ခင္ခ” သူမပြောတဲ့ဈေးကို ကိုယ်ကြိုက်သမို့” အမေက ကျုပ်ကိုရန်ကုန်မြို့မှာမွေးဖွားလိုက်လေတော့ ရန်ကုန်သားဖြစ်ကာ ရန်ကုန်ဆိုသော မြို့ကြီးပြကြီးမှာ ကျင်လည်ခဲ့ရတာပေါ့ဗျာ။ ဒီလိုနဲ့ အတန်းပညာတွေ တစ်တန်းပြီးတစ်တန်းတက်လို့ ရန်ကုန်တက္ကသိုလ်ဆိုတဲ့ ကျောင်းတော်ကြီးမှာလည်းပညာသင်ခဲ့ရတယ်လေ။ ကျုပ်တို့အဲလိုဘာလို့ပညာသင်ရလဲဆိုတော့ ကျုပ်တို့ ကလေးဘဝ လူရွယ်ဘဝ ဖြတ်သန်းရတာက မြန်မာဆိုရှယ်လစ်လမ်းစဉ်ပါတီဦးဆောင်တဲ့ မဆလခေတ်မှာ ကျုပ်တို့နိုင်ငံမှာ အခုလို ပြင်ပပုပ္ပလိကအလုပ်တွေ ကုမ္မဏီအလုပ်တွေ မထွန်းကားသေးဘူးလေ ဆိုရှယ်လစ် စနစ်မို့ ပြည်သူပိုင် တွေဘဲရှိသမို့ အစိုးရဝန်ထမ်းအလုပ်သာလျှင် ပြည်တွင်းမှာ အလုပ်အကိုင်အခွင့်အလမ်း ရှိနေပြီး ကျုပ်တို့မိဘတွေကလည်း အစိုးရဝန်ထမ်းဘဲဆိုတော့ကာ ” ငါ့သားရယ် တက္ကသိုလ်ဘွဲ့တစ်ခုပြီးမှ အစိုးရဝန်ထမ်းဝင်လုပ်ရင် တင့်တယ်မှာမို့ ဒီပြင်ဆိုရင် ပင်ပင်ပန်းပန်း လုပ်ကိုင်စားရမှာလေ ဘွဲလေးတစ်ခုတော့ ရအောင်လုပ်ပါ” လို့ အတန်းတစ်တန်းစတက်တဲ့ ကျောင်းဖွင့်တဲ့ အခါတိုင်း အဖေပြောခဲ့ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျုပ်တို့တုန်းက လေးနှစ်တာကာလတက်ရတဲ့ တက္ကသိုလ်ပညာရေးခေတ်မှာ […]
ဂဇက်မန်ဘာအချင်းချင်း နုတ်ခွန်းဆက်ကြလေသောအခါ ရန်ကုန်-မန်း အမြန်လမ်းနှင့်မခြား ခဏခဏ ချော်လဲနေသော ဂဇက်မြို့အဝင်လမ်းကြီးကိုလည်း တာဝန်ရှိတဲ့သူတွေ ပြင်သင့်ပါပြီလေ။ ဘယ်နယ့်ဗျာ အပတ်တိုင်းလိုလို် သတင်းတွေမှာ ဘယ်ခရီးသည်ကားတော့ မှောက်ပြန်ပြီ ဟိုကိုယ်ပိုင်ကား ကတော့ လမ်းလည်ကျွန်းတိုက်ကာ တပတ်လည်လို့ ဘာကားကတော့ ရစရာတောင်မရှိဘူး ဖြစ်သွားတာ ဆိုတာတွေကို သတင်းတွေ ဖေ့ဘုတ်တွေမှာ ကြားကြားနေရတော့ မြန်မာပြည်ရဲ့ ရန်ကုန်-မန္တလေး အမြန်လမ်းက သေမင်းတမန်လမ်းလိုဖြစ်နေတဲ့ သတင်းတွေကြားရကာ စိတ်မကောင်းဖြစ်နေလို့ ဖေ့ဘုတ်လေးဖွင့်သုံးပြီး ဂဇက်ရွာဖြစ်တည်ကထဲက ရင်းနှီးလာတဲ့ဘော်ဘော်တွေနဲ့ ပြန်လှန်ပြောဆို နောက်ပြောင်ကာ စိတ်လေးအပန်းဖြေမယ်ကျန်ကာရှိသေးတယ် ” လေးခ ရွာထဲဝင်လို့ရလား ” တစ်ယောက်က စမေးပြီ ” ဦးခ ဒီမနက်ရွာထဲ ဝင်လို့ရလား ” ဟော နောက်တယောက်က မေးလာလို့ ” ကိုခ ရွာထဲ […]
