စဆရ ႀကီးAugust 22, 20141min62818
မေမြို့သားဆိုတာ ဘာများကြောက်စရာကောင်းလဲလို့ ဖတ်လိုက်တော့ တစ်ချို့နေရာတွေ လွဲနေတယ်ထင်တယ်.. တစ်ကယ်တန်း မန္တလေးမှာ နာမည်ကြီးတာ ကိုယ်တို့ခေတ်အခါတုန်းကတော့ တစ်မျိုးပေါ့လေ.. လွန်ခဲ့တဲ့ ၁၅ နှစ်ကျော်ကျော်က ပြောပါတယ်.. ပြောရမယ်ဆို နည်းနည်းတော့ ရှည်လမျောကြီးဖြစ်နေမပေါ့ကွယ်.. ဖတ်ရင်း ဘတ်လဘိုင်လိုက်သွားရင်တော့ မသိဘူးပေါ့ ဆိုတော့ကာ.. ကိုယ်တို့မှီလိုက်တဲ့ ကိုယ်တို့သိလိုက်တဲ့ ခေတ်တုန်းကပေါ့ အဲ့ဒီတုန်းက (ခုတစ်ခေါက်ပြန်ရောက်ခဲ့တုန်းကလို) မေမြို့သားတွေက ဖင်ကြားမှာ အင်ဂျင်တုန်းကြီးတွေ မညှပ်နိုင်သေးတော့ ပိုက်ဆံအနည်းငယ်တတ်နိုင်သူများက ဖီးဆင့်ဘီးကို နောက်ကယ်ရီယာဖြုတ်ပြီး နင်းတာကကို စမတ်ဂွမ်နေတာလား… မတတ်နိုင်သူများကတော့ ဆိတ်ငါးကောင်ဘီးကို နောက်ကယ်ရီယာခုံဖြုတ်၊ လူတင်ချင်တင်လို့ရအောင်ရယ်၊ အရေးကြုံလာရင် ဆော်ပလော်တီးရအောင်ရယ် သစ်သားဘားတန်းကို စက်ဘီးထိုင်ခုံတန်းမှာ ထိုးရင်း မေမြို့တစ်ခွင်ပါတ်နေရတာ။ စာမေးပွဲနောက်ဆုံးရက်တွေမှာတော့ ချိန်းဖုံးကြားမှာ ချိန်းကြိုးတွေပါ ပါတာပေါ့နော..


alinsettAugust 22, 20141min57534
ကျနော့် ဘဝထဲမှ ဆာဆာဆိုသော လူတစ်ယောက် …… __________________________   အဲ့ဒီလူကြီးပေါ့ဗျာ ။ နာမည်နဲ့ လူ ဆန့်ကျင်ဘက် ဖြစ်နေတာ ။   နာမည်ကို ကြားရုံနဲ့ လူကိုမမြင်ရသေးခင်မှာဆိုရင်…..ကျနော်တို့ မှန်းဆမိတာက ဦးဆာမိဆိုတာ အသားမဲမဲ သွားကျဲကျဲနဲ့ နှာခေါင်းချွန်ချွန် ဆံပင်ကောက်ကွေးကြီး နေမှာပါ.. . .လို့ပဲ မြင်ယောင်မှာ။   ဒါပေမယ့် လွဲတယ်ဗျ ။   နာမည်နဲ့လူက ခွက်ခွက်လန်အောင် လွဲနေတာ။ နာမည်နဲ့ ဆန့်ကျင်စွာ အသားအရေက A4 လို ဖြူနေတယ်။   ဆာမိလို့ ခေါ်ရမယ့်အစား ကျင်ဝှက်တို့ ကျင်စိန်တို့ ကျင်ဟုတ်တို့ အဲ့လို ခေါ်ရမယ့် အပေါက်ဗျို ့ ။ ထားပါတော့ ဒါက […]


