“ဧရာရင်ခွင်မှ အပူအပင်ကင်းသူလေးများ” အလုပ်ပိတ်တဲ့ တစ်ရက် ပျင်းတာနဲ့ဧရာဝတီမြစ်ဘက်ထွက်လာခဲ့ပါတယ်။ ချော်ဆိပ်ကနေထွက်လာလိုက်တာ စီးရင်းစီးရင်းနဲ့ မရမ်းခြံဆိပ်ရောက်လာပါတယ်။ ဆိုင်ကယ်ကို ကွမ်းယာဆိုင်လေးနားမှာရပ်။ ပြုံးပြပြီး ခဏထားမယ်နော်လို့ပြောပြီးဇက်သော့ခတ်လို့တာရိုးကနေမြစ်ဘက်ကိုဆင်းခဲ့ပါတယ်။ မြစ်ကမ်းနံဘေးက မြေပေါ်မှာတော့ အိုးတွေချထားလိုက်တာအစီအရီ။ ကမ်းစပ်မှာတော့ တဲလေးတွေက ဟိုတစ်လုံးဒီတစ်လုံး။ ကမ်းစပ်မှာတော့ ခရီးသွားမယ့် သူတွေရော ပို့ဆောင်ပေးမယ်လှေတွေ မော်တော်တွေ သင်္ဘောတွေနဲ့ ပြည့်ကျပ်ညပ်။ နွေဦးပေါက်ဆိုတော့ဧရာကလဲ ရေနည်းနေပါပြီ။ နေကလဲမနက်ခင်းတောင်ပူစပြု။ အောက်ကသဲပြင်ကလဲပူ။ သောင်ပြင်မှတဲထိုးနေကြတဲ့မိသားစုလေးတွေမှာလဲအပူတွေစု။ ခရီးသွားကြမဲ့လူတွေရဲ့ရင်ထဲမှာလဲအပူတွေစု။ ကုန်ထမ်းနေကြတဲ့သူ သဲကျုံးတဲ့သူ ခေါင်းရွက်ဈေးသည်လေးတွေရဲ့ရင်ထဲမှာလဲ အပူတွေစု။ ဒါပေမယ့် အဲဒီနားက တဲစုလေးမှာနေကြတဲ့ကလေးတွေကတော့ နေပူပူမှာ အပူမရှိသလိုပျော်ပါး။ သူတို့လေးတွေမြင်တော့ ကျနော့်စိတ်တွေလဲပေါ့ပါးသွားသလိုလို။ ကဲ သူတို့နဲ့ရောပြီးအပျော်တွေခံစားလိုက်ကြရအောင်ပါ. ကိုပေါက်လမ်းသလားနေသည် 8-3-2013            

