naywoon niအားလုံး နေဝန်းနီကို ခွင့်လွှတ်ကြပါ……။ အစက ဒီအကြောင်းအရာ ရေးဖို့မရည်ရွယ်ပါဘူး….။ အတွေးကိုမရှိခဲ့တာပါ…။ မနက်မိုးလင်းလို့ အိမ်အနီး အနားက ကလေးတွေ စာကျက်နေသံကြားတော့ အော်….. မနက်ဖြန် ဆယ်တန်းတွေစာမေးပွဲ ဖြေပြီပဲ လို့ အတွေးရောက်ပြီး စာကျက်နေတဲ့ ညီမလေး မင်း…. နောက်တစ်ရက်ဆို ဘဝရဲ့ တိုက်ပွဲတစ်ခု အဲဒိလို ဘာညာ ဘာညာ နဲ့ စာမေးပွဲအောင်မြင်စေကြောင်း ကဗျာလေးတစ်ပုဒ်ရေး ဖို့စိတ်ကူးနဲ့ပါ…။ အဲဒါလေးကို အတွေးနဲ့စာစီရင်း ငယ်ငယ်တုန်းက ဖတ်ခဲ့ဖူးတဲ့ “ တဂိုး” ရဲ့ ဝတ္ထု တစ်ပုဒ်က ခေါင်းထဲ မဖိတ်ခေါ်ပဲရောက်လာပြီး ရှေ့က အတွေးလေးတွေကို နောက်က လှိုင်းတစ်လုံး ဖုံးလိုက် သလို ဒီခေါင်းစဉ်ကို တပ်မိ ရက်သား ဖြစ်သွားတော့တာပဲ….။ “ တဂိုး” ရဲ့ […]
ငါ ငယ်ငယ်ကတည်းက ဗုဒ္ဓရဲ့ အဘိဓမ္မာကို မသိခင်အချိန်က ကိုရမ်ကျမ်းဆိုတာမကြားဖူးခင် အချိန်က သမ္မာကျမ်းစာ ကိုမတွေ့ဖူးခင်က ကျားရွှေ့နည်းနဲ့ စစ်တုရင် စာအုပ်တွေဖတ် မိကတည်းက ငါ……… လူတွေကိုမယုံတတ်တော့တာ ….။ ဘယ်နဲ့ဗျာ ……… ကျားလေးတစ်ကောင်းစားရဖို့ အရေး ပွန်းလေးတစ်ကောင်မိဖို့အရေးတောင် ဒီလောက် ပရိယာယ်များနေတာ ဒီထက်အရေးအရာပါတဲ့ အရာတွေဆိုရင် ဆို့တဲ့ အတွေးမျိုး ငါ့ခေါင်းထဲမှာ သံမှိုတစ်ချောင်းလိုစိုက်ဝင်နေခဲ့တာ အဲဒိတော့ ငါ့ကိုယ်ငါတောင် သိပ်မယုံကြည်ခဲ့တာကြာပေါ့ ……။ အဲဒိတော့ ဘာလာပြောပြော ငါကတော့မယုံ ဟိုသတင်းလည်းမယုံ ဒီအသင်းလည်းမယုံ ကိုယ်တိုင်မှ မကြုံ ဖူးတာဆိုရင် ဘာကိုမှမယုံ ………..။ ဝေန်းနီ
မျက်စေ့ အလင်းမရသူများက အကြားအာရုံပိုကောင်းတယ်ဆိုပဲ……။ ဒါဆိုရင် ငါတို့တစ်တွေကလည်း မျက်စေ့မမြင်ရသူများသာပ…….။ ဘာလို့ဆို……… ငါတို့လည်း ……….. အသံတွေပဲကြားနေရပြီး ရုပ်ဒြပ် တို့ကို မမြင်ရ ထိတို့ခွင့်မရ အသံကြားနဲ့ခရီးဆက်နေရသူတွေ အသံတွေ ပွက်လောရိုက်အောင်ဆူညံနေပေမဲ့ ဘာကိုမှလည်းမမြင်ရ ထိတွေ့ခံစားလို့မရနဲ့ တစ်ချိန်က “ ခိုင်ထူး” ရဲ့သီချင်းကိုသာသတိရမိတော့…….