လုံမလေးမွန်မွန်ကျွန်မရဲ့ ဆယ်တန်းဘဝ (သို့မဟုတ်) ဘဝတစ်ဆစ်ချိုး ဖြတ်သန်းမှု – ၁ ကျွန်မရဲ့ ဆယ်တန်းဘဝ (သို့မဟုတ်) ဘဝတစ်ဆစ်ချိုး ဖြတ်သန်းမှု ကျွန်မရဲ့ ဆယ်တန်းဘဝ (သို့မဟုတ်) ဘဝတစ်ဆစ်ချိုး ဖြတ်သန်းမှု – ၂ ကျွန်မရဲ့ ဆယ်တန်းဘဝ (သို့မဟုတ်) ဘဝတစ်ဆစ်ချိုး ဖြတ်သန်းမှု – ၂ ———————————————————– ဆယ်တန်းစာက ခက်လားဆိုရင် မခက်ဘူးလို့ ပြောရမယ်။ တစ်ခန်းချင်းစီကို သင်ကြည့်၊ အဲ့လောက်ကြီး မခက်ဘူး။ တကယ့်ပြဿနာက စာများတာ။ တစ်အုပ်လုံးကို အစအဆုံးကျက်ပြီး ဖြေရတာ အခုမှ ကြုံဖူးတာလေ။ စာအုပ်တွေကိုလည်း အမှတ်စဉ်တွေထိုးပြီး သိမ်းရသေးတယ်။ အလုပ်ကို ရှုပ်နေတာပဲ။ စာတွေဆိုတာကလည်း ရှေ့ကကျက်၊ နောက်ကမေ့၊ နောက်ကစာကို ပြန်နွှေးရင် ရှေ့စာတွေက မသိတော့ဘူး။ […]
alinsett ဝေဖန်တယ်ဆိုတာတော့ လူတိုင်း လုပ်တတ်တယ်. . . —————————— ငါ၏ လုပ်ဟန် အားလုံး မှန်သည် ဝေဖန်သူများ ဖောက်ပြန်၏။ —————————— (. . . . ) 22 / 5 /2014 /
ကိုေပါက္(မႏၱေလး) “သ တိ မ ထား မ ိရင် ခံ ပေ တော့ “ တနင်္ဂ နွေ နေ့ ညေ န က ကျ နော် ရုံး ကို ရွာထ ဲ က မောင် မာဃ တစ် ယောက် ရောက် လာ ပါတယ်။ အဲဒါ နဲ့ သူ့ ခေါ် ပြီး လက်ဖက်ရည်ဆိုင် သွားကြ တာ ပေါ့။ လက် ဖက် ရည် ဆိုင် အသွား အ ကြော် ဆိုင် လေးတွေ့ တာ နဲ့ အ ကြော် ဝင် […]
naywoon niခေတ်ပေါ်ကဗျာမှာ ကဗျာရေးသူက လူတိုင်းသိပြီး နားလည်ပြီးသား ကိစ္စလို့ ယူဆရင် နမိတ်ပုံနဲ့ သုံးပါတယ် ။ ဒီလိုပြောလိုက်ရင် အော် ဒါကိုပြောတာပဲလို့ ဖတ်တဲ့သူက ထင်မှတ်သွားစေတာမျိုးပါ ။ ဘယ်သူဘယ်ဝါ ခွဲခြားမပြတော့ပါဘူး ။ ဖတ်တဲ့သူ အတွေ့အကြုံ ဗဟုသုတ ရှိသလောက် ဆက်ပြီးတွေးနိုင်သလောက် ခံစားမှု ရနိုင်အောင် ဘောင်ခတ်မထားပဲ ရေးချလိုက်တာပါ ။ ဥပမာပြရရင် – မြေခွေး မှာ တင်ခဲ့တဲ ့မြေခွေးကို ပြရမှာပါပဲ ။ ကဗျာက တိုတိုလေးဘဲ ။ မမှီတဲ့စပျစ်သီးကို ချဉ်တယ်လို့ လူတစ်ကာကို လိုက်ပြောရတာလဲအမောပါပဲ …….