ဟိုတစ်နေ့က မနွယ်ပင်ရဲ့ “တစ်စုံတစ်ရာကိုတိုက်စားသွားမယ့် အချိန်” ဆိုတဲ့ပို့စ် နဲ့ အောက်ကဆက်ရေးတဲ့ကွန်မန့်လေးတွေကိုဖတ်ကြည်ပြီး ဒီအတွေးလေးတစ်ခုတွေးလိုက်မိလို့ ပြန်ရှဲတာပါ။ ကွန်မန့်အနေနဲ့တင်ရင် အရမ်းရှည်နေမှာဆိုးလို့ အခုလိုပို့စ် အသစ်တစ်ခုဖွင့်လိုက်တာပါ။ တစ်ခုပြောပြချင်တာက မနွယ်ပင်ကိုကော အဲဒိမှာ ကွန်မန့်ရေးတဲ့သူတွေကိုကော ဝေဖန်ခြင်းမဟုတ်ပါဘူး။ ထပ်တွေးမိလို့ပေါ်လာတဲ့ အတွေးလေးတွေကို ပြန်ဝေမျှခြင်းမျှသာပါပဲ။ ကျတော်ပေးထားတဲ့ခေါင်းစဉ်လိုပါပဲ အချိန်ကကုစားပေးခြင်းနဲ့ အချိန်ကတိုက်စားသွားခြင်းဟာ မတူပါဘူး။ ကျတော်စဉ်းစားမိသလောက် အချိန်ကကုစားပေးခြင်းဆိုတာဟာ အချိန်က ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိနဲ့ ရောဂါတစ်ခုခု (သို့) ခံစားချက်ကို ပျောက်ကင်းအောင်လုပ်ပေးလိုက်တာပါ။ လူအကုသခံလိုက်ရတာပါ။ ဆိုရရင် အချိန်ကသမားတော်၊ ပါဝင်တဲ့သူက လူနာပေါ့ 🙂 နောက်တစ်ခုက အချိန်ကတိုက်စားသွားတယ်ဆိုတဲ့ကိစ္စပါ။ ဒါကတော့ ဖြစ်စဉ်တစ်ခုကိုရည်ညွှန်းခြင်းလို့ သဘောသက်ရောက်လိမ့်မယ်ထင်ပါတယ်။ အချိန်ကာလတစ်ခုအကြာမှာ တစ်စုံတစ်ခုဟာ မှေးမှိန်ပျောက်ကွယ်သွားခြင်းကိုဆိုလိုတာပါ။ ကျတော်ကိုယ်တိုင်လည်း အဲဒိပို့စ် နဲ့ ကွန်မန့်တွေကိုမဖတ်ကြည့်မိခင်အထိ အဲဒါကိုမကွဲပြားခဲ့ပါဘူး။ အများပြော ပြောသလိုပဲ အချိန်ကကုစားပေးပါလိမ့်မယ်ဆိုတဲ့ […]

၂၁ ရာစုဟာ မီဒီယာနဲ့ ပတ်သက်လို့ အံ့မခန်း တိုးတက်မှုတွေနဲ့အတူ လူတွေရဲ့ အချိန်တော်တော်များများကိုလည်း မီဒီယာတွေက  ဖမ်းစားနိုင်ခဲ့ပါတယ်။ ခေတ်ပေါ်အသုံးအဆောင်ပစ္စည်းပေါင်းများစွာဟာ အချိန်ကုန်လူပန်း သက်သာဖို့ ရည်ရွယ်ထုတ်လုပ်ခဲ့တာ မှန်ပေမဲ့ အဲဒီပစ္စည်းတွေကြောင့်ပဲ ကျနော်တို့ရဲ့ တန်ဖိုးရှိတဲ့ အချိန်တွေ ကုန်လို့ကုန်မှန်းမသိအောင် ဖြစ်နေပါတယ်။ နောက်တစ်ခု စဉ်းစားစရာရှိတာက ကျနော်တို့ပေးလိုက်ရတဲ့ အချိန်တွေနဲ့ ငွေကြေးတွေအတွက် ရတဲ့ အကျိုးအမြတ်က မျှတရဲ့လားဆိုတာ ဖြစ်ပါတယ်။ ဥပမာ အခုဆိုရင် အင်တာနက်ဟာ မြို့နေ လူငယ်တွေ အားလုံးနီးပါး သုံးစွဲကြတဲ့ အရာတစ်ခုပါ။ ဒါပေမဲ့  အင်တာနက် အသုံးပြုတဲ့  အချိန်တွေမှာလည်း တကယ်အကျိုးရှိမဲ့ အင်ဖော်မေးရှင်းတွေထက် ချတ်တင်၊ ဖျော်ဖြေရေး နဲ့ ဂိမ်းတွေရဲ့ ဆွဲဆောင်မှုနောက်ကို  လိုက်ရင်း အချိန်ကုန်မှန်းမသိ ကုန်နေကြပါတယ်။ လူငယ်တွေအတွက် အချိန်ဖြုန်းလို့ကောင်းတဲ့ နေရာတစ်ခုလို […]