ကုသိုလ်ယူတော်မူကြပါ…………………..ခင်ဗျား   မနက် 5နာရီ ကျော်ကျော်လောက် ကျနော်လမ်းလျှောက်ထွက်ချိန်မှာ ဆွမ်းခံထွက်လာတဲ့ သံဃာတော်တွေ ကိုရင်လေးတွေကို တွေ့ရတတ်ပါတယ်။ လပြည့်လကွယ်လို့ နေမျိုးမှာ ဆွမ်းလောင်းကြတဲ့ အဖွဲ့တွေလဲရှိတတ်ပါတယ်။ တစ်ရက်မှာ ဆွမ်းလောင်းအဖွဲ့က ဆွမ်းလောင်းနေတာလေးတွေ့တော့ မှတ်တမ်းတင်မိပါတယ်။ ဒီဆွမ်းလောင်းနေတာမြင်တော့ အဝေးဖိတ်နဲ့ အနီးဖိတ်နေ့များမှာ စစ်ကိုင်းဘက်ကနေ မန်းလေးဘက်ကူးလို့ ဒါနဆန် မေတ္တာရပ် ကြရှာတဲ့ မယ်သီလရင်များကို သတိရမိပါတယ်။ စစ်ကိုင်းကနေ မနက်အစောဆုံးထွက်လာတဲ့ကားများမှာတော့ မန်းလေးကိုလာကြတဲ့ မယ်သီလရင်တွေဘဲ တကားလုံးအပြည့်။ တစ်ခါတစ်လေတော့လဲ စစ်ကိုင်းကနေမန်လေးကိုလာတဲ့ကိုယ်ပိုင်ကားတွေက မယ်သီလရင်တွေကို ကားပေါ်ကိုခေါ်လာပါတယ်။ ဒီမယ်သီလရင်လေးများမှာ မန်းလေးမြို့ကကိုယ်နဲ့ဆက်မိတဲ့အမြဲလှူဒါန်းတဲ့ အိမ်တွေကို ဒါနဆန်မေတ္တာရပ် ရရှာပါတယ်။ သူတို့အလှူခံခွင့်ရှိတာကတော့တစ်ပါတ်နှစ်ရက်။ ဆန်ခံခွင့်ရတဲ့နှစ်ရက်မှာသာ ရာသီဥတုဖောက်ပြန်လို့ကတော့ သေပေတော့ပါဘဲ။ အလှူခံလို့ရတဲ့ဆန်တွေကို တစ်ပါတ်စာချန် ပိုတာရောင်းပြီးမှာ လိုအပ်တာကိုဝယ်ရခြမ်းရပါတယ်။ ဒါကတော့ သာမန်မယ်သီလရင်များရဲ့ တကယ့်ဘဝပါဘဲံ။ ဆွမ်းခံထွက်လာတဲ့ နေ့များမှာဆိုရင် […]

“ဆွမ်းတော်ဗျို့” ကျနော်မနက်လမ်းလျှောက်ထွက်ချိန်ဆိုရင် သံဃာတော်များ ဆွမ်းခံထွက်ချိန်နဲ့ဆုံတတ်ပါတယ်။ တစ်ပါးစီတွေ့တဲ့အခါတွေ့ နှစ်ပါးသုံးပါး တစ်တွဲတွေ့တဲ့အခါတွေ့ပေါ့။ နည်းနည်းလေးနောက်ကျတဲ့နေ့များဆိုရင်တော့ ဆွမ်းတန်းနဲ့ဆွမ်းခံကြွလာတဲ့ သံဃာတော်များကိုတွေ့ရတတ်ပါတယ်။ ရှေ့ဆုံးက ကိုရင်လေးက ကြေးစည်လေးရိုက်ပြီး နိဗ္ဗာန်ဆော် လုပ်ပါတယ်။ တစ်ခါကတော့ထူးထူးခြားခြား အော်လံလေးကိုင်ပြီး နိဗ္ဗာန်ဆော်လုပ်တဲ့ကိုရင်လေးကို တွေ့ရတော့ အတော်သဘောကျပါတယ်။ ဒါကြောင့်လဲမှတ်တမ်းတင်မိပါတယ်။ ဒီပုံလေးတွေကတော့ မြို့မကျ တောမကျ နံနက်ခင်းလေးရဲ့ ဆွမ်းခံချိန်အမှတ်တရပါဘဲ။ ကျနော် အခုနေတဲ့အရပ်ကလဲ မြို့မကျ တောမကျကိုးဗျ။     ကိုပေါက်လမ်းသလားရင်းလက်ဆော့တော့ ရလာတဲ့အတွေးပါးပါး (6-3-2012)