naywoon niတစ်နေ့တစ်နေ့ အချိန်တွေကုန်နိုင်ခဲ ဘာလုပ်ရမလဲ ဘာလုပ်ရရင်ကောင်းမလဲတွေး အတွေးတွေပဲ ကျိကျိတက်ချမ်းသာနေသူငဲ့……..။ အလုပ်လက်မဲ့ ကောင်ရယ်လိုမကဲ့ရဲ့ကြပါနဲ့ သူ့ဟာသူမဲ့ချင်လို့မဲ့နေရတာ ငါ့ရင်မှာ သိမ်းထားတဲ့စိတ်ကူးတွေက ဒေါ်လာ ဘီလ်လျှှံ နဲ့တောင်မလဲနိုင်သေးဘူး…..။ ဘယ်လောက်များတဲ့စိတ်ကူးတွေလဲ မေးမနေနဲ့ သိမ်းထားတဲ့ ငါရင်ဘတ်ကြီးတောင် တစ်ချက်ချက် ဂျမ်းဖြစ် သွားပြီး ဆက်မလည်ပတ်နိုင်တာ ငါသာလျှင်အသိဆုံးငဲ့….။ စားပွဲထိပ်ကကောင် အောက်သိုးသိုးနဲ့လှမ်းကြည့်နေတုံး “ ဂိုး ” ဆိုပါ့လား အင်း…….. ငါအိပ်မက်မက်ရင်း ဘောလုံးပွဲလာကြည့်မိနေပြန်ပါပြီကော………..။ နေဝန်းနီ
(၁) ဟော့ဒိ ကမ္ဘာလောကကို ဖန်တီးသူဟာ အဘယ်ဘုရားသခင်မှမဟုတ် ငါသာလျှင်ဖြစ်တော့သကိုးးးးး………။ အဲဒိလိုကြွေးကျော်ရင်း စာရေးစားပွဲပေါ်က ရေးလက်စဝတ္ထု ဆက်ပြီး နှိပ်စက်ကလူ ပြုလိုက်ဦးမယ်…..။ အောင်မာ…..အောင်မာ….. ကျွန်ုပ်ရဲ့ ဇာတ်လိုက်မ သူ့သနားလို့ တိုက်ပေါ်တင်ထားတာများ ကော်ဖီနဲ့ ဟမ်ဘာဂါ မစားချင်ဘူးဆိုပဲ…..။ မရဘူးကောင်မ တစ်ခြားသူဌေးတွေဘာစားစား နင်ကတော့ ငါကျွေးတာပဲစားရမယ်…။ ငါစားဖူးတာ ဟုတ်သည်ဖြစ်စေ မဟုတ်သည်ဖြစ်စေ ငါက…. ဒီလို ကော်ဖီနဲ့ ဟမ်ဘာဂါစားတယ်လို့ရေးလိုက်ရင် နင်စားကို စားရမယ်…။ ဒါငါ့ဇာတ်လမ်း နင်ကဇာတ်ရုပ် …. ငါထားသလိုနေ….။ ဟဲ့…..။ ဟို အကြော်သည်မသား….. မင်းက ဘယ်လောက်ပဲ ဆင်းရဲတယ်ပြောပြော ဆယ်တန်းအောင်ကိုအောင်ရမယ်….။ တက္ကသိုလ်လည်း တက်ကိုတက်ရမယ်…။ ဒါမှ……… မင်းသားနဲ့ မင်းသမီး ဇာတ်လမ်း ငါဆက်ရေးလို့ ရတော့မပေါ့……….။ ဟုတ်လား? ကဲ…. ခင်ဗျားတို့ […]
အဟင်း ….။ မရေးတော့ပါဘူးလေလို့ စဉ်းစားထားတာ သူရို့က လာလာ ဆွဆွ တော့လည်း စိတ်ကူးတွေက ကျိကျိ တက် ချမ်းသာသွားတာနဲ့ မနေနိုင်လို့ ရေးချလိုက်ပြီ…။ ဂွစာတို့က ပြောလိုက်ရင် အနှောင့်မလွတ် အသွားမလွတ်ဆိုတော့ မပြောဖြစ် မရေးဖြစ်အောင် ရွာထဲ မဝင်ပဲ လက်ရှောင်နေတာ…။ ငယ်ငယ်ကတည်းက တစ်ယောက်ယောက်ပြောလိုက်ရင် ဆန့်ကျင်ဘက် ပြန်ပြောလိုက်ရမှ ကျေနပ်တာ ဆိုတော့…….. ဗျာ…။ သတင်းစာ ဖတ်တတ်တဲ့ အရွယ်ကတဲက ကြော်ငြာ စာမျက်နှာမှာ ထည့်လိုက်ကြတဲ့ မွေးနေ့ တစ်ရက်လေးမှ မနားကြဘူး…။ ခုလည်း အင်တာနက် စာမျက်နှာပေါ်မှာတောင်မှ မွေးနေ့ပွဲကျင်းပနေလိုက်ကြသေး…..။ အဲဒိတော့ ကျုပ်လည်းပြောရဦးမယ်…။ ကျုပ်မွေးနေ့အကြောင်း…..။ ကျုပ်လည်း လူပဲဗျ…။ မွေးနေ့ ဆိုတာရှိပေါ့…။ ဒါပေမဲ့ ငယ်ငယ်လေးထဲက အစွဲတစ်ခု ခုထိ မကျွတ်သေးလို့ […]
