maung khinmin***…အချိုပေါ့ … *** ရက်စက်ခြင်း ရဲ့ …. အစွန်းအထင်း မှာ ဖြူစင်ခြင်း …. ဟာ ပွဲထွက်ခွင့် မရတော့ …. ချောင်ကျကျ …. ထောင့်တစ်နေရာ .. စားပွဲ ထက်မှာ … ခေါက်ရိုး အချိုးခံထားရတဲ့ … စကားလုံး အပိုင်းအပျက် တွေ ..လည်း အပျိုရည် ပျက်သလို … ထထ ငိုကြ … ကာရန် ပါတာနဲ ့ … ကဗျာတစ်ပုဒ် …. မဖြစ်နိုင်သလို ရစ်သမ် ချို ရုံ နဲ ့လည်း …. ကဗျာ လို ့ မဆိုလို ..တော့ အဲဒီလို …. အကြောင်းအရာ […]
***တောက်*** လောကဓံ အောက်က “တောက် “ခတ်သံ … ပို ့(စ် )မော်ဒန် … ဆန်နေသလား … မြင်းခွာတစ်ချက်ပေါက်ရင် … မီးဟုန်းဟုန်း တောက်စေရမယ် တဲ ့ အဲဒီ ..” တောက် “ခတ်သံ ကစခဲ့တာလေ .. “တောက် “ခတ်သံ တွေ … အထွဋ် အထိပ် ရောက်ခဲ့လို ့ ရေနံမြေ သပိတ်ဆိုတာ ..ပေါ်ပေါက်ခဲ့ရ … ကမ ္ဘာ ကို မြေလှန်ရှာ ကြည့် …. မြန်မာလူမျိုး ရဲ့.. ” တောက် “ခတ် သံ ဒါ .. လွတ်လပ်ကာရန် ပါဘဲ … စနစ်ဆိုး ကို […]
***”ငါ ” ကိုမှတ်ကျောက်တင်ကြည့်ခြင်း*** ငါ မရှိ ခဏ ငါ ငြိမ်းမြ ၏ ငါ၏ ခန္ဓာ ငါ့ ဟာမဟုတ် ငါ့ ရုပ် ငါ့နာမ် ငါ့ သဏ္ဍန် ၌ ငါ လိုက် ရှာကြည့် ငါ မရှိ ပေ …..၊ ငါ မြင် ငါ ကြည့် ငါသိ ငါစား ငါသွား ငါရပ် ငါမှတ် ငါသိ ငါ့သတိ ၌ ငါ ၏အတ္တ ငါခွာ ချစဉ် ငါ ၊သူ ၊ ဖို ၊ မ ငါ မှ ငါထင် ငါ့အမြင် ကို ငါ ထင် […]
လူ… ပူပူ…..ချမ်းချမ်း ကြမ်းကြမ်း …. နုနု ထုထု …. ထောင်းထောင်း ကံကို မောင်းနှင် သတိတင်လျက် ဆင်ခြင်တတ်စွ မဇ္ဇျိမ ၌ အမြိုက် ကိုယူ အမှိုက်ပူ စွန် ့ ဉာဏ်မြူးကွန် ့ကာ သစ္စာ အမှန် စံပေတံ ဖြင့် ကံကို ပိုင်းဖြတ် အမြတ်ထွက် သူ လူထဲက လူ တလူလူ………၊ လူ… ထူထူ ပိန်းပိန်း ယိမ်းယိမ်း ယိုင်ယိုင် နိုင်နိုင် ရှုံးရှုံး ဘာဖြစ်တုန်းကွာ ငါ့ဟာ ငါစား ငါ့သား ငါ့သမီး ငါ၏ အတ္တ အဓ္ဓမ ဖြင့် ကိုယ်ကျင့် ခြစား စီးပွားဥစ္စာ ယုတ်မာ နည်းလမ်း အောက်တန်းကျလျက် အမြတ်ထုတ် […]
