အမုန္း လုလင္ပြေးနေတဲ့ ခြေလှမ်းတွေက အလိုလို သယ်ဆောင်သွားသလိုပါ။ အမှတ်မဲ့၊ စည်းချက်ကျ ခြေလှမ်းတွေကြောင့် ကျုပ်ရဲ့အိမ်ရှေ့ကို အမြန်ဆုံးရောက်လာတယ် ထင်မိတာပဲ။ တစ်ဒုန်းဒုန်း ခုန်နေတဲ့ ကျုပ်ရင်ဘတ်ထဲက နှလုံးသားဟာ အပြင်ကိုတိုးထွက်ဖို့ တာဆူနေတယ်။ အသက်ရှူသံ တဟဲဟဲက ကိုယ်ဘာသာကိုယ်တောင် နားညီးလာနေပြီ။ အိမ်ရှေ့ကပြင်လေးအောက် အသာတိုးဝင်လိုက်တယ်။ ခွေကနဲလှဲချလိုက်တာလား လဲကျသွားတာလားတောင် မဝေခွဲလိုက်နိုင်ဘူး။ နားရွက်တစ်ဖက်က တစ်စက်စက်ကျနေတဲ့ သွေးတွေဟာ ကျုပ်ရဲ့လက်ပေါ်ကတဆင့် မြေကြီးပေါ် တပေါက်ပေါက် ကျနေလေရဲ့။ ညာဖက်လက်ကို အသာငုံ့ပြီး လျှာနဲ့လျှက်နေမိတယ်။ စွတ်စွတ်စိုနေတဲ့ စေးပျစ်ပျစ်သွေးတွေက လျှာပေါ်ကို အလိုက်သင့်ပါမလာဘူး။ ကွဲသွားတဲ့ လက်အရေပြားက သွေးစေးတွေနဲ့ ကပ်ခဲနေလို့ လျှက်လိုက်တိုင်း တစစ်စစ်နာနေတာပဲ။ ခုမှသတိထားမိတာက နောက်ခြေတစ်ဖက်ကလည်း အရမ်းနာနေပြီ။ ဒါပေမယ့်….ဒီအပြင်က နာနေတဲ့ ဒဏ်တွေဟာ ကျုပ်ရင်ထဲက နာတာနဲ့စာရင် အပရိက ပါပဲ၊ […]
fattyမဟေသီနဲ့ကွာခဲ့တာ နှစ် ၂ဝ ကျော်လောက်တောင်ရှိပါပြီ ..။ တနေ့ကမှ မဟေသီမဂ္ဂဇင်း ပြန်ဖတ်မိသည် ။ စာရေးဆရာ ရဲရင့်မှိုင်းရဲ့ စာပြတင်းသတင်းစကား ကဏ္ဍလေးကို နှစ်ခြိုက်မိတယ် …။ ထွက်သမျှ မဂ္ဂဇင်းတွေထဲက ဝတ္ထု ကဗျာ .. သူကြိုက်တာလေးတွေကို ခံစားပေးထားတယ်။ အောက်တိုဘာလထုတ် ရွှေအမြုတေ ထဲက ကလောင်သစ် နေမင်းဟိန်းရဲ့ လက်ရာလေးကို ခံစားပြထားတာကဒီလိုပါ …။ ဆူးမဲ့နှင်းဆီရဲ့လွမ်းတေးတပုဒ် …တဲ့ ..။ စာရေးဆရာက ဆူးမဲ့နှင်းဆီလို့ဆိုထားပေမဲ့ သူသတိထားမိသလောက် အဓိကဇာတ်ကောင်အေးသီဟာ ဆူးဖွဲ့နှင်းဆီလို့တောင်ဆိုနိုင်လောက်ပါရဲ့ …တဲ့။ လူတကာစုံတဲ့ ဘူတာရုံမှာ ခရီးသည်တွေ ညအိပ်ဖို့ဖျာရောင်းတဲ့ အလုပ်ကိုလုပ်ရပါတယ် တော်ရုံတန်ရုံမိန်းမနဲ့ဒီအလုပ်မလွယ်ပေဘူး … ဆူးတောင်မဲ့စွာနဲ့သိပ်ပျော့ပျောင်းနေရင် ခပ်ရမ်းရမ်းလူတွေရဲ့ဗိုလ်ကျတာခံရမှာသေချာပါတယ်။ တခါတလေကိုယ့်မှာရှိတဲ့အဆိပ် ဆူးကိုထောင်ပြထားမှ တန်ကာကျမှာဖြစ်ပါတယ် ..။ လုပ်ရတဲ့အလုပ်ကလည်း အကာလညဉ့်အခါမှာ။ယောကျာင်္းလုပ်သူကလဲ ဆိုက်ကား […]