sorrowAugust 21, 20141min63531
တစ်ခါတစ်ခါ ကောင်းကင်ကိုမော့ကြည့်ရတဲ့ခံစားချက်က လွမ်းတယ်ဆိုတာထက်ပိုတယ်. .. ဖြူဖွေးလေးရယ်… ငါကြီးက တကယ်တော့ မင်းလေးရဲ့ကောင်းကင်အမိုးအောက်. . ကြယ်အကြွေကောက်တဲ့သူပါ… မကြူတတ်ဘူးရယ်…ခုမှ ဂီဂီလေး ဆီက သင်တုန်း…အဟေးဟေး တကယ်က ကျောင်းသားဘဝအကြောင်းလေးရေးမလို့ရယ်…တဏှာဆိပ်က ငယ်ထိပ်တက်နေလို့ …. ************************  ” ဘာ ”  အထူးအဆန်းဂြိဟ်သားတကောင်ကိုတွေ့သည့်နှယ့်  ” ဟကောင်..ကျောက်ရူး…မေမြို့သားအုပ်ထဲ တစ်ယောက်ထဲနေမလို့ ..   ဟုတ်လား….ရူးလို့ပြောတဲ့စကားမဟုတ်ပါဘူးနော်… “ အဆောင်မှုး အန်ကယ်ကြီးက ရိုးပုံရိုးလက် ချမ်းသာပုံရသည့် .. နောင်တွင် အရပ်မြင့်မြင့်နှင့်အနည်းငယ်ပိန်သွယ်သဖြင့် ပဲတောင့်ရှည်ဟု အမည်ရလာမည့် မိုးကုတ်သား ကိုပြောသည့်စကား ။ မေမြို့သားများကို ထိုမျှလောက် အယုံအကြည်ရှိပါသည် ။ မေမြို့သားဆိုသည် မှာ ချယ်ရီပင်များအောက် ပန်းအကြွေကောက်သည့် နူးညံ့သည့် ပန်းမြို့တော်သားများဖြစ်သည်ကို ယနေ့ချိန်ထိ .. ထိုအဆောင်မှုးအန်ကယ်ကြီး […]


မ " တတ္ ပါ့ "August 21, 20141min52219
:boss: ဟိုတစ်နေ့က သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်က သူ့ကောင်လေးနဲ့ အဆင်မပြေလို့ ကိုယ့်ကိုလှမ်းပြီး ဖွဘုတ်မှာ တက်တယ် တစ်ယောက်ထဲနေ တစ်စိတ်တည်းထား ဆိုပြီး ။ သူ့ကောင်လေးက အောက်က ပြန်မန့်တယ် တစ်ယောက်တစ်နေရာဆီမှာနေ တစ်စိတ်တည်းထား လုပ်ပါတဲ့ ။ ခုသူတို့ အဆင်ပြေသွားတော့ ပြောပြန်တယ် ငါတို့က နှစ်ကိုယ့်တစ်စိတ်ပါတဲ့။ :s: တတ်လည်းတတ်နိုင်တယ်နော်။ အော် … လူ့စိတ်ဆိုတာ မျောက်စိတ်တဲ့။ ဂဏှာမငြိမ်ပုံကို တင်စားပြောတာဖြစ်မှာပါ။ လူအမျိုးမျိုး စိတ်အထွေထွေ ဆိုသလို။ သူများစိတ်တွေကို ဖတ်တတ်နေလို့ ဘာအကျိုးထူးမလဲ။ ကိုယ့်စိတ်လေးကို ကိုယ်စစ်ပြီးနေမှ ၊ ဘယ်သူ ကောင်းကောင်း မကောင်းကောင်း ကိုယ်ကောင်းဖို့လိုသလို ။ ကိုယ့်အထုပ် ကိုယ်ထမ်းလို့ ကိုယ့်လမ်းကိုယ်လျှောက်ရမယ်။ ကိုယ့်သမိုင်း ကိုယ်ရေးရမယ်။ အကုသိုလ်စိတ်တွေ အဝင်မခံဖို့ ကြိုးစားနေပါတယ်ဆိုမှ။ မနေ့ကပေါ့။ […]


