နေ့စွဲများ အမှတ်သားဖြစ်စေဖို့ နေ့စွဲတွေကိုလှန်လျောကြည့်မိတယ် သင်္ကေတများစွာ အထုပ်ပိုးတွေပြင်လို့ ဟို ဝေးရာဆီသို့ ဥဒဟိုလျှောက်သွားနေကြတယ် လောင်နေတဲ့မီးစတွေလည်း မငြိမ်းသေးဘူး နောက်ထက်ရှို့မီးတွေလောင်နေပြီ ထွန်နေတဲ့လယ်တွေလည်း မပြီးသေးဘူး သိမ်းတဲ့သူတွေလည်းရောက်နေကြပြီ ဆောင်းမကုန်ခင် နွေရောက်လာတော့ အေးချမ်းရမလား ပူလောင်ရမလား သေချာတာတစ်ခုကတော့ အေးတာလည်းမဟုတ် ပူတာလည်းမဟုတ် အေးလိုက်ပူလိုက်ဖြစ်နေတာကိုက ငါတို့အတွက်………… သင်္ကေတနေ့စွဲတွေအဖြစ်ထင်ကျန်နေခဲ့တယ်။ ။ ဇွဲမာန်(အင်းဝ) 060202016  

ပလက်ဖောင်းပေါ်က ပျိုခင်း ……………………………………. အရောင်ကမှိန်ဖျော့ဖျော့ ကောင်ကင်အရောင်လား မီးအရောင်လား ဝေခွဲမရဒဏ္ဍာရီဆန်ဆန် တွေ့စရာ၊နေစရာ၊စားစရာ ဘယ်မှာမလဲဘယ်မှာလဲ တွေးတောပူပန်နေရတဲ့ဒီစိတ် ဟိုအတိတ်ကတည်းကပါခဲ့လေရောသလား တစ်ညတစ်ညပလက်ဖောင်ဆိုတာချည်းကိုမုန်းပေမယ့် ပလက်ဖောင်းနဲ့ပျော်ခဲ့ရတယ် ပလက်ဖာင်းနဲ့အိပ်ခဲ့ရတယ် ပလက်ဖောင်းနဲ့အတူစားခဲ့ရတယ် ကျေးဇူးကမ္ဘာပါပလက်ဖောင်းရယ်လို့ဆိုရမလားဘဲ ဘဝတွေပျောက်ဆုံးနေခဲ့ရတယ် ရည်ရွယ်ချက်တွေပျောက်ဆုံးနေခဲ့ရတယ် ရည်မှန်းချက်တွေပျောက်ဆုံးနေခဲ့ရတယ် ပလက်ဖောင်းပေါ်မှာမီးလုံးတွေလင်းနေပေမယ့် ပလက်ဖောင်းလေးတွေရဲ့ဘဝတွေကတော့ မှိန်ရောင်နေဆဲ၊မှိန်နေဆဲ အို……………ပလက်ဖောင်းကြီးရယ် သင်ကိုယ်တိုင်ကပဲအထီးကျန်တာလား ကျွန်ုပ်တို့ကိုယ်တိုင်ကပဲအထီးကျန်နေတာလား ခွဲခြားတိုင်းတာရမည့်အချိန်တစ်ခုကိုတော့ရခဲ့ပြီ အဲဒီညက………………ကုမုဒြာပွင့် တဲ့ ည ကုမုဒြာကြာပန်းတော့မဟုတ်ခဲ့ဘူး ဒါပေမယ့်……………………. မြင့်မြတ်တဲ့ ကုမုဒြာတော့ဖြစ်နေခဲ့တယ် အသွင်ဆန်းကိုယ်ကမြင့်မြတ်သူတို့ရဲ့အသွင် စိတ်ဓာတ်မြင့်မြတ်လိုက်ပုံက သူမတူအောင်ထူးကဲလှပါဘိ မွေးဖွားပုံမွေးမြူလိုက်ပုံကြည့်လိုက်ခြင်းက ပလက်ဖောင်းပျိုးခင်း တဲ့ ပျိုးခင်းတစ်ကာပျိုးခင်းထဲကဖြစ်သင့်ဆုံးပျိုးခင်းတစ်ခု ကျွန်ုပ်……………………….. ဂုဏ်ယူလို့မဆုံး ပျော်ရွှင်လို့မဆုံး ကျေးဇူးတင်လို့မဆုံး ဖြစ်နိူင်မယ်ဆိုရင်ချမ်းသားကြွယ်ဝသူတွေရဲ့ရင်ထဲဝယ် ဒီပျိုးခင်းလေးရှင်သန်စေချင်တယ် ကုမုဒြာကြာပန်းတွေနဲ့အတူတူပေါ့ အို………..