ရူးသွပ်စွာ ငါတမ်းတ မိပါရဲ့ …… အမှောင်ထဲမှာ ကျရှုံးနေသူတစ်ယောက်မို့ မင်းငါ့အရှုံးကို ဘယ်တော့မှမြင်မှာမဟုတ်သလို ငါကလည်း ထုတ်ပြဖို့ဝန်လေးသူတစ်ယောက် …………. ဒီမှာ… လွမ်းစရာကို နာစရာနဲ့မနှစ်သိမ့်တတ်ဘူး… လွမ်းဖို့ကို ငါ့မာနက တားဆီးထားလို့…..။   တစ်ခါတစ်ခါ…. မဲ့ပြုံးတောင်ပြုံးမိတတ်နေပြီ မင်းခြေထောက်အောက်ရောက်နေတဲ့ ငါ့မာနကို ဖွဟဲ့လို့ ဆွဲထူရင်း ငါ့နှလုံးသားထဲ ပြန်သိမ်းထားလိုက်တော့မယ်   နိုင်ချင်ပေမယ့် ရှုံးနေတဲ့ဘဝတစ်ခုကို မင်းလှောင်မရယ်နဲ့ ပဲ့တင့်သံဆိုတာ ကိုယ့်ဆီပြန်လာတတ်တာ သဘာဝတဲ့   တုံ့ပြန်မှုသဘောတရား မင်းမသိရင် နယူတန်က မင်းကိုလှောင်ရယ်လိမ့်မယ် တစ်ခါတစ်ရံတော့ အချစ်တွေဟာ အမုန်းကိုပြောင်းလဲသွားနိုင်သေးတာပဲ   ဒါပေမယ့် မင်းကိုငါမမုန်းသေးဘူး နာကျင်တဲ့အချစ်တစ်စုံ ဆုပ်ကိုင်ထားတုန်းမှာ မင်းဝမ်းပန်းတသာ လှောင်ရယ်လိုက်ပါ အစကတည်းက ရှုံးပြီးသားမို့ …………………………. …………………………… ငါ့မာနလေး ငါပြန်ကောက်ယူရင်း   […]

ကျွန်တော်ဟာ သီးသန့်ကမ္ဘာလေးထဲမှာ နေထိုင်သူတစ်ယောက်ပါ အဲသည်နေ့က သူရောက်လာတယ် ပန်းနုရောင်တွေအပြည့်နဲ့ပေါ့ အဲသည်အချိန် လေပြေတွေက ဖြေးဖြေးလေးတိုက်ခတ်တယ် ပန်းနုရောင်တွေ သွန်းချလိုက်ပါ ကျွန်တော်တောင်းဆိုနေတယ် သူ့နှုတ်ခမ်းအစွန်းစ ကွေးညွှတ်တဲ့အပြုံးတစ်ခုနဲ့ ကျွန်တော် အရူးအမူးပဲ။ ဖြူဖွဖွ နှင်းမှုန်တွေလွှမ်းခြုံပေးပါ အေးစိမ့်တဲ့အထိအတွေ့နဲ့ ကျွန်တော်သူ့ကို အနမ်းအချို့ပြန်ပေးချင်ပါရဲ့ သူလက်ခံနိုင်ပါစေ သူ့နှုတ်ခမ်းမှာ ချယ်ရီတွေချိုမြလို့ ကျွန်တော့်ဆီ ဆင်းသက်ကျရောက်ပါစေ။ ကျွန်တော့်လက်ဖဝါးမှာ အပြာရောင်အလင်းမှုန်တွေဆင်းသက်လို့ သူ့ကိုတစ်ချက်မောကြည့်မိတယ် ဖြူလွှလွှဆိုတာထက် တကယ့်ဖြူလွှလွှ နှစ်ကိုယ်ကြားက လေပြေတွေဟာအတိုင်းအဆမရှိ …………………………………….. …………………………………….. နံရံမှာနားရှိသလို ကျွန်တော့်ရင်ဘတ်မှာ အာရုံခံကိရိယာရှိတယ် သူ့မှာရော…………………………..။ နီးစပ်လာတဲ့ ဝတ်မှုန်တွေကြားမှာ ကျွန်တော်သေငယ်ဇောနဲ့ ကူးခတ်ရသလိုပဲ သူ့လက်ဖျားမှာ မီးပြတိုက်လိုအလင်းရောင်တွေ ရောက်တော့မယ်…….ရောက်ခါနီးနေပြီ သူ့ဘက်က အလင်းရောင်ပြပြကျွန်တော်တွေ့မိလိုက်ရဲ့ လေပြေ…….တစ်ဆင့်…….လေပြင်း…… လေပြင်း…….တစ်ဆင့်……မုန်တိုင်း…….. ကျွန်တော့်လည်ချောင်းကတစ်ဆင့် ပင့်သက်ကိုရှိုက်လိုက်တယ်… သူ့ရဲ့အပြုံးတစ်ချက်…… အပြုံးတစ်ဝက်……. အပြုံးတစ်စက်……. […]