naywoon niနောက်တစ်ခုက- အကြွေအနှုတ် ရှားပါးနေတဲ့ကိစ္စ ဒိကနေ့ ဘယ်သူမှ တစ်ရာတန် ငါးဆယ်တန်ကို ကိုင်ပြိးသုံးစရာမရှိကြတော့ဘူး။ ရှားပါးပစ္စည်းဖြစ်နေပြီ။ ဒါပေမဲ့ ဈေးထဲမှာက ငါးဆယ် တစ်ရာနဲ့ အတော်ခေါင်းစားအောင်ရောင်းနေ ဝယ်နေကြရတာပါ။ အရင်တုန်းကဆိုရင် အကြွေ အနှုတ် ငါးပြားစေ့ ဆယ်ပြားစေ့လေး တွေကို တူရာထပ်ပြီး စက္ကူနဲ့ပတ်ထုတ် ဒါမှမဟုတ်ရင် ပလပ်စတစ်အိတ်ခွံထဲ ထည့် မီးပိတ်ပြီး သုံးကြရတာ။ ဈေးသသည်တိုင်းလက်မခံချင်ကြဘူး။ အကြွေနဲ့ ဈေးဝယ်ရတာက တော်တော်မျက်နှာငယ်ခဲ့ရတာ။ ခုတော့မဟုတ်ပါဘူး။ ငါးကျပ်တန် ဆယ်တန်လောက်ကိုအထပ်လိုက်ပေးဝယ်ရင်လည်း စိတ်မဆိုးဘူး။ ပြန်အမ်းခိုင်းရင် သာအမ်းပေးစရာမရှိလို့စိတ်ညစ်ကြတာ။ အခြားပစ္စည်းနဲ့အစားထိုးအန်းတော့လည်း တစ်ချိဲု့ကမယူချင်ကြဘူး။ အားလုံးတော့မဟုတ်ပါဘူး။ သူရို့ မှာလည်းသူတို့ မခက်အခဲနဲ့ဆိုတော့…. အဲဒိလိုငါးဆယ်တန် တစ်ရာတန် ဘာကြောင့် ရှားပါး သွားသလဲဆိုတာတော့ လမ်းကြောင်းစောင်းသွားမှာရယ် ငရဲ ရယ်ကြောက်လို့မပြောတော့ပါဘူး။ ဒီတော့ အများဆုံး ကိုင်နေကြတာက […]
ခု အချိန်မှာ ကျွန်တော်ပြောချင်တာတစ်ခုကတော့ ကျွန်တော်တို့ တစ်တွေ ဘာလို့ မတိုးတက်တာလဲ? တိုးတက်သင့်သလောက်မတိုးတက်တာလဲ ဆိုတာကို ကျွန်တော်တွေးမိသလို တွေးတတ်သလိုလေး ပြောချင်တာပါ။ တိုးတက်ခြင်း=စည်းကမ်း ပါ စည်းကမ်း ဆိုတဲ့နေရာမှာ ကိုယ့်နဲ့မဆိုင်တဲ့ ကိုယ်ရသင့်ရထိုက်တာမဟုတ်တဲ့ အရာကို အချောင်လိုချင်နေကြတာ စာရိတ္တ မဏ္ဍိုင်လဲပြိုနေကြတာလေ။ အဲဒိလိုပြောလိုက်တော့ သိပ်များကြီးကျယ်သွားမလားမသိဘူး။ ဟိုတစ်ရက်တော့ “ကျွန်တော်တို့ဘာကြောင့် မတိုးတက်သလဲ” ဆိုတာကို တစ်ချို့က ဘာသာရေးနဲ့ ရိုးရာ ထုံးတမ်းစဉ်လာကို ဖက်တွယ်ထားကြလို့တဲ့ ပြောကြတယ်။ ကျွန်တော်ကတော့ အဲဒိလိုမမြင်ပါဘူး။ ဘာသာရေးနဲ့ ရိုးရာအစဉ်အလာတွေကို ဖက်တွယ်ထားကြသူတွေဟာ မရှိမဟုတ် ရှိနေပါတယ်။ လူလတ်တန်းစားလို့ ခေါ်တဲ့ ပညာတတ်ချင်ယောင်ဆောင်နေတဲ့ ဘူဇွာစိတ်ဝင်နေတဲ့ အုပ်စုသေးသေးလေးနဲ့ သိပ်ပြီးချမ်းသာကြွယ်ဝနေတဲ့ ရေပေါ်ဆီ လူတန်းစား တွေပါ။ သူတို့ကလည်း ဟန်ပြကောင်းရုံ လူတွင်ကျယ်လုပ်နိုင်ရုံ လောက်ပဲ နွေခေါင်ခေါင်မှာ […]