။ သူမှီတဲ့ စတော်ဘယ်ရီ သီးတွေကျတော့ ဘယ်သူ့မှ ခွဲဝေမကျွေး သူတစ်ကောင်ထဲ စားပစ်လိုက်တယ် ….. ။ နေဝန်းနီ အတ္တ […]
ကျွန်မရဲ့ ဆယ်တန်းဘဝ (သို့မဟုတ်) ဘဝတစ်ဆစ်ချိုး ဖြတ်သန်းမှု – ၁ ကျွန်မရဲ့ ဆယ်တန်းဘဝ (သို့မဟုတ်) ဘဝတစ်ဆစ်ချိုး ဖြတ်သန်းမှု ………………………………… တကယ်တမ်းကျတော့ နည်းနည်း နောက်ကျနေပြီ။ နယ်မှာက ဆရာသိပ်မများတော့ အချိန်တွေက ပြည့်နေပြီလေ။ ကျွန်မက အချိန်တွေတောင်းတဲ့အခါမှာ တော်တော်လေး ဒုက္ခရောက်ပါတယ်။ ဆရာတွေက သင်လည်းသင်ချင်၊ အချိန်ကလည်း မရှိ၊ ကျွန်မရော ဆရာမရောက နားပူနားဆာလုပ်တော့ နောက်ဆုံး မရမက အချိန်ရှာပေးပါတယ်။ ညဘက်အချိန်တွေပဲ ရတော့တယ်။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ကျွန်မလည်း ရတဲ့အချိန်တွေနဲ့ပဲ သင်ရပါတယ်။ မတ်လ (၂၇) ရက်နေ့မှာ ကျူရှင်စပါတယ်။ ကျောင်းပိတ်ချိန်ဆိုတော့ အဆင်ပြေပါတယ်။ နေ့လည်ဘက်တွေ သင်ကြတာပေါ့။ တစ်ဘာသာကို တစ်ချိန် တစ်နာရီ နှုန်းနဲ့ တစ်ပတ်ကို (၄) […]
မောင်သူရဆိုတဲ့ ချာတိတ်ကလည်း မနေနိုင်မထိုင်နိုင်နဲ့ ဟိုတွေးဒီတွေး လျှောက်တွေးတတ်တာ။ ဟိုနေ့ကလည်း မတော်တရော်မြင်ကွင်းတစ်ခုကို မြင်ပြီး …………… ဟိုထောင့်ဒီထောင့်ကနေ ရှာကြံတွေးမိရာက စပြီး ဒီစာတစ်ပုဒ် ထွက်ကျလာတယ်ဆိုပါတော့။ ———— အဲဒီနေ့က ညနေ ရ း ဝဝ လောက် . . . မောင်သူရ အလုပ်ကအပြန် . . . မရမ်းကုန်းမြို့နယ်ထဲက အထင်ကရ မီးပွိုင့်ကြီးတစ်ခုမှာပေါ့ဗျာ။ အဲဒီ မတော်တရော် သရော်ချင်စရာ အဖြစ်ကြီး ထ ဖြစ်တာဗျ။ အဲဒီ အဖြစ်မျိုးကို ရန်ကုန်မြို့က မီးပွိုင့်တော်တော်များများမှာ လူတော်တော်များများ မြင်ဖူးကြမှာပါ။ မြင်ရလွန်းလို့ ရိုးတောင် နေပြီလားမသိ ။ ဒါပေမယ့် အဲဒီလို …. အရေးပေါ်လူနာတင်ယာဉ်တွေ တကယ်အရေးကြီးလို့ ပျာတီးပျာတာ […]
