ကျွန်တော်တို့နေ့စဉ်နဲ့အမျှ ပြုံးနေကြရပါတယ် ။ နေ့စဉ်ပြုံးရာမှာ အပြုံးတုတစ်ကြိမ်တော့ပါစမြဲပါ ။ လူမှုရေး ၊ စီးပွါးရေး ၊ နိုင်ငံရေးကြောင့်အပြုံးတုတွေပြုံးနေကြရတယ် ။ အပြုံးတုတစ်ခုဖန်တီးရတာ အလွန်ပင်ပန်းပါတယ် ။ ရင်ထဲကလာတဲ့အပြုံးကတော့အသက်ဝင်နေပေမယ့် အပြုံးတုတစ်ခုကို အသက်ဝင်အောင်ကြိုးစားရတာ တစ်ကယ်မလွယ်တဲ့ကိစ္စပါ ။ တစ်ဖက်လူကများ ငါ့အပြုံးအစစ်မဟုတ်တာကိုရိပ်မိသွားမလား ။ ငါပြုံးတာနည်းနေသေးလားမသိဘူး ။ ငါပြုံးတာ အိုဗာကြီးဖြစ်သွားပြီလားမသိပါဘူး ။ အဲဒီလိုခံစားချက်တွေနဲ့ဆိုတော့မသက်သာဘူးပေါ့ ။ တစ်ချို့ကျတော့လမ်းတွေ့နုတ်ဆက်ရင် နုတ်ခမ်းတွန့်ရုံးပြုံးပြနုတ်ဆက်ကြတယ် ။ တစ်ချို့ကျတော့လဲ သွားတိုက်ဆေးကြော်ငြာသလို အစွမ်းကုန်ပြုံးပြကြတယ် ။ တစ်ချို့ကြတော့ နုတ်ဆက်တာကို ပြုံးဖြီးဖြီးနဲ့ ဟဲဟဲ … တဲ့ ။ အဲလိုပါပဲ အမျိုးမျိုးအဖုံဖုံလူတွေ သတိမထားမိတာတစ်ခုတော့ရှိတယ် ။ လူတွေရဲ့ ၈၀% လောက်က ကိုယ့်ရဲ့အပြုံးးစစ်ကိုကိုယ် ပြန်မမြင်ဖူးကြဘူး ။ မြင်ဖူးသူတွေကလဲ […]

မြစ်တစ်စင်းကိုအဖေါ်ပြု လူထုနဲ့ရည်တည် သံယောဇဉ်တွေနယ်ကျွံတော့ ခံစားချက်တွေပေါက်ကွဲ မီးပြင်းပြင်းမြစ်ထဲကူးရင်း အမှောင်တွေဝေးလွင့်ချိန် အလင်းကပျောက်ဆဲ တမ်းတရင်းနဲ့ သာသနာကို ရွှေဝါရောင်သင်္ကန်းလွှမ်းခဲ့တယ် … ။ နှလုံးသွေးတွေစီးဆင်းနေတဲ့မြစ် ခံစားချက်တို့ကိန်းအောင်းတဲ့မြစ် ကိုငှက်ကြီးတင်စားခဲ့တဲ့ ရာဇဝင်ညရဲ့သတို့သမီး ငိုညာည်းသံသဲ့သဲ့ မကြားရက်တဲ့အဆုံးမှာ ဒေါသမှောင်ဖုံးလို့ လူလုံးမပြနိုင်တော့တဲ့အခြေ နှလုံးသားဒဏ်ရာတွေနဲ့ ဧရာဝတီရေ နင့်နှလုံးသား ပြန်ရှင်သန်နိုင်ပါတော့မလား ….. ။ ရင်ခုန်သံပြင်းပြင်း မြစ်တစ်စင်းကိုအဖေါ်ပြုရင်း အနာဂတ်နိုင်ငံတော်မှာ ဧရာဝတီနိုင်ငံသားတွေ မွေးဖွားရတော့မယ် ….. ။ ။

ချစ်သူ ….. အနေဝေးတာလေးတစ်ခုနဲ့ မင်းနှလုံးသားမှာစီးဆင်းနေတဲ့ ကိုယ့်အတွက် နှလုံးသွေးတွေ အေးသွားခဲ့ပြီလား ….. ။ တစ်ချိန်ကကိုယ့်အတွက်ဖြစ်ခဲ့တဲ့ မင်းပါးပြင်လေးတွေက သနပ်ခါးလိမ်းရုံသက်သက်ဖြစ်သွားခဲ့ပြီလား ….. ။ ကိုယ့်ကိုအရမ်းချစ်တယ်လို့ပြောခဲ့ဖူးတဲ့ မင်းနုတ်ခမ်းလေးတွေက သရော်ပြုံးတွေပြုံးတတ်နေပြီလား …. ။ ကိုယ့်ရဲ့ဘယ်ဘက်ရင်ခွင်မှာ မင်းပြန်လည်နားခိုမယ့်နေ့ကို မျှော်လင့်ရင်း အသည်းကွဲမှန်းမသိ ကွဲခဲ့ရပြီ …… ။ ။

