ဘူး” ဟု ပြောလိုက်ခြင်းသည် တခုခုကို ပြောချင်၍ စကားစ လိုက်ခြင်းဖြစ်သည် ဟု သိနှင့်ပြီးလည်းဖြစ်သည်။ ကိုကျော်ကြီးသည် သူ၏ ချစ်သူဟောင်း မစန္ဒာနဲ့ ပတ်သက်၍ ရင်ဖွင့်လိုစိတ် ပေါက်သည့်အခါတိုင်း မင်းနန္ဒ၏ အိမ်သို့လာ၍ “ညီလေးလ္ဘက်ရည် သွားသောက်ရအောင်ကွာ” ဟု ပြောပြီး ခေါ်လေ့ရှိသည်။ မင်းနန္ဒမှာ လူပျိုလူလွတ် တစ်ယောက်တည်း […]
မောင်ငွေမက်ဆိုပြီး မောင်တပ်ထားလို့မချေမငံဆက်ဆံဖို့တော့မစဉ်းစားနဲ့နော်။ချာတိတ်လေးမဟုတ်ဘူး။ အသက်က ခြောက်ဆယ်ပြည့်တော့မယ်။ ကျုပ်ဆိုတဲ့ကောင်ကသူများကိုပဲကျောချင်တာ ကိုယ့်ကိုလာကျော ရင်နဲနဲမှ ခံချင်တာမဟုတ်ဘူး။ အသက် ခုနစ်ဆယ်ကျော်စာရေးဆရာကြီးတွေကသူတို့ကိုယ်သူတို့ကလောင် မှာမောင်တပ်ပြီးရေးတာကိုလဲ အားကျတယ်။ထူးချွန် ထက်မြက်သူတိုင်းဟာ သူတို့ ရဲ့အကြောင်းကို ကိုယ်တိုင်ရေး အတ္ထုပ္ပတ္တိ တို့ တစ်သက်တာ မှတ်တမ်းတို့ပြုစု ရေးသား သွားကြတာကို လည်းအားကျတယ်။ ဒါကြောင့် ကျနော့်ရဲ့ မှတ်သားဖွယ်ရာ ဘဝအတွေ့အကြုံ တွေကိုလည်း နောင်လာ နောက်သားများ ရှောင်ချင်ရင်လည်းရှောင်၊ ဆောင်ချင်ရင်လည်း ဆောင်နိုင်ဖို့ ရည်ရွယ်ပြီး” မောင်ငွေမက် တစ်သက်တာမှတ်တမ်း”ဆိုတဲ့ ဒီစာတမ်းကိုပြုစုရေးသားလိုက်ရပါတော့တယ်။ ကျနော့်မိဘတွေက ကျနော့်လိုလည်လည်ဝယ်ဝယ်မရှိခဲ့လို့ ကျနော့်ရဲ့ဘဝဟာ ဆင်းဆင်းရဲရဲ မွဲမွဲတေတေ နဲ့ ကြီးပြင်းခဲ့ရတယ်။ ဒါပေမဲ့ ကိုးတန်း အထိတော့ ကျနော့် ကိုကျောင်းထား ပေးနိုင်ခဲ့ကြတယ်။ ကျနော်ဆယ်တန်းတက်မဲ့နှစ်မှာ အဖေဆုံးတယ်။အမေက […]
ကျနော်၏ကဗျာတစ်ပုဒ်တွင် အွန်လိုင်းမိတ်ဆွေတစ်ဦးသော ကိုသုစံ ဆိုသူမှ”လူပျိုကြီးများကောင်စီမှ ဖိတ်ခေါ်ပါတယ်”လို ့မှတ်ချက်ပေးခဲ့ပါသည်။ ကျနော်ဖတ်ပြီပြီးချင်းဆိုသလို လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ပါတ်ခန် ့ကဖြစ်ပျက်ခဲ့သော အဖြစ်အပျက်လေးတစ်ခုကို သွားသတိရမိပါသည်။ ထိုအဖြစ်အပျက်ကိုမရေးမှီ ကျနော့်မှာလုံးဝလုံးဝ ရည်းစားမရှိကြောင်းကိုတော့ ကြိုတင်ပြီးပြောကြားလိုပါသည်။ဒါကလည်း ကျနော်၏ရိုးသားမှုကြောင့်သာ ဝန်ခံရခြင်းဖြစ်ပေသည်။ယုံကြည်ပါ။ လက္ခံပါ။ကျနော့်တွင်လုံးဝလုံးဝရည်းစားမရှိပါ။ကျနော်သည် အွန်လိုင်း အဖွဲ ့အစည်းများသို ့ဝင်ခြင်းကို လည်းကောင်း၊ပြင်ပ ကိုယ့်ပတ်ဝန်းကျင်ရှိ အဖွဲ ့အစည်းများသို ့ဝင်ခြင်းကိုလည်းကောင်း အလွန် ဝါသနာထုံသူ တစ်ဦးဖြစ်သည်။ပတ်ဝန်းကျင် ပြင်ပအဖွဲ ့အစည်းများသို ့ဝင်သောအခါတွင် အခြားသူများကို ဖိတ်မန္တကပြုခြင်း ရှားပါးသော်လည်း အွန်လိုင်းအဖွဲ ့အစည်းများသို ့ဝင်သောအခါတိုင်းတွင် အမြဲတန်း ဖိတ်မန္တကပြုမိနေသူ တစ်ဦးရှိပါသည်။ တနေ ့တွင်ကျနော်သည် အွန်လိုင်းအဖွဲအစည်းတစ်ခုသို ့ဝင်မိပါသည်။သို ့သော် သူ ့ကိုတော့လုံးဝမဖိတ်ဖြစ်ခဲ့ပါ။သူကလည်း ကျနော်ဘယ်ဆိုက်မှာဘာလုပ်နေသည်ကို အမြဲမပျက် လေ့လာနေပုံရပါသည်။ကျနော်ဝင်သောအဖွဲအစည်းကို သိရှိသွားသလိုသူလုံးဝလည်းနှစ်သက်ပုံမရပါ။ထို ့ကြောင့်ကျနော့်ကိုသောင်းကျန်းပါတော့သည်။သေသေချာချာပြန်စဉ်းစားသော အခါမှာလည်း […]
ကျနော်လက်ရှိနေထိုင်တဲ့ Americanနိုင်ငံ၊New Yorkပြည်နယ်က Rensselaerဆိုတဲ့ ရွာလေးမှာ Room mate လေးဦးနဲ့ အတူနေထိုင်စဉ်ကာလကဖြစ်သည်။ ကျနော်တို ့အားလုံးအလုပ်ပိတ်ရက်ဖြစ်တဲ့ weekend တခုမှာ မိမိတို့၏အိပ်ခန်းများကို ကိုယ့်ဘာသာသန် ့ရှင်းရေးလုပ်ကြသည်။ထို ့နောက် အတူသုံးကြသည့်ဧည့်ခန်းများ၊ ၊မီးဖိုချောင်များကိုမူ အတူတကွ သန့် ရှင်းရေးလုပ်ကြသည်။ အားလုံးပျော်ပျော်ရွှင်ရွှင်နှင့် ပြောလိုက်ဆိုလိုက် ပြောင်လိုက်နောက်လိုက်နှင့်ပေါ့၊ ထိုစဉ် တချို ့ပစ္စည်းများမှာ လွှင့် သာပစ်ရသည်။ အကောင်းများပင်ရှိသေး၏။ ထို့ကြောင့်ကျနော်ကမေးသည် ဘယ်ပစ္စည်းကိုလွှင့်ပစ်ရမလဲ ဘယ်ကစ္စည်းကို သိမ်းထားရမလဲပေါ့။ ပစ်ရမလား မပစ်ရဘူးလားပေါ့။ ထိုစဉ် တော်တော်ချောင်ကျကျတနေရာမှ သူတို ့မသုံးဘဲ ထားသည်မှာအတော်ကြာပြီဖြစ်သောဖိနပ်တစ်ရံ ကိုတွေ ့၍ လွှင့်ပစ်လိုက်ရတော့မလားဟုမေးပါသည်။ထိုစဉ်ကျနော်၏ room mateတဦးမှ ”ဟေ့ သိပ်မေးမနေနဲ ့ကွ ၊ဖြေရတာအလုပ်ရှုပ်တယ်၊မင်းအတွက်အသုံးမတည့်ဘူးထင်ရင် အကုန်သာ လွှင့်ပြစ်ကွာ” ဟုမဆိုင်းမတွပင်ပြန်ဖြေပါသည်။အဲ့ဒိအတွက် ကျနော်ပြန်ပြောလိုက်ပုံကား………..ဟုတ်………..အဲ့ဒါဆိုလဲ […]