maung khinminမျှော်လင့် ခြင်းတွေ….တစ်စင်းခြင်း ပျက်ကျ နေတဲ့ ကောင်းကင်ရေ.. သံသရာတစ်ခွင်လုံး…ငြှိုးချက် က ဘဝစာမျက်နှာ ထက်… ပက်ပက် စက်စက်….ဒဏ်ချက်တွေနဲ ့… အရှိုး ရာထပ် စေခဲ့ ပေါ့…..၊ မြင်ရက်စရာ မရှိတဲ့…. ကံကြမ္မာ ကြိုးကို…ပြန်ပြင်ထုံးထား ချင်ရဲ့… အဆုံး မစမရှိတဲ့….ဝင်္က ါ ခရီးထဲ…ကြီးပြင်းရင်း အစီအစဉ်တကျ ရောက်ရောက်လာတတ်တဲ့.. ရှုံးနိမ့်ခြင်း ကိုထိုင်စောင့် ရတာလောက် ငြီးငွေ ့စရာ ကောင်းတာမရှိ… အကိုင်း အခက်ကို ….ပိုင်းဖြတ်ခံရ အညွန် ့အဖူး တွေ…ခြွေခူး ခံရ တစေ ္ဆခြောက်ခံရတဲ့…. အိုနာ ကျိုးကန်း အိပ်မက်တွေထဲ…ငါ့ ရေသောက်မြစ် လေး…သေမသွားတာပဲ.. ကျေးဇူး တင်နေရ……၊ မပြိုင်ဘဲ အနိုင်စွဲခဲ့ဘူးတဲ့….ယိုင်လဲမှု မတောင်းဘဲ….စွန် […]
ဇူလိုင် ဆယ့်ကိုး…..မေ့နိုင် ရိုးလား မိုးနှင့် အပြိုင်…မျက်ရည် ဖြိုင်ရျ် မခိုင် မျက်ဝန်း…..ပြိုရျ် ဆင်းကာ မြန်ပြည် အဝှမ်း…. သောက လွှမ်းခြုံ ဦးညွတ် ကုန်လင့်….မမေ့ သင့်ပေ ဇာနည် တွေမို ့…………….၊ သွေးစွန်း ခဲ့သည်….အာဇာနည် များ သည်နေ ့ သည်ရက်….အာဏာ မက်မော ငစော ဂဠုန်…ကမ်းကုန် အောင်မိုက် စည်းဝေး ခိုက်မှာ… အငိုက် ကိုဖမ်း ရမ်းကား ပစ်ခတ်….စက်သေနတ် ဖြင့် ပြည်ချစ် ပန်းတို ့….ကြွေလွင့် ရှာသည်…၊ အသက် သွေး ချွေး…စွန် ့လှုပေးဆပ် ချစ်မြတ် တိုင်းပြည်…ခေါင်းဆောင် ပီသ မျှတ လူ ့ဘောင်….ထူထောင် လိုသူ သူလို လူကား….ပြိုင်စံ […]
ဒုက္ခ ဒုက္ခေါ … လောက တော၌ မျောလိုက် မြုပ်လိုက်… ဖုတ်လှိုက် ဖုတ်လှိုက် မိုက်လိုက် တာကွယ်… နောင်တ လွယ်မြဲ လွှဲဖယ် မရ….တစ်နေ ့ ကျလျင် မှန်ပင် သေရ…မုချ မသွေ သံဝေဂ ဉာဏ်… အမြင် မှန်မှ လူပီ သ၏……….၊ အပ္ပါယ် တံခါး… ရှေ့နား လေးတင် မမြင် မတွေ ့…တရား မေ့လျက် နေ ့ရက် အစဉ်… ခရီး နှင်မြဲ ငါစွဲ အတ္တ… ဝဲဩဃ နယ် ကျင်လည် ကျက်စား…ပိုင်းခြား ပညာ မရှိ ပါက…လူဖြစ် ရရှုံး အညွန် ့ တုံးလျက်…မဆုံး ဘယ်ခါ သံသရာ […]