    လုပ်စားလို့ရမယ့်နေရာလေး တစ်ခု     လွန်ခဲ့သောသင်္ကြန်တွင်းတစ်ခုမှာလည်ကြပါတ်ကြရင်းနဲ့ လမ်းမှားပြီးဝင်သွားပါတယ်။ အမှန်ကတော့ ဆင်ကျုံးဆိုတဲ့အရပ်နားက မိတ်ဆွေအိမ်ကိုလည်မယ်သူ့ကိုဝင်ခေါ်။ ဖြစ်ချင်တော့ကိုယ်ခေါ်တဲ့လူကပါသွားပြီ။ အဲဒါနဲ့ဘဲ တောင်သမန်အင်းသွားမယ်ဆို ထွက်လာကြပါတယ်။ ကားကတောင်ဘက်ကိုအတွက် အနောက်ဘက်ကွေ့ရမှာကို အရှေ့ဘက်ကွေ့လိုက်ပါတယ်။ အဲတော့သစ်လုံးပုံကြီးတွေကြားထဲရောက်ပြီးလမ်းပျောက်။ နောက်တော့မှဟိုမေးဒီမေးနဲ့တောင်သမန်အင်းဘက်ထွက်တဲ့လမ်းကိုတွေ့ပါတယ်။   အဲဒီမှာ အတော်ကြီးမားတဲ့ အဆောက်အဦပျက်ကြိးနှစ်ခုမှာခြုံနွယ်ပိတ်ပေါင်းတွေ ဖုံးလွှမ်းနေတာတွေ့ရပါတယ်။ ကျနော်အတော်လေးစိတ်ဝင်စားပါတယ်။ အိမ်ရောက်တော့စာအုပ်ပုံမှာမွှေကြည့်တော့ အမရပူရခေတ်က ငွေတိုက်နဲ့ မှတ်တမ်းတိုက်ဖြစ်နေပါတယ်။ ရှေးလက်ရာအစစ်ပါဘဲ။ ဒါပေမယ့် မေ့မေ့ပျောက်ပျောက်။   2010ခုနှစ်မှာတော့ အဲဒီဘက်ကို မကြာခဏရောက်ပါတယ်။ ကျနော်လမ်းသလားပြီးလက်ဆော့နေတဲ့အချိန်လဲဖြစ်ပါတယ်။ အဲတော့ ခြုံနွယ်ပိတ်ပေါင်းတွေနဲ့ရှုပ်ပွထနေတဲ့အဆောက်အဦဘေးမှာအမိူက်ပုံ။ လမ်းဘေးမှာရှိတဲ့ငွေတိုက်ထဲဝင်ကြည့်တော့ အညစ်အကြေးတွေစွန့်ပစ်ထားတာမြင်ရ။ ဒါနဲ့ဘဲရသလောက်ဓါတ်ပုံရိုက်ခဲ့ပါတယ်။ တောင်ဘက်ခြမ်းမှာရှိတဲ့ မှတ်တမ်းရုံးကတော့ ကန့်သတ်နယ်မြေဖြစ်တော့ အဝေးကဘဲ လှမ်းလက်ဆော့ခဲ့ရပါတယ်။ အဲဒါတွေကို တစ်ခါ တင်ပေးဘူးပါတယ်။         […]

“နံနက်ခင်းလှေကလေးများနဲ့ဓါတ်ပုံရူးသူ”     မန်းလေးကန်တော်ကြီးရဲ့နံနက်ခင်းလေးမှာလှေကလေးတွေအမြဲရှိတတ်ပါတယ်။ ပိုပြီးရေပြင်ကျယ်တဲ့ တောင်ဘက်ခြမ်းမှာ ပိုများပါတယ်။ မနက်အရုဏ်တက်ချိန်မှာလှေကလေးတွေ ကရေပြင်မှာလူးလာခေါက်တုံ့။ အရှေ့ဘက်ကမ်းကနေလာကြတဲ့လူအချုို့ကလည်း ကန်တော်ကြီးရေပြင်ကို ဖြတ်ပြီးအနောက်ဘက်ကို လှေကလေးတွေနဲ့လာတတ်ကြပါတယ်။ မမြလေးဘုရားရဲ့တောင်ဘက်နားလေးကတော့ လှေဆိပ်ပေါ့။ အဲဒီနားလေးမှာလှေကလေးတွေယာယီခိုနား။ ငါးရောင်းတဲ့ဈေးသည်များကလဲ ဒီနားမှာငါးလာယူ။ ဒီလှေဆိပ်ကို အားကိုးနေသူများကတော့ တက်သိမ်းအင်းမယ်တော်ရဲ့နန်းနားလေးမှာနေကြတဲ့ မိသားစုလေးတွေပါဘဲ။ တစ်ရက်ကျနော်လမ်းလျောက်လာချိန် နေအရုဏ်ထွက်ခါစ အလင်းများက ရေပြင်ပေါ်ဖြာအကျ။ အဲဒီအလင်းတန်းများကြားကိုလှေကလေးကအရောက်။ လှပသောမြင်ကွင်းလေးများကို အမိအရဖမ်းဆုပ်။ လူဝဝ မျက်နှာပေါ်က်ဆိုးဆိုး ဘောင်းဘီတိုတို တီရှပ်အစုတ် ကင်မရာပေါက်စနနဲ့ ဟိုရိုက်ဒီရိုက်လုပ်တတ်တဲ့သူကို အစကတော့ အဲဒီနားကလူတွေက “ဘာလဲဟ……………”ဆိုတဲ့အကြည့်နဲ့ကြည့်တတ်ကြပါတယ်။ အဲလိုလူများကိုတော့ ပြုံးပြရတာပေါ့။ (ကိုယ်ကသာ ပြုံးပြတယ်ထင်တာ တစ်ဘက်လူကတော့ သွားဖြဲပြတယ်အောက့်မေ့မှာပါ)               တစ်ချို့ကတော့ “ဘာလုပ်ဖို့လဲ” မေးတဲ့အခါ ရီဖြဲဖြဲနဲ့ […]