ဖြစ်ခဲ့တယ်။ ဖြစ်ခဲ့တယ်…။ ငါဟာ ဘောလုံးတစ်လုံး ဖြစ်ခဲ့တယ်….။ ခြေထောက်နဲ့ ကန်ကန် လက်နဲ့ပဲ ပုတ်ပုတ် ကန်သလောက် ပုတ်သလောက် ဝေးဝေးပြေး “ဘုန်း” ကနဲ “ဖုန်း” ကနဲကန်ထွက် သိပ်ကို သွက်လက်ခဲ့…….။ ဖြစ်ခဲ့တယ်။ ဖြစ်ခဲ့တယ်…။ ငါဟာ ဘောလုံးတစ်လုံး ဖြစ်ခဲ့တယ်….။ အခွဲ့က မာမာ အနာအဆာ မရှိပေမဲ့ ကွဩွားတဲ့ အခါကျတော့ အတွင်းမှာ ဗလာ အနှစ်သာရမရှိ ။နတ္ထိ……..။ ဖြစ်ခဲ့တယ်။ ဖြစ်ခဲ့တယ်…။ ငါဟာ ဘောလုံးတစ်လုံး ဖြစ်ခဲ့တယ်….။ ဖြစ်ခဲ့တယ်။ ဖြစ်ခဲ့တယ်…။ ငါဟာ ဘောလုံးတစ်လုံး ဖြစ်ခဲ့တယ်….။ အခုတော့ လက်နဲ့ပဲ ပုတ်ပုတ် ခြေနဲ့ပဲကန်ကန် အရင်လိုဝေးဝေးမပြေး ကန်သလောက် ပုတ်သလောက်မှာ “ဘုတ်” ကနဲ “ဘုတ်” ကနဲပြုတ်ကျ လေးလံနှေးကွေးသွားရပြီ……။ […]
ကျွန်တော် ငှားကြည့်ဖြစ်ခဲ့တဲ့ နောက်ကြည့်မှန် တစ်ချပ်………… ဝါဆိုလပြည့် နေ့က တစ်နေကုန်အားနေတာနဲ့ ပျင်းပျင်းရှိ အငတာနက်ဆိုင်မှာပဲ အချိန်ကုန်သွားတယ်…။ ဟာ…ဗျာ ချက်တင်ထိုင်ဖို့ နေနေသာသာ ဂျီတော့ တောင်မပွင့်လို့ရယ်…..။ မေးလ်တော့ ဟိုလှည့်ဒီလှည့်နဲ့ ဖွင့်လို့ရတယ်…။ ဒါနဲ့ သစ်ထူးလွင်ထဲ သွားပြီးစာဖတ်…။ အဲဒိကနေ လင့် တစ်ချိုကိုထောက်ပြီး ဟိုမွှေ ဒီနှောက်နဲ့ ဒီမိုဝေယံ ထဲ ရောက်သွားပါရောလား…။ အဲဒိမှာ စာအုပ်တွေ တင်ထားတဲ့ နေရာကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ လားလား………။ နယ်မှာ ဝယ်ဖို့ မပြောနဲ့ ရန်ကုန်မှာတောင်တောင်မှ နာရီပိုင်းအတွင်းကုန်သွားတယ်ဆိုတဲ့ ကိုမင်းကိုနိုင်ရဲ့ နောက်ကြည့်မှန် ကို သွားတွေ့တယ်…။ ဒါနဲ့ ဒေါင်းလောဒ် ဆွဲယူလိုက်တယ်…။ ဒီပြင် ကောင်းနိုးရာရာ တွေ ကိုပါ တစ်လက် စထဲ ဆွဲပစ်လိုက်မိတယ်…။ ပြိးတော့မှ […]
