“သာယာသော ညနေခင်းများ က  ငါ့ အတွက်မဟုတ်တော့ဘူး“   ကောင်မလေးရေ………………………… ဒို့ဝေးနေတာ ကြာခဲ့ပေမယ့် အတိတ်ဆို တာ ကလဲ ပြန်တွေးရင်ခဏလေးပါ။   မင်းတို့   ငါတို့ရဲ့ ဟိုအရင်က ည နေခင်းလေးတွေဆိုတာ သာသာယာယာ။ ဘာညာ ဘာညာ မဖြစ်ကြသေးပေမယ့် ဟိုသွား  ဒီသွား ဒီရောက် ဟိုရောက် အချိန်များတောင် မ လောက်နိုင်အောင်ပါဘဲ။   နေဝင်စ ညနေ ခင်းလေးတွေဆိုရင် အေးငြိမ်းရာ မြက်ခင်းစိမ်းစိမ်းပေါ်မှာ အတူထိုင် အပြာရောင်ကောင်းကင်ထက် က ရွက်လွှင့်တိမ် တွေကို ငေးမောရင်း စကားတွေ ဖောင်ဖွဲ့ မောတယ်  မထင်ခဲ့ တာလဲ အမှန်။   တစ်ခါတစ်ရံမှာတော့ သူငယ်ချင်းများနဲ့ အတူ လက်ဖက်ရည်ဆိုင် အအေးဆိုင် အကြော်ဆိုင် […]

“၅၅အလွန်” စိုစိုစိမ်းစိမ်းလေးနဲ့စ ရော်ရွက်ဝါမှာဆုံးသွားတဲ့ သစ်ရွက်များလို ……………………………………………. ………………………………………. ကျနော်ဆိုတာကလည်း “ဘဝ “လို့အမည်တတ်ထားတဲ့ ဘာမှန်းမသိတဲ့ ကန့်သတ်ခြင်း လွင်ပြင်ကျယ်ထဲမှာ ပျော်တလှည့် ပျင်းတစ်ခါ ခွင့်လွှတ်ခြင်းရန်ဖန်ရန်ခါ မနိုင်၍သည်းခံရခြင်း မြောက်များစွာ အောင်မြင်ခြင်းတစ်ကြိ်မ်တစ်ခါ ကျရှုံးခြင်းပေါင်းအကြိမ်များစွာ တက်ကြွတစ်ခါ တွေဝေတစ်လှည့် တစ်ခါတစ်ခါရုန်းကန် တစ်ခါတစ်ခါ မျောပါ တစ်ခါတစ်ခါကန့်လန့်သွား သံသရာကြီးထဲမှာ ………………………………………… ကူးခတ်တယ်ထင်ရင်း နစ်မြုတ်။ အမြင့်တက်တယ်ထင်ရင်း ပြုတ်ကျ။ ပျော်ရွှင်တယ်ထင်ရင်း ငိုကြွေး။ ရတယ်ထင်ရင်း ပြန်ပေးနေရ   အော်……………… ဖြတ်သန်းခဲ့သောကာလ ၅၅ ကို နောက်ပြန်ပြေးကြည့်တဲ့အခါ သိလိုက်တာ တစ်ခုထည်းပါဘဲ။ အဲဒါ………………………………. “ငါဟာ……………ငါမဟုတ်ဘူး” “ငါဟာ……………ငါမဟုတ်ဘူး” “ငါဟာ……………ငါမဟုတ်ဘူး” “ငါဟာ……………ငါမဟုတ်ဘူး”  “ငါဟာ……………ငါမဟုတ်ဘူး” ဆိုတဲ့ ကိုငှက်ဆိုခဲ့တဲ့စာသားလေးအတိုင်းပါဘဲဗျာ။   ကိုပေါက်လက်ဆောင်အတွေးစဉ်ကဗျာ 3-7-2013