။ “ ပုဇင်းရင်ကွဲတွေ အော်နေကြတယ် ကြားတော့ကြားတယ် မမြင်နိုင်တယ်” တဲ့ ခုလည်း ………… အသံတွေတော့ကြားနေရတယ် ငါတို့ကတော့ ဘာမှ ထိတို့လို့ ခံစားလို့ မရသေးပါဘူးလေ……….. နေဝန်းနီ
အမှားတဲ့….. ကားကနဲပဲ ကျည်သင့်သွားတဲ့သားကောင်တစ်ကောင်လို “ဘုန်း” ကနဲလဲကျ သွားပြန်ပြီ………။ “ ကျွန်တော်တို့ မှားခဲ့ပါတယ် ” တဲ့ ပြောလိုက်တဲ့စကားတစ်ခွန်းအောက်မှာ နလန်ပြန်မထူနိုင်တဲ့ သတ္တဝါတွေက အတုန်းအရုန်း အဲဒိလိုပြောခဲ့ပြီးတဲ့နောက် ……… နောက်တပ်အမှားတွေ ကျူးလွန်ဖို့ပြင်ဆင်နေလေရဲ့..။ ဒါနဲ့ပဲ တစ်ချိန်က နာမယ်ကြီးခဲ့တဲ့ ဆရာမောင်သစ်မင်းရဲ့ သီးချင်းစာသားလေးရေရွတ်ရင်း………… “ လူဆိုတာ xxxx အမှားအယွင်းအားလို့ပေါင်းစပ်ထားတဲ့အရာ……… ပိုင်ဆိုင်ရာ ပညတ်ချက်က ရုပ်ဝတ္ထုမျှသာ” အောင်မလေး ဆရာသစ်မင်းရယ် ဆရာရေးခဲ့တဲ့သီချင်း ဘယ်သူတွေကိုများ ကြည့်ပြီးရေးခဲ့သလဲဗျာ အခုလည်း………. ရုပ်ဝတ္ထုတွေ ပိုင်ဆိုင်ဖို့အတွက်နဲ့ အမှားအယွင်းတွေပေါင်းစပ်ထားတဲ့ သတ္တဝါတစ်စု အမှားခံ သတ္တဝါတွေကို စတေးနေဆဲ………..။ ငယ်ငယ်တုန်းက “စုန်းဆိုတာကိုမယုံဘူး” ကဝေ ဆိုတာကို ‘ဟင့်အင်း’ သွေးစုပ်တဲ့ဖုတ်ကောင် မရှိနိုင်ပါဘူးလို့ယုံထားခဲ့တာ တစ်ကယ်တော့ အဲဒိအမှားအယွင်းတွေနဲ့သတ္တဝါတွေက မယုံခဲ့တဲ့ ‘စုန်း’တွေ […]
ပိန်းပိတ်မှောင်နေတဲ့ အမှောင်ထဲမှာ ငါ…… ပြေးနေတယ်…။ ဟိုး……… ခပ်လှမ်းလှမ်းက အသံတစ်ခုဟာ ငါ့ဦးတည်ချက် ငါ့ရဲ့ပန်တိုင် ပြေးသာပြေးနေရတယ် အမှောင်ထဲမှာ ပြေးလမ်းကိုမမြင်ရ ဘေးကိုရှော်ရှော်ထွက်ပြေးနေမိ အသံလာရာနဲ့ချိန်ကိုက် ပြေးလမ်းကိုပြန်ပြန် ပြောင်းနေရတာပ…..။ ငါ့ဦးတည်ရာ အသံလားရာကလည်း နီးလာလိုက် ဝေးသွားလိုက် နိမ့်လာလိုက် မြင့်သွားလိုက်နဲ့ အားသွန်ခွန်စိုက် တစ်စိုက်မတ်မတ်သာပြေးလာရတယ် ခရီးဘယ်လောက်ရောက်လာပြီလဲဆိုတာက အမှောင်ထဲမှာ မှန်းဆလို့မရ အဲဒိလိုနဲ့ပဲ အသံတွေနဲ့ပြေးတမ်းလိုက်တမ်း ကစားနေခဲ့ရတာ နှစ်ပေါင်းလေးဆယ်တောင်ကျော်လာပါပကောလား …………..။ နေဝန်းနီ
