ေအာင္ မိုးသူငါဟာနင့်အတွက် လတစ်စင်းဆိုရင်တောင် သာခွင့်ရှိမှ သာခွင့်ရတဲ့ “လ” ငါ့ရင်ခွင့်က ကြယ်တွေတစ်ပွင့်ချင်းတစ်ဖြိုက်ဖြိုက်ကြွေဆင်းတာတောင် အလှည့်သာမှ အပြုံးတစ်ချက်တွေ့ရတယ်။ ဒီရင်ကိုနင်းခြေကာ ခြွေချလိုက်ပါ ဟန်နီ ကြွေလာတဲ့မိုးက ခါးရင်တောင် သည်ကောင်ကအမိုက်ခံပြီးသောက်မှာ နင့်ဆောင်းက တစ်ခါတစ်ခါအသည်းခိုက်အောင်ချမ်းတယ်။ နင်ကကောင်းကင်ယံက ‘လ ‘ဆိုရင် ငါကရေတွင်းထဲက ‘လ’ ဘဝချင်းက မိုးနဲ့မြေဆိုတာကို ခေါက်ထားလို့ရတယ်။ ခြွေလိုက်ပါ ကြွေလိုက်ပါလို့မတောင်းဆိုဝံ့ဘူး သည်ကောင်က ကြွေလည်း’မွှေး’ ဝေလည်း’မွှေး’ချင်တာ ဘဝက နင်ထင်ထားသလောက် မလှတာဆိုးတယ်။ ‘အချစ်’က နင့်ကိုနာမည်မတပ်ဘူး ဟန်နီ နင်ကသာ ‘အချစ်’ကိုနာမည်တပ်နေတာ။ နင်က ‘အချစ်’မယုံရင် ‘အချစ်’ကလည်း နင့်ကိုယုံမှာမဟုတ်ဘူး။ လရောင်ကို ပျားရည်စမ်းလို့မရဘူးလို့ နင်ထင်နေတယ် ဟန်နီ တစ်ခါတစ်ရံမှာ ပျားရည်ထဲ လရောင်က နစ်ဝင်နေတတ်တယ်။ […]