ပလက်ဖောင်းကြီးရေ ခင်ဗျားလည်းအထီးမကျန်တော့ဘူး ကျွန်ုပ်တို့လည်းအထီးမကျန်တော့ဘူး ပလက်ဖောင်းပေါ်မှာအရောင်တွေတောက်ပလာခဲ့ပြီ ပလက်ဖောင်းပေါ်မှာရည်ရွယ်ချက်တွေမွေးဖွားလာခဲ့ပြီ ပလက်ဖောင်းပေါ်မှာရည်မှန်းချက်တွေမှန်လာခဲ့ပြီ ပလက်ဖောင်းပေါ်မှာဘဝတွေရှင်သန်လာခဲ့ပြီ အို………….ပလက်ဖောင်းကြီးရေ […]

မွန်မြတ်တဲ့ညတစ်ညကိုရိုက်ချိုးမိခြင်းအတွက် နောင်တ.. ………………………………………………….. ကုန်သွားခဲ့ပြီနေ့တစ်နေ့နဲ့ညတစ်ည ဘယ်အရာတွေများဒီဂရီတက်သွားတာလဲ ကုသိုလ်လား အကုသိုလ်လား နဖူးပေါ်လက်တင်ပြီးစဉ်းစားကြည့်လိုက်ပါအုံး အပေါင်းအသင်းရောင်းရင်းများနဲ့တွေ့ဆုံတုန်းခဏ ပျော်လို့မဆုံးမော်လို့မဆုံးပေါ့ လောကကြီးမှာငါတို့သာလျှင်အပျော်ဆုံးထင်ခဲ့မိတာ သောက်မလား စားမလား သွားမလား လားမလား(လမ်းသလား) လာပြီးတော့ပြောမယ်မကြံနဲ့ဂရုမစိုက်ဘူး လက်ထဲမှာကိုင်ထားတာကြည့်လိုက်ပစ်ထည့်လိုက်မယ် အော်လိုက်ဟစ်လိုက်စည်းချက်အညီဆိုင်ကယ်လီဘာတွေမြင့် သံယောင်လိုက်အမှားတွေနောက်ကောက်ကောက်ပါအောင်လိုက်ရင်း ခဏတာပျော်ရွှင်မှုတွေကိုမက်မောတွယ်တာမိတာပေါ့ ဟုတ်သလိုလိုပျော်သလိုလိုအမှားတွေကိုဖက်တွယ်မိရင်း တန်ဘိုးရှိလှတဲ့နေ့တစ်နေ့နဲ့ညတစ်ညကိုလက်လွတ်ခဲ့ရပြီ မြင့်တက်လာတဲ့ဒီဂရီတွေကအကုသိုလ်ပုံရိပ်တွေနဲ့ ဘယ်လိုများဘဝကိုအဆုံးသတ်သွားမှာလဲလို့တွေးပူရင်း အိပ်မပျော်တဲ့ညတစ်ညကိုငါရလိုက်မိတဲ့နောက် နောင်တတရားကငါ့ကိုအနိုင်ယူသွားပြီဆိုတာသိလိုက်ရပြီ….။    ။ ဇွဲမာန်(အင်းဝ) 19.10.13(11း7PM) သီတင်းကျွတ်လပြည့်ညမှာ အပျော်လိုက်စားမိသူတွေအတွက် စိတ်မကောင်းဖြစ်မိခြင်း……။

ခေါင်းစဉ် တပ်ခွင့်မရှိသောမျက်ရည် ……………………………………. ငါမကြားချင်ဘူး ဒီသတင်း ငါမသိချင်ဘူး ဒီသတင်း ငါ မမြင်ချင်ဘူး ဒီမြင်ကွင်း ဒါပေမယ့်……… ငါ မလွန်ဆန်နိုင်ဘူး သူ လျှောက်သွားခဲ့လမ်း သူ ဖောက်သွားခဲ့လမ်း သူ ချပြသွားခဲ့တဲ့ ပုံရိပ်တွေ ငါ လုပ်နိုင်ပါ့မလား သူ့ ပြောခဲ့တဲ့စကားတစ်ခွန်းလို ငါ ပြန်ရနိုင်ပါ့မလား အရာရာ ရှေ့ဆုံးကာမားမားမတ်မတ် သမာဓိရှိရှိ ရက်တည်ခဲ့တဲ့သူ ငါ ရှာတွေ့ နိုင်ပါအုံးမလား