မ " တတ္ ပါ့ "August 21, 20141min64938
       ဂွဇက်ရွာကြီး မာကလာပင် … အဲ ဂဇက်ရွာကြီး မင်ကလာပါးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး :byee: (အာကြီး လေသံနဲ့ နှုတ်ဆက်လိုက်ပါတယ်…)…. ရွာတူ အတစ်လေးပါးးးးးးးးးးးးးးးး 😆 ကူညီကြပါးးးးးးးးးးးး ကဘာရီးက ရွာကြီးဖစ်သွားပီ ဆိုတာ ဂွဇက်ရွာကြီးကိုများ ဆိုလိုတာလား  8)  မသိဘူးနော် ဆြာ့ ဆြာ့ ရီး တွေ စုစည်းနေထိုင်တယ်လို့ မခိုင်လုံတဲ့ သတင်းရပ်ကွက်ကနေ ကြားသိရပါတယ်…(အဟိ အဟိ)… :k:   ဆိုတော့ကားးးး သာမီးလေး မတတ်ပါ့ လည်း ရွာတူတစ်ယောက်အနေနဲ့ ရွာထဲဝင်ချင် ပါချင် တာပေါ့လို့……  :chit:  .ရွာတူကြီးကလည်း ရမ်းရမ်းတစ်ဘောကောင်းဒယ်ရို့ တတင်းကြားထားပါဒယ်လို့ ….ဘယ်ဒူကြောတာလဲဆိုဒေါ့….လေလှိုင်းပေါ်ကအသံများအရ ကြားတိတာပါရို့ …… ကဲပါလေ….ချကားရှည်တော့ပါဘုရို့….  :k:  .ခံစားချက်ဒွေ ရင်ဖွင့်ချင်ရင် ရွာထဲဝင်ပီး […]


      “ဖြတ်သန်းခဲ့ သောပလက်ဖောင်းများ“               အမှတ်(၉)(ဖောင်ကြီးအမှတ်တရများ တစ်)     ကျနော် တို့သင်တန်းတက် တဲ့ အခါ စာသင်ရတာကတော့ မပင်ပန်းပါဘူး။ ကိုယ်ကြားဘူးနားဝရှိပြီးသာစာတွေသင်ရတော့ပြဿနာမရှိ။ နေ့လည်ပိုင်း စာရင်းကိုင်ပညာ အချိန်ရောက် ရင်တော့ အားလုံးစိတ်ညစ်ပါတယ်။ ကျနော်က စာရင်းကိုင်သင်တန်းတက်ဘူးတော့အခက်အခဲမရှိပေမယ့် စာရင်းအင်းပညာာကို အရင်ကမသင်ဘူး သူများအဘို့ကတော့ တော်တော်နဲ့နားမလည်နိုင်ပါ။ စာရင်းကိုင်ပညာ သင်ရတဲ့အချိန်က ထမင်းစားပြီးချိန်လည်းဖြစ်တော့ အဲဒီအချိန်ဆိုရင် တတန်းလုံးနီးပါးအိပ်ငိုက်တတ်ကြပါတယ။် ပင်လဲ ပင်ပန်းတော့ နည်းနည်းလေးတော့ ခိုးအိပ်လိုက်ကြတာအမှန်ပါဘဲ။   ကျနော်တို့သင်တန်းက သင်တန်းသား ၂၀ဝကျော်တော့ တန်းခွဲနှစ်ခုခွဲသင်ရပါတယ်။ အုန်းတော် ခန်းမကြီးရဲ့အရှေ့ဘက်မှာစာသင်ဆောင် ၂ဆောင်ရှိပါတယ်။ ကျနော်ကတော့ ယောက်ျားလေးတွေချည်းဘဲ ပါတဲ့အခန်းမှာကျပါတယ်။ စာသင်တဲ့ အခါမှာ မတူပေမယ့် စစ်ရေးပြချိန်မှာတော့ တူ ပါ တယ်။ ဖောင်ကြီးမှာက […]