ဘာ သတင်းအချက်အလက် အသစ်မှလည်းမပေး အတင်းလို့ ပြောရအောင်လည်း စကားလုံးတွေပြည့်နှက်နေပြီး ငြီးငွေ့ဖွယ် စာမျက်နှာတွေပေါ်မှာ စာလုံးတွေ ပြည့်နှက်နေပေမဲ့လို့ အဓိပါ္ပယ် တစ်စုံတစ်ရာမရှိ…… အသံတွေ ဆူညံနေပေမဲ့လည်း ဘာအသံရယ်လို့မှ မဝေခွဲနိုင်အောင် ဆူညံလွန်းနေတော့ စိတ်ပျက်စရာ………………။ ယိမ်းထိုးနေတဲ့ မင်းရဲ့လက်တွေကလည်း ဘာကိုဆိုလိုတယ်ဆိုတာပုံဖော်မရ စည်းမကျ ဝါးမကျနဲ့ အရက်မူးသမားလမ်းလျှောက်လာတာတောင် မင်းလို ဗရမ်းဗတာ မနိုင်ပါဘူး ……..။ ငါတော့ကွာ မင်းရေးတဲ့စာတွေဖတ်မဲ့အစား မင်းဆိုတဲ့သီချင်းတွေနားထောင်မဲ့အစား မင်းနဲ့စကားပြောမဲ့အစားတော့ ငါတို့ရပ်ကွက်ထဲက စကားမပြောတတ်တဲ့ လူလည် အ,အ သာ အကြောင်းအရာ တစ်ရပ်ရပ်ကို အချေအတင်ငြင်းခုံလိုက်ချင်တော့တာပါပဲ………. နေဝန်းနီ
ခိုအိမ်လို ရှည်မျောမျောထဲကနေ လောကကြီးကိုချောင်းကြည့်ရင်း ပွဲတော်ရက်တွေရောက်ခါမှ အဝတ်သစ် အစားသစ်တွေနဲ့ လမ်းသလားနေကြတဲ့ ဆရာအောင်ချိမ့်ရဲ့ရပ်ကွက်ထဲက ခိုကလေးတွေရေ………….. မင်းတို့လေးတွေ ဒီနေ့လွတ်လပ်ကြတယ်ပေါ့….။ ဟုတ်လား….. တစ်နေ့ တစ်ထောင်စားခိုကလေးတွေ တစ်နေ့တစ်ထောင့်ငါးရာစားခိုလေးတွေ တစ်နေ့နှစ်ထောင်စားခိုလေးတွေ တစ်နေကုန်လို့မှ တစ်ပြားမှ မစားရတဲ့ အလုပ်လက်မဲ့ခိုလေးတွေ … ရေ………… မနက်ဖြန်ရောက်ရင် မင်းတို့လေးတွေ ခိုလိုညည်း ခိုဘဝပြန်ရောက်ရဦးမယ်… နောက်ထပ် ပွဲတော် မရောက်ခင်ထိပေါ့….။ ဒီကနေတော့ ပန်းခူးသွားမလား ဓါတ်ရှင်ကြည့်မလား လမ်းမပေါ်မှာပဲ လမ်းသလားနေကြမလား လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပေါ့ကွယ်….။ နေဝန်းနီ
“ ကဲ စားလိုက်ဦး နင်မသောက်တော့ဘူးမဟုတ်လား သောက်ချင်လည်း ငါ့ဆီမှာ ရေပဲတိုက်စရာရှိတယ်…။” ကိုကြိးကျော်က ထမင်း ပန်းကန်နှစ်ချပ်နဲ့ ဟင်းခွက် တစ်ခွက် ကိုင်လာပြီး ဘေးနားက သေတ္တာပေါ်တင်လိုက်ပါတယ်…။ ပြီတော့ “ တို့ မန္တလေး ကအဆောင်မှာ စားသလို စားပေါ့ကွာ…။ တမ်းတခြင်းပေါ့..။ လက်ဆေးချင်နောက်ထဲ ဝင်ဆေးခဲ့” နေဝန်းနီတို့ ကဟန်တွေ ဘာတွေ မလုပ်ပါ..။ စားစရာရှိတာ စားရဖို့ အဓိက ပဲ မဟုတ်လား…..။ “ ဒါနဲ့ နေစမ်းပါဦး နင်တို့ ရခိုင်မှာ ဒီလောက် ဘင်ဂါလီ ဆိုတာတွေ များနေတာ ခု လတ်တစ်လော ဖြစ်တာလား အရင်ကတည်းကလား” နေဝန်းနီ မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ဝင်မေးခြင်းပါ…။ “ နင်ကလည်း အ, ချင်ယောင်ဆောင်နေပြန်ပြီ…။ အရင်ကလည်း […]