မလွန်ဆန်နိုင်တဲ့ သင်္ခါရတရားက ငါ့ကို သရော်ခဲ့ပြီပေါ့ နွေရူး လေရူး နွေရာသီမှာ သွေးရှုးသွေးတန်းနဲ့ငါဖြတ်လျှောက်ခဲ့ရပြီ သူ့ရဲ့ ပုံရိပ်တွေက ငါ့နှလုံးသားမှာ ကျောက်သံပမာ မာကျောနေခဲ့ အရည်မပျော်မျက်ရည်စက်တွေက သူ့အတွက် အလွမ်းမျက်ရည်တွေ ငါ ကျဆင်းခဲ့ရပြီ မဖြစ်ချင်သော အာသာဆန္ဒကို မဖြစ်ခင်က အကြီမ်ကြီမ်တောင်းဆိုခဲ့ပေမယ့် […]

“ကျွန်တော်တို့ချစ်သောမန္တလေး“ ………………………………………….. “မန္တလေး“လို့ဆိုလိုက်လျှင်ဖြင့်“အုပ်ကျစ်ကျော်အေးမန္တလေး“ဆိုတဲ့ဆိုရိုးစကားလေးကအတွေးကမ္ဘာထဲဝင် ရောက်လာခဲ့သည်။ “အုပ်က-၁၊ကျစ်က-၂၊ကျော်က-၂၊အေးက-၁။ဟုအလွယ်မှတ်သားလွယ်အောင်“မန္တလေး“ ခေါ်ရတနာပုံနေပြည်တော်ကြီးကိုတည်ထောင်ခဲ့တဲ့နှစ်ပင်မဟုတ်ပါလား။ ၁၂၂၁-ခုနှစ်မှာရတနာပုံမန္တလေးမြို့ကို မင်းတုန်းမင်းကြီးတည်ဆောက်ကာသာယာလှပသောနန်းတော်တစ်ခုဖန်ဆင်းခဲ့သည်။ တပြိုင်နက်တစ်ချက်တည်းဖန်ဆင်းတော်မူခဲ့သော“မြို့တော်၊ကျုံးတော်၊စေတီတော်၊သိမ်တော်၊ကျောင်းတော်၊ ပိဋကတ်တော်၊သုဓမ္မာဇရပ်တော်ဟူသောဤခုနှစ်ဌာနကိုတပြိုင်နက်တချက်တည်းဖန်ဆင်းတည်ထောင်ခဲ့သော- မန္တလေးရတနာပုံနေပြည်တော်ကြီးဟာယခုုဆိုလျှင်နှစ်ပေါင်းတစ်ရာ့ငါးဆယ်ကျော်လွန်ခဲ့ပြီးဒီလိုနှစ်ပရိစ္ဆေဒ- ကျော်လွန်ခဲ့ကြပေမယ့်တိုးတက်နေဆဲ၊ စည်ပင်နေဆဲ၊လှပနေဆဲဖြစ်သည်။ကမ္ဘာလှည့်ခရီးသည်တို့ရဲ့အားထားရာဖြစ်တဲ့မန္တလေးမြို့တော်ကြီးဟာကျော်ဇောခြင်းဂုဏ်ဒြမ်တွေနဲ့ပေါင်းစည်းကာ မြန်မာကိုကမ္ဘာကသိနိုင်ခဲ့သည်။ တောတောင်သဘာဝဝန်းရံခပြီးရှုချင့်စဖွယ်ရှု့ခင်းတို့ရဲ့ပြည့်စုံမှုကလည်းတနည်းတဖုံမန္တလေးမြို့တို့ရဲ့အလှတရားတွေကိုဖော်ထုတ်နေတဲ့ခဲ့သည်။ ဒီလိုပြီးပြည့်စုံတဲ့မန္တလေးမြို့တော်ကြီးကိုချစ်ခင်ကြတဲ့သူတွေဟာအများပင်။ဒီထဲမှာစာရေးသူကိုယ်တစ်ဦးအပါဝင်ဝင်ရောက်နေခဲ့ပြန်သည်။ ငယ်ငယ်ကအကိုတစ်ယောက်ရဲ့ခေါ်ဆောင်မှုကြောင့်မန္တလေးမြို့ကြီးကိုရောက်ခဲ့ရပြီးသာယာလှပတဲ့မြင်ကွင်းတွေကိုမြင်တွေ့ရတာလည်းမမေ့နိုင်မမောနိုင် ပျော်ရွှင်ခြင်တွေကိုခံစားခဲ့ရသည်။ ရတနာမြို့တော်ဟုဆိုလင့်ကစား“ရတနာ“တွေပေါင်းစုနေတဲ့ဒီမန္တလေးမြို့ရဲ့အထင်ကရရတနာအပါဝင်မန္တလေးမဟာမြတ်မုနိုဘုရားကြီးဟာလည်း ကြည်ညိုသပါယ်စရာဖြစ်ခဲ့သည်။ အကိုရဲ့ခေါ်ဆောင်ရာနောက်ကိုလိုက်ပြီးအကိုရှင်းပြတဲ့စကားကို နားထောင်ကာကြည်ညိုစရာမဟာမြတ်မုနိမြတ်စွာဘုရားကြီးကိုအကြာကြီးဖူးတွေ့ခဲ့ရသည်။ ဒီလိုတင့်တယ်သပ္ပါယ်လှစွာမြတ်ဗုဒ္ဒကိုဖူးတွေ့ရတော့ကြည်နူးခြင်းပီတိတွေကကျွန်တော့်ရင်ထဲသို့ တဖွဖွစိမ့်ဝင်နေခဲ့ပြန်သည်။တင့်တယ်သပါယ်လှတဲ့မဟာမြတ်မုနိရုပ်ရှင်တော်စွာဘုရားကြီးကိန်းဝပ်စံပယ်ရာ ကန္ဓကုဋီတိုက်ကြီးဟာလည်းရှေးလက်ရာတို့ရဲ့ကနှုတ်ပန်းတွေနဲ့အပြိုင်အဆိုင်လှပဆွဲဆောင်နေခဲ့ပြန်သည်။ ဖူးတွေ့မဝ၊ကြည့်ရှု့မဝ၊လှပတင့်တယ်ခြင်းတွေနဲ့ပြည့်စုံသောမဟာမြတ်မုနိမြတ်စွားဘုရားကြီးကိုဖူးကြသော အနယ်နယ်အရပ်ရပ်ဘုရားဖူးတို့ရဲ့ပုံရိပ်တွေကလည်းမြတ်ဗုဒ္ဓရဲ့အာဝါသအောက်ခုံလှုံနေကြသူတို့ပီပီ၊ မျက်နှာပုံရိပ်တွေမှာလည်းအေးငြိမ်းမှုတွေပေါ်လွင်နေခဲ့သည်။ကမ္ဘာလှည့်ခရီးသည်တို့ရဲ့အံ့ဩခြင်း၊ ပျော်ရွှင်ခြင်းပီတိလှိုင်းဂယက်တွေကမျက်နှာတွေပေါ်ထင်ဟက်လာကြပြီးတွေ့မြင်သူကျွန်တော်တို့လိုဘုရားဖူးတွေကို သူတို့ရဲ့ဘာသာစကားဖြင့်နုတ်ဆက်နေခဲ့ပြန်သည်။ ဪ……..ကြည်နုူူးစရာပုံရိပ်တွေပါလား။ တွေ့ရာမြင်ရာပုံရိပ်တွေကကျွန်တော့်ကိုဆွဲဆောင်သိမ်းသွင်းနိုင်ခဲ့ပြီး“မန္တလေးမြို့တော်“ဆိုတဲ့စကားသံကြီးက ရင်ထဲကိုပဲ့တင်ထက်နေခဲ့သည်။အကိုယ့်ရဲ့နောက်ကိုလိုက်ရင်းရှု့မဝ၊ဖူးတွေ့မဝတဲ့မဟာမြတ်မုနိမြတ်စွာ ဘုရားကြီးကိုဝမ်းနည်းစွာနှင့်ထားခဲ့ရသည်။ “မင်း…အစပဲရှိသေးတာ“ဆိုတဲ့စကားဟာကျွန်တော့်ကိုပိုပြီးပျော်ရွှင်စေခဲ့သည်။ အစဖြစ်တဲ့မန္တလေးပုံရိပ်တွေကကျွန်တော့်ကိုဒီလောက်ဆွဲဆောင်နေခဲ့ရင်နောက်ထက်မြင်တွေ့ရမယ့်ပုံရိပ်တွေကို ကျွန်တော်တွေ့ချင်မြင်ချင်စိတ်ကတဖွဖွဖြစ်နေခဲ့သည်။ရောက်တဲ့အရပ်ရောက်တဲ့နေရာတွေမှာပြောပြရှင်းပြတဲ့အကိုယ့်ရဲ့စေတနာတွေနှင့်အတူ မန်းမြေရဲ့ပုံရိပ်တွေကိုကြည့်ရင်းပျော်ရွှင်နေခဲ့သည်။ “အဲဒါပဲကွ…ဈေးချို..