မတန်ရင်ကာနဲ့ အသက်ကသာ လေးဆယ်ကျော်လာခဲ့တယ် ကျုပ်ဘဝက ဝို့တိုးဝါးတားရယ်လေ…….။ ဟိုနေရာလည်း ဝါးတားတား ဒီနေရာက ဒီလိုမဟုတ်လား ဟိုကိစ္စက အဲဒိလိုမဟုတ်ဘူး ဒီလိုလေး ဖြစ်ရင်ကောင်းမယ်နဲ့တူရဲ့ ဒါလေးကတော့ ဒီလိုမဟုတ်လားနဲ့ သေသေချာချာ ပြန်မေးလာရင်ဖြင့် ရေရာသိ ဆိုတာက မရှိပြန်ဘူး ……။ ဘဝမှာ လုံလောက်တဲ့သင်ကြားမှုနဲ့ ပြည့်ဝတဲ့လေ့ကျင့်မှုဆိုတာ မရှိဘဲ ရှေ့ကိုပဲ အတင်းတက်လာခဲ့ရတာဆိုတော့ အမှောင်ထဲမှာလမ်းလျှောက်နေရတာမဟုတ်ပေမဲ့ တိမ်တွေကြားထဲသွားနေရသလို မြူတွေကြားထဲက ခရီးသည်လို အမြင်တွေမကြည်မလင်နဲ့ ဝိုးတစ်ဝါးအသိနဲ့ ကာလတစ်လျှောက်လုံးဖြတ်သန်းလာခဲ့ရတာ မောပါ့………။ ကျုပ်တို့ဘဝသင်ရိုးမှာဖြင့် ဘာတွေသင်ကြားခဲ့သလဲဆိုတာ ဘာတွေတတ်မြောက်ခဲ့သလဲဆိုတာ ပြန်စဉ်းစားလိုက်တော့လည်း ဝါးတားတားရယ်လေ……….။ နေဝန်းနီ
Facebook အကြောင်းမပြောခင် g-talk အကြောင်းကိုပြောရရင် ပိုပြီးသဘာဝကျမယ်ထင်တယ် …။ ဂျီတော့ဆိုတာက လူတိုင်းသုံးနေကြတာပဲ….။ ဒါပေမဲ့ တစ်ချို့က password မပြောင်းတတ်ဘူးတဲ့…။ ကိုယ့်အကောင့်ရဲ့ recovery account ကဘာလဲမသိဘူးတဲ့ ….။ ဂျီတော့မှာ အကာင့်အက်ရုံ စကားပြောရုံ ကြူ ရုံ သက်သက်လေး သုံးတတ်ကြတာ ….။ ဒီထက်ပိုဆိုးတာက မေးလ်ဘယ်လိုဖွင့်ရမလဲ လာလာမေးကြတာပဲ…။ ခက်ဖူးလား …..။ https://mail.google.com/mail/?tab=wm ဒီလိပ်စာကိုအမြဲ ဆောင်ထားပေးနေရတာကအလုပ်တစ်ခု….။ ဒီလိုလူမျိုးတွေ က အကောင့်ပျောက်ရင် ပြန်ရှာမနေတော့ဘူး …။ နောက်တစ်ခု ရှာသုံးလိုက်တာပဲ…။ အဲဒိထဲမှာစိတ်ညစ်စရာ အကောင်ဆုံးက အကောင့်တစ်ခုကို နှစ်ယာက် ဒါ့ထက်ပိုပြီး သုံးလေးယောက် အထိ ဝေမျှ သုံးနေကြတာပဲ…။ တွေ့နေရတာကတော့ ဒီအကောင့် ဒီအကောင့်ပဲ ဒါပေမယ့် တစ်ခါလာ တစ်ယောက်ပြောင်း […]