“ဟုတ် လား တော့ မ သိ ဘူး နော်” ဒီ နေ ့ ည နေ အ လုပ် ကပြန ်လာေ တာ့ အိမ ်က မီး ပျက် နေတယ်။ အိုက် တာ နဲ့ အနား မှာ ချ ထား တဲ့ ဂျာ နယ် အ ဟောင်း တစ် စောင် ကို ယူ ပြီး ယပ် ခပ် နေ တာ ပေါ့။ ယပ် ခပ် တာ အေး ချင် လို့ မ ဟုတ် ဘူး။ ခြင် မ […]
ကိုခိုင်ကမြှောက်ပေးတာနဲ့ လေ ရှည်နေလိုက်တာ ရွာလည်သွားပီ ။ အဲ့တော့ ရည်ရွယ်ချက်တော့ အပျောက်ခံလို့ မဖြစ်တော့ ဘူး ပြောချင်တာ ဆက်ပြောတော့မယ် ။ နေဝန်းနီ အခု ဆက်ပြောမှာက စကားလုံးများရဲ့ အဓိပ္ပာယ် ရှာပုံတော်အကြောင်းပါပဲ ။ ကဗျာမှာ အသုံးပြုထားတဲ့ ကဗျာတစ်ပုဒ်မှာ အသုံးပြုမဲ့ စကားလုံးများရဲ့ အဓိပ္ပာယ် ရှာပုံအကြောင်းပါ ။ ဒါနဲ့တွဲပြီး ဘာကြောင့် ဘယ်နေရာမှာ ဘယ်လို အသုံးပြုသွားတယ် ဆိုတာကို ပါ ဆက်စပ်ပြောသွားမှ ရှင်းမှာပါ ။ တတ်သလောက် မှတ်သလောက် ကြိုးစားပီး ပြော အဲ့ ရေးပါ့မယ် ။ ဒါမှ နေဝန်းနီ ဘာကို ပြောချင်နေတာ ဆိုတာ ရေးရေးလေး သဘောပေါက်သွားရင်ကျေနပ်ပါပြီ ။ စကားလုံးအကြောင်း မပြောချင် […]
ေၾကာင္၀တုတ္အချိန်က မှတ်မှတ်ရရ… ၂၀၁၄ခုနှစ် တပ်မတော်နေ့… အလုပ်ပိတ်ရက်မို့… မိန်းမနားကပ်… မိန်းမချက်ကျွေးတဲ့ထမင်းလေးစားပြီး အဆီလေးရစ်နေတုန်း.. နေ့လည် (၁)နာရီလောက်မှာ စစ်တွေရုံးက Logisitc တစ်ယောက် ကျွန်တော့်ဖုန်းကို ဆက်လာတယ်… ပိတ်ရက်တွေကို ရုံးကဖုန်းဆက်တော့ လေးတိလေးကန်စိတ်နဲ့ပဲ ဖုန်းကိုကိုင်လိုက်မိတယ်… တစ်ဖက်က… အစ်ကိုရေ… ကွန်ပျူတာတွေ ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲတဲ့… ခပ်နောက်နောက် ကျွန်တော်က ရေဆေးပြီး နေလှန်းထားလိုက်လို့ ပြောလိုက်မိသေးတယ်… ပြီးတော့မှ… တစ်ဖက်နေ ဘယ်ဟာတွေဖြုတ်သယ်လာရင်ရမလဲ ဆက်မေးပါတယ်… ဒီလိုထူးဆန်းတဲ့မေးခွန်းကို ဖြေဖို့ ကျွန်တော်မေးခွန်းတစ်ခုထပ်မေးရပါတော့တယ်… “စစ်တွေမှာဘာဖြစ်လို့လဲဟင်…” ဖြစ်တာကတော့ တပ်မတော်နေ့မတိုင်ခင်ညပိုင်းက စစ်တွေမြို့ပေါ်မှာရှိတဲ့ NGO တွေ UN တွေရဲ့ ရုံးတွေ… ကုန်လှောင်ရုံတွေကို ဒေသခံလူတွေက အင်အားသုံးပြီး ဖျက်ဆီးလိုက်တဲ့အကြောင်းနဲ့… ကျွန်တော်တို့ ရုံးလဲ ပျက်ဆီးမှုရှိပြီး အရေးကြီးဒေတာတွေ ပြန်သယ်ဖို့အကြောင်းကို […]