             

  “ညနေခင်းလေးကပေးသော” “တစ်နေ့လုံး တရွရွနဲ့သွားနေရတာပင်ပန်းလွန်းသကွာ ငါနားချင်ပြီ”တဲ့။ ဆောင်းညနေခင်းလေးမှာ နေမင်းကြီးလှမ်းပြောသံကိုကြားလိုက်ရသလိုလို။ ကောင်းကင်မှာတော့ အပြာရောင်တိမ်တိုက်တွေနဲ့လှပ။ မအိုသေးပေမယ့် ရွက်ဟောင်းချွေချထားတဲ့ သစ်ပင်ကြားကမြင်ရတဲ့ နုတ်ဆက်နေမင်းအလင်းကတော့လွမ်းစရာ။ ပြောင်းခင်းထဲကနေ ဟိုးးးးးးးးးးးးးအဝေးးးးးးးးးးးးးးးထိ မြင်နေရတဲ့ မိုးကုတ်စက်ဝိုင်းအထိရောက်နေတဲ့တိမ်တွေမြင်ရတာကလဲလွမ်းစရာ။ တွဲလွဲခိုနေကြတဲ့လက်ပံပွင့်လေးများကလဲ လွမ်းစရာ။ သစ်ပင်ကြိုသစ်ပင်ကြားက မြင်ရတဲ့ ညနေခင်းလေးကလဲလွမ်းစရာ။ အင်းဘယ်နေရာကြည့်ကြည့်လွမ်းစရာညနေခင်းလေးပါဘဲ။ ကိုပေါက်လက်ဆောင်မြန်မာပြည်မှအလှတရားများ 4-3-2013                            

  “အညာဒေသကရွာလေးတစ်ရွာသို့အလည်ရောက်ခြင်း” အညာနွေကတော့ပူပါတယ်။ အခုဆောင်းအထွက်နွေအဝင်မှာကို ပူစပြုလာပါပြီ။ အညာဆိုထား ရေငံသောက်မြက်ခြောက်စားလို့ အမှတ်သညာပြုထားကြတာကိုးဗျ။ ပြီးခဲ့တဲ့ရက်ကတော့ မန်းလေးမြို့မြောက်ဘက် ဆယ်မိုင်ကျော်ကျော်လောက်ဝေးတဲ့ရွာလေးကိုရောက်ခဲ့ပါတယ်။ “အင်ကျယ်”တဲ့။ သခင်မတောင်ခြေနားမှာရှိတဲ့ရွာလေးပေါ့။ ကြာနီကန်ထိကတော့ကျောက်လမ်းမ။ အဲဒီကိုလွန်တာနဲ့ အညာဒေသထုံးစံအတိုင်းဖုံထူထူလမ်းကလေး။ ဖုံထူပါတယ်ဆိုမှ နွားအုပ်ဖြတ်တော့ဖုံပိုထသပေါ့။ ရွာထဲကိုဝင်တော့ ဖုန်တလုံးလုံး။         လယ်လုပ်ငန်းလုပ်တဲ့ဒေသဆိုတော့ နွားစာကောက်ရိုးဂိုဒေါင်ရှိမယ်။ နွားတွေရှိမယ်။ အလေ့ကျအပင်လေးတွေနဲ့ရွာစည်းရိုးလေးတွေရှိမယ်။ ဝါးပေါတဲ့ဒေသဆိုတော့ ဝါးလုံးလေးတွေနဲ့ခြံစည်းရိုးခတ်ထားတာရှိမယ်။ အားလုံးကတော့ ခြံကျယ်ဝင်းကျယ်နဲ့ပါဘဲ။ ရွာကအိမ်ခြေသုံးရာကျော်လောက်ရှိတယ်ပြောပါတယ်။ ခြံဝင်းတစ်ခုထဲမှာငှက်ပျောခိုင်ကြီး ကသီးနေလိုက်တာ အားပါးတရ။ ဒါနဲ့ဘဲ ရွာခံအိမ်ကထမင်းကျွေးတာကိုဝင်စားကြပါတယ်။         ကြက်သားအရည်သောက်။ ငရုတ်သီးနဲ့ငါးခြောက်ကြော်။ ငှက်ပျောဖူးကိုသရက်ပိုးတီချဉ်နဲ့ရောသုပ်။ ပဲနှပ်။ စားလို့အတော်ကောင်းပါတယ်။ ထမင်းစားပြီးတော့ နွားနို့စစ် မလိုင်ပျစ်ပျစ်ကို ခြံထွက်ငှက်ပျောသီးကိုကြော်ထားနဲ့ဧည့်ခံပါတယ်။ အားနာစရာမလို ဟန်ဆောင်စရာမလို ဘိုက်ကားအောင်တဝစားပြီးတော့ ပြန်လာခဲ့ကြပါတယ်။ […]