တစ်ရက်က ကျောင်းတုန်းက သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နဲ့အဆက်အသွယ်ရလို့ အင်တာနက်အကြောင်းပြောမိရာက သူဖေ့စ်ဘွတ်ပေါ်မှာ ရှိနေတယ်ဆိုတာသိလိုက်လို့ သူ့အကောင့်တောင်းပြီး ဂျီတော့ပေါ်မှာ စကားပြောဖို့ ခေါ်လိုက်ပါတယ်….။ ကျောင်းတုန်းကသူငယ်ချင်းဆိုတာက 88 ကျောင်းပိတ်တော့ကွဲကွာသွားတဲ့သူငယ်ချင်း နောက်တွေ့ဖြစ်တော့လည်းခဏတစ်ဖြုတ်ရယ်…။ စကားစမြည်ဆိုလို့ အားရပါးရ ပြောဖြစ်ချိန်ရယ်နဲတယ်…။ သူကလည်းသူ့အလုပ်နဲ့ ကိုယ်ကလည်းကိုယ့်ကိစ္စနဲ့ကိုဆိုတော့ တွေ့ရရင်လည်းခဏတဖြုတ် အေးအေးဆေးဆေးရယ်လို့မရှိခဲ့တာ….။ ဒါနဲ့ ခုတော့ဂျီတော့မှာအားရပါးရစကားပြောရပြီဟဲ့လို့ စိတ်ကူးလိုက်ပါတယ် …။ သတောင့်သားက တော်တော်နဲ့ ဂျီတော့ကနေအက်ထားတာ လက်မခံပြန်ဘူး….။ သေချာအောင်ဖုန်းနဲ့ဆက်ပြီးတော့ သူ့အကောင့်ပြန်မေးရင်း မင်းအင်တာနက်သုံးနေတာကြာပြီလားလို့ ပြန်မေးရသေးတယ်…။ မကြာသေးဘူးတဲ့ သူကဖေ့စ်ဘွတ်ပဲ သုံးတာတဲ့ ဟိုက်ရော…………။ အဲဒါနဲ့ဖုန်းထဲကနေဆဲလိုက်ရတယ်….။ နင့် xxxကလွှား လို့ ဟုတ်တယ် အင်တာနက်ပေါ်မှာ ဖေ့စ်ဘွတ်တစ်ခုထဲရှိတာကျနေတာပဲ….။ ဟုတ်တယ်…။ ဒါနဲ့ဂျီတော့ကိုလာခဲ့ အဲဒိရောက်မှ ဆက်ပြီး ဆဲမယ်လို့ပြောလိုက်တယ်…။ ညရောက်တော့ ဂျီတော့ပေါ်ကိုတက်လာပါတယ်…။ အဲဒိတော့မှာ သူကြည့်သင့်ဝင်သင့်တဲ့လင့်တွေ ပေးလိုက်တော့ ဘယ်လိုဖွင့်ရမှာလဲတဲ့……။ […]
ရိုးရာ ယဉ်ကျေးမှု ဆိုတာကို သက်ဆိုးရှည်စေချင်တာနဲ့ပဲ မနေ့က မှားပြီးသား အမှားတွေကို နောက်ဆက်တွဲ ဇယားနဲ့သယ်ယူလာပြီး ဒီကနေ့ ဆက်မှားလိုက်ကြ နောက်နေ့ အတွက်တောင် စရံသတ်လိုက်ကြသေး….။ ကိုယ်တိုင်တွေးတောကြံဆထားတဲ့ အသုံးမကျတဲ့ အတွေးအခေါ်တင်မဟုတ် လက်လှမ်းမှီရာက သုံးစားမရတဲ့ အတွေးအခေါ်ပါသွတ်သွင်းရင်းနဲ့ ရှေ့ကလက်ဆင့်ကမ်းသွားတဲ့ ယဉ်ကျေးမှုဆိုတာ ကြာလေ ပုပ်အဲ့လာလေပဲ….။ ဒီလိုနဲ့ပဲ နောက်မျိုးဆက်တွေကို သုံးစားမရတဲ့ အမွေတွေ လက်ဆင့်ကမ်းပေးဝေနေလိုက်ကြပေါ့………..။ နေဝန်းနီ
