alinsettကျနော်တို ့… လူငယ်စာချစ်သူတော်တော်များများရဲ ့ ရင်ထဲထိ..ရောက်အောင် ပို ့နိုင်တဲ ့… စကားလုံးများ ဖန်တီးသူ… ဆရာတာရာမင်းဝေ (သို ့မဟုတ်) ရွှေဘုန်းလူ…. ကျနော်တို ့ကို..ခွဲခွဲထားခဲ့တာ… လွန်ခဲ့တဲ့… 2007 ခုနှစ်ရဲ .August ……မိုးဖွဲတွေနဲ ့..နေ့ရက်ကလေး..တစ်ရက်…. 5 . 8 .2007 . တနင်္ဂနွေ / နေ့လည် 12 း 40 …. ကတည်းက…. ဒါပေမယ့်… အခုထိ…ကျနော်တို ့သူ့ကို မေ့လို ့မရသေးဘူး.. ။ သူ ့..အနုပညာတွေက… ကြယ်တစ်စင်းလိုပဲ… ကျနော်တို ့ချစ်တဲ ့..စာပေကောင်းကင်မှာ.. လင်းလက်တောက်ပနေဆဲ.. ကျနော်တို ့… အဲဒီ ကြယ်စင်အလင်းတန်းတွေကို.. ဖမ်းဆုပ်ကြည့်ပြီး… ရင်ထဲ..နင့်နင့်နဲနဲ… […]
ခင္ခ” ချမ်း အေး ပူ အိုက် “ ကျုပ်နေတဲ့ မန္တလေးကို နန်းတော်ရှေ့ဆရာတင်က သီချင်းထဲမှာတောင် ဒီလိုရေးစပ်သွားတယ် မန္တလေး ကျွန်တော်တို့ ရွှေမန္တလေး ချမ်း အေး ပူ အိုက် အောက်သူတွေလိုက်ခဲ့ရမယ် မောင်တင်မဆို ရန်ကုန်မှာမပြတ် နေခြင်းပါတယ် နတ်ပြည်ကြီးလို ထင်ရပေမယ့် သို့ပေမယ့် ကိုယ့်မြို့ကိုယ်တော့ လွမ်းသေးတယ် …………..တဲ့။ မြန်မာပြည်တွင်ရာသီဥတု သုံးမျိုးရှိပါသည် တစ် နွေဥတု နှစ် မိုးဥတု သုံး ဆောင်းဥတုတို့ ဖြစ်ကြပါသည်….. ဆိုပြီး ငယ်ငယ်တုန်းက အော်ပြီး စာကျက်ခဲ့ကြရပါတယ်၊ ရန်ကုန်မှာနေတုန်းကတော့ အဲဒီလို စာထဲ ရာသီဥတု သုံးမျိုး ရှိပါသည်လို့ အော်ကျက်ခဲ့ပေမယ့် ရန်ကုန်မိုး ဘယ်အညှိုးနဲ့ရွာ မစဲတော့သလို စာဆိုနဲ့အညီ မိုးဥတု တစ်မျိုးဘဲ […]
ကိုေပါက္(မႏၱေလး)“ဖြတ် သန်း ခဲ့ သော ပ လက် ဖောင်းများ” (အမှတ် 6) “ ပ လက် ဖောင်း အမှတ် -၁၉” ကတော့ မမေ့ နိုင်စရာ ရက် တွေ ပါဝင် တဲ့ ဘဝ အတွေ့ အကြုံအသစ်များဘဲဖြစ်ပါတယ်။ ဒီ အချိန်အခါမှာ ကျနော် ပ ထ မဆုံးစွန့်လွှတ်လိုက်ရတာတော့ ည ည ဆို စာ ဖတ်ချင်တဲ့ အချိန် ထိ ဖတ် အိပ် ချင် တဲ့ အချိန် မှအိပ် တတ် တဲ့ အကျင့်ကို စွန့်လွှတ်လို်က်ရခြင်းဖြစ်ပါတယ်.။ မီးခြစ်စက်ရုံ မှာ ကျနော ်အလုပ် ဝင်တော့“လုပ်ခလစာ”ဌာနမှာ တာဝန်ကျပါတယ်။ […]
