ကုိ ထြဋ္#မေမေ နဲ့ တခုသောညနေခင်း သို့မဟုတ် မိသားစုကို အချိန်ပေးပါ# အိမ်ထောင်သက် ၂၁ နှစ်ကျော်မှ ကျွန်တော့်မိန်းမက တခြားအမျိုးသမီးတယောက်နဲ့ ရုပ်ရှင်တွေသွားကြည့် ညစာစားစေချင်နေတယ်… ပြောတော့ပြောပါသေးတယ်… “ကျွန်မ ရှင့်ကို ချစ်ပါတယ်… ဒါပေမဲ့ ကျွန်မသိတဲ့ အဲဒီအမျိုးသမီးကလဲ ရှင့်ကို ချစ်ပါသတဲ့၊ ပြီးတော့ အချိန်တချို့လဲ ကုန်ဆုံးချင်ပါသတဲ့” လေ… မိန်းမက အလည်သွားစေချင်တဲ့ အဲဒီအမျိုးသမီးဆိုတာ တခြားမဟုတ်ပါဘူး… မုဆိုးမဘဝ နဲ့ ၁၉ နှစ် အနေကြာနေပြီဖြစ်တဲ့ ကျွန်တော့်အမေပါ… အလုပ်ကများတာနဲ့ ကလေးသုံးယောက်ရဲ့ ဗာဟီရတွေက သူမဆီကို တခါတရံဆိုမှ တရံတခါလောက်သာ ရောက်ဖြစ်စေတော့တာ… ဒီညပဲ သူမကို လျှောက်လည်ဖို့ (Night Out) ထွက်ဖို့ ဖုန်းဆက်လိုက်ပါတယ်… ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ ” နင်နေရောကောင်းရဲ့လား.. ဘာတွေဖြစ်နေတာတုန်း” လို့ […]
Ma Maပထမဦးဆုံး ကမာ္ဘကသိတဲ့ တောမြို့လေးမှာ မွေးဖွားလာခဲ့ရတာကိုလည်း ကျေနပ်တယ်။ ထက်မြက်သွက်လက်ပြီး မိသားစုအပေါ် လိုလေသေးမရှိ ဖြည့်ဆည်းပေးတတ်တဲ့ ဖခင်ရရှိခဲ့တာကိုလည်း ကျေနပ်တယ်။ သားကိုသခင်၊ လင်ကို ဘုရားလို ပြုစုပြီး တည်ငြိမ်အေးချမ်းတဲ့ မိခင်ရရှိနေတာကိုလည်း ကျေနပ်တယ်။ ချစ်ချစ်ခင်ခင် စည်းစည်းလုံးလုံးနဲ့ မောင်နှမတွေ အများကြီးရှိတာကိုလည်း ကျေနပ်တယ်။ မောင်ငယ်၊ ညီမငယ်တွေကို ညှာတာတတ်တဲ့ အစ်ကိုတွေ၊ အစ်မတွေဆီမှာ အငယ်ဖြစ်ရတာကိုလည်း ကျေနပ်တယ်။ ကိုယ်ကလည်းချစ်တဲ့၊ ကိုယ့်ကိုလည်းချစ်တဲ့ တူတွေ၊ တူမတွေ အများကြီးရှိတာကိုလည်း ကျေနပ်တယ်။ မိသားစုတာဝန်ကို ကြီးလေးတယ်လို့ထင်ပေမယ့် အဲဒါကို ထမ်းဆောင်နေနိုင်တာကိုလည်း ကျေနပ်တယ်။ တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ပြောမနာဆိုမနာနဲ့ မောင်နှမအရင်းတွေလို ခင်မင်ခဲ့ရတဲ့ ကျောင်းနေဖက်သူငယ်ချင်းတွေ အများကြီးရှိခဲ့တာကိုလည်း ကျေနပ်တယ်။ စားချင်တာစား၊ သွားချင်ရာသွားပြီး ဒီနေ့စလင်းဘော်ဒီ ခေတ်မှာ ပုလင်းဘော်ဒီ ဖြစ်နေတာလည်း […]