”ဒီကောင်က ဘာသိလို့လဲ။ စာမတတ်ပေမတတ် ဟာဇာရာကောင်ကများ။ ထမင်းချက်ကလွဲလို့ ဘာမှဖြစ်မလာမယ့်ကောင်ကများ။ မင်းကိုဝေဖန်ရအောင် ဒီကောင် ရဲတင်းလှချည်လား” ”ဒါကတော့ … ” ကျွန်တော်သည် ထိုစကားကို ပြီးဆုံးအောင်မပြောနိုင်ခဲ့။ အကြောင်းမှာ အာဖဂန်နစ္စတန်သည် ဆိုင်းမဆင့် ဗုံမပါ ထာဝရပြောင်းလဲသွားခဲ့ပြီ။ ………………………….. ___________________________________________ အခန်း(၅) ဝေါခနဲ အသံအကျယ်ကြီး ထစ်ချုန်းသွားသည်။ မြေပြင်သည် သိမ့်ခနဲနေကာ တတက်တက်စက်သေနတ်သံကို ကြားကြရသည်။ ”အဖေရေ …” ဟု ဟက်ဆန် အော်ခေါ်သည်။ ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် ခုန်ထကာ ဧည့်ခန်းထဲမှ ထွက်ပြေးကြ သည်။ ခန်းမကိုဖြတ်၍ ထော့နင်းထော့နင်း တရကြမ်းပြေးလာသော အလီ့ကို တွေ့ရသည်။ ”အဖေရေ … ဘာသံကြီးလဲ မသိဘူး” အလီ့ထံ လက်နှစ်ဖက်ဆန့်တန်းကာ ဟက်ဆန်ငယ်သံပါအောင်အော်သည်။ အလီက သူ့သားကို အပြေးအလွှားသိုင်းဖက်ထားသည်။ […]