အချစ် ရဲ့…မြစ်မှာ… ယစ်မူး ပြီး…ရူးသွားတဲ့….ကဗျာ ကာရန် ပါချင်မှ..ပါမယ် မူးမူး ရီရီ…ဆည်းဆာ မှာ နေဝင်ချိန် ရဲ့..အလှဘုရင်မကို တောင်တန်း ပြာတွေက …ရိုသေခယ နေကြတယ်.. ရင်ဘတ်ခြင်း ကြိုးညှိ ရင်း… စောင်းသံတွေ ကျပျောက် လွမ်းနေ သလောက်တော့… ကဗျာတွေနဲ ့….ရဲရဲတောက် လောင်ကျွမ်း ပစ်လိုက်ချင်သေးတယ်… နှင်းဆီ လိုလည်း..ရဲခဲ့ဘူးတယ်… ဆူးမပါ ဘဲ.. စပါယ်လိုလည်း..ဖူးခဲ့ဘူးတယ်.. ရနံ ့ မလှိုင်ဘဲ… တစ်ကယ်တော့ ကောင်မလေးရေ…. ငါဟာ….ရေမစီးတဲ့မြစ်မှာ.. စင်းစင်းကြီး သေနေတဲ့…. ကဗျာ တစ်ပုဒ် ပဲ..ဖြစ်တယ်…။။။
ခဏ ခဏ ကျပျောက်တတ်တဲ့….ကိုယ်ကျင့် အသိခေါက်ခက်…အဝင်နက်လို ့… မချစ်မှစ်သက်တော့တဲ့…အတိတ်ခါးကို စဉ်းစားမိတိုင်း… စိတ်သွားတိုင်း….ကိုယ်မပါတော့….၊ အဲလိုနဲ ့…. ခြစားနေတဲ့..အိမ်ထဲ လိမ်ဖယ် လိမ်ဖယ်နဲ ့… ငါ့မျက်လုံးတွေ…တိမ်ကွယ်ခဲ့တာ ပ….၊ စိန်မခေါ် ရဲဘူး.. အလိမ် ပေါ်မှာ စိုးတယ် ရှေ့ဆက်ပြီး…အစာအိမ် ကို ရွှေရည်စိမ်…အတုတွေနဲ ့လည်း… မထုံ မွှမ်းချင်တော့…. ကိုယ့်အညစ်အကြေး ကိုယ်ပြန်စစ်ဆေးပြီး.. ငါ……သူတို ့နဲ ့ တဖြည်းဖြည်း…..ဝေးပစ်လိုက်တယ်…..၊ တွေးလိုက်တိုင်း….. ရင့်မှည့်လွယ်လွန်းစွာနဲ ့…ကိုယ့်နောင်တ ကိုယ် ပြန်ပြန် မြိုချ နေမိတယ်… ထာဝရ မဟုတ်တဲ့….ဈာပန ပွဲတွေကနေ သံဝေဂ ကို….ထမ်းခေါ်ခဲ့ဘူးတယ်…. လမ်းပေါ်က ဘဝဆက်ထုံး တွေကို ပလက်ဖောင်း…ခေါင်းအုံးရင်း ရိုးသားခြင်းကို ထောင်ဖမ်း ရဦးမယ်လေ…၊ […]
ဆိုးပြီး ကောင်းမယ်.. ဆုတောင်းက မကယ်ဘူး လွယ်လွယ်နဲ ့တော့… လက်မလျှော့ချင် ကိုယ်သာ အရှင်…သခင်ပေမို ့ ကိုယ်တိုင် ထွင်းဖောက် လျှောက်ရ မယ့်လမ်း ပျောက်တဲ့ လမ်းပေါ်… လျှောက်စမ်း ရဲရဲ.. အားမာန် ခဲပြီး ရင်းနှီး တတ်မှ… အမြတ်ထွက်မယ်…. အမှောင် ကွယ်ရင် အလင်း သစ်လို ့.. တစ်နေ ့….. မင်း ဖြစ်ချင်တာ…ဘာလဲ ကိုယ့်ကို ကိုယ်..ခပ်ရဲရဲ မေးကြည့် ဖို ့တော့…. လို အပ် တယ်။။။