လိုင်းပေါ်မှာ ဝက်ဆိုဒ်တွေမှာ ရခိုင်ပြည်နယ်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး ပွစိလန် ဆဲကြ ဆိုကြနဲ့… ဖွာလဖွာ ကျနေတဲ့ အချိန်မှာ ဒီပို့စ်ကိုမတင်သင့်သေးဘူးဆိုပြီး စောင့်နေခဲ့တာ………..။ ဒါပေမဲ့ သူတို့ တွေကမရပ် သေးပေမဲ့ အတော်လေး တည်ငြိမ်လာပြီ စဉ်းစားချင့်ချိန်နိုင်လာပြီလို့ ယူဆလို့ ဒီပို့လေးကိုကောက်ရေးလိုက်တာပါ…။ ဒီပို့စ်ကိုရေးတဲ့သူကိုယ်တိုင် ရခိုင်ပြည်ဆိုတာ မရောက်ဖူးခဲ့ပါ…။ ဒါပေမဲ့ တစ်ချို့တွေ ဝက်ဆိုဒ်လင့်တွေ ပေးပြီးတင်နေကြတဲ့ အချိန်မှာ ကိုယ်က နှစ်ပေါင်းနှစ်ဆယ်ကျော် ပေါင်းသင်းလာတဲ့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်ရဲ့ အမြင်.. သူ့ရဲ့ အယူအဆကို ဘာကြောင့် မရေးရဲ မတင်ရဲရမှာလဲ ဆိုပြီး အားယူရေးလိုက်ရပါတော့တယ်…။ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်ပတ်လောက်က ပျဉ်းမနားကို ကိစ္စတစ်ခုနဲ့ရောက်သွားတုန်း ကားဂိတ်တစ်ခုမှာ………. “ ဟေးးး တောပုန်းကြီး ဘာလာလုပ်တာလဲကွ” ဆိုတဲ့ အသံပြဲကြီးကြားလိုက်ရလို့ နောက်ကိုလှည့်ကြည့်လိုက်မိတဲ့ အချိန်မှာ ရုံး […]
တစ်နေ့သ၌ ပျင်းပျင်းရှိသည်နှင့် ထိုင်နေကျ လ္ဘက်ရည်ဆိုင်ကလေးမှာပဲ ကျောက်ချထားပြီး လမ်းသွားလမ်းလာ ကောင်မလေးများကိုငေးရင်း မျက်စေ့ စားပွဲထိုင်နေလိုက်မိသည်…။ တောင်တောင် မြောက်မြောက် သွားနေကြတဲ့ ကောင်မလေးတွေကိုကြည့်ရင်း ………. မျက်စေ့ရှေ့ ရောက်လာတဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို သတိ ထားဖြစ်သွားသည်….။ ကြည့်ပါဦး ဆိုင်ကယ်နောက်က ထိုင်လိုက်သွားတာ ရိုးရိုး မထိုင်…။ ဖင်လျောပြီး ရှေ့က စီးတဲ့ ကောင်မလေးခါးဖက်လိုက်သွားတာ …။ ဝတ်ထားတာက ဘောင်းဘီတို… ဆိုတော့ကာ သူ့ပေါင်တံစင်းစင်းလေး…. အင်း…. ခဲတန်လုပ်ပြီး စာရေးလိုက်ရ ဘယ်လောက်ကောင်းလေစွ…။ စဉ်းစားနေစဉ်ခဏ အတွေးကို လာရောက်ဖျက်စီးသူကား….. ရွာ့ အသည်းကျော် ဗိုက်ကလေး ဖြစ်ပေတော့ သည်…။ စွပ်ကျယ် အကျီ ပွပွ နဲ့ ပုဆိုး ကပိုကရို ဝတ်ထားပြီး ခြေလှမ်းကျဲကျဲ လှမ်းကာ နေဝန်းနီ […]
