ကိုေပါက္(မႏၱေလး)“ကိုပေါက်လမ်းသလားနေသည် အပိုင်း(11)” (တောင်ပေါ်က စေတီနဲ့ တောင်ပေါ်ရူ့ခင်း) အရှေ့ဘက်ခြမ်းကိုသေချာကြည့်တော့ ရင်ပြင်တော်ကိုစီးမိုးထားတဲ့တောင်ကြီးရဲ့အရိပ်ကြောင့် ပိုပြီးအေးချမ်းသွားသလိုခံစားရပါတယ်။ ရင်ပြင်တော်ကနေလက်ျာရစ် ပတ်ပြီးကြည့်ပြန်တော့ တောင်ကြီးရဲ့အောက်ခြေမှာ အိမ်ကလေးတွေ စီတန်း အဝါရောင်အပွင့်တွေဖုံးနေတဲ့မယ်ဇလီပင်တွေကိုတွေ့ရပါတယ်။ အုံ့မိူင်းနေတဲ့မိုးတိမ်ကြားက အားယူလို့ထွက်လာတဲ့နေမင်းအရောင်က မပြူတပြူဆိုတော့ တတောင်လုံးကလဲ မပီမပြင် ဝိုးတဝါး ၊သစ်ပင်ဝါးပင်တွေနဲ့ညို့ဆိုင်းဆို်င်း၊ သစ်ပင်လေးတွေက တန်းစီလို့နေပါတယ်။ (စေတီနဲ့တောင်ထွတ်) စိမ်းရိပ်ညိုမှောင် တောတောင်အေးရိပ် မပီတပီနေမင်းနဲ့တောင်တန်း ( လှပသောမြင်ကွင်းအစုံ) မြောက်ဘက်ခြမ်းရင်ပြင်ရဲ့ဘေးမှာရှိနေတဲ့သစ်ပင်ပေါ်မှာတော့ ချစ်ခွန်းဖွဲ့သီနေတဲ့ငှက်မောင်နှံ (စောစောစီးစီး ချစ်တေးသီတဲ့လူမောင်နှံကိုတွေ့ပေမယ့် အဆော်ခံရမှာစိုးလို့ လက်မဆောာ့ရဲပါဘူး) အနောက်ဘက်ခြမ်းမှာ တော့ နေပူစာဘဲလှုံနေတာလား ချစ်ခွန်းဖွဲ့သီဘို့ဘဲဂွင်တွေဆင်နေသလားမသိတဲ့ ငှက်ကလေးကစုစုပေါင်း လေးကောင်။ နောက်တော့ နှစ်ကောင်တစ်တွဲစီဖြစ်လို့သွားပါတယ်။ ဒါတောင်အဖော်ကွဲနေတဲ့ငှက်ကလေးတစ်ကောင်ဘေးမှာတော့ ဘယ်ဆီကိုမသိပျံနေတဲ့ငှက်ကလေးကတစ်ကောင် သစ်ပင်ပေါ်ကငှက်ကလေး ငှက်ကလေးတစ်ကောင်ကတော့ အဖော်မဲ့နေသလို ငှက်ကလေး ကလေးသုံးကောင် နားနေတဲ့ပုံပါ ငှက်ကလေးတွေကလဲ နေပူစာလုှံတယ်ထင်ပါရဲ့ အခုတော့လေးကောင်အားလုံး […]