မနမ်း ထိုက်တဲ့… ပန်းမကိုဋ် မို ့…..နန်းထိုက် တာလားးး နန်းထိုက် တဲ့… ပန်းမကိုဋ် မို ့…မနမ်း ထိုက်တာ လားးးး မြေပြင် မှာရပ်….ပင်မြင် ့ ထက်မျှော် ဘော်ငွေ သဇင်…မာန ဝင်လျှက် တော်ဝင် လက်၌…မွေ ့ပျော် ပိုက်ချင် ထို သဇင်အား….လိုချင် တပ်မက် ခူးခြွေ ခက်လို ့…မတ်တတ် ငေးမှိုင် ယနေ ့ တိုင်ထိ…စောင့်ကြည့် ယုံမှ မှ တပါးသာ…ဘာများ တတ်နိုင် အံ့ မည် နည်း….။။။
မင့်…အရောင် လက်စေဖို ့ ငါ့..အတောင် တွေ…ကျိုးကြေ ပျက်ခံခဲ့ ရ ချွေးသိပ် ဖြေရာ…ခိုလှုံရာ မဲ့ မှာတော့ ရင်ခုန်သံ…အအက် အကွဲတွေ နဲ ့.. တွဲဆက် လို ့မရ နိုင်တဲ့…မျဉ်းပြိုင်လေးကိုမှ… လွမ်း လို ့ကောင်း နေဆဲ………………. တစ်ယောက် ရဲ့…..ရင်ဘတ်ထဲ တစ်ယောက် ထုတ်ချင်း မခတ်ခဲ့ကြတော့… အချစ် မှာ…အချို ပေါ့သွား ခဲ့ဖူးတယ်.. ကြိုးကို ပြန်ညှိ ဖို ့အတွက်… နားလည်မှု လိုအပ်ဆဲ….. ဒီလို နဲ ့….. ငါ့ ကွယ်ရာ ကနေ… ငါ့ နောက်ကျော ကနေ အဲဒီ့..သံသယ တွေနဲ ့…တစ်ရစ်ချင်း..တစ်ရစ်ချင်း…. စုပ်သွင်း ပြီး […]
မြန်မာ….ဆိုဆို ဗမာ……ဆိုဆို ပ အဆံ သာ…အဓိက ပါ စေချင်….. အကျဉ်းကို…အကျယ် ဖွင့်ချင် .. ကြပါနှင့်…. အပ်ရာ ကို ..ဗုံးနှင့် ခွင်း ရင် ပ ဒင်း …တို ့မိုက်မယ် မထင်… ခုတ်ရာ ရှရာ လွဲလေပေါ့ မွဲစမ်း နဲ ့….ဉာဏ်တွေ ရယ်… ခုခါ မယ်…ရောင်နီ လင်း ကာစ မရောင် ရာ ဆီမလူး ချင်ပါ နှင့် ညီညာညာ….ချီကာ အနာဂတ်ဆီ သို ့ ပြည်တော်သာ စေကြောင်း ရယ်နဲ ့… ရွှေ လက် ကယ် တွဲ…။။။။
အကြင်ခက် သမို ့…တမင်ဖြတ် နင်မက် တဲ့ ..ငွေ ရေလိုမစီး…ငါ့ခရီး က ကြမ်း သ ပ….. စမ်း လို မအေး…ပန်းလို မမွှေး တဲအို လေး ထက်…ကဗျာ စပ်သူ ရဲ့… အနာဂတ်….. အိပ်မက် ဖို ့ပင်….နင် စိတ်ကူး မယဉ်………. တွယ်ငင် နှောင်ဖွဲ ့…ရင့်လို ့မှည့်မှ ဖဲ့ထွက် ခွာပြေး…ခုတော့ ဝေးပြီ တေးသီ မချို..ငေးရီး ငိုမြဲ စိုရွှဲ မျက်ရည်..ကံက ခေလို ့ လေနှင် ရာလွင့်…သောက မြစ်ပြင် သခင် ချန်ခဲ့…ဖော်မဲ့ တိတ်ဆိတ် လရိပ် မဖြာ…နွေကန္တာ နှယ် ကဗျာ သည်မှာ…ဘယ်မှာ ဖြေလို ့ […]
