အရင္ကေက်ာ္စြာဦးႀကီးမိုက္မြန်မာပြည်တော်တော်ချမ်းသာနေပီလား နိစ္စဓူဝတွေ့မြင်နေရတဲ့မြင်ကွင်းကိုကြည့်ပီးတော့ ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ အတွေးလေးပါ၊ ကျွန်တော်ရုံးသွားရုံးပြန်တိုင်း ရွာမသံမဏိစက်ရုံ(တကယ်တော့ သံရေကျိုစက်ရုံပါ) ရှေ့ကဖြတ်သွားရပါတယ်..အဲဒီမှာအားလုံးသိကြပီးတဲ့အတိုင်း အခုတလော ဟော့ဖြစ်နေတဲ့ ကားဟောင်းအပ်ပွဲကြီးကို နိစ္စဓူဝတွေ့မြင်နေရ ပါတယ်…ကားတွေစီတန်းနေလိုက်ကြတာ နေ့စဉ် အစီး၁၅ဝ ကျော်လောက်ရှိမယ်ထင်တယ်…အဲဒီထဲက အများစုကတော့ တော်တော် အို တော်တော်ဟောင်းနေကြပါပီ…ဒီလိုကားဟောင်းသိမ်း ကားသစ်သွင်းခွင့်ပြုတာကို ကြိုဆို ပါတယ်…မြန်မာပြည်မှာ အာဏာရှိသူလက်တဆုတ်စာလောက်သာ အခွင့်ထူးတွေရပီး.. သွင်းချင်တဲ့ မော်ဒယ်သွင်း..ပြည်သူကိုတော့ ကားတင်သွင်းခွင့်တွေ ပိတ်ပင်ခဲ့တာ ကြာပါပကောလား..ဒါကြောင့် ကားအိုကားစုတ်တွေကို နှစ်စဉ်ဆိုသလို ဘော်ဒီရုံပို့… ငွေ ၁ဝသိန်း ၁၅သိန်းအကုန်ခံပြင်ပီး စီးနေခဲ့ကြရတာကလား..ကားအမျိုးအစားဆိုလဲ မြင်ဘူးနေကြလေးငါးဆယ်မျိုးလောက်ဘဲတွေ့ဘူးခဲ့ ကြတာလေ..အိုးခုတော့ ..လမ်းပေါ် မှာတွေ့နေရတဲ့ ကားအသစ်အဆန်းတွေဆိုတာ..တစ်နေ့ တစ်မျိုးမရိုးနိုင်အောင်ပါဘဲ.. ဈေးတွေလဲထိုးကျသွားပီး…တော်ရုံလူစီးနိုင်တဲ့ အဆင့်ရောက်လာလို့ ဝမ်းသာပါတယ်.. နောက်ဒီတိုင်းဆက ်သွားရင် ကားဈေးဒီထက်ကျဘို့ရှိတယ်…ဒါထားပါလေ.. ကျွန်တော်ပြောချင်တာကဒီအစီအစဉ်ကောင်းပါတယ်…ဒါပေမဲ့…. အပ်နေတဲ့ကားတွေ(သံရည်ကျိုမဲ့ကားတွေ)ကိုနေ့စဉ်ကြည့်တော့..တချို့ကားတွေဆိုနှ မျောစရာဗျာ..“သ“ထားကြတာများ ဘော်ဒီကြောကိုစင်းလို့..ခုအပ်နေကြတာ “ဒ” […]