လွတ်လပ်ခြင်း ကိုလက်လွှတ်ရင်း ကြီးပြင်းလာတဲ့ကောင် ဆိုတော့ .. အမြင်တွေ .. ဘောင်ကျဉ်းသွားရင် ရှောင်ရင်း သာ …. ကျော်သွားကြတော့ …. ငါ့အမှန် တရား နဲ ့ငါ … ဘယ်သူ ့ဘယ်သူ မှ … မနာစေချင်ဘူး ပ လိပ်တစ်ကောင်ရဲ့ … ဇွဲမျိုး နဲ ့ … ပန်းတိုင်ဟာ ….ဆုံမှတ်ဖြစ်စေရမယ် …. ခွေးဟောင်တိုင်း ထထမကြည့်တတ်တော့ … ခက်သွားလား ….. ကိုယ့်ဝါသနာ နဲ ့ကိုယ်ပေါ့ … မွေးရာပါ … ဦးဏှောက် နဲ ့ ဆင်ခြင် တုံ တရားကို မော့မော့သောက် တစ်ခါတစ်လေ …ဘဝဆိုတာ နားရွက်နဲ ့လည်း […]
***မြေလွှာသို ့ကျင့်….ပညာရင့်*** သတင်းစာ ဂေဇတ် …. ညီနောင် မြတ်တို ့ အပျင်းလည်းပြေ….ရင်းနှီးစေရေး စာပေရေးသား….မျှခံစားရန် ရိုးသားစိတ်ရင်း….ဝေဖန်ခြင်းမှာ စေတနာမှန်ဖို ့…လိုလိမ့်မယ်…၊ သုတ၊ရသ……ကြွရွလှပ ပညာရစေ….ကဗျာ၊စကားပြေ ဆောင်းပါးတွေနှင့်….ယဉ်ကျေးပညာ လိမ္မာတတ်သိ….ထွန်းညှိမီးစာ ရင်ထဲပါအောင်…ဖော်ဆောင်အတတ် ဉာဏ်ဖြင့်စွက်ပြီး….ရေးတတ်ပါစေ ဝမ်းစာဖွေရျ်….မြေသို ့ကျင့်အပ် ရေးသောလက်သည်….ထက်မြက်ကလောင် နာမည်ပြောင်မည်…၊ ငါသာတတ်၏…..ငါပဲသိသည် ငါ၏ဂုဏ်ဖော်….မသူတော်တည့် စာပေကဝိ….မာန်မရှိပါ ပညာဉာဏ်သိ….သူ၏လက်မှာ မြေလွှာလိုကျင့်….အမြင့်မမျှော် ထင်ပေါ်မှာကြောက်….မြှောက်ရျ်စင်ပေါ် ရောက်ရျ်ကျော်လည်း….ငါပဲဆရာ မလုပ်ပါတည့်….ပညာရှိတို ့ ကျင့်ထုံးတည်းးး။။။။
***အလွမ်း ရဲ့ … လှိုင်းးးး *** ချစ်သူ နားမထောင်ဖြစ်တဲ့ ရင်ခုန်သံ …. ကို ကဗျာတွေ ထဲ … ပစ်ပစ်ထည့် ….ရင်း အချိန် တွေကို …. ရင့်မှည့်ပစ်လိုက် ရ …. သတိရ မိတိုင်း …… အလွမ်း ရဲ့ … လှိုင်းတွေက ဘဲ နှလုံးသား ကမ်းစပ်ကို …. ဝင်ဝင်ဆောင့် တာ ခံရတယ် … အချစ်ဆိုတဲ ့ …. သဘောက်မသား လေ သက်သက်မဲ ့… နှလုံးသား ကို … အရူးလုပ်သွား တာ … အဲဒီက … စပြီး […]
ကိုယ့်ဆွေ….ကိုယ့်မျိုးတွေမို ့ ကိုယ့်ပြည် ဂုဏ်မညှိုးအောင် စည်းလုံးဖို ့….