Mr. MarGaAugust 20, 20142min47417
ဟိုတစ်ရက်က ဘာရယ်မဟုတ် ကျောင်းကိုရောက်သွားတယ်။ သူငယ်တန်းကနေ ဆယ်တန်းအထိ တက်ခဲ့တဲ့ကျောင်းပါ။ ကျောင်းကိုရောက်တော့ ငယ်ငယ်က သူငယ်ချင်းတွေကိုလွမ်း၊ ဆရာမတွေကိုလွမ်း၊ စာသင်ခန်းတွေကို လွမ်း နဲ့ အလွမ်းတွေ များလာတာမို့ အလွမ်းပြေ ပုံတွေလျှောက်ရိုက်လာတာဗျ။ ကျနော်တက်ခဲ့တဲ့ ကျောင်းကတော့ အရင်က တော်ဝင်သံတဲ၊ နောက် ဒိုင်အိုစီဇင်၊ ထပ် ပြောင်းတော့ အမှတ် (၁၀) အခြေခံပညာအထက်တန်းကျောင်း ပေါ့ဗျာ။ မင်းတုန်းမင်းလက်ထက်မှာ ဒေါက်တာမတ် ကို ဆောက်ပေးခဲ့တဲ့ကျောင်း ပါ။ သီပေါမင်းနဲ့ မင်းညီမင်းသားတချို့ ဒီကျောင်းက ထွက်ခဲ့သပေါ့ ဘာရယ်မဟုတ် အလွမ်းပြေလေး တင်တာပါဗျာ။ အသေးစိတ်ကို နောက်ပိုင်း စိတ်ပါမှ ပြန် မွှေပြီး တင်ပါဦးမယ် လောလောဆယ်တော့ အမြည်း လို့သာ မှတ်ပေါ့  :loll:     စုံတော့ မစုံသေးဘူးဗျ နိုင်သလောက်ပဲ ပတ် ရိုက်ထားတာ   အဲ.. ဆရာမတွေအကြောင်းတော့ လာမမေးနဲ့နော့ အတန်းဖော် မိန်းကလေးတွေတောင် နာမည်မေ့လုလုဖြစ်နေလို့ […]


manawphyulayAugust 19, 20141min45914
အချစ်ဆိုတာ လူငယ်လည်း လူငယ်အတွေး၊ လူကြီးလည်း လူကြီးအတွေး ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ် ရှိကြမှာပါ။ တစ်ယောက်တစ်မျိုးပေါ့လေ။ အချစ်ဆိုတာ ဘယ်ကစဖြစ်တာလဲ။ အရင်ဆုံး စဉ်းစားဖို့ လိုလာပြီနော်။ လှတာကိုလား။ ချောတာကိုလား။ ဒါမှ မဟုတ် အပြောကောင်းတာကိုဆိုလိုတာလား။ အဲဒီမှာ စကားပုံတစ်ခုကို စဉ်းစားမိတယ်။ “Love in the heart is better than honey in the mouth” နှလုံးသားထဲက အချစ်ဟာ ပါးစပ်ဖျားက ပျားရည်ထက် ချိုပါတယ်တဲ့။ ဟုတ်မဟုတ်တော့ ကျွန်မလည်း မသိဘူး။ ကျွန်မ ခံယူမိထားတာကတော့ လူတစ်ယောက်မှာ It is needed to love and be loved. အချစ်ခံရဖို့နဲ့ ချစ်ဖို့ဆိုတာ လူတိုင်းမှာ လိုအပ်လိမ့်မယ်လို့ […]


