ပျောက်နေတဲ့ကိုဖက်က O/C နဲ့ဆွပေးသွားတဲ့နောက် ကျွန်တော့်အတွေးတွေဟိုးလွန်ခဲ့တဲ့နှစ်တွေကိုပြန်ရောက်သွားပါတယ် ကျွန်တော် ရ တန်းကျောင်းသားတုန်းက ကျွန်တော့အဖေ ဖျားပြီး ချောင်းဆိုးပါတယ် ရန်ကုန်မှာအထူကုဆေးခန်းဆိုတာအဲဒီအချိန်ကရှား ပါတယ်အခုလိုပစ္စည်းအစုံအလင်နဲ့ဆေးခန်းတွေမရှိသေးပါဘူး ဓာတ်မှန်ရှိတဲ့ဆေးခန်းဆိုရင်အဆင့်မှီနေပါပြီ အဖေလဲဆေးခန်းတက်ကု ရတာပ ဆရာဝန်ကြီးကစမ်းသပ်ပြီး တီဘီဆရာဝန်နဲပြခိုင်းပါတယ် တီဘီဆရာဝန်ကြီးကလဲတီဘီမှန်တယ်ဆိုပြီ တီဘီဆေးတွေပေးပါတယ် တီဘီဆေးဆိုတာသိကြတဲ့အတိုင်းအားအလွန်ယုတ်ပါတယ် ၁ လ ကျော် ၂ လလောက်သောက်ပြီးတော့ရောဂါကမသက်သာဘူး လူကယူပစ်သလိုကျသွားပြီ နောက်ဆရာပြောင်းပြတော့ကင်ဆာပါတဲ့ ရောဂါကကျွမ်းနေပြီနောက်၁ လလောက်နေတော့အဖေဆုံးပါတယ် ဒါကကျွန်တော့ကိုယ်တွေ့ ဆရာဝန်အမှား ပထမအကြိမ်ပါ နောက်ကျွန်တော်အထက်တန်းကျောင်းတက်နေစဉ်ကျွန်တော့်အမေဗိုက်က နာပြီးအောင့်လာတာကြောင့်ဆရာဝန်တွေတယောက်ပြီးတယောက် ပြောင်းကုလိုက်တာနောက်ဆုံးအတိုချုပ်ရရင်အထူးကုဆီရောက်ရော အထူးကုကလဲအစာအိမ်နာလို့အမည်တပ်ပြီးဗိုက်အောင့်တာကိုကုပါလေ ရောလား သက်သာလိုက် နာလိုက် ဆေးသောက်လိုက်နဲ့နှစ်ပေါက်ရော နောက်ဆုံးသိရတာကသည်းခြေကျောက်တည်တာပါတဲ့ခင်ဗျာ ဗိုက်ခွဲပြီးသည်းခြေထုတ်လိုက်မှရောဂါလုံးဝကင်ရှင်းသွားပါတယ် အဲဒီအချိန်တုန်းကအခုလောက်စက်ပစ္စည်းတွေကလဲမစုံ ရောဂါလက္ခဏာကလဲဆင်တူဆိုတော့မှားတဲ့အခါလဲမှားပေမပေါ့ ဒါကကျွန်တော့ကိုယ်တွေ့ဆရာဝန်အမှား ဒုတိယအကြိမ်ပါ ဒီနေရာမှာကြုံတုန်းတခုပြောချင်ပါတယ် ကျွန်တော့အမေက ကွမ်း အမြဲစားပါတယ် အိမ်မှာကွမ်းအစ်တယ်ပြီးစာတာပါ အခုခေတ်လူငယ်တွေ လူကြီးတွေစားသလိုတနေကုန်စားနေတာမဟုတ်ပါဘူး တနေ့မှစားလှ ၅ […]