ကျွန်တော်တို့သံတွဲမြို့အကြောင်းလေး နည်းနည်းပြောပြချင်ပါတယ် ။ သဂျီးနဲ့တကွ သံတွဲကိုမရောက်ဖူးသေးတဲ့ရွာသူရွာသားတွေ သိရအောင်ပါ ။ သံတွဲမြို့ဆိုတာ တစ်ချိန်တုန်းက ရခိုင်ရာဇဝင်မှာပါရှိတဲ့ ။ “အာကာတိမ်ယံမိုးသို့ပျံ ၊ သံနှင့်ချိတ်ကာတွဲ´´လို့အအဆိုရှိတဲ့ ဒါွရာဝတီမြို့ပါပဲ ။ ဝါသုဒေဝ ၊ ဗလဒေဝ ညီနောင်တစ်ကျိပ်ကစလို့ အဓွန့်ရှည်တည်တံ့ခဲ့တဲ့မြို့ ။ သာသနာတော်မှာ သံဃာတော်ကို ရွှေကျောင်းကြီးဆောင်လုပ်ပြီးလှူဓါန်းခဲ့တဲ့မြို့ ။ အရိမေတ္တယျ မြတ်စွာဘုရားကိုရည်မှန်းပြီး ရွှေစင်ရွှေသား ရုပ်ပွါးတော်ကြီး တည်ထားခဲ့ဖူးတဲ့မြို့ ။ အသျှင်ကဝိသာရထွက်ပေါ်ခဲ့တဲ့မြို့ ။ ပါမောက္ခဦးကျော်ရင်ထွက်ပေါ်ခဲ့တဲ့မြို့ ။ မောင်ဘဦးကိုမွေးဖွါးပေးခဲ့တဲ့မြို့ ။ ရှင်အာဒိစ္စရံသီ (ဆန်းလွှင်) ထွက်ပေါ်ခဲ့တဲ့မြို့ ။ ငပလီကမ်းခြေအလှနဲ့ ကမ္ဘာမှာကျော်ကြားခဲ့တဲ့မြို့ ။ ပညာရေးထွန်းကားတဲ့မြို့ ။အားကစားထူးချွန်တဲ့မြို့ ။ ဒီလိုဝိသေသတွေနဲ့ထင်ရှားတဲ့မြို့ကလေးပါ ။ကျွန်တော်တို့သံတွဲမြို့လေးက နယ်မြေဧရိယာကျဉ်းပါတယ် ။ အရေးကိစ္စတစ်ခုပေါ်တာနဲ့ တစ်မြို့လုံးချက်ချင်းသိကြရပါတယ် ။ […]

သံတွဲမြို့ကတင်တဲ့ပိုစ့်တွေကလဲ တော်တော်များနေပြီ ။ ဒါပေမယ့် အများကြီးပဲကျန်သေးတယ် ။ ခုတင်မှာကတော့ ဒွါရာဝတီမြို့ဦးတံတားပေါ်မှာဖြစ်နေတာလေးတွေကို ပြောပြချင်တာပါ ။ သံတွဲမြို့မှာ မီး (၂၄ ) နာရီရပါတယ် ။ လမ်းမီးတွေကတော့ ညနေ (၆)နာရီကနေ မိုးလင်းတဲ့ထိရတယ် ။ တစ်မြို့လုံးလမ်းတွေမှာမီးတွေနဲ့ ။ ဒါပေမယ့် မြို့ရဲ့အချက်အခြာကျတဲ့ တံတားကြီးအလယ်မှာတော့ မီးလုံးဝမလင်းပါဘူး ။ မှောင်မည်းနေတာပဲ ။ ကားတွေ ၊ ဆိုင်ကယ်တွေ တံတားအလယ်ရောက်ရင် မီးကြီး (full light) ထွန်းမောင်းရတယ် ။ ဒီတော့ ဆိုက်ကားတွေ ၊ စက်ဘီးတွေ ၊ လမ်းလျှောက်သွားတဲ့သူတွေအတွက် အလွန်အန္တရာယ်များပါတယ် ။ ကားတွေ ဆိုင်ကယ်တွေဆိုရင်လဲ တံတားကြီးပေါ်ရောက်တာနဲ့စိတ်တထင့်ထင့်နဲ့ ။ စက်ဘီးနဲ့ငြိမလား ။ ဆိုက်ကားနဲု့ငြိမလား ဆိုပြီးတော့ပေါ့ […]