                   

  အဝေးအနီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး       သခင်မတောင်လို့ အမည်တွင်တဲ့မယ်အုတောင်ပေါ်ကို အဖော်အပေါင်းတွေနဲ့ရောက်ခဲ့ပါတယ်။ ငယ်ငယ်ကတော့ပွဲတော်ကျင်းပတဲ့အချိန်မှာသာရောက်ခဲ့ဘူးတာပါ။ အဲဒီတုန်းကတော့ တောင်တက်သူတွေနဲ့စည်စည်ကားကား။ ပွဲတော်ချိန်ဆိုတော့ သရဖီပန်းရနံ့လေးများကလဲတသင်းသင်း။ အခုကျနော်ရောက်ချိန်ကတော့ တပို့တွဲလပြည့်ခါနီးအချိန်။ ရွက်ဟောင်းစွန့်လို့ရွက်သစ်လောင်းချိန်။ တစ်တောင်လုံးရွက်ကြွေတွေနဲ့ဖုံးလွှမ်းလို့နေပါတယ်။       တဖြည်းဖြည်းနဲ့တောင်ပေါ်ကိုတက်လာတဲ့အခါ ဟိုးအဝေးကမြင်ကွင်းတွေကိုမြင်လာရပါတယ်။ အမြင့်ကိုရောက်ချိန်မှာ ဘေးပါတ်ဝန်းကျင်ကိုတပြန့်တပြောကြီးမြင်ရတဲ့အရသာက ဘာနဲ့မှမတူပါဘူး။ နေ့စဉ်နဲ့အမျှ မွန်းကျပ်ဆူညံတဲ့ပါတ်ဝန်းကျင်ကနေ တိတ်ဆိတ်အေးချမ်းသော သန့်ရှင်းလွတ်လပ်သော နေရာဒေသကိုရောက်တဲ့အခါ စိတ်တွေကလဲ အလိုလိုအေးချမ်းလို့လာပါတယ်။ ဒီသခင်မတောင်ပေါ်ရောက်တော့ မြောက်ဘက်မှာ မိုးကုတ်မြို့ကိုသွားတဲ့လမ်းနဲ့တောင်ကြီးတစ်တောင်။ အနောက်ဘက်မှကတော့ ဂူဘုရားလေးနှစ်ဆူနဲ့တောင်ကတုံးတစ်ခု.။ အရှေ့ဘက်မှာတော့ရွှေရောင်ဝင်းနေတဲ့စေတီ.။။ တောင်ဘက်ခြမ်းမှာတော့ ကျနော်တို့လာခဲ့ကြတဲ့ ဖုန်ထူထူလမ်းကလေးနဲ့ လယ်ကွင်းပြင်တွေထန်းတောတွေ။ မြင်မြင်သမျှနေရာတွေကလွမ်းစရာ။                 အဝေးအနီးမြင်မြင်သမျှက အလွမ်းဓါတ်ကိုပံ့ပို့းပေးနေသလိုပါဘဲ။ တစ်ခေါက်လောက်အရောက်သွားကြည့်လိုက်ပါလား။   […]