အမည်း တစ်စက်..ဖျက်ဖို ့ရန်ခက် နက်ဖြန် ပျောက်ဆုံး…အမှောင် ဖုံးလွှမ်း စုံလုံး ကန်းပေါ့….စမ်းတဝါး သာ ဘယ်မှာ ရှာရ….နောင်တ ကိုလွယ် အိပ်မက် ပြယ်လွင့်…စွန် ့ပစ် ခြင်းဒဏ် သိမ်ငယ် ခံခက်…အပျံ ခက်ဆဲ ကံ ကမွဲသူ…နေပူပူ မှာ ဖြေကူ သူမဲ့…တောင်ကျိုး ငှက်နှယ် ရှင်လျက် နှင့်သေ…သောက မွှေဆဲ ပြိုလဲ စိတ်ဓါတ်…မျှော်လင့် ပျက်ပြယ် လောက လယ်မှာ..ဗလာနတ္ထိ ရှက်မိ လိပ်ပြာ..စိတ်နာ အတိတ် အရိပ် ဟပ်ထင်…ကြေးမုံ ပြင်လို အလိုဆန္ဒ..မြိုချ ကြာရှည် သေရာ ပါမယ့်….ဒဏ်ရာပေ တွေဝေ မိုက်မှား…လောကီ သားမို ့ အမှားတစ်ခါ…စာမျက်နှာတွင် ပြင်ဆင် နောင်တ…နောက်မကျ လဲ စွန်းဆဲ […]
မျှော်လင့်ခြင်းရဲ့ နက်ဖြန် ယုံကြည်လျက် ..ပျံသန်း ကိုယ့်လမ်းကိုယ် ထွင်.. ခရီးနှင် ဆဲ………….. မီးလွင်ပြင် ..ဓါးတောင်တန်း ပန်းရိုင်းတို ့မြေ….ဖူးပွင်းဝေဖို ့ သွေးနဲ ့ပေးဆပ်..အိပ်မက်မဟုတ် အထ္တုပ္ပတ္တိ..သမိုင်းရှိ စွ မှိုင်း ခေတ်မှသည်…ယနေ ့ထိအောင် မယိုင် စိတ်ဓါတ်..လွတ်လပ်ငှက် တွေ ပျံသန်းလေပြီ…မာန်ဟုန်ချီလျက် ကောင်းကင် ထက်၌…ဖျတ်ဖျတ် တောင်ပံ အမှန် ဆီသို ့…………….. တစ်ရံ ရောခါ…နာနေ ရင်ထဲ မေ့ခက်ခဲ စွာ…နေ ့ရက်စွဲ ကြာ အနာ ဖေးတတ်…မဝေးတော့ ပါ သာယာ တစ်နေ ့…အာဏာ ဓလေ့ မမွေ ့ကမ ္ဘာ….တစ်နေ ့ကွယ်ပျောက် တစ်မိုး အောက်မှာ……. အဆိုး […]
မြန်မာတွေ စိတ်မဆိုးနဲ ့ ဒဲ့တိုးပဲ ပြောတော့မယ်.. အမျိုးရင်း တွေ…အချင်းချင်း စစ်မခင်း ကြလေနဲ ့… သွေးစည်း လို ့ ချစ်ခင် လေ…. ကုလားမြင် အထင်သေး သမို ့ တရုတ် ကဖြင့်…ရှုံ ့ချမယ် ရှက်လှဖွယ် ကမ ္ဘာ့ အလယ်မှာ မြန်မာ့ ရာဇဝင် ရိုင်းရချည့်.. သမိုင်း အရှိ သင်ခန်းစာ တွေ…. မြန်မာတွေ စည်းဖောက်လို ့ ထီးပျောက်ခဲ့…ဒို ့အရှင် တွေ… ပလ္လင် ပေါ် ခွေးတတ် သလိုပ ဘေးထွက် လည်း ဆိုးခဲ့သပ ကျွန် တစ်ခေတ် မှာ…နွံနစ်ရှည်ကြာ.. ဪ….အရင်းစစ်တော့ အမြစ် မကောင်းခဲ့ […]