“ကဗျာမဟုတ်တဲ့ကဗျာ´´ မိုးကုတ်စက်ဝိုင်းကွေးကွေး ဟိုး …. အဝေးတစ်နေရာ တိမ်တွေကိုဖမ်းဆုပ် ကဗျာတစ်ပုဒ်ဖွင့်ထုတ်ဆဲ နာရီတွေပြောင်းပြန်လည်ပတ် ကာလယန္တရားကြီးရပ်တန့်ခဲ့ ….. ။ တွဲလက်တစ်စုံ လမ်းကလေး အချိန်ဒီရေတိုက်စား မေတ္တာတံတားကျိုးပျက် သံယောဇဉ်ဒေါက်တိုင်တွေကို အမုန်းရေစီးချိုးဖျက် သံယောဇဉ်ဒေါက်တိုင်တွေကို အမုန်းရေစီးချိုးဖျက်ခံခဲ့ရ မှောင်မိုက်တဲ့လမ်းထဲ တုန်ရီစွာနဲ့ တိုးဝင် ပျောက်ကွယ် ဝေးလွင့် ….. ။ ။

“ဇင်ယော်ရင်ဖွင့်သံ´´ ကျောက်ဆောင်နဲ့တင့်တယ်တဲ့ကမ်းခြေလေး အုန်းတောနဲ့သာယာတဲ့ကမ်းခြေလေး လှိုုင်းပုတ်သံချိုချို ရှက်အားပိုတဲ့ကမ်းခြေလေး လောဘ ဒေါသ မောဟ ခဝါချပြီး ရင်ကိုဖွင့်လို့ ပျော်ရွှင်ခွင့်ပေးထားတယ် … ။ အတာကူးတဲ့နေ့တွေမှာ အယ်လ် ကိုဟောကျေးဇူးနဲ့ ပင်လယ်ပြာကိုအရောင်တွေမဆိုးပါနဲ့ ကမ်းခြေလေးကိုဒုက္ခတွေမပေးပါနဲ့ ပင်လယ်ဆိုတာဖြူစင်ပါတယ် ဒရက်ကူလာမဟုတ်ပါဘူး ကမ်းခြေလေးကိုလူအထင်သေးအောင်မလုပ်ပါနဲ့ ဇင်ယော်တွေငိုကြလိမ့်မယ် …. ။ ။

သေမင်းခေါ်သံ မိုးဦးကျပြီ မိုးရွာပြီတည်း ဟိုဆီကွင်းစပ် ဟိုအရပ်က မပြတ်တမူ အော်ဆူကြသည် ဖါးပူထောင်သောင်း အအော်ကောင်းသော် ဖားကောင်းတစ်သိန်းသေရသည် ။ ကဗျာနာမည်လေးက `သေမင်းခေါ်သံ´ ကျွန်တော်အရမ်းကြိုက်တဲ့ကဗျာလေးပါ ။ ကဗျာဆရာကတော့ ပန်းညို(သံတွဲ) ပါ ။ ခုကျွန်တော်တို့ သံတွဲက အဖွဲ့တွေမှာလဲ ကဗျာလေးထဲကလိုဖြစ်နေပြီ ။ ဘာမှအသုံးမကျတဲ့ ဖား အော်သံကြောင့် ဖားတွေအများကြီးသေတာမျိုးဖြစ်တော့မယ် ။ မဖြစ်သင့်တာပါ ။ ဇာတ်တူသားစား ရင် ဟင်္သာကိုးသောင်းပျက်တဲ့သဓကလည်းရှိပြီးသားပါ ။ အသံဆူတဲ့ဖါးတွေကလဲ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ဆင်ခြင်ကြပါ ။ ကိုယ့်မြို့ ၊ ကိုယ့်ရွာကို ဘယ်လိုလူတွေကဖျက်ဆီးနေတာလဲ ။ သေချာစဉ်းစားပါ ။ ပြီးရင် ဘယ်ဘက်ကရပ်တည်သင့်လဲ စဉ်းစားပါ ။ ကိုယ့်ကိုအရေးပေးတာနဲ့ပဲ တစ်မြို့လုံး ပျက်စီးမယ့်လုပ်ရပ်တွေကိုတော့မလုပ်ပါနဲ့ ။ ဘယ်သူတွေကမြို့ကိုဖျက်နေတယ်ဆိုတာ ပြောစရာမလိုဘူးထင်ပါတယ် […]