ဦးဦးပါေလရာ ဝါကျွတ်ပြီဆိုမှဖြင့် မင်္ဂလာဆောင်ဖိတ်စာတွေက တဖွဲဖွဲရောက်လို့လာသည်……..။ အရင်တုန်းကတော့ ဖိတ်စာတွေ ဒီလောက်များလာရင် ညည်းတွားချင်မိသည်…. ခွန်နှစ်ရက်သားသမီးတွေ ဆောင်နိုင်လွန်းလှချည့်လား…လို့ မျက်စောင်းထိုးမိသည်…။ အဲသည်တုန်းကတော့ ကိုယ်ကလဲ မအား…၊ ငွေကြေးကလဲမပြည့်စုံမလောက်ငှ၊ လူ မှု့ရေးတွေကလဲ နေ့စဉ်လိုလို…. အခုတော့ အဲဒါတွေကျော်လွန်သွားခဲ့ပြီ….. အသက်ကရလာသလို၊ ကျင်လည်ရာလူမှု့အသိုင်းအဝိုင်းတွေဆီက ဖဲကျဉ်ဖြစ်လာတော့ အတော်လေးအထီးကျန်သလိုဖြစ်နေပါပြီ..။ လူထဲသွားချင်လွန်းလို့ ကိုယ့်ကိုအဖက်လုပ်ခေါ်ပြောတာခံချင်လွန်းလို့ တနေ့တနေ့ အလှူ၊မင်္ဂလာဆောင်တွေကိုသာမျှော်မိသည်..။ အခုရာသီလို် မင်္ဂလာဆောင်ဖိတ်စာလေးများလှိုင်လှိုင်ရတဲ့အခါမတော့ ဦးပါလေရာတို့ ပီတိဖြစ်လို့မဆုံး……. ဒီနေ့လဲ မင်္ဂလာဆောင်တပွဲသွားဖို့ အဝတ်အစားသန့်သန့်လေးဝတ်ပြီး အိမ်ကဆင်းလေသည်…… ကားပါကင်ခက်မယ့်နေရာမို့ တက္ကစီပဲစီးမည်။ အခုနောက်ပိုင်းတော့ တက္ကစီကားသစ်သန့်သန့်လေးတွေကလဲ လက်ညှိုးထိုးမလွဲအောင် များလှသည်မဟုတ်လား…။ ဒီလိုအတွေးနဲ့ စမ်းချောင်းတိုက်ခန်းပေါ်ကဆင်းပြီး ကြွကြွရွရွလေး လမ်းမအလည်ကခပ်ဖွဖွလျှောက်ကာ လမ်းထိပ်သို့အသွား….. “ ဗြန်း……………. […]
တကယ်ပြောတာပါဗျာ…. ကျုပ်ရွာထဲတဝဲလည်လည်လုပ်နေတာသာ တော်တော်ကြာပြီး ဘယ်လိုပိုစ့်ရေးရမှန်းကို မစဉ်းစားတတ်သေးဘူး…။ အဲဒါနဲ့ပဲ ပုံစံတစ်မျိုးရေးလိုက် tag တမျိုးပေးလိုက်နဲ့ – ကျုပ်လုပ်မိသမျှ tag တွေ ပွစိတက်ပြီး ကိုယ့်ဟာကိုယ်လဲ မမှတ်မိတော့ပါဘူး….။ ပိုစ့်မရေးရပြန်တော့ ကွန်မင့်ရေးဘို့လုပ်တော့လဲ ပိုစ့်တိုင်းကို ကွန်မင့်ပေးလို့မရ..။ အဲတော့ ဘယ်လိုစာရေးရမယ်လို့ စဉ်းစားလို့မရခင် ကိုယ့်ရောဂါနဲ့ကိုယ် အာသာပြေအနေနဲ့ တစ်နေ့တစ်နေ့ အတွေ့အကြုံလေးတွေက ဆင့်ပွားတွေးမိတာလေး တစ်တို့နှစ်တို့လောက်စီကို ပဲ တစ်ပုဒ်နှစ်ပုဒ်လောက် စာဖြစ်အောင် အရင်ရေးနှင့်ပါရစေတော့ …… ဒီနေ့မနက်လဲ ကျုပ်အိမ်ခန်းအတွက် မီတာဆောင်မလို့ စမ်းချောင်း မီတာရုံးရှေ့မှာ သွားတန်းစီမိတယ်…။ အရင်ကတော့ ဒီအလုပ်ကို သူများကိုခို်င်းထားတာဆိုတော့ ကျုပ်အဖို့တော့ […]