ရေးမယ့်သာရေးရသည်။ ယခင် မန့်သလေးဂွဇွတ်ကြီးတွင် တစ်ခါတည်းရေးပြီး တစ်ခါတည်းတင်ရသလောက် ခံစားချက်မရှိဖြစ်နေသည်။ တစ်ခါသားကများ ရင်မှဖြစ်တည်သော စကားလုံးစုများကို ဖြစ်ညှစ်ပြီး ရှည်လမျောကြီး နှစ်နာရီခန့်မျှ ရေးသားပြီးနောက် ငါ့လက်ကလွတ် ဗြွတ်ဆိုပြီး နောက်ဆုံးခလုပ်တစ်ချက်ကိုနှိပ်လိုက်ရာမှ ရေးထားသမျှလေးများ ဘယ်လိုခေါ်ခေါ် ပြန်မရတော့ပဲ ပလုံသွားသည်မှ အစပြုပြီး ကိုယ့်ဖန်တီးမှုလေးကို တန်ဖိုးထားသောအားဖြင့် ရည်းစားဦးကိုပြစ်ပြီး အပျော်ရည်းစားသာဖြစ်သည့် Microsoft Word ပေါ်တွင်သာ ဦးစွာရေးဖြစ်တော့သည်။ သို့ပါသော်လည်း ငယ်ငယ်ကအကျင့်ကို မပြင်နိုင်သည့်အတွက် ရေးပြီးသည့်နောက် ပြန်လည်ဆန်းစစ်ခြင်းမပြုပဲ Copy ယူ၊ Paste လုပ်ပြီး လွှတ်လိုက်မြဲဖြစ်သည်။ နောင်တွင် ကွန်မန့်များတက်လာသည်မှ ကိုယ်ရေးထားသည်များကို သေချာပြန်ဖတ်ကြည့်မိရာ ရှက်ဖွယ်လိလိပင်ဖြစ်တော့သည်။ အချိန်ပေးဖတ်သူများ ခဏတာသော်မျှ အပျင်းပြေဖတ်ရှုရန်ပင် မသင့်တော်သည့် စာပေများဖြစ်နေသဖြင့် တစ်ခါတစ်ရံများတွင် လုံးဝမရေးတော့ဟု စိတ်ခံစားခြင်း ဖြစ်မိသော်လည်း ပြောပြချင်သည်များ ရှိနေသည်နှင့် […]