လိုတယ် .. မောင် ထီးသုဉ်းလို ့ရာဇဝင်ပြောင် မြန်မာဘုရင် သီပေါ မှာဖြင့် ရာဇပလ္လင် ရွှေသနင်းပေါ်မှ ညံ့ဖျင်း လို ့ပါတော်မူ…. စံနမူ အတုထားစရာ ပ ခုများလို ခေတ်အခါ မှာ နစ်နာမှာ…. ကိုယ့်ဆွေ…ကိုယ့်မျိုးပေသမို ့ လစ်ဟာရင် … အနားတွင် လောက်ကောင်တွေများသဟာဖြင့် သွေးခွဲဖို ့…. ပြင်ကာဆင် ခုခါမှာ .. ဆိုးတာက အမျိုးသားချင်းရန်တွေစောင်.. မင်းဘာကောင် …. ငါဘာကောင် ဒီစောက်ကျင့် တွေ ကြောင့်… နှောင့်ဖင့် ပေါ့ … အနာဂတ်မပြောင် အချုပ်ကဝိ ဆရာဖေသာ […]
***ရိုဟင်ဂျာ*** မြန်မာပြည် အနောက်ခြမ်းမှာလ ဘင်္ဂါလီ (သောက်) သရမ်းတွေကဖြင့်.. မိုက်ရိုင်း ပေါ့ကမ်းကုန်…၊ အကြမ်းဖက်အစုံ…လူသတ်ပါလို ့ ရွာဖျက်ကာ မင်းတင်ရှို ့ခြင်းတွေကြောင့် ဪ……သွေးချင်းတို ့ခမြာ ဘေးကင်းရာ ရှောင်ရပေသမို ့.. အိုးပစ် လို ့…အိမ်ယာခွာ….၊ မျိုးမစစ်မို ့….မလိမ္မာပုံက ရိုဟင်ဂျာ ဟာ….ဒို ့တိုင်းရင်ပါ သတဲ့ ပညာရယ် တစ်ကယ် ဖျင်းပုံ.. အားမနာ လျှာမကျိုးပါဘဲ…. ကုလားဟာ မြန်မာ့အမျိုးလို ့…မဆိုရုံတစ်မယ်.. အိမ်ယာအခြေ မဲ့ရှာသူပေသမို ့.. ရွှေမြန်မာတွေ…နေစရာပေးပါလို ့… သနားသဖြင့်..ငဲ့ညှာကယ်… ကွယ်….ကျေးဇူးရယ် မထောက်ရှာဘဲ အောက်တန်းကျ ပုံရယ်က… ရာဇဝင်မှာ…..စာတင်ရပေထင့်.. ကမ ္ဘာကို ဟစ်တိုင်တတ်ပုံက မြန်ပြည်မှာ….တိုင်းရင်းစစ်ပေသတဲ့.. ဘဂါင်္လီ မျိုးမစစ် တွေက… ဟယ်…..ကြွေးဟစ် ပေါ့လေးး။။။
***ကြိုး**** မမြင်နိုင် တဲ့ ကြိုးနဲ ့ …. ရိုးရိုးလေး ချည်ခဲ့မိ တာပါ ငါ့ … မိုနာလီဇာ လေးရေ…၊ ပဉ္စလက် နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာပေါ်မှာ လျှို ့ဝှက်ချက် ရှာချင်တဲ့ သူတော့မဟုတ်ရပါဘူး လေးနက်မှု မှာ အိပ်မက်ကွန်ယက် ကို ဆွဲဆန် ့…. ဖြန် ့ကျက် လိုက်မိတာလေ …၊ ဒီလို နဲ ့….. ဂမီ ္ဘရဆန်ဆန် အပြုံး ကို ခေါင်းအုံးလို ့ အလိုလိုက် ခဲ့မိတဲ့ နှလုံသား ခုတော့…..