ဇီဇီဟိ။ :mrgreenn: စတစ်ကီ ရိုက်(စ) လို့ ခေါ်တဲ့ ကောက်ညှင်းနဲ့ လုပ်တဲ့ ထမင်းတို့ မုန့်တို့ အကြောင်း ရေးမို့ပါ။ စားရတာ ကပ်စီးကပ်စီးနဲ့မို့လေ။ အဟီးဟီး :mrgreenn: တဂျီး သတင်းစာမှာ သုံးချင်သုံးလို့ ရအောင် ရေးတာမို့ တဂျီးသို့ လို့ ဦးတည်တာ။ ဟိ။ :mrgreenn: ရ ရက် လုံး လုပ်စားဖို့ ပြောတာဟုတ်ဘူးနော်။ တော်ကြာ ဝမ်းနည်းစရာတွေဖြစ်ကုန်မယ်။ ဟိ။ စတစ်ကီ ရိုက်(စ) ချုပ်ချက်က ၁၁ လောက် ရှိ။ :mrgreenn: ကဲ။ စပြီ။ အရင်ဆုံး ပေါင်းကြမယ်။ ပြန်ပေါင်းကြမယ်နော်။ လူဦးရေနဲ့ လိုက်ပြီး အချိုးပြင်နော်။ သများ မှတ်ထားသလောက် ကို ပြောမှာ။ :s: […]
အဟမ်း… ။ မြန်မာနိုင်ငံကြီး..တော်တော်…တိုးတက်နေပြီ ။ အစိုးရရဲ့ တာဝန်ကျေမှု / ကောင်းမွန်စွာလုပ်ဆောင်နိုင်မှုတွေ ရဲ ့..အကျိုးရလဒ်ပေါ့… ။ မနက်ခင်း….အလုပ်သွားကြတဲ့…အလုပ်သမားတွေလည်း… စိ်တ်လက်ကြည်သာစွာ… ဘတ်စ်ကားတွေလည်း…တိုးမစီးရတော့ဘူး .. ။ လမ်းတွေ ပိတ်ဆို ့နေလို ့…အလုပ်နောက်ကျတာလည်း..မဖြစ်တော့ဘူး ။ လူကြီးလမ်းကြောင်းကို…စောင့်နေရလို ့…ကိုယ်လိုရာဆက်မသွားနို်င်တာတွေလည်း..မရှိတော့ဘူး ။ အရင်တုန်းကလို… မသေသင့်တဲ့ရောဂါလေးတွေနဲ့လည်း…မသေကြတော့ဘူး ။ ပညာရေးစနစ်ဟာလည်း..အရင်တုန်းကလို..မနိမ့်ကျတော့ဘူး ။ မတရားမှုတွေလည်းမရှိတော့ဘူး ။ လမ်းတွေ တံတားတွေဟာလည်း… စနစ်တကျ… ရှင်းလင်းလို ့… ။ လမ်းဘေးဝဲယာမှာလည်း..စည်ပင်စွမ်းကြောင့်… အမှိုက်တစ်စမမြင်ရပဲ…စိမ်းလန်းစိုပြေလို့… ။ ခရီးသွားလာရေးတွေလည်း..အဆင်ပြေ… နိုင်ငံခြားကုန်သွယ်ရေးတွေလည်း.. အဆင်ကိုပြေလို ့.. ။ပြည်သူပြည်သားတွေရဲ ့ ဝင်ငွေနဲ ့ ထွက်ငွေတွေဟာလည်း..မျှတလို ့… ။ […]
