naywoon niကင်ဆာဟာ နေရာတစ်ကာမှာရှိတယ် အရာအားလုံးကိုလှိုက်စား မှောင်မိုက်တဲ့အားနဲ့ ငါ့ရဲ့ စိတ်ဓါတ်တွေကို မြွေဟောက်ပျိုမလိုခြိမ်းခြောက် ငါလေ…… သိပ်ကြောက်နေမိတယ်….ပေ့ါ…..။။ ကျရောက်လာမဲ့အန္တာရာယ် နိဂုံးရဲ့နောက်မှာ ကင်ဆာ ကင်ဆာ ကင်ဆာ ငါ့ဆီမလာပါနဲ့…… ငါကိုမခေါ်နဲ့လေ…… အိုးးးးးး သွားရတော့မယ်…။ ငါသွားရတော့မယ်……… ကင်ဆာ ငါ့ကိခေါ်နေပြီ……။ ငါ့စိတ်တွေကို ကင်ဆာ လှိုက်စား နောက်ကျိမှုများပြိုကွဲ ရောင်နီလည်းလာရော……. ငါဟာ ကင်ဆာ နဲ့ အတူမျောပါရင်……. လမ်းလျှောက် သွားနေတာကိုတွေ့လိုက်ရတယ်………။ နေဝန်းနီ
moethidasoeသုမောင်ကတော့ ကွမ်းစကားမှာ အရည်မရ အဖတ်မရ ပေမယ့် အရသာလေး ရှိတယ်လို့ ဆိုခဲ့ပါတယ် .. (သူ့ ကွမ်းစကား စာမူက ပိုက်ဆံရတယ်လေ) အဲဒီအရသာ ဆိုတာ ကွမ်းရွက်ကြောင့်လား .. ကွမ်းသီးကြောင့်လား .. ထုံးကြောင့်လား .. ရှားစေး ကြောင့်လား .. ဒါမှမဟုတ် စွဲစေတတ်တဲ့ ဆေးရွက်ကြီးကြောင့်လား .. လားပေါင်းများစွာအနက်က တကယ် စွဲတတ်တာဟာ ဆေးရွက်ကြီးပါ .. စားတဲ့အခါ ပထမ ပိုက်ဆံ ကုန်တယ် .. ပါးစပ်ညောင်းတယ် .. လျှာထူတယ် .. သွားတွေ မည်းတယ် .. တံတွေး ကုန်တယ် .. အချိန် ကုန်တယ် .. လောလောဆယ် အစားများတဲ့လူတွေ ကြည့်လိုက်တော့ .. […]