မိန်းကလေးရေ သူ ့နေရာ သူ …. ပြန်ထားလို ့ .. မရတော့ဘူးးး…။။။
***…. နွားတစ်ကောင် လိုပါသည်….*** လျှာအရိုးမရှိ တိုင်း မှိုလိုပေါက်နေကြတဲ့ စကားလုံး တွေထဲ ….. လေသံဖမ်းတရားနာ ပြီးတော့လည်း …အိမ်ပြန်လာ ရမှာပါပဲ … ဖန်တစ်ရာတေ မျှော်လင့်ချက် အလင်းရောင်လေး က သားချော့တေး တစ်ပုဒ်လောက်…နားဝင် မချိုခဲ့တာ…ကြာပေါ့ အဟောင်းအနွမ်း တွေကို ….ရောင်းတန်းဝင်အောင် ကုလားဖန်ထိုး ….. ဒဏ်ရာက ဆေးယဉ်ပါး နေပြီဆိုလား … ? လူ ့ဇာတိကို လေးစားခြင်း ….လူ ့အဖြစ်ကို တန်းဖိုးထားခြင်း … အဲလို ပဲ ….. စာအုပ်တွေထဲ … မျှော်လင့်ခြင်းကို ပစ်ပစ်ထည့် ရင်းကြီးပြင်း လာ … လွတ်လပ်ရေး ရပြီးမှ…. လွတ်လပ်ခြင်း ဆိုတာ ….ပြာကျလို ့… ကိုယ်ကျင့် […]
အလွမ်းနာ ကျ ကဗျာမဆန် တဲ့နှလုံးသားမျိုး နဲ ့ အချစ်မှာ…ခါးသီးခဲ့ တယ် တိမ်တွေ ငိုချလိုက်တဲ့ … မိုးက စပါယ်တွေကို … တစ်ဖျောက်ဖျောက် ပွင့်ဝေ စေခဲ့ပေမယ့် ငါ…..မစိုစွတ် လိုက်ရဘူးးးးး ဒီလိုနဲ ့….. သံယောဇဉ် ရဲ့ တွင်းနက်နက်ထဲ မျှော်လင့်ချက်…အကျိုးအပျက် တွေက တောင် ပုံ…..ရာပုံ လို ့ နှစ်ချို ့ပျားရည် တစ်စက် တပ်မက်တဲ့..စိတ်နဲ ့တင်… ရင်ခုန်သံ ဟာ…အိပ်မက်ဆန် နေလိုက်ရ သတိရ ခြင်းတွေ…ဗရပွ နဲ ့ … မွစာ ကြဲ အောင် … တမ်းတနေရတဲ့ ငါ့…စပါယ်ဖူး လေးရေ………… […]
ကိုယ့်စိတ် ကိုယ် စစ် ဘာဖြစ် သင့်လဲ… ဖြစ်နေ တာကော သဘော ပေါက် သလား… ကမ္ဘာ ကရော…လေးစားရဲ့လား ဗမာ ကိုရော… အသိအမှတ် ပြု သလားးးးး ဘာသာ ကိုရော….. လေးစား ဘူးရဲ့ လားးးး လားးးးလားးးးးလားးးးလားးးး လားပေါင်း များစွာ…. အမှား ပေါင်းများစွာ ရှင်သန် ခြင်း ဟာ… ဘယ်လို ပါလိမ့်….၊ စင်္ကြာဝဠာ ဆီ…မောင်းနှင် နေကြပြီ ခေါင်းမော့ ပါးစပ် မှင်သက် … နေလိုက် ကြယုံ ပါ့ ပါစက အရေးနဲ ့…နပမ်းသတ် ခေတ်ကို နောက်ပြန်ဆွဲ.. တစ်ယောက် လည်ပင်း တစ်ယောက်ညှစ် ရင်း… အရိုးတွေ ဘဲ…ရင့်လာခဲ့ ကြတယ်….၊ […]