ေသာ္ဇင္ (လြိဳင္ေကာ္)(၁) ကျွန်တော် သူ့ကိုတွေ့တော့ မျက်ကွင်းလေးတွေညိုနေတယ်။ မဟုတ်ဘူး။ မျက်ခမ်းအောက်ဘက်လေးတွေပိုညိုနေတာဗျ။ ပိန်တယ်ဆိုတာ သူ့ရဲ့ ပင်ကိုယ်အနေအထားတစ်ခု။ မမြင်ရတာကြာသွားပေမယ့် သူ့ ခန္ဓာကိုယ်ကို ပိုပြီး ထူးခြားမလာစေခဲ့ဘူး။ ကျွန်တော်မျှော်လင့်ခဲ့တဲ့ သူ့သွင်ပြင်ဟာ လန်းဆန်းခြင်း၊ တက်ကြွခြင်းတွေနဲ့အပြည့်လို့။ ဒါတွေကိုခုချိန်မှာ မမြင်ရဘူးလားမေးရင် မြင်ရပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ပါးပါးလှပ်လှပ်လေး။ သူ့ရောက်နေတယ်ဆိုတဲ့ အကြောင်း ဖုန်းဆက် စကားပြောမိကြတော့ ကျွန်တော် သူ့ကိုတွေ့ချင်စိတ် တော်တော်ပြင်းပြလာတယ်။ ဒါဟာ ကြာသပတေးညနေခင်းတစ်ခုရဲ့ ပြန်လည်ဆုံတွေ့ခြင်းအထိမ်းအမှတ်တစ်ခု။ သူနဲ့တွေ့ဖို့ ကျွန်တော်တို့ပြင်ဆင်တာ သုံးနာရီခွဲကြာသွားတယ်။ ဘီလူးချောင်းဘေး ရွှေခြင်သေ့စားသောက်ဆိုင်ကြီးမှာ ဘီယာလေးစုပ်ရင်း အတူပါလာတဲ့ သူငယ်ချင်းတစ်ယောက်နဲ့ စကားတွေပြောရင်း ညဦးပိုင်းအချိန်တွေကို ကုန်ဆုံးစေတယ်။ နာရီဟာ အချိန်မှန်လည်ပတ်မြဲပါပဲ။ ကျွန်တော့်စိတ်တွေကသာ စောနေတော့ စောင့်ဆိုင်းရတဲ့အချိန်တွေဟာ ကြာလွန်းနေခဲ့တယ်။ အဲဒီဆိုင်လေးကနေ အနောက်တောင်ယွန်းယွန်းက မြင်နေရတဲ့ တောင်ကွဲစေတီကိုဘက်ကိုကြည့်ပြီး တစ်ချက်တစ်ချက် […]