ကြိုးတန်းပေါ် လမ်းလျှောက်တဲ့သူတွေကိုကြည့်ပြီး ငါတို့ မှာ ထိတ်လန့် အံ့ဩ ငေးမော………………။ လက်တွေ့ ……… ကံကြမ္မာ ကြိုးတန်းပေါ် လမ်းလျှောက်နေတဲ့ ငါတို့ကိုယ်တိုင်တော့ ဘယ်သူတစ်ယောက်ကမှ ကိုယ့်ကိုကိုယ် မထိတ်လန့် …… မ, အံ့ဩ ……….. မ,ငေးမောကြပေဘူးပဲ…..။ နေဝန်းနီ
တစ်ရက်က နေဝန်းနီ ထိုင်နေကျ လ္ဘက်ရည် ဆိုင်ထဲ ရောက်သွားတော့ ငယ်သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်နဲ့ သွားတိုးတယ်….။ နေဝန်းနီ သာ ရောက်တဲ့ နေရာ ပြဿနာနဲ့ အလုပ်တွေက ထွက်လိုက်ရပေမဲ့…. သူတို့တွေက လက်ရှိ တာဝန်ထမ်းဆောင်နေဆဲ ဝန်ထမ်းတွေ ဖြစ်တာကြောင့် အေးအေး ဆေးဆေး စကားမပြောဖြစ်ကြဘူး….။ ဘာလို့လဲ ဆို နေဝန်းနီကသာ အချိန်ပြည့် အားနေတာ …. သူတို့က မအားကြရှာဘူး…။ တစ်ခါတစ်လေ တွေ့ဖြစ်တာတောင် နေကောင်းလား ဘယ်သွားမလို့လဲ ဘယ်ကလာလဲ လောက်ပဲ နှုတ်ဆက်ဖြစ်တာ….။ အဲဒိနေ့ကတော့ သူတို့ ရုံးအားရက်နဲ့ တိုးလို့ အေးအေးဆေးဆေး ထိုင်ပြီး စကားပြောဖြစ်တယ်…။ သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ဆိုပေမဲ့ သူတို့ က နေရာတစ်ခုစီမှာ လုပ်ကြတဲ့သူတွေပါ…။ ရုံးချင်းမတူပါဘူး…။ ဒါကြောင့် သူတို့ ဖြတ်သန်းရာနေရာတွေက တူမလိုနဲ့ကွဲပြားနေပါတယ်…။ […]
တစ်ကယ်လည်း မဟုတ်ပါပဲနဲ့ လွမ်းပြလိုက်ကြ….။ ချစ်ပြလိုက်ကြ …… လမ်းခွဲကြနဲ့ သဏ္ဍာန်လုပ်ပြနေကြတာ ကို တစ်ကယ်မဟုတ်မှန်းသိတဲ့ ငါတို့က သူကလွမ်းရင်လိုက်လွမ်း သူတို့ချစ်တော့ကြည်နှူး သူတို့လမ်းခွဲတော့ …… အံမာ…. မျက်ရည်များတောင်ကျလို့……….. ဒီလိုနဲ့ပဲ ကျော်ကြားသူတို့ရဲ့ မျက်လှည့်ဝိုင်းထဲက ရုန်းမထွက်နိုင်ခဲ့ကြ…..။ (တစ်ချို့ကလည်းတစ်မင်တိုးဝင်နေကြ….) ဒါနဲ့များ…… လက်တွေ့မှတ်တမ်းတင်ထားတဲ့ ဗွိဒီယိုဖိုင်လေးကျမှ ဟိုလိုပြော ဒီလိုပြော နဲ့ အ-မနာပတွေ ပြောတတ်လိုက်ကြတာ…. အဲဒါ ညာနေတာမဟုတ်ဘူး (တစ်ကယ်တဲ့ဟဲ့) အဲဒါ သရုပ်ဆောင်နေတာမဟုတ်ဘူး အဲဒါ…………. အဲဒါ…………. ဒါမှ တစ်ကယ့်လက်တွေ့ဘဝ ဘာဖြစ်သလဲ ………. ဒီနွံ ထဲက ဘယ်သူရုန်းထွက်နိုင်သေးလို့လဲ….. ကြည့်ပေါ့ ….. ဇာတ်ညွှန်းနဲ့ ညာနေတာတွေထက် ဟန်ဆောင်ပန်ဆောင် ညာနေတာတွေ ကင်မရာ ထရိတ်ဒ်နဲ့ ဖြီးနေတာတွေတောင် ညာနေမှန်းသိရဲ့နဲ့ ဟန်ဆောင်နေမှန်းသိသိကြီးနဲ့ ကြည့်နေကြရသေးတာ…..။ […]