ဆိုတာ“ကျွန်တော်ဆိုရင်ကြားဖူးနားဝရုပ်ရှင်တွေ၊စာအုပ်တွေထဲမှာတွေ့ရပေမယ့်ယခုလို ခံ့ခံ့ငြားငြားအဆောက်အအုံတွေရှေ့မှာရောက်ရလိမ့်မယ်လို့မထင်မိ။မော့ကြည့်ရခဲ့ရတဲ့“ဈေးချိုတော်“ အဆောက်အအုံကြီးကခံ့ငြားထည်ဝါလှပါဘိနဲ့၊ကြည့်မဝ၊ရှုမဝဖြစ်နေခဲ့ရပြန်သည်။ လိုအပ်နေတဲ့အရာလေးတွေဝယ်ဖို့အတွက်ဈေးချိုရုံကြီးထဲကိုဝင်လိုက်ပြီဆိုလျှင်ဖြင့် ဖော်ရွေတဲ့မန်းသူ/မန်းသားနုတ်ဆက်သံကလည်းကျွန်တော့်ကို တနည်းတဖုံနှစ်သက်စေခဲ့သည်။“မဝယ်ရင်နေပါ၊လိုအပ်တာရှိရင်ပြောပါ၊ဝင်ကြည့်ပါ၊မေးပါစသည်ဖော်ဖော်ရွေရွေရွှေမန်းသူ/မန်းသားတို့ရဲ့ဖိတ်ကြားသံတွေ “အကိုဘာလိုအပ်သလဲ၊ဘာရှာနေတာလဲ“စသည်ပြောတက်ကြတဲ့ရွေမန်းသူ/ရွေမန်းသားတို့ရဲ့ အရင်းခံစေတနာနှင့်ကူညီတက်တဲ့စိတ်ဓာတ်တွေကိုကျွန်တော်ကြားရမြင်ရတွေ့ရတော့ပျော်ရွှင်မိခဲ့သည်။ ဝတ်ဆင်ထားတဲ့မြန်မာဆန်ဆန်အဝတ်ကလည်းရင်ဖုံးအကျႌချိတ်ထမီဟာကျက်သရေမင်္ဂလာပြည့်စုံနေသော မြန်မာအမျိုးသမီးတို့ရဲ့ဂုဏ်ပုဒ်တွေကိုခေါ်ဆောင်ရာရောက်နေပြန်သည်။စည်စည်ကားကားပြည့်စုံလှတဲ့မန္တလေး မြို့ရဲ့ဈေးချိုရုံကြီးထဲမှာလိုအပ်နေတဲ့အရာဝတ္ထုတွေပြည့်စုံနေပါလားဆိုတာကျွန်တော်သိလိုက်ရပြန်သည်။ ခံငြားထည်ဝါးလှတဲ့အဆောက်အအုံပြီးပြည့်စုံတဲ့အရာဝတ္ထု၊ဖော်ဖော်ရွေရွေဆက်ဆံတက်တဲ့ရွှေမန်းသူ/ရွှေမန်းသားတွေဟာ ေ ရာက်လာသူမှန်သမျှလိုအပ်နေသောအရာဝတ္ထုတို့ကိုပြည့်စုံစေနိုင်ခဲ့သည်၊ကျေနပ်စေနိုင်ခဲ့သည်၊ ပျော်ရွှင်စေနိုင်ခဲ့သည်။ လိုအပ်တဲ့အရာဝတ္ထုလေးတွေဝယ်ခဲ့ကြပြီးညီအကိုနှစ်ယောက်ဈေးချိုပေါ်မှထွက်ခဲ့ကာ“အိမ်တော်ရာစေတီတော်“ဘက်သို့ဦးတည်ခဲ့သည်။ အိမ်တော်ရာဆင်တံတား၊မိချောင်းတံတားစသည်စုံစုံလင်လင်ရှိလှသောအိမ်တော်ရာစေတီတော်မြတ်ကြီးကားတင့်တယ်သပ္ပါယ်လှစွာဖူးတွေ့ခဲ့ရသည်။ […]

ရည်ရွယ်ချက်ဖြင့် ဘဝကို ဖြတ်သန်းခြင်း ……………………………………………………………………. တနေ့တနေ့ တနေဝင်တနေထွက်နဲ့ အချိန်ရဲ့လည်ပတ်မှုကြီးဟာသိသာသလိုနဲ့ မထင်ရှုားဘူးဖြစ်နေတယ်။  မနက်လင်းလာပြီဆိုလာလျှင်ဖြင့်ကိုယ့်ဘဝကိုသံပတ်ပေးထားသလိုလည်ပတ်နေတာမှန်ပေမယ့် ဘာတွေလည်ပတ်နေတာမှန်းကိုယ့်ကိုယ်ကိုသတိမထားမိခဲ့ဘူး။ နံနက်ခင်းမျက်စိနှစ်လုံးအလင်းရပြီဆိုတာနဲ့ ဘဝရဲ့စားဝတ်နေရေးအတွက်လုပ်နေရသူတွေတိုးတက်ရေးကျန်းမာရေးဘာရေးညာရေးစသည် လုပ်နေသူတွေအားလုံးလိုလိုလုပ်နေကြတာပါပဲ။ဒါပေမယ့်ကျွန်ုပ်ကိုယ်တိုင်ကတော့ ဘာအတွက်လုပ်နေတယ်ဆိုတာမသိခဲ့ဘူး၊မလုပ်ခဲ့ဘူးလားဆိုတော့မဟုတ်ပါဘူးလုပ်နေပါတယ်။ အရင်ကလုပ်နေကျအလုပ်တွေရောခုမှပေါ်လာတဲ့အလုပ်တွေရောလုပ်နေတယ်။ သို့ပေမယ့် တစ်ယောက်ယောက်ကကျွန်ုပ်ကို“မင်းဘာလုပ်နေတာလဲ”လို့မေးခဲ့ရင် အလုပ်လုပ်နေတယ်ဆိုတာကလွဲပြီးဘာမှဖြေစရာမရှိ။ နောက်တစ်ခု“ဘာအတွက်လုပ်နေတာလဲ” လို့ထပ်မေးရင်ကျွန်ုပ်ဖြေတတ်မှာမဟုတ်ဘူး။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ကျွန်ုပ်ကို ကျွန်ုပ်ဘာအတွက်လုပ်နေတယ်ဆိုတာမသိလို့ပါပဲ။ လူတစ်ယောက်မှာရည်ရွယ်ချက်တစ်ခုတော့ ထားသင့် တယ်လို့ ပြောကြတယ်။ ရည်ရွယ်ချက်မရှိတဲ့သူဟာတိုးတက်မှုဆိုတာမရှိဘူးတဲ့။ သေနေတဲ့သူ၊ ဒီစကားတွေ တကယ်မှန်တယ်ဗျ၊ဦးတည်ချက်သို့မဟုတ်ရည်ရွယ်ချက်မရှိသောသူဟာဘယ်ကိုသွားပြီးဘာတွေလုပ်ရမှာလဲ၊ ဘာအတွက်လုပ်ရမှာလည်းဆိုတာတွေသူ့မှာအမြဲရှိနေတယ်။ငါဘာလုပ်ရမှာလဲ၊ဘယ်သွားရမှာလဲ၊ ဘာအတွကအလုပ်လုပ်ရမှာလဲစသည်သူ့မှာမေးခွန်းပေါင်းမြောက်များစွာမေးနေရလိမ့်မယ်။ အဲဒီမေးခွန်းတွေမေးနေရင်းနဲ့ပဲသူ့ရဲ့ဘဝတွေကုန်ဆုံးသွားရတာပါ။ ဦးတည်ချက်သို့မဟုတ်ရည်ရွယ်ချက်ရှိသောသူမှာတော့ဘာမေးခွန်းမှမေးစရာမလိုသလိုဖြေစရာလည်းမလိုဘူး။ သူ့မှာသွားရမယ့်ဦးတည်ချက်သို့မဟုတ်ရည်ရွယ်ချက်ရှိနေတော့သူ့ရဲ့ဦးတည်ချက် သို့မဟုတ် ရည်ရွယ်ချက်မရောက်မချင်းသွားနေမှာပါပဲ၊ ရောက်နေရင်လည်းနောက်ထပ်တစ်ခုသွားနေမှာမလွဲဧကန်ပါ။ ဦးတည်ချက်သို့မဟုတ်ရည်ရွယ်ချက်ရှိသောသူတွေမှာဘာချို့ယွင်းချက်မှမရှိပေတော့ဘူးလားဆိုတော့ မဟုတ်ပေဘူးရှိပါတယ်။သူတို့ရဲ့ချို့ယွင်းချက်ကတော့ဦးတည်ချက်သို့မဟုတ်ရည်ရွယ်ချက်ရွေးချယ်တဲ့နေရာမှာမှားယွင်းခြင်းပါပဲ။ ကိုယ့်ရည်ရွယ်ချက် ယုံကြည်ချက်ဖြင့်လုပ်နေသောအရာဝတ္ထုတစ်ခုခုမှာရွေးချယ်မှုမမှားဖို့အရေးကြီးသောအရာတစ်ခုပင်။ ရွေးချယ်မှုမှားယွင်းပြီးလမ်းဘေးရောက်သွားသူတွေ ပျက်စီးသွားရတဲ့သူတွေအများသားတွေ့မြင်နေရသည်။ ကိုယ်ရွေးချယ်လိုက်သောအရာဝတ္ထုမှာမှန်ကန်မှုရှိရဲ့လားဆိုတာဆန်းစစ်မှုရှိဖို့ လိုပေတယ်။ မှန်ကန်မှုရှိခဲ့ရင် ရည်မှန်းချက်ရောက်အောင်သွားဖို့အရေးကြီးသလို၊မှားယွင်းမှုတစုံတရာရှိခဲ့ရင်လည်းရပ်တန့်ပစ်ဖို့ အင်မတန်မှအရေးကြီးလှပါတယ်။တချို့ကမိမိလုပ်နေသောအရာဝတ္ထုဟာမှန်ကန်မှုမရှိမှန်းသိပါလျှက်နဲ့ တွယ်တာမှုသံယောဇဉ်တွေဖြစ်ပေါ်လာပြီးမိုက်ရူးရဲဆန်ဆန်လုပ်တတ်ကြတယ်။ ဒါဟာမိမိကိုယ်ကိုမိမိဖျက်စီးရာရောက်နေသလိုဖြစ်နေတယ်။ “ကောင်းလျှင်တွယ်၊ မကောင်းလျှင်ပယ်” ဆိုသည့်အတိုင်း               မိမိလုပ်နေသောအရာဝတ္ထုသည်ကောင်းမွန်သောအလုပ်ဖြစ်လျှင် […]

ကာရန်မညီသေးတဲ့ကဗျာ ……………………………… ပြေးဟေ့………..ပြေးကြ…..ပြေးကြ ဝှီး……..ဝုန်း………..ဒိုင်း……….ဒိုင်း ဂယောက် ဂယက်နဲ့အော်ဟစ်သံ ပွက်ပွက်ညံတဲ့သမိုင်းတစ်ရက် မြေပြင်မှာသွေးတွေထက်လို့ ရဲရဲနီနီသွေးစက်တွေကမလှပ ကျခဲ့ရမျက်ရည်မှာရွဲရွဲစို အပျို အအို မခွဲခြားကလေးငယ်တဖတ်သားနဲ့ အမိတ အဖတ ပြေးခဲ့ရနေ့ရက်တွေ သမိုင်းဝင်မော်ကွန်းတင်မယ်ထင်မို့လား လားလားပင်မက်မရသည့် သည်အိပ်မက် ဇန်နဝါရီ(၄)ရက်ကချေဖျက်လို့ အောင်ဆန်းဇာနည်နာမည်ဖွားက ထူးထူးခြားခြားသမိုင်းတစ်ရက် ခေါင်းဆောင်ဆိုတဲ့နာမည်ဂုဏ်ဒြမ်နဲ့ရေးမှတ်လိုက်ပြီ…။ “တိုင်းရင်းသားအချင်းချင်း ညီညွတ်ရေး၊ တိုင်းရင်းသားလူထု ညီညွတ်ရေး၊ စားဖားသမားတွေ ညီညွတ်တာ ကျွန်တော်မလိုချင်ပါဘူး။ တိုင်းရင်းသား အချင်းချင်းညီညွတ်ရေး၊ တိုင်းသူပြည်သား လူထုညီညွတ်ရေး၊ အဲဒီညီညွတ်ရေး နှစ်ခုမရှိသမျှ ကာလပတ်လုံး၊ ဒီတိုင်းပြည်ဟာ လွတ်လပ်ပင်လွတ်လပ်ငြားသော်လဲ ဘယ်ပါတီတက်တက်၊ ဘယ်အစိုးရလုပ်လုပ်၊ ဖာသယ်တိုင်းပြည်ဖြစ်နေမှာဘဲလို့ကျွန်တော်ပြောချင်တယ်။” သမိုင်းဝင်တဲ့နောက်ဆုံးမိန့်ခွန်းစကား နှလုံးသားက သူ ပြောလို့ထွက် သူလေ……..သူလေ….သူလေ… ငါတို့ကို…..နုတ်ဆက်သွားရက်လေပြီ….။ ဪ………………ခုတော့ သမိုင်းဝင်တဲ့မော်ကွန်း(၆၅)နှစ်စွန်းခဲ့ပြီ သမိုင်းသစ်တွေဒီရေစငါတို့တတွေက တိုင်းရင်းသား အချင်းချင်းညီညွတ်ရေး၊ တိုင်းသူပြည်သား လူထုညီညွတ်ရေး၊ […]