အတွေးတစ်စကနေ နောက်တစ်စ အတွေးစတွေဆက်….ဆက်ပြီး လွင့်မျောနေပုံက ဆေးလိပ်မီးခိုးတွေလို တိမ်ခိုးတွေလို………. အဲဒိလိုနဲ့ အတွေးတွေ ခရီးသွားပုံက ပိုပိုမြန်လာပြီး ရထားတစ်ဆင်းလို အရှိန်ပြင်းပြင်းခုတ်မောင်းသွားပြီ….။ ငါမောင်းနှင်နေတဲ့ အတွေးရထားက ဘယ် ဘူတာရုံမှာ မှလည်းမရပ် ရပ်စရာလည်းဘရိတ် မတပ်ထားမိဘူး ခက်ချည်ရဲ့………။ အဲဒိလို နဲ့မောင်းနှင် မောင်းနှင် နေရင်းနဲ့ ငါကိုယ်တိုင်လည်း ရထားပေါ်တက်လိုက်သွားခဲ့မိပြီ….။
ကျွန်တော်တို့ဟာ တစ်စုံတစ်ခုကို ရေတွက်ချင်ရင်ပဲဖြစ်ဖြစ် တစ်စုံတစ်ရာကို တိုင်းတာ ချင်ရင် ပဲဖြစ်ဖြစ် ကိန်းဂဏန်းများကို အသုံးပြု ရေတွက်တိုင်းတာကြရပါတယ်…။ တစ်ကယ်တော့ ကျွန်တော်တို့ အသုံးပြုနေတဲ့ ရေတွက်တိုင်းတာနေတဲ့ ကိန်းဂဏန်းတွေဟာ မှန်ကန်မှုရှိပါသလား…..။ ဘယ်လောက်အထိ မှန်ကန်ပြီး ဘာတွေလွဲချော်နေပါသလဲ…။ ဘယ်နှစ်ယောက်လောက်က ဆန်းစစ်ဝေဖန်ခဲ့ကြပါသလဲ…။ ပြန်ဆန်းစစ်ကြည့်ကြပါဦး….။ များသောအားဖြင့် ကျွန်တော်တို့ဟာ ရှေ့က လူတွေ ရေတွက်တိုင်းတာနေတာတွေကို အခြေပြုပြီး နောက်ကနေ လိုက်ပြီး ရေတွက်တိုင်းတာနေကြတာပါ…။ ဘယ်သူတွေက အစကနေပြန်စ ပြီးရေတွက်ဖို့ ကြိုးစားကြပါသလဲ…။ အဲဒိလိုအစကနေ ပြန်စရေတွက်ဖို့ ကြိုးစားတာ ဘယ်နှစ်ယောက်အောင်မြင်ဖူးပါသလဲ…။ စဉ်းစားကြည့်ကြစမ်းပါဦး…။ ဒီလိုပဲ ဆက်လက်စခန်းသွားနေကြရတာပဲမဟုတ်လား…။ အတိအကျ တွက်ချက်ထားတဲ့ အစဉ်အလာရှိတဲ့ ကိန်းဂဏန်းတွေဖြစ်ပါစေဦး…။ သူ့ကိုထောက်ပံ့နေတဲ့ ပါဝါ မတည်ငြိမ်တာနဲ့ ခဏလေးအတွင်းမှာလွဲချော်သွားတတ်တာပဲလေ……….။ အဲဒိလိုအခြေအနေမျိုးမှာ ရေဗူးပေါက်တာမလိုချင်ဘူး ရေပါတာပဲလိုချင်တယ်ဆိုတဲ့ အာဏာရှင်စနစ်မှာ ကျွန်တော်တို့ […]