•*¨နန္းေတာ္ရာသူ •*¨ကျွန်မကလေးတွေက မြန်မာသီချင်းပဲဖြစ်ဖြစ် အင်္ဂလိပ်သီချင်းပဲဖြစ်ဖြစ် သူတို့နားထဲကြားတာကို ကွက်လပ်ပေါက်မကျန်အောင် သူတို့အတွေးနဲ့ဖြည့်ဆိုလေ့ရှိတယ်။ **မိုးလင်းတိုင်းမှာမရေရာတာတွေ တွေ့အောင်ပြန်ရှာ ပြီးဆုံးသွားတာ ခုံမင်နေတဲ့စိတ်နဲ့ မနက်စာကိုယ့်လမင်းလေး**** ဆိုပြီးခဏ ခဏအော်ဆိုတတ်ကြသလို သင်္ကြန်ပြီးနောက် သူတို့မောင်နှမဆိုဆိုနေတာက ***မနှစ်ကပေးတဲ့အင်္ဂလိပ်စာ ရေတွေစိုလို့ပျက်ကုန်ပြီ*** တဲ့ ကျွန်မက လိပ်စာလို့သေသေရှာရှာပြောတော့ လိပ်စာဆိုတဲ့အဓိပ္ပါယ်ကို အကျယ်ရှင်းရပြန်ရော။ တစ်ရက်က ကျွန်မသားလေးက *မေကြီးထမင်းစားတယ*် ဆိုလေတော့ ကျွန်မက *အေးအေး မေမေခူးလိုက်ဦးမယ်* လို့ပြောမိပါတယ်။မီးဖိုခန်းထဲထိလိုက်လာပြီး ငြင်းတော့ အတွန့်တက်တော့တယ်။(သူကသူ့စိတ်မှာမဟုတ်ဘူးထင်ရင် အိမ်သာထဲဝင်တောင် အိမ်သာရှေ့ကနေ လိုက်ငြင်းတတ်တဲ့အကျင့်ရှိတယ်။) *မေ့မေ့ မေမေက ထမင်းကိုအပင်စိုက်တာလား ချက်တာလား* တဲ့ ကျွန်မကလည်း *ချက်တာပေါ့သားရဲ့ ထမင်းပါဆို ချက်မှစားလို့ရမှာပေါ့* ဆိုတော့ *ဒါဆိုဘာလို့ ထမင်းထည့်ဦးမယ်လို့မပြောလည်း ထမင်းခူးမယ်တဲ့ အပင်စိုက်ထားမှခူးလို့ရမှာပေါ့* လို့ရေပက်မဝင်အောင်အတွန့်တက်ပြီး ကျွန်မဘာမှပြန်မပြောနိုင်ခင် ကျွန်မမှားကြောင်းသူ့အဖေကိုသွားသံတော်ဦးတင်လိုက်သေး။ တစ်ရက် ကျွန်မသမီးကကျောင်းကပြန်ရောက်တော့ *မေကြီး […]
poochဝိတိုရိယခရီးက ပြန်လာပြီးနောက်ပိုင်းမှာတော့ ရေခဲတောင်တက်ဖို့ရာအတွက် ပြင်ဆင်တဲ့အနေနဲ့ ကလောဘက်က တောင်တွေကို မိုးရာသီမှာ ဗွက်ရုန်းဖို့ သွားရမဲ့ ထရိန်နင် ခရီးရှိပါတယ်။ ဖြစ်ချင်တော့ အဲ့ဒီကလောခရီးအတွက် ထရိန်နင်ဆင်းနေဆဲကာလမှာပဲ မြန်မာနိုင်ငံအလယ်ဗဟိုတည့်တည့်ကို ဖြတ်ထားတဲ့ အရမ်းလှတဲ့ ကူမဲနားက ပြတ်ခရွေတောင်ကို သွားမိတယ်။ ပြန်လာတော့ ဒူးက နည်းနည်းနာလာပါလေရော။ နောက်ရက်ကျတော့ စိန်ခနောက်ကို ထရိန်နင် ထပ်တက်ရပြန်တယ်။ အဲ့မှာ ဇာတ်လမ်းက စပါတယ်။ နာတဲ့ဒူးက တော်တော်ကို ဆိုးဆိုးဝါးဝါးဖြစ်လာတဲ့အခါ နားဖို့အထိ ဖြစ်လာပြီး အဲ့နောက်ပိုင်း ကလောခရီးစဉ်ဖျက်လိုက်ရပါတယ်။ ဒူးကိုလုံးဝအနားပေးလိုက်ရပါတယ်။ အဲ့တုန်းက တော်တော်လေးကို စိတ်ဓာတ်ကျသွားတာပါ။ ကလောခရီးစဉ်ကနေ ပြန်လာတဲ့ ကျမသူငယ်ချင်းတွေကတော့ ရေခဲတောင် အိမ်မက်ကို ဆက်မက်ပြီး rock climbing လို ထရိန်နင်တွေပါဆင်းကြပါတယ်။ ၁၁လပိုင်းလောက်ကျတော့ ပူတာအို ခရိုင်အတွင်းကပဲ ထောတကောဆိုတဲ့ […]
ဦးေက်ာက္ခဲဦးကျောက်ခဲ ရန်ကုန်ကို အလုပ်ကိစ္စပဲပြန်ပြန် အလည်အပတ်ပဲပြန်ပြန် ၊ ပြန်လာမယ် သတင်းကြားရင် အပျော်ဆုံးက ဦးကျောက်ခဲရဲ့ တူမ ၂ယောက်ပါ ။ “သမီးတို့ ဘာမှာမလဲ” မေးလိုက်ရင် ဖုန်းဖိုးသာ စီးပွါးပျက်အောင် ကုန်သွားမယ် သူတို့မှာနေတာက မပြီးသေးပါဘူး ။ မိန်းခလေးတွေမို့ အဝတ်အစားနဲ့ အလှကုန်မှာလိမ့်မယ်ထင်ရင် မှားကြပါလိမ့်မယ် ။ သူတို့အမေ ကျောက်စ်နှမက သူ့သမီးတွေကို အရွယ်မတိုင်ခင် အဝတ်အစားနဲ့ အလှမက်မှာစိုးလို့တဲ့ဗျာ… ဘာမှမဆင်လေတော့ သူတို့မှာ ဘာမှာရမှန်းမသိ မုန့်မျိုးစုံသာ တွင်တွင် မှာကြတာပါ ။ ခလေးတွေကို မုန့်ရောဝယ်မကျွေးဘူးလားလို့ မေးရင် ၊ “ဟင့်အင်း…”လို့ ရှက်ရှက်နဲ့ ဝန်ခံရမှာပါပဲ…။ သူတို့အမေက ထမင်းဟင်းသာ စားသောက်ဆိုင်မှာ တစ်လတစ်ခါလောက်ဝယ်ကျွေးတာ ၊ သွားရည်စာကြတော့ ဝယ်ကျွေးခဲတယ်ခင်ဗျ ။ […]
ေတာင္ေပၚသားမောင်လေးရေ ပြီးခဲ့တဲ့ စနေနေ့က မောင်လေးရေးတဲ့ မမမျိုးတမ်းချင်း ဘားအံခရီးစဉ်ကို ဖတ်ရတော့ မောင်လေးရဲ့ မေတ္တာတွေကို မမ ပိုပြီး သိလိုက်ရပါတယ် ၊ မောင်လေးရယ် မမလည်း မောင်လေးလက်ကိုတွဲပြီး ကမ႓ာအနှံ့သွားပစ်လိုက်ချင်တာပေါ့ကွယ် ၊ ဒါပေမယ့် မမတို့ လူသားတွေက ကံဇာတ်ဆရာ အလိုကျ နေ နေရသမို့ စိတ်သွားတိုင်း ကိုယ်မပါတာ မောင်လေးသိပါတယ်လေ ၊ အဲဒီ ကံဇာတ်ဆရာက ဘယ်လောက်တောင်ကျီစယ်သလဲဆိုရင် မောင်လေးရဲ့ ဘားအံပို့စ်ကို ဖတ်ရတဲ့ အဲဒီ စနေနေ့ ညမှာပဲ မမလည်း ဘားအံကို ခရီးထွက်ဖြစ်ပါပကောလား ၊ ရပ်ကွက်ထဲက မမမျိုးဘော်ဒါက သူ့သမီး ဘားအံမှာ ကလေးမွေးတယ် ၊ ကလေးမီးထွက် အလှူလုပ်မလို့ လိုက်မလား ၊ တနင်္ဂနွေည ပြန်ရောက်မယ် တဲ့ […]
” အော် ရင် ထူး ကွာ “ မနေ့က ညနေဘက် ရုံးဆင်းလို့ အိမ်ပြန်တော့ ကျုပ်နေတဲ့ ရပ်ကွက်အဝင်လမ်းမကြီးထဲကို ချိုးဝင်လိုက်တယ် ဆိုရင်ဘဲ လမ်းမပေါ်မှာ ဆိုင်ကယ်တွေအုံလိုက်ရပ်ထားကြပြီး လူအုပ်ကလည်း မနဲမနော် လမ်းမကြီးတစ်ခြမ်း ကျော်လောက်ပြည့်လေတော့ တဖက်ကလာနေတဲ့ကားကိုစောင့်ရင် ခဏရပ်ကာ ဘေးကသူကို စပ်စုကာ မေးလိုက်တယ် “အဲဒါဘာလုပ်နေကြတာလဲ ဆိုတော့” “ဟိုဘက်ဖုန်းဆိုင်နှစ်ခုက ၁၅၀ဝ ဖုန်းကဒ်တွေရောင်းပေးနေတာ ဒီဘက်မိတ္တူဆိုင်မှာက မှတ်ပုံတင်ကော်ပီ ဆွဲနေ ကြတာ ဖုန်းဝယ်ဖို့အတွက်” တဲ့ “ဪ အော်ဒီဒူး ဖုန်းကဒ်ရောင်းပြီကိုး” လို့ကောက်ချက်ချရင်း အိမ်ပြန်လာခဲ့တာပေါ့ တိုးဝှေ့ကာ အုံးအုံးကျက်ကျက် ဝယ်ကြတာကိုလည်း အပြစ်ပြောလို့မရဘူးလေ ၁၅၀ဝ နဲ့ ဝယ်ရတာရယ် အရင်ရင်တုန်းက ဒီတိုင်းပြည်မှာ ဖုန်းကဒ်ရဖို့က စာတိုက်ကြီးကနေ ဆက်သွယ်ရေးဖုန်းရုံးကိုလိပ်မူပြီး ကြုံတိုင်း […]
Paing Layကျွန်တော် မိုးလင်းကနေ မိုးချုပ် တစ်နေ့တာအတွင်းမှာ တွေ့ရတဲ့ ယောင်တတ်သူတွေ အကြောင်းပါ။ မနက် ကျွန်တော် ဈေးဆိုင်စခင်းတော့ ဆိုင်ကပစ္စည်းတွေ မလာတဲ့အချိန် ခပ်ဝဝ အဒေါ်တစ်ယောက်ကို ဝင်တိုက်မိမလိုဖြစ်သွားတဲ့အချိန်မှာ “အောင်မလေး အနိစ္စ၊ဒုက္ခ၊ အနတ္တ” ရုတ်တရက် လန့်သွားပေမယ့်လည်း မင်္ဂလာရှိတယ်လို့ မှတ်ယူလိုက်ပြီး ပြုံးလိုက်ပါတယ်။ မနက်စာ ဗိုက်ဖြည့်ဖို့ လက်ဖက်ရည်ဆိုင်သွားရင်း နဲ့ ဦးလေးတစ်ယောက်နဲ့ အန်တီကြီးတစ်ယောက်က ၂ယောက်သားပစ္စည်းတွေ မနိုင့်တစ်နိုင်သယ်ရင်း ချော်လဲမလိုဖြစ်တော့ သူတို့ယုံကြည်ရာဘုရားသခင်အသီးသီးကို တတော်မူလိုက်ကြတယ်။ ကျွန်တော်လည်း ရယ်ခိုးလိုက်တယ်ပေါ့ဗျာ။ ဟဲဟဲ။ ဗိုက်ဖြည့်ပြီး အပြန်ဆိုင်ပြန်ရောက်တော့ အမေက ညီလေးအတွက် ဘောင်းဘီတိုတွေ ချုပ်ရိုးလိုက်ထားတာ သွားရွေးပေးဦးဆိုတာနဲ့ အဲဒီဆိုင်ကို ဒိုးရပါရော။ ဆိုင်ရောက်တော့ အန်တီ(အန်တီသာဆိုတယ် တကယ့် ၂ဝကျော်အရွယ်တွေလိုနုတုန်း) သူ့ဘော်ဘော်တွေနဲ့ စကားကောင်းနေတုန်း ကျွန်တော်ခေါ်တာမကြားတော့ […]
မင္း ခန္႔ ေက်ာ္ဘာရယ်မဟုတ်ပါဘူး။ နေ့စဉ်ဖြတ်သန်းလာခဲ့ တဲ့ ဘဝတစိတ်တပိုင်းမှာ ဟိုစပ်စပ် သည်စပ်စပ် လုပ်မိတာလေးတွေထဲက တခုကိုပြောပြချင်လို့ ပါ။ (ဒီပိုစ့်ကိုတင်နိုင်အောင်အဓိကကူညီပံ့ပိုးပေးဒါက တော့ ဆရာအံစာတုံးပဲဖြစ်ပါတယ်။ မိုဇီလာနဲ့ ခါတိုင်းအဆင်ပြေပေမဲ့အက်ဒိတ်အော်တိုတက် တက်လာပြီး ဗားရှင်း သုံးဆယ့်တစ်မှာမြန်မာလို ဘာမှမမြင်နိုင်ဖြစ်သွားပြီး မူရင်းဖုန်းဘရောက်ဆာကနှေး ဂူဂယ်ရဲ့ဘရောက်ဆာဖြစ်တဲ့ခရုန်း က မှားရင် ပြန်ဖျက်မရ ပိုစ့်ရေးဖို့ဒုက္ခတွေ့နေတုံး ဆရာအံရဲ့ ဝေါပရက်ဆိုလားဘာလားနဲ့ဝင်ရေးတော့မှ အဆင်ပြေသွားလို့ ဒီနေရာမှ ကျေးဇူးတင်ရှိပါ ကြောင်း ပြောကြားလိုပါတယ်။) ဒီတော့ကျတော်ခေါင်းစဉ်နဲ့ပါတ်သတ်တဲ့အကြောင်းအရာတွေဆီ ပြန်သွားကြပါစို့။ ကျတော်တို့ငယ်ငယ်ကလေးဘဝတုန်းက ဆော့ပါတယ်။ကစားတယ်ပေါ့ဗျာ။ကျတော်တို့ ကစားနေရင် တောထဲကမိဘမဲ့ဖြစ်နေလို့ အဖေကသနားပြီးခေါ်မွေးထားတဲ့ မောင်ညို ဆိုတဲ့ မျောက်ထီးလေးက ထိုင်ကြည့်နေရပါတယ်။ ကျတော်တို့ဆော့ရင်သူက မဆော့ရဲ ပဲငြိမ်ငြိမ်လေးပဲ ထိုင်နေရရှာတယ်ခင်ဗျ။ တခါတလေကျတော်တို့ဆော့တာထိုင်ကြည့်ရင် မူးပြီးအိမ်ပေါ်ထုတ်တန်းပေါ်ကကျကျတတ်ပါ တယ်။ အဲသလိုလူကလေးတွေနဲ့ဆော့ပြီး အားမရရင် ဒါမှမဟုတ် လူကလေးတွေမရှိတော့ရင် အနားမှာရှိတဲ့သစ်ပင်တွေနဲ့အဖော်လုပ်ပြီးဆော့ ပါတယ်။အပင်တွေနဲ့ငြီးငွေ့လာရင် […]