အားလုံးပဲ မင်္ဂလာပါ။ ပို့စ်တင်ချင်တာလည်း အရမ်းကြာနေပါပြီ။ ဘာတင်ရမှန်းမသိတာလည်း အရမ်းကြာနေပါပြီ။ အန်တီစနိုးရဲ့ စာကူးချဖူးတဲ့အကြောင်းကို ဖတ်ပြီးသကာလမှာတော့ ကျွန်မ ဆယ်တန်းဘဝလေးကို သွားသတိရမိတယ်။ ကျောင်းဖွင့်ရာသီလည်း ရောက်တော့မယ်ဆိုတော့ ကျွန်မရဲ့ ဆယ်တန်းကျောင်းသူဘဝလေးကိုပဲ အမှတ်တရ ပြန်ရေးမိလိုက်ပါတယ်။ ဆယ်တန်းအကြောင်းကို ပြောဖို့ဆိုရင် ကိုးတန်းက အရင်စရမယ် ထင်ပါတယ်။ ကျွန်မတို့ဆီမှာ ငါးတန်းကနေ ကိုးတန်းအထိ ကျောင်းဆရာမတွေရဲ့ စာသင်ဝိုင်းတွေ ရှိပါတယ်။ မနက်ကျောင်းမသွားခင်နဲ့ ညနေကျောင်းဆင်းချိန်ဆို တစ်အိမ်အိမ်မှာ စုပြီး သင်ကြတာပေါ့။ တစ်နှစ်မှာ သုံးဝိုင်းလောက်တော့ သင်ကြပါတယ်။ ကျောင်းကသင်တဲ့ ဆရာတွေအကုန်နီးပါး သင်ပါတယ်။ ကျွန်မ မှတ်မိသလောက်တော့ မေးခွန်းမရပါဘူး။ အရေးကြီးတာတွေကိုတော့ ပိုကျက်ဖြစ်တာပေါ့။ ကျွန်မလည်း ငါးတန်းကနေ ရှစ်တန်းအထိ ကျောင်းကျူရှင်ဝိုင်းကို တက်ပါတယ်။ ကျူရှင်ကပြန်ရင် အိမ်နားက ဆရာမအိမ်မှာ […]
ကိုခိုင်ကပါ စိတ်ဝင်စားတယ်ဆိုတော့ မြန်မာပြည်မှာ ကော်ပီရိုက် ရှိတယ် / မရှိဘူး အထင်အရှား ပြဆိုမရပေမဲ့ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်သုံးဆယ် လောက်က စာပေသမားတွေ လက်ခံ လိုက်နာနေတဲ့ စည်းကမ်းတော့ ရှိတယ်ဗျ ။ ကော်မန့် တစ်ခုမှာ ထည့်ရေးပြီးလို့ ဖြုတ်ချထားခဲ တာ ပြန်ပြောဦးမယ် ။ အဲ့ဒိအချိန်လောက်က ကိုခိုင် မြန်မာပြည်မှာရှိဦးမလား ??? ဒဂုန်တာရာရဲ့ လေနုအေးက နော့ဆဲကို ဆိုတဲ့စကား ။ ကဗျာမှာသုံးခဲ့တာတောင်မဟုတ်ဖူး ။ ” မေ” ဆိုတဲ့ ဝတ္ထုမှာ သုံးခဲ့တာ ။ နောက်ပိုင်း မင်းသား ရန်အောင်က ” လေနုအေး” ဆိုတဲ့ နာမယ်နဲ့ စီးရီး တစ်ခွေ ထွက်တော့ ဒဂုန်တာရာ ရဲ့ ဘက်တော်သားတွေ […]