“အောင်ပါစေ အောင်ကျော်ချမ်းအေး ဆိုတဲ့ရွှေမန္တလေး……………..ရေ”   မန်းလေးမှာထူးခြားတာက ဝါတွင်းဆိုရင် သီချင်းဆိုပြီးအလှူခံတဲ့အဖွဲ့တွေထွက်ကြတာပါဘဲ။ ဆွမ်းလောင်းဘို့ အတွက် ဆိုပြီးရည်ရွယ်ပြီးထွက်ကြတာများပါတယ်။ အနီးဖိတ်၊အဝေးဖိတ် နဲ့ ဥပုဒ်နေ့တွေမှာထွက်ကြတာပါ။ ဟိုအရင်ကတော့ အခုခေတ်လို မြန်မာ့အသံမရှိ၊ မြဝတီမရှိ၊ ချယ်နယ်လ်ဆဲဗင်းမရှိ၊ စကိုင်းနက်မရှိ၊ဂြိုလ်တုစလောင်းမရှိ ဆိုတော့ ဒီလို့အဖွဲ့လေးတွေကိုတခုတ်တရ နားထောင်ကြရတာပေါ့။ ကို်ယ်ကြိုက်တဲ့အဖွဲ့ များ လာမယ် ဆိုရင်အိမ်ရှေ့မှာ ရပ်ပါ။ ဘယ်သီချင်းဆိုပါလို့ တောင်းဆိုကြပါတယ်။ လက်ဖက်ရည်တစ်ခွက် တစ်ကျပ်ခေတ် မှာ တောင်မှ သီချင်းနားထောင်ဘို့ အတွက် အလှူ ငွေ ငါးကျပ် တစ်ဆယ် ထည့် ကြတာပါ။ တွန့်တိုစိတ်လဲမရှိ သီချင်း ကိုလ ဲ ဝါ သ နာ ပါ တဲ့ သူဌေးများကတော့ အစိတ် ငါးဆယ် ထည့် သပေါ့။ […]


manawphyulayAugust 18, 20141min34812
ကျွန်မရဲ့နာမည် ………… မနောဖြူလေး ကျွန်မကိုသူငယ်ချင်းတွေကဒီလိုခေါ်တယ် ………… မနော ကျွန်မဒီမှာနေတယ်………… နေစကြဝဠာ၊ ပြာလဲ့လဲ့မိုးကောင်းကင်ကြီးရဲ့အောက် ကမ္ဘာမြေပေါ်တစ်နေရာ ကျွန်မဆီဖုန်းဆက်ချင်ရင်………… လူကြီးမင်းခေါ်ဆိုသော ဖုန်းနံပါတ်သည် ဆက်သွယ်မှုအတွင်းတွင် ရောက်ရှိနေပါသဖြင့် ခေါ်ဆိုလို့ မရနိုင်ပါရှင် ကျွန်မရဲ့အကြိုက်ဆုံးတွေက အရောင်ဆိုရင်………… မိုးပြာရောင် အဝတ်အစားဆိုရင်………… သွားလို့လာလို့နေလို့ထိုင်လို့ သင့်တော်ပြီး သူ့နေရာနဲ့သူ ဝတ်စားဆင်ယင်မှု (မြန်မာ့ယဉ်ကျေးမှုကို ထိန်းသိမ်းတဲ့အဝတ်အစား) အစားအစာဆိုရင်………… စားချင်တဲ့အစားပဲစား မစားချင်တာ ကျွေးလို့မရ(ဝက်သား၊ အမဲသားမစား) ပစ္စည်းဆိုရင်………… ကိုယ့်မှာရှိတာ မြတ်နိုးတယ်။ လက်ဆောင်ရတာလေးတွေ တန်ဖိုးထားတယ်။ သီချင်းဆိုရင်………… အိုင်စီအသဲစွဲ၊ အဲဒီထဲကမှ အငဲ၊ လေးဖြူရဲ့ မမေ့နိုင်သီချင်းပိုနှစ်သက်၊ မျိုးကျော့မြိုင်အသံစာသားကြိုက်၊ ရင်ဂို၊ ဖိုးကာ၊ လွှမ်းမိုး၊ အနိုင်တချို့စာသားကြိုက်၊ ရှိသေးတယ် မရေးတော့ဘူးနော်။ စာရေးစာဆရာ………… ပါရဂူ၊ နတ်နွယ်၊ မင်းကျော်၊ ကျော်အောင်၊ […]