အနုပညာအကြောင်း ပြောရရင်တော့ ပို့စ်တစ်ခုထဲနဲ့တော့ ပြီးပြည့်စုံမယ်မထင်…။ ပြောရင်းနဲ့ ပြောစရာအကြောင်းအရာတွေကပေါ်လာလိုက်ပျောက်သွားလိုက်နဲ့ဆိုတော့ ….။ ပြီးတော့ ဆရာအံဇာတုံးရဲ့ အမေးကလည်းဖြေရမှာရှိသေးဆိုတော့ ဆက်ပြောမဲ့ အကြောင်းအရာ ခဏရပ်လို့ လမ်းခွဲတစ်ခုကို တစ်ဆစ်ချိုးဝင်လိုက်ချင်ပါသေးတယ်…။ သူမေးထားတာက မဟာရာဇာ အံစာတုံး says: ဦးနေပြောတာ ဟုတ်တယ်ဗျ .. ကိုယ်တိုင်လည်း ကြုံဖူးမှ ရေးဖွဲ့လို့ အသက်ပါမှာပေါ့နော့ .. ဥပမာ .. ကျနော်က လူငယ် အရွယ်ဗျာ .. ချစ်လည်း ချစ်ခဲ့ဖူးတယ် .. ကွဲလည်း ကွဲခဲ့ဖူးတယ် … အသည်း … ဒီတော့ ကျနော်က တစ်ပါးသူတွေရဲ့ ချစ်ခြင်းနဲ့ အသည်းကွဲခြင်း ဆိုင်ရာတွေကို ခက်ခက်ခဲခဲ မဟုတ် .. နည်းနည်း မုသွင်းလိုက်တာနဲ့ ခံစားရေးဖွဲ့နိုင်သွားတယ် … ဒီအချက်နဲ့တင် […]
(စာကိုယ် မရေးခင် ကြိုတင်ပြီးတောင်းပန်ထားပါရစေ…။ ဒီစာကိုရေးခဲ့တာက 1986 လောက်ကရေးခဲ့တာပါ…။ ဒါပေမဲ့ ဒီနေရာမှာလိုအပ်မယ်ထင်လို့ ဖြည့်လိုက်တဲ့သဘောလည်းပါပါတယ်…။ လူတော်တော်များများ မတွေးမိတာလေး ….. တွေးဖို့မလိုအပ်ဘူးလို့ထင်တာလေးဖြစ်နေလို့ပါ…။ ရေးသားထားပုံကတော့ နေဝန်းနီ ရေးတတ်သလို ထုံးစံအတိုင်း ခပ်ရင့်ရင့်လေး ဆိုတော့ ဖတ်ဖို့ မလိုပါဘူးကွာလို့ ယူဆရင် ကျော်သွားလို့ရပါတယ်…။ တစ်နေ့က စာအုပ်ပုံ ထဲက မလိုအပ်တာတွေ ဖျက်ဆီးပစ်မလို့လုပ်ရင်းက တွေ့လာတဲ့ အတွေးလက်ကျန်လေးပါ…။ ပျက်သွားလို့ ဖတ်မရတဲ့နေရာမှာ သင့်တော်တာ အစားထိုးလိုက်တာကလွဲလို့ ယခင်က ရေးထဲ့ စာသားအတိုင်း ပြန်ရိုက်တင်ပေးလိုက်ပါတယ်…။ ) နေဝန်းနီ 10 အောင်တာက 1985 အဲဒိနှစ်က ချက်ချင်းကျောင်းတက်ရသေးတယ်…။ ဒီဇင်ဘာလမှာ ကျောင်းတွေစတက်ရတယ်….။ အသက်က 16 နှစ်ပြည့်ပြီးကာစ….။ ကိုယ်လုပ်ချင်တာ ကိုယ်ဖြစ်ချင်တာကိုပဲ သိတဲ့အချိန်…။ 1986 Set […]