အချိန်ရဲ့တန်ဘိုး …………………………… နှလုံးသားစီးခြင်းရိုက်သံတွေ ဖြူစင်ခြင်းအတိတ်ရောင်တွေ နာကြည်းခြင်းမည်းညစ်ရောင်တွေ ရောပြွမ်းနေတဲ့ရင်ခွင်တစ်ခုက ခံစားချက်တစ်စုံတရာကို နားခွင့်တောင်းနေခဲ့ပြီ……။ ငါ……..တောင်းပန်ပါတယ် ခံနိုင်ရည်ရဲ့အဆုံးဘက်မှာ သုညဒီဂရီရောက်နေလို့ပါ ဖြစ်နိုင်မယ်ဆိုရင်……….. အချိန်တစ်ခုရဲ့တန်ဘိုးတစ်ခုကို သိစေချင်ပါသေးတယ်………..။ တားဆီးခွင့်တစ်စုံတရာမရှိတော့ပေမဲ့ ရှင်းပြခွင့်ရလာဒ်လေးကိုရချင်ပါသေးတယ် အချိန်အတိုင်းတာတစ်ခုရဲ့ဒဏ်ခက်မှု နောင်တဆိုတာလေးကိုမခံစားစေချင်လို့ပါ..။ တကယ်ဆိုရင်အချိန်တစ်ခုကိုရခွင့်ပေးသင့်တယ် ငါတို့နှစ်ယောက်ရဲ့ပြောင်းလည်းမှုက အချိန်လေးတစ်ခုရဲ့တန်ဘိုးပေါ်မှာ ရပ်တည်နိုင်သေးလို့ပါ……………။  ဇွဲမာန်(အင်းဝ)

လှုပ်ပြန်ပြီဟေ့…လှုပ်ပြန်ပြီး……… လက်တွေရောခံစားလိုက်ရပြီဆိုတော့ ကောလာဟာလကြားရင်ဆိုပဲ နဲနဲကြောက်လာပြီ၊ ဒါကမဆန်းပါဘူး ပုထုဇဉ်လူသားဆိုတော့အကြောက်တရားကမကင်းသေးဘူးလေ၊ ခုလိုမထင်မှတ်ပဲဖြစ်သွားတက်တဲ့သဘာဝဘေးဆိုတော့လည်းဘာမှမတက်နိုင်ပါ၊ ဒါပေမယ့် သိကြတဲ့အတိုင်း ပုထုဇဉ်လူသားပီပီ အထူးဆန်းဖြစ်နေတော့ ကြောက်လည်းကြောက်ညဉ့်လေးကလည်းစပ်စူချင်ဆိုတော့ ငလျင်လှုပ်ပြီဆိုကတည်းက လိုင်းပေါ်ချည်းတက်နေခဲ့တာ ဘယ်ချိန်မှာငလျင်လှုပ်အုံးမှာလဲ၊ ဘာကြောင့်ငလျင်လှုပ်တာလဲဆိုတာလိုက်ရှာနေတာသတင်းတွေကအစုံဆိုပါပဲ၊ သို့ပေမယ့်… ကိုယ်ကပဲမရှာတက်လားမသိဘူး၊ ဘာကြောင့်ငလျင်လှုပ်တာလဲဆိုတာမတွေ့မိဘူး၊ ငလျင်လှုပ်ရခြင်းအကြောင်းလည်းမသိဘူးလေ၊ဒါနဲ့ဘဲစူးစမ်းချင်သည့်ညဉ့်အတိုင်း ဟိုရှာသည်ရှာနဲ့လိုက်ရှာနေမိတာဖြစ်ချင်တော့အရင်တခါကငလျင်လှုပ်တုန်းကမှတ်သားထားသည့် အကြောင်းအရာလေးတွေကိုယ့်စာအုပ်ထဲမှာတွေ့ရတော့ဝမ်းသာလို့မဆုံးပေါ့၊ ဒါနဲ့ကိုယ့်လိုသိချင်သည့်စာဖတ်ပရိသတ်လည်းရှိမှာပဲဆိုပြီးသိထားတဲ့ ငလျင်လှုပ်ခြင်းအကြောင်းလေးကိုမျှဝေလိုက်သည်……..။ မြေလှုပ်ခြင်း (၃)မျိုး …………………………. (၁) သံကမ္ပိ=သက်၍ သက်၍ တုန်လှုပ်၏၊ (၂) သမ္ပကမ္ပိ= တက်၍ တက်၍လှုပ်၏၊ (၃) သမ္ပဝေဓိ=ဧယာဉ်ကိုလွှဲသကဲ့သို့ နွှဲ၍ နွှဲ၍လှုပ်၏..။   မြေလှုပ်ခြင်း(၄)မျိုး …………………. (၁) ဆင်ကဲ့သို့လှုပ်ခြင်း= အနောက်မြောက်ထောင့်မှ အရှေ့တောင်ထောင့်သို့လှုပ်ခြင်း၊ ရာသီအားဖြင့်-မိဿ၊ ပြိဿ၊ ပြိစ္ဆာ၊ ဤ ၃-ရာသီ၌ တနင်္ဂနွေရပ်စဉ်လှုပ်ခြင်း..၊ အကျိုးကား-မိုးကောင်းအံ့၊ လူတို့ဝပြောအံ့..။   […]