alinsettAugust 18, 20141min53818
  အဟက်… ။   အထင်လွဲနေမှာ စိုးလို ့… ရှင်းပြမလို ့ပါ…   အထင်လွဲပြီးမှ ဆိုရင်… ရှင်းပြရ ခက်လို ့.. .. အခုကတည်းက… ကြို ရှင်းပြထားမလို ့ပါ… ။ ဒီလိုပါ… ။ ဟိုတစ်ရက်က… မောင်သူရ တစ်ယောက်… ရပ်ကွက်ထဲက… ဒေါ်ဖွားမေရဲ ့ အကြော်ဆိုင်မှာ ထိုင်ပြီး. ဗူးသီးကြော်လေးနဲ ့…အချဉ်ရည်လေးတို ့ကာ တို ့ကာ စားလိုက်… ရေနွေးကြမ်းပူပူလေး မှုတ်သောက်လိုက်နဲ ့ …ဇိမ်ကျနေတာဗျာ… ။ မောင်သူရတို ့လို …သာမန် အခြေခံလူတန်းစား… ကျောမွဲလေးတွေ အတွက်… ရပ်ကွက်ထဲက..ခနော်ခနဲ ့..အကြော်တဲလေးကိုပဲ… စီဒိုးနားလို ..မှတ်နေရတာကိုး…. ။ ထားပါတော့… ပြောလိုရင်းဆီ…ဆက်သွားတာပေါ့… […]


      “ဖြတ်သန်းခဲ့ သောပလက်ဖောင်းများ“               အမှတ်(၈)(ဖောင်ကြီး)   ဖောင်ကြီးသင်တန်းလို့ပြောလိုက်ရင်ပထမဆုံးသတိရ မိတာကတော့ ညနေခင်းလေးမှာ နေ့ စဉ်သွားခဲ့တဲ့ “ဘုရားလေးဈေး”ကမုန့်ဆို်င်တန်းလေးပါဘဲ။ သွားစရာဆို တာကလ ဲ ဒီတစ်နေရာဘဲရှိတာကိုး။ ညနေထမင်းစားပြီးချိန်နဲ့ ညစာကြည့်ခန်းမဝင်ခင်အချိန်လေးအတွင်းမှာ ကိုယ့် နဲ စိတ်တူရာသင်တန်းသား တွေ စုပြီး ကိုယ် အတွဲ နဲ့ ကိုယ် ဘုရားလေးဈေးကိုအပြေးအလွှားသွားကြတာပေါ့။ အဲဒီမှာလက်ဖက်ရည်ရမယ် နွားနို့ရမယ် ငှက်ပျောထုပ်ရမယ်။ ကြည့်ချင်စရာ ကောင်မလေးတွေရှိမယ်။ ဟုတ်တာမဟုတ်တာ အပထား အပျင်းပြေ သွားစရာနေရာလေးတစ်ခုပါဘဲ။ ကျနော်တို့နေတဲ့အဆောင်နဲ့ဆိုရင် တစ်မိုင်ကျော်ကျော်လောက်တော့ဝေးမယ်ထင်ပါတယ်။ မြို့ မှာနေတုံးက ဒီလောက် ဝေး ရင် စီးစရာယာဉ် မရှိ ရင်မသွားချင်ခဲ့ တဲ့ သူတွေက ဖောင်ကြီးအရောက်မှာတော့ ဒီလောက်လမ်းလျောက်ရတာလောက်တော့ အေးဆေးပါဘဲ။ အဲဒီက အပြန်မှာ မနက်အတွက်စားစရာငှက်ပျောထုပ်တို့ဘာတို့ဝယ်လာတတ်ကြပါတယ်။ […]